ตอนที่ 1277+1278 ฉันไม่ชอบเธอ

ตอนที่ 1277 ฉันไม่ชอบเธอ

เรื่องตลกของเจียงเหยาทำให้คำที่ลู่ชิงสีอยากจะพูดค้างอยู่ในใจของเขา ตอนนั้นเธอดูไม่พอใจและประมาท และเธอล้อเลียนเรื่องนั้นอย่างสบายแค่ไหน เธอจะเจ็บปวดเมื่อเธอรู้ความจริง

เธอสามารถล้อเล่นเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้สบาย ๆ เพราะเธอไม่คิดว่าจะมีความเป็นไปได้เช่นนั้น เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะเกี่ยวข้องกับคนทั้งสองคนนั้นที่มีหน้าตาคล้ายกับเธอมาก

“เหยาเหยา”

หัวใจของลู่ชิงสีเจ็บปวดมากจนเขาไม่กล้าแม้แต่จะถอนหายใจ เขาทำได้เพียงแต่ถอนหายใจ

ความกังวลของเขาในขณะนี้ก็เหมือนกับตอนที่เขายืนยันการคาดเดาของเขาเมื่อวันก่อน

เซี่ยชิวหรานเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเจียงเหยา ลู่ชิงไม่สามารถบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้

มันไม่ง่ายที่จะพูดคำเหล่านั้นออกไป

อย่างไรก็ตาม นั่นคือเจียงเหยา คนที่ยิ้มตอบเขาคือเหยาเหยาของเขา

เหยาเหยาคนเดิมที่พูดเสมอว่าเธอเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก

เธอพูดเสมอว่าเธอมีพ่อแม่ที่ดีที่สุดในโลก พี่ชายทั้งสองคนที่เอาใจใส่เธอ และสามีที่รักเธอมากที่สุด

“เหยาเหยา-”

ลู่ชิงสีดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและกอดเธอแน่น จากนั้นเขาก็พูดเบา ๆ ว่า “ถ้าผมบอกคุณว่าคุณผู้หญิงเฉิงหรือคุณซุนเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดคุณล่ะ”

ถ้าการแสดงออกของลู่ชิงสีไม่รุนแรงเกินไป เจียงเหยาคงคิดว่านี่เป็นเรื่องตลก

อย่างไรก็ตาม เธอสามารถบอกได้จากการแสดงออกของลู่ชิงสีว่า เขาไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ

“นางซุนพาซุนเสี่ยวจ้านและสามีของเธอไปที่บ้านเกิดของคุณเพื่อตามหาพ่อแม่ของคุณ เธอต้องการที่จะรับคุณเป็นลูกสาวของเธอ” ลู่ชิงสีกระชับแขนของเขาหลังจากที่เขาพูดแบบนั้น เมื่อเขาเห็นความตกใจในดวงตาของเจียงเหยา เขาต้องการที่จะเอื้อมมือออกไปเพื่อปกปิดพวกมัน

“คุณจำเรื่องที่เสี่ยวเซียวบอกคุณเกี่ยวกับคนบ้าได้ไหม”

“เขาเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของคุณ คุณนายซุนเอาผมของคุณและของคนบ้าไปตรวจความเป็นพ่อแม่ ผลปรากฏว่า คุณสองคนเป็นพ่อลูกกัน แต่ผมได้เปลี่ยนข้อมูลในรายงานนั้น ผมไม่รู้ว่าทำไมคุณนายซุนถึงมั่นใจว่าคุณเป็นเด็กที่ถูกหญิงชราคนนั้นฝังทั้งเป็น”

“ผมได้สืบมาแล้ว ภรรยาของคนบ้าชื่อเซี่ยชิวหราน และนางซุนก็ชื่อเซี่ยชิวหราน ผมเอารูปถ่ายของเซี่ยชิวหราน ตอนที่เธอยังสาวและถามคนที่บ้านเก่าของชายบ้าคนนั้น ทุกคนจำเธอได้และบอกว่าเธอคือภรรยาของชายสติไม่ดีคนนั้น” ลู่ชิงสีรู้สึกว่าร่างกายในอ้อมแขนของเขาสั่นเล็กน้อย เขารู้ว่ามันโหดร้ายแค่ไหน แต่เขาก็ยังต้องพูดต่อไป “หลังจากที่ผมพาคุณกลับจากบ้านอาจารย์เฉิงในวันนั้น ผมถามกับพี่ใหญ่ของคุณ และเขาก็ยอมรับ เขาบอกว่าพ่อแม่ของคุณเก็บคุณมาจากบนภูเขา”

“คุณนายซุนเป็นแม่แท้ ๆ ของฉันเหรอคะ ฉันเป็นเด็กที่ถูกครอบครัวทอดทิ้ง? ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของฉัน ฉันคงตายบนภูเขาตั้งแต่ยังแบเบาะ” เจียงเหยากัดฟันของเธอ “นั่นคือน้องสาวของฉันเหรอ ซุนเสี่ยวจ้าน? หรือพี่สาว? ฉันไม่ชอบคุณนายซุน ฉันไม่ชอบคุณนายซุนเอาเสียเลย ตั้งแต่แรกที่ฉันเจอเธอ ฉันไม่ชอบเธอเลยค่ะ”

น้ำตาของเจียงเหยาเริ่มไหลรินก่อนที่เธอจะพูดจบ

“พ่อแม่ของฉัน ท่านรักฉันมาก และพี่ชายของฉันก็รักฉันมาก ฉันจะเป็นคนที่พวกเขาเก็บมาจากภูเขาได้ยังไง คุณต้องสืบมาผิดแน่ ๆ” เจียงเหยาฝังใบหน้าของเธอไว้บนหน้าอกของลู่ชิงสี น้ำตาของเธอเริ่มร่วงเหมือนเขื่อน ร้อนจนแทบไหม้หัวใจของเขา

__

ตอนที่ 1278 ฉันไม่เชื่อ

เจียงเหยาไม่เชื่อ เธอไม่เชื่อจริง ๆ ทำไมจู่ ๆ พวกเขาถึงบอกเธอว่าพ่อแม่ของเธอไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ พวกเขาเป็นพ่อแม่บุญธรรมเหรอ? เธอไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพวกเขา พวกเขาอุ้มเธอมาจากภูเขา

เธอเป็นเด็กที่คนอื่นทอดทิ้ง ครอบครัวที่เลี้ยงดูเธอมาตลอด 20 ปีและรักเธอมากกว่าสิ่งใด ไม่ใช่ครอบครัวที่แท้จริงของเธอ เป็นเพียงผู้อุปการะเธอเท่านั้น

ความรักทั้งหมดที่เธอคิดว่าเธอมี ไม่ใช่สิ่งที่เธอควรมี ทั้งหมดนี้ยืมมาจากตระกูลเจียง

“เหยาเหยา เรายังไม่ได้ตรวจสอบว่านางซุนเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดคุณหรือไม่ แม้ว่านางซุนจะชื่อเซี่ยชิวหราน แต่หลังจากสอบสวนของผม ผมสงสัยว่าเธอแอบอ้างชื่อของพี่สาวฝาแฝดของเธอ แม่ของคุณอาจจะเป็นเซี่ยชิวหรานตัวจริง – คุณผู้หญิงเฉิง”

ลู่ชิงสีกล่าวว่า “เหยาเหยา ไม่สำคัญว่าคุณจะเป็นลูกแท้ ๆ ของครอบครัวคุณหรือไม่ พวกเขารักและใส่ใจคุณเสมอ พวกเขาไม่ได้หลอกลวงสิ่งใดกับคุณ เหยาเหยา ครอบครัวสามคนของนางซุนไปที่ครอบครัวของคุณ ตอนนี้พวกเขากำลังรอให้คุณกลับไปจัดการกับเรื่องนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาว่าตัวตนของนางซุนและคุณผู้หญิงเฉิงถูกสับเปลี่ยนกันหรือไม่”

