ตอนที่ 1233+1234 กู้จุนฮุ่ย

ตอนที่ 1233 กู้จุนฮุ่ย

อาจูรู้สึกสบายใจกับคำพูดของเจียงเหยา “น้องสาว เธอพูดถูก ฉันได้ยินจากเสี่ยวชิงว่าเธอเรียนหนังสือหลายปีเหมือนกันนี่ อย่างที่คาด พวกปัญหาชนเนี้ยแตกต่างจากคนทั่วไป ตรงที่รู้จักพูดปลอบโยนผู้คนล่ะสินะ ฉันกลัวว่าเธอจะหัวเราะเยาะฉัน ฉันไม่ได้เรียนหนังสือหรอกนะ ยังไงก็อย่าหัวเราะเยาะฉันเลย”

อาจูยิ้มให้เจียงเหยา เมื่อเห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนของเธอ เธอไม่ได้ดูถูกเขา “น้องสาวอย่าได้เศร้าไปเลย แม้ว่ายาของเธอจะไม่ดีเท่าย่าของฉัน แต่เธอก็ยังมีน้าที่ดี และสามีที่ดียิ่งกว่าอย่าง ฉางซื่อ”

เจียงเหยาและลู่ชิงสีปลอมตัวเป็นกู้จุนฮุ่ยและกู้ฉางซื่อ อาจูต้องเคยได้ยินเรื่องราวของพวกเขาจากเสี่ยวชิง

อาจูตกลงที่จะพวกเขาไปอยู่ใต้ปีกของเขาเพราะประสบการณ์ของพวกเขาคล้ายกับของเขามาก โดยเฉพาะกู้ฉางซื่อ เขายังรู้สึกเสียใจกับพวกเขา

กู้จุนฮุ่ยและกู้ฉางซื่อ มีเรื่องราวที่น่าเศร้าและน่าสมเพช

ตอนที่เจียงเหยาเห็นข้อมูลครั้งแรก เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเป็นเวลานาน เธอรู้สึกเสียใจต่อกู้จุนฮุ่ยและกู้ฉางซื่อ

อย่างไรก็ตาม แม้ว่ากู้จุนฮุ่ยและกู้ฉางซื่อจะน่าสงสารทั้งคู่ แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ยังโชคดี อย่างที่อาจูพูด กู้จุนฮุ่ยมีน้าที่รักเธอมาก และกู้ฉางซื่ออยู่ในคุกนานกว่าเก้าปี ทว่ากู้จุนฮุ่ยก็ปฏิเสธที่จะทิ้งเขา

กู้จุนฮุ่ยและกู้ฉางซื่อเป็นเพื่อนบ้านเมืองเดียวกัน กู้ฉางซื่อมีอายุมากกว่ากู้จุนฮุ่ยถึงเก้าปี เมื่อพวกเขามาอยู่ด้วยกัน มันเป็นความสัมพันธ์ที่แปลกระหว่างชายมีอายุกับหญิงสาวที่อายุน้อยกว่ามากเช่นนี้

เราสามารถบอกได้ว่าพ่อแม่ของกู้จุนฮุ่ย ได้รับการศึกษาเมื่อได้ยินชื่อของเธอ ซึ่งแตกต่างจากคนในชนบท พ่อของกู้จุนฮุ่ยตั้งชื่อให้เธอ พวกเขามีความสุขมากเมื่อเธอเกิด

น่าเสียดายที่เวลาแห่งความสุขของพวกเขาสั้นลงอย่างน่าเศร้า เมื่อกู้จุนฮุ่ยอายุเพียง 2 ขวบ พ่อของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุระหว่างเดินทางไปทำงาน การตายของพ่อของเธอทำให้ชีวิตของกู้จุนฮุ่ยตกอยู่ในหายนะ

ย่าของกู้จุนฮุ่ยเป็นหญิงชราที่เชื่อเรื่องโชคลาง เธอเป็นคนไร้เหตุผลและชอบเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิง พ่อของกู้จุนฮุ่ยเป็นลูกชายคนโตและเป็นลูกสุดที่รักของเธอ เขายังเป็นเด็กที่มีอนาคตไกลมากที่สุดในบรรดาลูก ๆ ของเธอด้วย พ่อของกู้จุนฮุ่ยแต่งงานช้ากว่าน้องชายสองคนของเขาสองปี เขารอแม่ของกู้จุนฮุ่ยเรียนให้จบ ดังนั้นหญิงชราจึงไม่ค่อยพอใจกับการจัดการนี้ ในที่สุด ลูกสะใภ้ก็ให้กำเนิดลูกสาวคนหนึ่ง ดังนั้นหญิงชราจึงตาบอดต่อการดำรงอยู่ของกู้จุนฮุ่ยมาโดยตลอด

หลังเกิดอุบัติเหตุ ครอบครัวได้รับเงินชดเชยจำนวนมาก หญิงชรากลัวว่าแม่ของกู้จุนฮุ่ยจะเอาเงินไป ดังนั้นเธอจึงบอกว่าอีกฝ่ายเป็นตัวซวย เธอบังคับให้แม่ของกู้จุนฮุ่ยออกไปจากบ้านและปฏิเสธที่จะให้เธอพาลูกสาววัยสองขวบไปด้วย เพราะค่าตอบแทนส่วนใหญ่เป็นของเด็ก

แม่ของกู้จุนฮุ่ยไม่มีทางเลือก ไม่มีใครในชนบทเต็มใจที่จะช่วยเธอ ดังนั้นเธอจึงต้องจากไปเพียงลำพัง

หญิงชรารับเงินแต่ไม่คิดจะทิ้งเงินให้กู้จุนฮุ่ย สิ่งแรกที่เธอทำกับเงินคือการปรับปรุงบ้านหลังเก่าอย่างยิ่งใหญ่ จากนั้น เธอกับลูกชายอีกสองคนที่เหลือก็เริ่มใช้เงินอย่างสิ้นเปลือง

อย่างไรก็ตาม กู้จุนฮุ่ยไม่ได้รับผลประโยชน์เหล่านั้นเลย เธอถูกลูกพี่ลูกน้อง น้าและอาของเธอรังแกตลอดทั้งวัน น้าของเธอซึ่งอาศัยอยู่ในเมือง รู้สึกสงสารเธอ ดังนั้นเธอจึงพากู้จุนฮุ่ย ในวันวัยเยาว์มาที่เมืองและให้เธอเรียนหนังสือ ให้อาหารและเสื้อผ้ากับเธอ เธอปล่อยให้เธอใช้ชีวิตเหมือนญาติคนอื่น ๆ ของเธอ

__

ตอนที่ 1234 ตราบใดที่ยังอยู่กับคุณ

แม้ว่าเธอจะไม่ร่ำรวย แต่กู้จุนฮุ่ยก็สนุกกับทุกสิ่งที่เธอสมควรได้รับจากน้าของเธอ ดังนั้นเธอจึงดูเรียบง่ายและไร้เดียงสา

กู้จุนฮุ่ยทิ้งบ้านเกิดของเธอมาพร้อมกับกู้ฉางซื่อ เพราะพวกเขาต้องการหลบหนี ปู่กับอาของกู้จุนฮุ่ยเป็นเหตุผลที่พวกเขาตัดสินใจเช่นนั้น

ย่าและอาของเธอใช้เงินชดเชยทั้งหมดที่ควรจะเป็นของกู้จุนฮุ่ย

ลูกพี่ลูกน้องของเธอต้องการแต่งงานกับสาวเมืองหนึ่ง ซึ่งครอบครัวต้องการเงินเป็นจำนวนมากเป็นค่าสินสอดทองหมั้น ย่า อาและน้าของกู้จุนฮุ่ยไม่มีเงินพอ หญิงชราจึงเล็งเห็นว่ากู้จุนฮุ่ยอายุ 18 ปีแล้ว

หญิงชราขอให้แม่สื่อหาคู่ให้กับเธอ โดยจับคู่กู้จุนฮุ่ยกับชายอายุ 40 ปีที่ภรรยาเสียชีวิตไปแล้ว ชายคนนั้นสามารถจ่ายค่าสินสอดทองหมั้นที่สูงมากเพื่อแต่งงานกับกู้จุนฮุ่ย

น้าของกู้จุนฮุ่ยตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอรีบหาทางให้กู้จุนฮุ่ยหนีไป เธอโทรหากู้ฉางซื่อ ที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวออกจากคุก และให้เงินพวกเขาสองคนเพื่อหลบหนี

ตอนนั้นเองที่น้าของกู้จุนฮุ่ยสารภาพกับกู้จุนฮุ่ยว่าแม่ของเธอไม่ได้ทอดทิ้งเธอ – เป็นเพราะหญิงชราเผาจดหมายทุกฉบับที่แม่ของเธอส่งมาให้เธอ เธอไม่ต้องการให้คู่แม่ลูกติดต่อกัน น้าของกู้จุนฮุ่ยให้ที่อยู่แก่เธอและบอกให้พวกเขาออกไปตามหาแม่ของกู้จุนฮุ่ย

ข้อมูลที่เจียงเหยาได้รับเขียนไว้ว่า กู้จุนฮุ่ยและกู้ฉางซื่อ ได้เจอแม่ของกู้จุนฮุ่ยตามที่อยู่นั้นแล้ว แม่ของเธอแต่งงานใหม่และมีลูกอีกคนหนึ่ง อย่างไรก็ตาม แม่ของกู้จุนฮุ่ยไม่ได้เพิกเฉยต่อลูกสาวของเธอ

หลังจากได้ยินสิ่งที่หญิงชราทำ แม่ของกู้จุนฮุ่ยก็รู้ว่าอดีตแม่สามีของเธอจะมาหาเธอหลังจากการหายตัวไปของกู้จุนฮุ่ย เธอไม่ต้องการให้หญิงชราตามหาตัวลูกสาวของเธอ ดังนั้นเธอจึงให้เงินจำนวนมากแก่กู้จุนฮุ่ย และบอกให้พวกเขาไปซ่อนตัวที่ไหนสักทีอย่างสงบ

พวกเขาจะต้องกลับมาหลังจากนั้นครึ่งปี แม่ของกู้จุนฮุ่ยยังให้หมายเลขโทรศัพท์บ้านแก่กู้จุนฮุ่ย และบอกให้เธอโทรกลับบ้านหลังจากที่พวกเขาได้ที่อยู่ใหม่แล้ว เธอต้องการไปเยี่ยมทั้งคู่พร้อมกับน้องชายของกู้จุนฮุ่ย

ดังนั้นสิ่งที่อาจูพูดจึงไม่ถูกต้องนัก กู้จุนฮุ่ยยังมีแม่ที่ให้ความสำคัญกับเธอมาก

น้าของกู้จุนฮุ่ยปฏิบัติต่อเธออย่างดีเพราะพ่อแม่ของกู้จุนฮุ่ยดูแลเธอมาตั้งแต่เธอยังเด็ก ย่าของกู้จุนฮุ่ยให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว ดังนั้นลูกสาวคนสุดท้องจึงไม่ได้รับความรักและความห่วงใยที่เธอสมควรได้รับ โชคดีที่เธอมีพี่ชายคนโตและพี่สะใภ้คอยปกป้องเธอตั้งแต่ยังเด็ก

อาจูนั้นช่างพูด เขาพูดเก่งกว่าชายชราที่พวกเขาพบเมื่อครั้งแรกบนรถไฟ พวกเขาคุยกันไปจนถึงบ้านเช่าใหม่ของพวกเขา บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่อาจูเตรียมไว้ให้

มันเป็นบ้านแบบหนึ่งห้องนอน จึงไม่ใหญ่มาก ห้องครัวมีเตาถ่านหินเพียงเตาเดียว และทั้งพื้นใช้ห้องน้ำส่วนกลางเพียงห้องเดียวที่มุมทางเดิน

อาจูโบกกุญแจและยิ้ม “อยู่ที่นี่ชั่วคราวนะ เสี่ยติงจะจัดที่อื่นให้พวกนาย หลังจากเจอกับนายและยืนยันว่านายจะทำงานให้กับเรา เมื่อถึงเวลาสถานที่นั้นย่อมดีกว่าที่นี่อย่างแน่นอน ที่ที่ฉันกับเสี่ยติงพักอยู่นั้นเปรียบได้กับโรงแรมใหญ่ นั่นคือบ้านของเสี่ยติง ทั้งสะดวกสบาย บ้านที่บ้านเกิดฉันก็สร้างตามแบบบ้านหลังนั้น”

“ที่นี่ก็ดีมากแล้ว”

ลู่ชิงสีรับกุญแจจากอาจู และหันไปหาเจียงเหยา “อาฮุ่ย ฉันจะออกไปทำงาน เธอรออยู่ในบ้านไปก่อน”

เจียงเหยาส่ายหน้าของเธอเบา ๆ “ฉันจะไปกับพี่ทุกที่ พี่ฉางซื่อ อย่างที่พี่พูด ฉันก็คิดว่าที่นี่ก็ดีมากแล้ว”