ตอนที่ 8 - เจ้านาย
5/5
ตอนที่ 8 - นายท่าน
“เชี่ยเอ๊ย! เป็นไปได้ยังไงกัน!”
เจิ้งเหว่ยขยี้ตา เหม่อมองไปข้างหน้าด้วยความเหลือเชื่อ ใบหน้าซีดขาวด้วยความกลัว
เรื่องยิงโดน 10 แต้มน่ะไม่เท่าไหร่ แต่แรงถีบของปืนที่หายไป บ่งบอกชัดว่าเจ้าหมอนี่ที่พล่ามแต่กินไก่ๆ และเรียกตัวเองว่าเทพเจ้าแห่งปืน แท้จริงแล้วไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลย!
เก่งขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่ทหารที่หลบซ่อนอยู่ในเงามืด อย่างน้อยก็ต้องเป็นถึงสาธารณสมบัติของโลก แต่เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับบุคคลแบบนี้มาก่อนเลย!
เจิ้งเหว่ยสีหน้าหมองลงในพริบตา กำหมัดแน่น กระแทกมันลงกับโต๊ะคริสตัล ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด
“ไอ้ทุเรศเอ๊ย เจ้าหมอนี่จงใจขุดหลุมพรางพวกเรา ไม่นึกเลยว่าคุณหนูตู้จะเรียกยอดฝีมือแบบนี้มา!”
“ลูกพี่ พวกเราควรทำยังไงดีต่อ?” ชายหนุ่มหัวทองก้มหน้าลง กระซิบข้างหูเจิ้งเหว่ย
ณ ตอนนี้ เจียงฮ่าวหันกลับมา สะบัดมือสบายๆ โยนปืนทิ้งไปด้านข้าง
เมื่อปืนหลุดจากมือ ปรากฏว่ามีรอยนิ้วมือยุบลงบนปืน AK!
“หุบปากซะ! เจ้าหมอนั่นไม่ธรรมดา อย่าเพิ่งหาเรื่องมัน” เจิ้งเหว่ยด่าทอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยอดเยี่ยมจริงๆฮีโร่ของฉัน! นี่แด่ชัยชนะของนาย เชียร์!”
ว่าจบ ตู้หยูเฟยก็หยิบแก้วที่เต็มไปด้วยวอดก้าขึ้นมา แล้วเทมันลงคอดัง อึก อึก
เจียงฮ่าวตะลึงไปทันที
เพราะในเหล้านั่น ก่อนหน้านี้เขาได้ยินว่ามันถูกวางยา!
“อึก ... เหล้านี่แรงชะมัด เล่นเอาฉันเวียนหัวนิดหน่อย ...”
ร่างอันบอบบางสั่นไหว ตู้หยูเฟยล้มลงกับพื้น โชคดีที่เจียงฮ่าวตาดีมือไว คว้าตัวเธอได้ทัน และใช้มือข้างหนึ่งกดลงบนตำแหน่งเส้นประตูชีวิตของเธอทันที
“โชคดีที่มันเป็นแค่ยานอนหลับแบบแรง ผลข้างเคียงไม่มากมายอะไร”
มองย้อนกลับไปที่ใบหน้าหมองหม่นของเจิ้งเหว่ย เจียงฮ่าวล้มเลิกความคิดที่จะทุบตีคนพวกนี้ เพราะถึงอย่างรเขามีสาวในมือต้องปกป้อง
ตอนนี้ที่ทำได้คงมีแต่ฝ่าแนวต้าน แล้วเดินออกไปตรงๆ ทุกคนที่ขวางทางเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาก็หลีกทางให้
“รถจอดอยู่ที่ชั้นใต้ดิน 1 ... นี่เป็นกุญแจ”
ตู้หยูเฟยพึมพำ หยิบกุญแจรถออกมา
เจียงฮ่าวอดยิ้มไม่ได้ สาวน้อยคนนี้แข็งแกร่งจริงๆ แม้แต่วอดก้าแก้วใหญ่กับยานอนหลับก็ยังโค่นเธอไม่ลง
เขาพยุงเธอมาถึงชั้นใต้ดิน 1 ที่นี่คือลานจอดรถขนาดใหญ่
เขาลองกดสวิตช์กุญแจดู และเสียงเปิดรถ BMW คันเล็กที่อยู่ไม่ไกลก็ดังขึ้น
“พอมีเงินกับเขาเหมือนกันนี่”
เจียงฮ่าวเปิดประตูรถฝั่งคนนั่ง แต่แล้วเขาก็ต้องกลับคำพูดใหม่
เพราะถึงรูปทรงภายนอก BMW ของตู้หยูเฟยจะค่อนข้างเล็กและเก่า แต่ภายในมีการดัดแปลง เกือบทั้งคันเรียกได้ว่าแทบจะเป็นซุปเปอร์คาร์ขนาดย่อมอยู่แล้ว
เขาตะลึงกับรูปลักษณ์ภายในไปพักหนึ่ง
ก่อนตัดสินใจวางตู้หยูเฟยไว้ที่นั่งข้างๆคนขับ จากนั้นเอื้อมมือไปปลดเสื้อผ้าตรงหน้าอกเธอให้หายใจสะดวกขึ้น
“อื้มหืม ใส่สีดำมาซะด้วย” เลือดกำเดาของเจียงฮ่าวเกือบไหลออกมา สาวร่างเล็กคนนี้ช่างร้อนแรงเหลือเกิน ยิ่งคู่กับบราสีดำ มันยิ่งชวนให้ผู้คนคิดเกินเลย
“อือ ... ฉันยังไหว ...”
ตู้หยูเฟยงึมงำ จู่ๆก็เอื้อมมือออกไปคว้ามือใหญ่ของเจียงฮ่าว ลากมันไปกอดตรงหน้าอกเธอ “มันหนาว .. ขอกอดหน่อย”
‘เฮ้ เฮ้ เฮ้ อย่าเชียวนา ถ้าล้ำเส้นเกินกว่านี้ฉันจะทนไม่ไหวเอา’
เจียงฮ่าวทำหน้าตาลำบากใจ แต่ในที่สุดเขาก็ยอมเธอ
มันนุ่มมาก
นุ่มโคตรๆ เต็มไปด้วยความยืดหยุ่น ให้ความรู้สึกเหมือนพร้อมระเบิดตลอดเวลา!
“ไม่ได้! ฉันจะเป็นสัตว์ร้ายเอาตอนนี้ไม่ได้!” เจียงฮ่าวส่ายหัว ตั้งใจจะชักมือกลับ แต่จู่ๆก็มีรถขับผ่านหน้าเขา อีกฝ่ายกระทืบเบรคอย่างกะทันหัน แล้วยื่นหน้าออกมา
คนข้างในคือผู้หญิงสวมแว่นกันแดด เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เธออ้าปากด่าเจียงฮ่าว “เจ้าคนไร้ยางอาย!”
ว่าจบ ก็เหยียบคันเร่งและจากไป
เชี่ยเถอะ! เจ๊เป็นใครเนี่ย แล้วไหงจู่ๆถึงมาด่ากัน??
ในใจของเจียงฮ่าวเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ตัดสินใจกดฝ่ามือลงบริเวณหน้าอกของตู้หยูเฟย แล้วดันมันแรงๆ ถ่ายเทความร้อนเข้าสู่หัวใจผ่านทางหน้าอก
“อ๊อก!”
คอของตู้หยูเฟยเอียงเล็กน้อย ร่างเธอสั่นอย่างรุนแรง เจียงฮ่าวช่วยพาหัวเธอออกไปด้านนอก ให้อ้วกเอาเหล้าออกมา และหากสังเกตดีๆจะพบว่ามีฟองสีขาวปนอยู่ด้วย
หลังจากอ้วกเอาของไม่ดีออกจากร่างกาย หน้าเธอไม่แดงเหมือนตอนแรกอีกต่อไป
เจียงฮ่าวคาดเข็มขัดนิรภัยให้ ก่อนเดินอ้อมไปขึ้นรถ
....
“แบบนี้ก็สนุกไม่เลวแฮะ” เจียงฮ่าวยกยิ้มมุมปาก ขับ BMW ออกจากย่านบันเทิงสายนี้ แต่ไม่นาน จู่ๆเขาก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ถามเธอเลยว่าบ้านอยู่ที่ไหน!
