บทที่ 395 เยือนย่ำ
บทที่ 395 เยือนย่ำ ท่ามกลางห้วงความมืดที่ไม่สิ้นสุด เจียงหยวนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเวลาผ่านมานานเพียงใด ในตอนนี้เขาเพียงแค่นั่งลงกับพื้นและจับจ้องไปยังร่างของหลัวซินที่กำลังยิ้มอ่อนออกมาในขณะที่หลับใหล -ทำไมที่นี่มันถึงได้น่าเบื่อหน่ายเช่นนี้กัน ไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิต...ไม่สิ แม้แต่สุ้มเสียงก็ยั...
