ตอนที่ 11 กำจัดศัตรู
เด็กสาวลืมตาอย่างสับสน เห็นแค่แผ่นหลังกำยำ
มันเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ผิวขาวประดุจหิมะ และดวงตาเย็นชาเหมือนก้อนน้ำแข็ง
“นายท่าน!”
เด็กสาวขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าตาไม่ได้ฝาด
“นายท่าน ข้ารู้ว่าสวรรค์อวยพรท่าน ท่านจะต้องไม่เป็นอะไร!’
ใบหน้างามนางเหมือนไข่มุก รอยยิ้มนางสดใสมาก
มีความแข็งกร้าวในดวงตาของซูสือ
ไป่ชิง สาวใช้ส่วนตัวของเขา
นางติดตามเขาตั้งแต่เด็ก และหลังเข้าร่วมสำนักมาร นางก็ยังคอยรับใช้เขา
ตามเนื้อเรื่องปกติในนิยาย
หลังซูสือตาย ซือเหมิงจะมายึดตำแหน่งเขาและไม่มีใครในเมืองค้าน
ทรัพย์สินของเขาจะโดนเขมือบหมด
มีแค่ไป่ชิง ผู้ยอมตายดีกว่าเชื่อฟังที่อยากนำมรดกของซูสือกลับไปหนานลี่ แต่นาง หญิงสาวอ่อนแอไร้การบ่มเพาะจะไปทำอะไรได้?
สุดท้าย นางก็เลือกปลิดชีพตัวเองเพื่อรักษาความบริสุทธิ์
ชะตากรรมนางน่าเศร้ามาก
ข้าบอกนางไว้ชัดแล้วว่าให้จากไปก่อนข้าไปตาย ทำไมนางถึงกลับมา?
ซูสือเสี่ยงทำภารกิจล้มเหลวและส่งไป่ชิงกลับหนานลี่ อยากเปลี่ยนชะตากรรมนาง
แต่เด็กสาวผู้นี้ แม้จะอ่อนโยนและอ่อนแอ แต่นางกลับมีความดื้อรั้นภายใน ปฏิเสธที่จะทิ้งซูสือ
นางวิ่งกลับมาเอง!
ถ้าข้ามาช้ากว่านี้ ข้าเกรงว่าไป่ชิงคงไม่อาจรอดพ้นชะตากรรมนั้นไปได้!
ใบหน้าของซูสือยิ่งเย็นชา
เพื่อเปลี่ยนชะตากรรมของเขาที่ท้าทายสวรรค์ มันไม่ใช่แค่ต้องเปลี่ยนชะตากรรมของเขาเอง!
ผู้คนที่ข้าห่วงใยและคนที่ห่วงใยข้า..ข้าจะเขียนชะตากรรมของพวกเขาใหม่!
…
พอเห็นชายด้านหน้าพวกเขา ทั้งซือเหมิงกับชายผิวเข้มก็ตัวแข็ง
“ซูสือ?”
“เจ้ายังไม่ตาย?!”
“เป็นไปได้ยังไง?”
“ซูสือสามารถรอดภายใต้คมกระบี่ของจ้านชิงเฉิงมาได้จริงๆ?”
ซูสือพูด“ทำไม พอเห็นว่าข้าไม่ตาย แม่ทัพซือเลยผิดหวัง?”
คำว่า’แม่ทัพ’ถูกเน้นย้ำ
คิ้วของซือเหมิงกระตุก เขาฝืนยิ้ม“ท่านแม่ทัพซูต้องล้อเล่นเป็นแน่ ท่านมีสวรรค์อวยชัย ท่านจะต้องเปลี่ยนโชคร้ายให้กลายเป็นดีได้อยู่แล้ว”
“มันเป็นสำนักที่ส่งข้อความมาวันนี้ ขอให้ข้าบริหารเมืองเฟิงซาชั่วคราว ตอนนี้ที่ท่านกลับมา ตำแหน่งนี้จึงควรส่งกลับคืนให้ท่าน”
เขาพูด แต่ในใจกลับไม่พอใจ
เขาคิดว่าซูสือจะตาย และจะได้ตำแหน่งมาง่ายๆเสียอีก แต่ก่อนก้นของเขาจะได้อุ่น คนคนนี้ก็กลับมา!
แต่ทว่า เขาทำอะไรไม่ได้
คำสั่งที่สำนักส่งมาให้คือ’ชั่วคราว’
“งั้นหรือ?”
ซูสือหันไปมองไป่ชิง“พวกเขาพูดว่าไงบ้าง?”
ไป่ชิงพูดตรงๆ“พวกเขาบอกว่าท่านตายแล้วและซือเหมิงจะมีตำแหน่งแม่ทัพ พวกเขายังบอกว่าคฤหาสน์กับทรัพย์สินของท่านจะเป็นของซือเหมิงหมด รวมถึงสาวใช้”
ตอนนางพูด นางดูอับอายและโกรธ
ถ้านายท่านมาช้ากว่านี้ ชะตากรรมของข้าคง..
นางไม่กล้าคิด!
ซูสือมองซือเหมิง“เจ้าจะอธิบายยังไง?”
ซือเหมิงหน้าดำ พูดไม่ออก
ดวงตาของชายผิวเข้มกลอกและพูดเสียงต่ำ“ดูเหมือนซูสือจะไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ แทนที่จะรอให้เขาแก้แค้น มันดีกว่าที่เราจะลงมือก่อน”
“แต่..”
ซือเหมิงเข้าใจความหมาย
แต่สำนักมารยักษ์ขุมนรกมีกฏเข้มงวดมากและการแหกกฏโดยการฆ่าศิษย์กันเองถือเป็นข้อห้าม!
ไม่งั้น เขาจะทนมาทำไมตั้งหลายปี?
“คนที่ฆ่าซูสือคือจ้านชิงเฉิง มันเกี่ยวอะไรกับแม่ทัพซือ?นอกจากนี้ ในสายตาของสำนัก เขาคือคนที่ตายไปแล้ว!”
พอเห็นว่าเขายังลังเล ชายผิวเข้มก็เติมเชื้อไฟ“ถ้าท่านพลาดโอกาสนี้ มันคงยากที่ท่านจะได้รับตำแหน่งแม่ทัพอีก!”
ไอสังหารปรากฏออกมาจากซือเหมิง
“พูดถูก!’
“ข้าได้ตอแยซูสือไปแล้ว ถ้าข้าพลาดโอกาสนี้ เขาอาจไม่ปล่อยข้าไป!”
“มันดีกว่าที่จะฆ่าเขาซะ!’
“เจ้าไปฆ่าสาวใช้นั่น ข้าจะจัดการซูสือเอง ทำให้มั่นใจว่าจะไม่มีใครเห็น!”
“ขอรับ!”
ชายคนนั้นชี้ไป่ชิง คำราม“เจ้า กล้าดียังไงมาพูดจาใส่ร้ายแม่ทัพซือ เจ้าต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”
เขาง้างมือเตรียมตบนาง
เขาไม่สนใจซูสือที่ยืนใกล้ๆเลย
ซือเหมิงคือผู้บ่มเพาะอาณาจักรแก่นทองคำ เขาสามารถจัดการกับคนในอาณาจักรก่อตั้งรากฐานได้สบาย
รอยยิ้มของเขาดุร้ายมาก
แต่ทว่า วินาทีต่อมา การเคลื่อนไหวของเขาก็หยุด
มีความเจ็บปวดในหน้าอกเขาและพลังปราณของเขาก็ไหลออกไป
เขาค่อยๆก้มมองและเห็นฝ่ามือขาวบนหน้าอกเขา ที่กุมก้อนเนื้อซึ่งเต้นตุบตับไว้ในมือ
นั่น..หัวใจของข้า?
โผละ!
เขากำฝ่ามือและเลือดก็กระจาย!
พุฟ!
เขาล้มลงกับพื้น ดวงตาเบิกกว้าง เต็มไปด้วยความสับสน ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ซูสือถอนมือขวา
ฝ่ามือเขาใสเหมือนหยก ไม่เปื้อนอะไรสักนิด
เขาจ้องซือเหมิง ยิ้มและพูด”เจ้ายังไม่ทำอะไรอีก?’
ใบหน้าของซือเหมิงจริงจัง
เขามองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายเลย!
คนคนนี้ซ่อนพลังไว้จริงๆ!
แต่ตอนนี้ เขาขึ้นหลังเสือแล้วและไม่สามารถลงได้อีก!
“ฮ่าห์!”
ซือเหมิงพ่นลมหายใจ กล้ามของเขาขยายใหญ่ เสื้อผ้าฉีกขาด!
กล้ามของเขาปูดและพลังปราณก็คำรามเหมือนเขาคืออสูรร้ายในร่างมนุษย์!
“ซูสือ เตรียมตัวตาย!”
ดวงตาของซือเหมิงเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนเลือด
ซูสือยื่นมือออกไปและแสงสีเขียวก็โผล่จากฝ่ามือเขา ใบหน้าของเขาสงบและไม่แยแส
“ก้าวแรกสู่การท้าทายสวรรค์คือกวาดล้างเมืองเฟิงซา”