“ยังไงก็เถอะ บ้านฉันค่อนข้างกว้าง ถ้าเธอต้องการให้ฉันพาไปไหม?” ดวงตาของเจียงฮ่าวเป็นประกาย
“บ้านของฉัน ... อยู่ในเขตลี่หูวิลล่า ....” ระหว่างที่ความคิดไม่ดีแวบเข้ามาในใจของ เจียงฮ่าว ตู้หยูเฟยได้สติเล็กน้อย บอกที่อยู่ของเธอออกไป
จิ๊ส์~~
เจียงฮ่าวทำเสียงเสียดาย หมุนพวงมาลัยขับไปบนถนนเส้นชานเมือง
ย่านลี่หูวิลล่าเป็นชุมชนที่มีชื่อเสียงในจินหลิง ด้านนอกเป็นแม่น้ำจินหลิง ทิวทัศน์สวยน่ารื่นรมย์ แต่ราคาก็แรงมากเช่นกัน คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นไม่ร่ำรวยก็มีฐานะสูงส่ง
ระหว่างทาง มีรถแค่หนึ่งหรือสองคันขับสวนพวกเขาเป็นครั้งคราว
แต่ใครจะทันคิด ขับไปพักหนึ่ง เจียงฮ่าวก็สังเกตเห็นจากกระจกมองหลังว่ามีรถยนต์ยี่ห่อวู่หลิงคันหนึ่งกำลังไล่ตามมา!
รถยนต์คันนั้นจี้ตูดเจียงฮ่าวไม่ยอมห่างพร้อมเปิดไฟหน้าสูง
เจ้าหมอนี่ไม่ได้มาดี!
เจียงฮ่าวย้อนนึกไปถึงใบหน้ามืดมนของเจิ้งเหว่ยในตอนที่เขาจากมา ตัดสินใจเหยียบคันเร่ง และในตอนนั้นเอง มีแสงไฟสาดเข้ามาจากทางด้านหน้าเขา!
รถบรรทุกหนักกำลังวิ่งมาด้วยความเร็ว ท่ามกลางแสงไฟสว่างจ้า เจียงฮ่าวเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของคนขับฝั่งตรงข้าม
“อ๊าาาา!”
อาจเป็นเพราะไฟสูงจากรถบรรทุกหนัก หรืออาจจะเป็นสัญชาตญาณก่อนภัยพิบัติจะมาถึง ตู้หยูเฟยลืมตาขึ้นอย่างแรง กรีดร้องเสียงดัง แม้ตายังไม่ตื่นเต็มที่ แต่ในแววตาสะท้อนให้เห็นถึงแสงของความสิ้นหวัง
เบื้องหลังมีรถตามมาติดๆ เบื้องหน้ามีรถบรรทุกหนักขวางทาง โดนบีบทั้งหน้าและหลัง
อีหรอบนี้ BMW คันนี้ได้เละกลายเป็นเค้กแน่นอน!
ตู้หยูเฟยอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองชายที่อยู่ข้างๆเธอ เกิดความคิดขึ้นในใจ การได้ตายไปพร้อมกับเทพเจ้าแห่งปืนเช่นนี้ ถือเป็นเกียรติเหมือนกัน
อีกด้านหนึ่ง
ในห้องมอนิเตอร์ เจิ้งเหว่ยนั่งบนเก้าอี้โดยมีผู้หญิงหนึ่งนั่งอยู่บนตักเขา ถือแก้วเหล้าในมือ ดวงตาจ้องมองภาพบนจออย่างมีความหวัง
คาดหวังว่าภาพอุบัติเหตุทางรถยนต์จะปรากฏขึ้น
“ในเมื่อฉันครอบครองเธอไม่ได้ และในเมื่อเจ้าขอทานอย่างแกกล้ามาอวดดีต่อหน้าฉัน ฉะนั้นทั้งคู่จงตายซะ เหอ เหอ เหอ”
ในจังหวะที่รถกำลังจะประสานงาน!
สองเท้าของเจียงฮ่าวสับเปลี่ยนไปมาราวกับติดมอเตอร์
ภาพอันละลานตานี้ ตู้หยูเฟยที่กำลังมึนเมาไม่เข้าใจเลย!
