ตอนที่ 1235+1236 ไหวพริบ

ตอนที่ 1235 ไหวพริบ

เมื่อไม่มีใครสนใจ อาจูก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก เขาคิดว่ากู้ฉางซื่อและกู้จุนฮุ่ยค่อนข้างง่ายที่จะเข้ากันได้ พวกเขาไม่ได้อารมณ์ไม่ดีและไม่จู้จี้จุกจิก ดูเหมือนพวกเขามีความมุ่งมั่นที่จะหาเงินได้มาก ๆ

“เสี่ยติงไม่อยู่สองวัน เขาเลยไม่มีเวลามาเยี่ยม ตอนนี้ทั้งสองคนก็อยู่ที่นี่ไปก่อน ไปเดินเล่นรอบเมืองซูสิ” อาจูมองไปที่ทั้งสองคน บางทีเขาอาจกลัวว่าทั้งสองจะวิตกกังวล ดังนั้นเขาจึงปลอบโยนพวกเขาอีกครั้ง “เสี่ยติงชอบคนอย่างฉางซื่อ ตราบใดที่ไม่มีปัญหาอื่น เขาจะต้องอนุญาตให้ทั้งสองคนอยู่ที่นี่ได้อย่างแน่นอน ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันไปก่อนนะ ฉันจะทิ้งเบอร์มือถือไว้ให้ ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉัน ชั้นล่างมีร้านขายของกินเล่น แล้วก็มีโทรศัพท์สาธารณะอยู่ด้วย”

อาจูหยิบปากกาและกระดาษทิ้งหมายเลขโทรศัพท์ไว้และจากไป ลู่ชิงสีถามเจียงเหยาว่าเธอต้องการไปห้องน้ำหรือเปล่า เจียงเหยาส่ายหน้า เขาจับมือเธอและกลับไปที่ห้องของพวกเขา

มีเตียงคู่ในห้อง ผ้าห่มผืนใหม่ถูกปูไว้บนนั้น อาจูอาจเตรียมมันไว้ล่วงหน้า

“ชิง...” เจียงเหยากำลังจะเปิดปากของเธอ ลู่ชิงสีทำท่าทางไปที่เธอและชี้ไปที่ห้องถัดไป

เมื่อลู่ชิงสีเดินตามอาจู เขาสังเกตเห็นม่านด้านหลังหน้าต่างข้างบ้านสั่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ามีคนยืนอยู่หลังม่าน และเขาก็รู้สึกได้ถึงการจ้องมองพวกเขาเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ลู่ชิงสีไม่แน่ใจว่าเป็นเพื่อนบ้านที่อยากรู้อยากเห็น หรือเป็นของที่เสี่ยติงจัดให้มาสังเกตเขาและเจียงเหยาเป็นกรณีพิเศษ

ตามข้อมูล เสี่ยติงเป็นคนที่ระมัดระวังตัวมาก เขาไม่ได้ขึ้นจากตำแหน่งล่างไปยังตำแหน่งปัจจุบันของเขาโดยไม่มีเหตุผล

เขาระมัดระวังในการกระทำของเขามาก และเขาก็มีเวลาเหลือเฟือเมื่อต้องรับมือกับผู้อื่น

เจียงเหยาเข้าใจเขา จากนั้นเธอและลู่ชิงสีก็เริ่มตรวจสอบห้องอย่างไม่เป็นทางการ หลังจากยืนยันว่าไม่มีอุปกรณ์ที่ทันสมัยอย่างเครื่องดักฟัง ทั้งสองคนก็นั่งลงบนเตียง

“แม้ว่าอาจูจะดูเหมือนคนตรงไปตรงมา แต่จิตใจของเขาตื่นตัวเกินไป หากเป็นกู้จุนฮุ่ยตัวจริง เธออาจจะประทับใจบุคลิกที่อบอุ่นและตรงไปตรงมาของอาจู เธออาจจะถือว่าเขาเป็นคนที่เธอไว้ใจได้” เจียงเหยาคลิกลิ้นของเธอ