เสียงของลู่ชิงสีค่อย ๆ อ่อนลง “แม้ว่านางซุนจะเป็นแม่แท้ ๆ ของคุณ แต่เธอก็ไม่ได้ใจดีกับคุณ ถ้าคุณเกลียดเธอ ก็อย่ายอมรับเธอ จะไม่มีใครตำหนิคุณ ด้วยวิธีนี้คุณสามารถทำให้พ่อแม่ของคุณสบายใจได้”

ไม่ว่าลู่ชิงสีจะพูดอะไร เจียงเหยาก็ยังเศร้ามากอยู่ดี ข่าวนี้เป็นเหมือนพายุสำหรับเธอ

ข่าวดังกล่าวทำให้เธอรู้สึกแย่เอาเสียมาก ๆ

เธอไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพ่อแม่ แต่พวกเขารักเธอ นั่นคือความรักและความเอาใจใส่

เธอไม่สามารถรู้สึกไร้เหตุผลได้มากจนทำเอะอะกับครอบครัวของเธอ บางทีเธออาจไร้สติ พ่อแม่ของเธอเคยเสียใจที่รับเธอมาเลี้ยง หรือพาเธอกลับบ้านบ้างไหม

แน่นอนว่าทั้งหมดไม่สามารถเอามาคิดเมื่อเทียบกับความจริง

ก่อนที่เธอจะกลับมาเกิดใหม่ เธอคงทำให้พ่อแม่ของเธอผิดหวังใช่ไหม

เธอไม่กล้าคิดเลยว่าคนเหล่านั้นจะคิดกับเธออย่างไร เมื่อเธอไม่กลับบ้านตลอดหลายปีในชีวิตก่อน

อาจเป็นเพราะตระกูลเจียงเลี้ยงดูลูกสาวที่ดื้อรั้นคนนี้ หลังจากที่เธอแต่งงาน เธอไม่ยอมรับครอบครัวและไม่รู้จักที่จะกลับไปเลี้ยงดูครอบครัวด้วย

อาจเป็นเพราะพ่อแม่ของเธอโชคร้ายที่ลูกสาวที่พวกเขาเลี้ยงดูไม่มีประโยชน์ สุดท้ายก็เหมือนไม่ได้มีลูกสาวคนนี้

เมื่อถึงช่วงปีใหม่และเทศกาล ทุกครอบครัวจะคึกคักไปด้วยกิจกรรมร่วมกัน แล้วพ่อแม่ของเธอจะคิดอย่างไรกับเธอ?

พวกเขาจะตำหนิเธอไหม พวกเขาจะเสียใจที่ได้เลี้ยงดูเธอมาไหม

“ฉันจะไม่ยอมรับนางซุน ถ้าฉันกลับถึงบ้าน ฉันจะบอกกับพวกท่านว่า ฉันจะเป็นลูกสาวของท่านตลอดไป แม้ว่าฉันจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพวกเขา ฉันก็ยังจะเป็นลูกของพวกเขา ฉันจะทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ ฉันจะคิดว่าพวกท่านเป็นพ่อแม่ของฉันจริง ๆ ฉันไม่ต้องการเรียกคนอื่นว่าพ่อแม่อีก พวกเขาเป็นพ่อแม่เพียงคนเดียวที่ฉันมี” เจียงเหยาสะอื้นเบา ๆ

ลู่ชิงสีตบศีรษะของเธอ “ไร้สาระ คุณมีพ่อสองคนและแม่สองคน ครอบครัวเจียงและครอบครัวลู่ไง”

เจียงเหยาสูดลมหายใจและพยักหน้าอย่างน่าสงสาร

เธอหยุดร้องไห้ แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นและพบกับดวงตาของลู่ชิงสี ความคับข้องในหัวใจของเธอก็เพิ่มขึ้นอย่างลึกลับอีกครั้ง “ฉันเกลียดตระกูลซุน ฉันเกลียดตระกูลของชายบ้าคนนั้นด้วย”