บทที่ 392 ไม่อาจเก็บไว้
บทที่ 392 ไม่อาจเก็บไว้ “หลัวซิน เจ้าเป็นยังไงบ้าง” เจียงหยวนในตอนนี้ได้นั่งนิ่งอยู่กลางป่าลึกพร้อมกับรอยยิ้มอ่อน ท่ามกลางกลิ่นความเลือดที่คละคลุ้ง กลิ่นคาวเลือดนี้ได้คละคลุ้งลามไปทั่วครึ่งภูเขา ในตอนนี้ สายฟ้ายังคงคำรามลั่น พร้อมกับผ่าฟาดไปทั่วทุกหย่อมหญ้า ส่งเสียงฟาดผ่าไปทั่วทั้งเขตแดน นี่คือผลจาก...