แม้ว่าอาจูจะพูดคุยกับเธอและลู่ชิงสีมากมายตลอดเวลา เขาไม่ได้เปิดเผยข้อมูลที่เป็นประโยชน์ใด ๆ เขาบอกว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกันในอนาคต อย่างไรก็ตามอาจูไม่ได้เปิดเผยข้อมูลใด ๆ ว่า เสี่ยติงจะสังเกตเธอและลู่ชิงสีอย่างไร

เขาจะช่วยกู้ฉางซื่อและกู้จุนฮุ่ยเพื่อประโยชน์ของเสี่ยวติง แต่เขาจะไม่ช่วยพวกเขาอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเพราะเพื่อนของเพื่อนเขาอย่างแน่นอน

ในขณะที่เขาสามารถเปลี่ยนจากเด็กบ้านนอกที่ไร้เงินเป็นมือขวาของเสี่ยติงและกลายเป็นคนที่มีชีวิตอย่างหรูหราแบบนี้ เขาต้องมีวิธีการของเขาเอง

เจียงเหยาไม่กล้าที่จะดูถูกคนใด ๆ ที่เธอจะได้สัมผัสในอนาคต

“พักก่อนเถอะ ผมจะหาอะไรให้คุณกิน” ลู่ชิงสีฟังคำพูดของเจียงเหยา แล้วยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขารอให้เธอพูดจบก่อนจะแตะใบหน้าเธอ “ตลอดสองสามวันที่ผ่านมา ต้องให้คุณกินข้าวบนรถไฟ..ขอโทษที่ทำคุณลำบาก คืนนี้ผมจะใช้เงินที่แม่ให้มาซื้อของดี ๆ ให้คุณกินนะ”

__

ตอนที่ 1236 กู้ฉางซื่อ

เจียงเหยาหัวเราะคิกคัก เงินที่ว่าคือเงินที่แม่ของกู้จุนฮุ่ยมอบให้เพราะกลัวว่าลูกสาวของเธอจะทนทุกข์ทรมาน ในขณะที่กู้ฉางซื่อเพิ่งถูกปล่อยตัวออกจากคุก ผู้ชายคนนั้นไม่มีอะไรเลย ดังนั้นเธอจึงให้เงินจำนวนมากกับกู้จุนฮุ่ย เพื่อให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตที่สะดวกสบายมากขึ้น

แน่นอนเจียงเหยามีเงินมากกว่าลู่ชิงสี เพราะเธอมีแม่ที่ค่อนข้างดี

ตามข้อมูลที่ได้ กู้ฉางซื่อยากจน

ไม่ว่าจะทำงานหนักและมีความสามารถแค่ไหน คนที่เพิ่งออกจากคุกไม่กี่เดอนจะไม่มีเงินมาก

กู้ฉางซื่อ ฆ่าพ่อเลี้ยงของเขาตอนที่เขาอายุ 19 ปี และถูกตัดสินจำคุกสิบปี ประสบการณ์ของเขาน่าสังเวชยิ่งกว่าของกู้จุนฮุ่ย

บิดาผู้ให้กำเนิดของเขาเสียชีวิตด้วยอาการป่วย และแม่ของเขาได้แต่งงานใหม่ เป็นผลให้พ่อเลี้ยงของเขาปฏิบัติต่อเขาไม่ดี ชายคนนั้นทุบตีเขาตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อเลี้ยงของเขาไม่เพียงแต่ทุบตีเขา แต่เขาจะทุบตีแม่ของเขาด้วยหากเขาไม่พอใจ

กู้ฉางซื่อฆ่าพ่อเลี้ยงของเขา เมื่อกลับมาจากทำงานแล้วเห็นพ่อเลี้ยงทุบตีแม่ของเขา ด้วยความโกรธ เขาหยิบมีดทำครัวและฆ่าพ่อเลี้ยง