เธอเห็นแค่เพียงพวงมาลัยถูกหมุนไปทางหนึ่งอย่างแรง และหน้ารถ BM ชนเข้ากับราวกันตกข้างทาง จากนั้นสองล้อทางด้านขวาถูกยกขึ้น แล้วตามด้วยเสียงเอี๊ยดๆๆๆ
รถทั้งคันคร่อมรั้วกั้น ตัวรถเอียงไปทั้งคัน โดยที่ล้อขวายังคงวิ่งไปตามราวกั้น และล้อฝั่งซ้ายยังคงติดอยู่กับพื้น
ต่อมา คันเร่งก็ถูกกระทบ!
หวือออออ!
รถที่เดิมกำลังจะถูกประสานงา พุ่งฟุบแล่นผ่านรถบรรทุกคันใหญ่ในพริบตา ทิ้งไว้เพียงรอยลึกบนราวกั้น
“โอ้พระเจ้า!” หัวใจดวงน้อยของตู้หยูเฟยคล้ายถูกกระชากอย่างแรง พริบตานั้นเธอรู้สึกคล้ายภาพยนตร์ระดับบล็อกบัสเตอร์ที่เคยดู เวลานี้เกิดขึ้นจริงเบื้องหน้า มันทำให้เธออึ้งไป
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”
เจิ้งเหว่ยคำรามด้วยความโกรธ ปาแก้วใส่จอมอนิเตอร์ จอแตกเป็นสะเก็ดไฟ ผู้หญิงบนตักเขากรีดร้องด้วยความตกใจ
เอี๊ยดดดด
คนขับรถบรรทุกหนักและคนขับรถวู่หลิงไม่ทันตั้งตัว เท้าของทั้งครู่เหยียบเบรก แต่ทว่า
ตูม!
สุดท้ายก็ประสานงานกัน
ต้องขอบคุณที่ด้านหน้ารถวู่หลิงติดตั้งบังโคลนเหล็กทังสเตน แต่ถึงอย่างนั้นมันก็บิดงอและผิดรูป รถสองคันจูบกัน นิ่งงันไปทั้งๆอย่างนั้น
...
หนีจากความตายมาได้ ดวงตาของตู้หยูเฟยเต็มไปด้วยดวงดาราพรั่งพราว สีสันสว่างไสวไปด้วยมนต์เสน่ห์ มีหลายครั้งที่เธอแอบมองผู้ชายน่าทึ่งข้างกาย
ทักษะแม่นปืนขั้นเทพ ทักษะขับรถขั้นเทพ อย่างหลังอาจเรียกได้เลยว่าเป็นมือฉมังระดับโลก! อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างยังไม่จบลงเพียงแค่นี้!
“ข้างหน้า หยุดรถเดี๋ยวนี้!”
จู่ๆก็มีเสียงไซเรนตำรวจดังขึ้น รถตำรวจจอดตั้งแถวอยู่เบื้องหน้า คาดว่าพวกเขาคงมาตั้งด่านตรวจความปลอดภัยบนท้องถนน
“เป็นพวกมันแน่ๆ เจ้าพวกนี้ต้องเป็นพวกเด็กรวยที่จัดปาร์ตี้แข่งรถซิ่ง!” ท่ามกลางกลุ่มตำรวจ ร่างๆขึ้นก้าวลงจากรถ เป็นเย่ซีหยู!
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นผู้ชายที่นั่งฝั่งคนขับ หญิงสาวก็ต้องตะลึง ก่อนเลื่อนสายตาไปมองผู้หญิงที่นั่งข้างแล้วขมวดคิ้ว “เจ้าหมอนี่ไม่ใช่คนดีจริงๆด้วย อวดฝีมือขับรถเอาใจสาว คนอย่างนายนี่แหละที่ทำให้ฉันต้องทำงานล่วงเวลาทุกวัน ต่อจากวันนี้ก็ไปกินข้าวในคุกซะ!”
“อย่าให้พวกเขาหยุดได้ ไม่งั้นเราจะมีปัญหา!” ตู้หยูเฟยกล่าวอย่างเร่งรีบ
“ไม่ให้หยุดได้หรอกน่า” เจียงฮ่าวยิ้ม
ท่ามกลางสายตาตะลึงงันของเจ้าหน้าที่ตำรวจ รถ BM ยกล้อข้างเดียวอีกครั้ง คล้ายกำลังไต่กำแพงที่มองไม่เห็น พุ่งผ่านช่องแคบระหว่างรถยนต์ตำรวจที่ตั้งดักทางไว้ไปอย่างง่ายดาย ทิ้งไว้เพียงเงาสีแดงที่เกิดจากสะเก็ดไฟไว้เบื้องหลัง
“มีบางอย่างเกิดขึ้นข้างหน้า! เป็นอุบัติเหตุ!” ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็พบว่ามีรถสองคันชนกันไม่ไกล พวกเขาละทิ้งความสนใจจากเจียงฮ่าว หันไปวุ่นวายกับอีกทางหนึ่งแทน
...
เจียงฮ่าวพาตู้หยูเฟยไปที่ร้านซ่อมรถที่เปิดรอบดึกริมทาง ในขณะนี้ตู้หยูเฟยยังคงตะลึง จ้องมองเขาราวกับตัวเองกำลังตาบอดด้วยความรัก ระลอกคลื่นในหัวใจสาววัยรุ่นกำลังเต้นอย่างแรง
“เอาล่ะ ในเมื่อเธอตื่นแล้ว พวกเราก็ลงจากรถกันก่อนเถอะ”
ตู้หยูเฟยกลับมามีสติอีกครั้ง รีบเอ่ยถามว่า “หยุดที่นี่ทำไม?”
“มีบางอย่างผิดปกติกับรถ” เจียงฮ่าวยิ้ม
“ก็นึกว่าอะไรซะอีก ใช้เงินซ่อมไปก็จบแล้ว” ตู้หยูเฟยโบกมืออย่างใจกว้าง ท่าทีของเธอมองแวบแรกเหมือนเด็กสาวประเภทหนึ่งที่ชอบผลาญเงินคนที่บ้าน
เจียงฮ่าวกำลังจะลง ดวงตาดั่งไข่มุกของหญิงสาวเลื่อนลอย คว้ามือใหญ่ของเขา
“พี่ใหญ่ นายสุดยอดมาก ได้โปรดรับฉันเป็นลูกศิษย์ด้วยเถอะ!”
เจียงฮ่าวเกือบสำลักเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาส่ายหัวทันทีและพูดว่า “ขอโทษที ฉันไม่สนใจรับลูกศิษย์”
“เอ๋!!” ตู้หยูเฟยอ้าปากกว้าง บังเกิดความผิดหวังในดวงตาเธอ ใช้สองมือคว้าแขน เจียงฮ่าว เอ่ยด้วยปากเล็กๆว่า “ไม่ต้องเป็นศิษย์ก็ได้ แต่ถ้านายไม่ว่าอะไร ขอแค่ให้ฉันเป็นคนติดตาม ...”
หญิงสาวตัวเล็กคนนี้ ถึงจะแต่งหน้าจัดไปหน่อย แต่มีรูปร่างดี เมื่อทำท่าทีออดอ้อนกระดูกของเจียงฮ่าวเกือบอ่อนยวบ
“ให้เป็นคนติดตาม ...” ดวงตาของเจียงฮ่าวเผยรอยยิ้มชั่วร้ายแล้วกล่าวว่า “ฉันไม่สนใจรับลูกศิษย์ก็จริง แต่ถ้ามีเมดสาวมาคอยเสิร์ฟชากับรินน้ำก็ยังพอไหว เธอสนใจรึเปล่า?”
“เมดสาว?”
ตู้หยูเฟยร้องกรีดร้องพอได้ยินคำนี้ แม้เธอจะเป็นคนเปิดเผย แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเกิดริ้วแดงขึ้นบนใบหน้า เงยหน้าขึ้นสบตาเจียงฮ่าว สุดท้ายกัดฟันแล้วพยักหน้า “ก็ได้! ถ้าอย่างนั้นฉันจะเป็นเมดสาวให้นายเอง!”
เจียงฮ่าวสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วสังเกตเห็นว่าเจ้าของร้านซ่อมรถกำลังมองดูพวกเขาอยู่ แต่ก็ไม่รังเกียจที่จะเล่นกับเธอต่อไป
เขาค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ แล้วดีดนิ้ว “เรียกฉันว่านายท่านสิ”
ตู้หยูเฟยหน้าแดง เหลือบมองคนซ่อมรถที่อยู่ข้างนอก ยื่นปากเล็กๆไปข้างหู เจียงฮ่าว
“นายท่านเจ้าขา~”