เขาฆ่าพ่อเลี้ยงเพื่อแม่ แต่สุดท้ายแม่ของเขากลับบ่นว่า ว่าเขาไม่ควรฆ่าผู้อาวุโสของครอบครัว

หลังจากที่กู้ฉางซื่อถูกคุมขัง แม่ของเขาก็อยู่กับน้องชายต่างพ่อ ไม่มีใครในครอบครัว น้องชายต่างพ่อของเขายังเล็กและไม่มีผู้ใหญ่คอยดูแล หลังจากที่กู้ฉางซื่อจำคุกได้สามปี น้องชายของเขาก็เสียชีวิต เพื่อนบ้านได้ช่วยกันจัดงานศพให้เขา ทว่าไม่มีใครเสียใจกับการจากไปของเขาเลย

ขณะที่กู้ฉางซื่ออยู่ในคุก มีเพียงกู้จุนฮุ่ย เพื่อนบ้านข้างบ้านของเขาเท่านั้นที่ยังคงจำได้และแวะเวียนไปเยี่ยมเขาในคุก

กู้จุนฮุ่ยอาศัยอยู่ในเมืองกับป้าของเธอ ขณะที่กู้ฉางซื่อถูกตัดสินให้จำคุกของมณฑล เกือบทุกสุดสัปดาห์ กู้จุนฮุ่ยจะเข้าไปเยี่ยมกู้ฉางซื่อในคุก ในที่สุดเขาก็ได้รับการปล่อยตัวก่อนกำหนดเจ็ดเดือน เพราะความประพฤติระหว่างจำคุกของเขาดี คนเดียวที่ไปพบเข้าคือกู้จุนฮุ่ย

กู้จุนฮุ่ยเป็นแสงสว่างเพียงดวงเดียวในชีวิตในคุกอันยาวนานของเขา และเป็นคนเดียวในโลกที่ยังคงห่วงใยเขา

อาจพูดได้ว่ากู้จุนฮุ่ยเป็นทั้งชีวิตของกู้ฉางซื่อ เธอใจดีกับเขามาก

เมื่อเจียงเหยาเห็นว่าเธอดีใจที่เธอได้เป็นคู่หูของลู่ชิงสีในภารกิจนี้

กู้ฉางซื่อและกู้จุนฮุ่ยสนิทกันมาก เมื่อพวกเขาออกไปที่ไหน กู้ฉางซื่อจะให้กู้จุนฮุ่ยติดตามเขาไปด้วยอย่างใกล้ชิด พวกเขาจับมือกันและเขาเฝ้าดูเธอตลอดเวลา เจียงเหยาไม่แน่ใจว่าเธอจะปล่อยให้ลู่ชิงสีทำภารกิจนี้กับคนอื่นได้

เธอรู้สึกไม่มีความสุขเมื่อคิดว่าลู่ชิงสีกังวลเกี่ยวกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างไร และเขาต้องใส่ใจและจับมือผู้หญิงอีกคนหนึ่งตลอดเวลาอย่างไร

แม้ว่าเธอรู้ว่านี่คือการทำงานของเขา แต่เธอคิดว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเห็นแก่ตัว เธอจะไม่เอะอะแม้ว่าเธอจะไม่พอใจเกี่ยวกับเรื่องนี้

โชคดีที่เธอกลายเป็นคู่หูของลู่ชิงสีสำหรับภารกิจนี้

ทั้งสองคนที่มีความรักแก่กันอยู่แล้ว ไม่จำเป็นแสร้งทำเลย

ลู่ชิงสีทำตัวเหมือนตัวเองเพราะตัวละครของกู้ฉางซื่อนั้นคล้ายกับบุคลิกของเขามาก ปีที่ถูกคุมขังและประสบการณ์ของความรุนแรงในครอบครัว ความเหน็บหนาวในวัยเด็กทำให้กู้ฉางซื่อเป็นคนที่มืดมนและเงียบขรึม

สำหรับเจียงเหยา เธอเพียงแค่แสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและตรงไปตรงมา