ตอนที่ 6 - เดิมพันยิงปืนกับดื่มเหล้า
3/5
ตอนที่ 6 - เดิมพันยิงปืนกับดื่มเหล้า
ตู้หยูเฟยขมวดคิ้ว ก่อนส่ายหัวแล้วถอนหายใจ ท่าทีของเจียงฮ่าวทำให้เธอคิดในใจว่า ‘สุดท้ายเขาก็เป็นแค่คนธรรมดา แล้วจะไม่รู้สึกกลัวได้ยังไงถ้าอยู่ๆมีใครพาเขาเข้ามาในที่แปลกๆ’
เธอลอบมองเจียงฮ่าวอีกครั้ง และพบว่าเขาปกติดีแล้ว ใบหน้าเปื้อนยิ้ม เพียงแต่ว่าในดวงตาคล้ายสั่นไหวเล็กน้อย
‘สงสัยเจ้าหมอนี่จะทำเป็นเก่ง แกล้งทำเป็นใจเย็น’
ประตูลิฟท์ค่อยๆเปิดออก สนามยิงปืนใต้ดินขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเจียงฮ่าว
เหนือศีรษะขึ้นไปเป็นสปอร์ตไลท์ที่ให้แสงสว่างสูง หลังจากที่เดินเข้ามาแล้วปรับสายตาได้ โลกใต้ดินแห่งนี้สว่างไสวไม่ต่างจากแสงแดดยามเช้าภายนอก
มีแสงสว่างมาก แต่กลับไม่รู้สึกเกะกะลูกตา ดูเหมือนอุปกรณ์ที่ติดตั้งจะเป็นของระดับไฮเอนด์
และนอกจากนั้น สิ่งที่โดดเด่นที่สุดก็คือสนามยิงปืนใต้ดินขนาดใหญ่เบื้องหน้า มันทั้งยาวและกว้างออกไปหลายร้อยเมตร
ถ้าขุดไปกว้างกว่านี้อาจจะสามารถสร้างสนามกอล์ฟได้เลย
ทางซ้ายและขวาในตำแหน่งที่เจียงฮ่าวยืนอยู่มีเสาขนาดใหญ่หลายเสาร์ เจ้าพวกนี้น่าจะใช้เป็นเสารองรับใต้ดิน ไม่อย่างนั้นคงอันตรายน่าดู
ผนังโดยรอบเต็มไปด้วยฐานเหล็กหลอมเหลว ที่ถูกอัดกันจนแน่น เจ้าสิ่งนี้มีความเสถียรมากกว่าอาคารสูงทั่วไป ดูเหมือนว่าคลับชั้นนำแห่งนี้จะไม่ธรรมดา และที่แน่ๆชายที่คนอื่นเรียกว่าพี่ฮวน ไม่น่าจะเป็นบอสใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังสถานที่แห่งนี้
เสียงกระสุนปืนดังขึ้นจากด้านหน้า กลุ่มคนหนุ่มสาวหัวเราะคิกคักอยู่บริเวณนั้น ตรงกลางเป็นโต๊ะคริสตัลอันวิจิตรงดงาม และถัดออกไปโต๊ะข้างๆเต็มไปด้วยปืนวางเรียงราย
พวกมันคือปืนจริง!
และมีคนกำลังถือปืนเล็งไปยังเป้าที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ซึ่งอยู่ห่างออกไป 50 เมตร ปลายกระบอกปืนเกิดสะเก็ดไฟ ยิงกระสุนอย่างเมามัน ในปากของเขาคาบบุหรี่ มองแวบแรกเหมือนพวกแก๊งในหนังอเมริกา
“รูปทรงนั่นคือปืนไรเฟิลซีรี่ส์ 94 เสียงเวลายิงก็ฟังดูเป็นของจริง เจ้าสิ่งนี้ถูกเอามาให้คนพวกนี้ใช้ได้ยังไง?” คิ้วของเจียงฮ่าวขมวดเข้าหากัน
ตู้หยูเฟยบังเอิญได้ยิน เธอเหลียวมองเจียงฮ่าวด้วยความประหลาดใจ “นายรู้ได้ยังไง!”
“ถามอะไรไร้สาระ นั่นเพราะฉันคือเทพเจ้าแห่งปืนของยุคนี้ การฟังเสียงแล้วสามารถระบุรุ่นของปืน ถือเป็นทักษะพื้นฐานที่สุด” เจียงฮ่าวตอบด้วยใบหน้าที่ราวกับกำลังถามว่าเธอถามเรื่องผายลมอะไร
ตู้หยูเฟยดีใจมากที่ได้ยินเช่นนั้น เจอคล้องแขนเจียงฮ่าว ดวงตาทั้งสองหรี่เล็กลง “นายคือเทพเจ้าแห่งปืน? งั้นแสดงว่าก็รู้วิธียิงใช่ไหม? นี่มันยอดไปเลย!”
“แน่นอนฉันรู้ เดี๋ยวจะสอนให้นะ เธอต้องเริ่มจากกดเล็ง จากนั้นคลิกซ้ายแค่นี้ก็ชนะได้กินไก่แล้ว (PUBG ได้ที่หนึ่งจะขึ้นว่ากินไก่) จะบอกอะไรให้นะ ฉันเป็นที่รู้จักในฐานะเทพเจ้าแห่งปืน ต่อให้เก็บได้แค่ปืนพก ยิงไม่ถึงสามนัดโดนหัวศัตรูก็ล้มรู้เรื่อง” เจียงฮ่าวกล่าวพลางเชิดคางขึ้น
สีหน้าตื่นเต้นของตู้หยูเฟยหายวับไปทันที อดถอนหายใจไม่ได้
ฉันก็หลงนึกว่าเก็บสมบัติมาได้ ที่แท้ก็แค่ไอ้บ้าเกม
“โย่ว ในที่สุดคุณหนูตู้ก็มาแล้ว”
ชายหนุ่มวางปืนลง มุมปากยกโค้งเป็นรอยยิ้ม สายตาเลื่อนลงมามองหน้าอกของตู้หยูเฟยอย่างไร้ยางอาย
“ชอบมันหรอ? สนใจให้ฉันใช้มันอุดจมูกนายจนขาดใจตายไหม?”
ตู้หยูเฟยไม่เขินอาย ตรงกันข้าม เธอยืดอกขึ้นให้เห็นชัดกว่าเดิม
การกระทำที่กล้าหาญเช่นนี้ เจียงฮ่าวที่ได้เห็นรู้สึกชื่นชมเธอนับร้อยครั้ง
เธอคือฮีโร่ในหมู่ผู้หญิงอย่างแท้จริง!
คนอื่นๆก็เดินตามชายหนุ่มมาเช่นกัน และกระจายตัวไปรอบๆ นี่สามารถเห็นได้ว่า ชายหนุ่มคนนี้เป็นผู้นำของพวกเขา
มีส่วนสูงไม่เลว แต่ดูผอมแห้งและอ่อนแอเกินไป อีหรอบนี้ไม่เสพยาเกินขนาดก็เสพความงามมากจนเกินพอดี
ชายหนุ่มเหลือบมองเจียงฮ่าว กวาดสายตาขึ้นๆลงๆ ก่อนหัวเราะขึ้นมาทันที “คุณหนูตู้ เธอไปพาเทพเจ้าแห่งปืนคนนี้มาจากที่ไหนกัน?”
เจียงฮ่าวจ้องตาอีกฝ่าย เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “โห พี่ชายสายตาดีนี่นา ฉันก็นึกว่าตัวเองแต่งตัวติดดินมากแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะมีคนจำฉันได้ ใช่แล้ว ฉันนี่แหละเทพเจ้าแห่งปืนอันดับ 1 โซนเอเชีย!”
ได้ยินคำพูดของเจียงฮ่าว กลุ่มวัยรุ่นถึงกับอึ้งไปพักหนึ่ง
คิ้วของชายหนุ่มค่อยๆย่นเข้าหากัน ‘อย่าบอกนะว่าบังเอิญเจอผู้ช่วยเหลือจริงๆ? เธอถึงได้พาเขามาแบบนี้?’
ในทางกลับกัน ตู้หยูเฟยหน้าแดง เธอจ้องมองเจียงฮ่าวอย่างดุเดือด เริ่มเกิดความสำนึกเสียใจอยู่บ้างที่พาเจ้าโง่ไม่รู้จักฟ้าสูงดินต่ำมาแบบนี้
“ไม่ทราบว่าพี่ชายเคยเข้าร่วมการแข่งขันกี่รายการ? แล้วเป็นของปีไหนบ้าง?” ชายหนุ่มกล่าวด้วยใบหน้าบูดบึ้ง แต่ในน้ำเสียงเจือความสุภาพขึ้นเล็กน้อย
“ของปีไหน? ไม่ต้องรอถึงปี ฉันเล่นทุกวัน เปิดเกมก็กระโดดร่มชูชีพเลย ลงจอดบนดาดฟ้าบ้าน ไล่ยิงตายไป 20 คน ...” เจียงฮ่าวกล่าวไม่หยุดไม่หย่อน
ใบหน้าของตู้หยูเฟยเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
“เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน” หญิงสาวร่างสูงก้าวออกมา เอ่ยถามว่า “นี่นายกำลังพูดถึงเกมอยู่ใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว เกมPUBG ไง ฉันชื่อเทพเจได รู้จักไหม?” เจียงฮ่าวมองหญิงสาวตัวสูงแล้วหัวเราะออกมา
ทุกคนอึ้ง ...
ก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงหัวเราะ
ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำของทุกคนบอกตามตรงตอนนี้เขายืนตัวตรงไม่ได้ ยกมือกุมท้องชี้ไปทางตู้หยูเฟย แล้วเอ่ยว่า “ฉันก็หลงคิดไปตั้งครึ่งค่อนวันว่าเธอไปเรียกคนใหญ่คนโตที่ไหนมา ที่แท้ก็เกมเมอร์ เล่นเอาฉันเกือบกลัวแทบตาย”
เมื่อเขาพูดแบบนั้น คนอื่นๆที่อยู่ข้างหลังก็หัวเราะดังลั่น คุณหนูตู้กัดฟันด้วยความโกรธ “เจิ้งเหว่ย อย่าทำเป็นได้ใจไป ฉันตู้หยูเฟยไม่ใช่คนที่ง่ายจะรับมือ วันนี้ฉันจะทำให้นายพ่ายแพ้จะต้องคลานเข่าให้ดู!”
“ฮ่าๆๆๆ ดีมาก!” เจิ้งเหว่ยพยักหน้าด้วยรอยยิ้มกว้าง ยกกล่องเงินขึ้นจากพื้น วางบนโต๊ะแล้วเปิดออก เผยให้เห็นกองธนบัตรถูกวางเรียงกันอย่างเรียบร้อย
“คุณหนูตู้ เธอหรือฉันเราต่างมาจากตระกูลที่มีเงิน 1 ล้านหยวนในนี้เป็นแค่จำนวนน้อยๆ ถ้าวันนี้ฉันชนะเธอ เรื่องเงินเธอไม่ต้องจ่ายก็ได้ แต่ต้องไปนอนบนเตียงกับฉันทั้งคืน ว่ายังไง?”
“ไสหัวไปให้พ้น!” ตู้หยูเฟยกล่าวอย่างโกรธเคือง “ฝีมือยิงของนายมันก็แค่ขยะ! ฉันไม่มีทางแพ้ คิดแข่งกับท่านย่าคนนี้ ฝันไปเถอะ!”
เจิ้งเหว่ยบี้บุหรี่ในมือ เขายิ้มแล้วพูดว่า “คุณหนูตู้ ฉันรู้ว่าฝีมือยิงปืนของเธอยอดเยี่ยม เป็นถึงนักกีฬายิงปืนหญิงอันดับ 3 ของจังหวัด เพราะงั้นครั้งนี้ฉันเลยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ”
“นายหมายความว่ายังไง?”
“สหายคิม” เจิ้งเหว่ยหันไปทางด้านข้างเล็กน้อย หลีกทางให้เห็นชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหลังเขา
เด็กชายคนนี้อยู่ในชุดสูท อายุประมาณ 17-18 ปี สวมแว่นกรอบทอง หน้าตาดูหล่อเหลานิดหน่อย แต่ในสายตาของเจียงฮ่าวเจ้าหมอนี่ดูอ้อนแอ้นเกินไป
ไหล่แคบ แต่งตัวไม่เข้ากับวัย ควบคู่ไปกับใบหน้าที่คล้ายกำลังแสดงความดูถูกคนอื่นตลอดเวลา ทำให้เวลามองรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก
“คิมกวนหมิง!” ตู้หยูเฟยอุทาน เธอชี้ไปที่เจิ้งเหว่ย “หมายความว่ายังไง!”
“ก็ไม่มีความหมายอะไร ฉันแค่พูดว่าจะแข่งกับเธอ แต่ไม่ใช่เรื่องปืน ฉันจะแข่งดื่มต่างหาก” เจิ้งเหว่ยยักไหล่และหัวเราะ “ฉันแน่ใจว่าเธอต้องรู้จักชายคนนี้ เขาชื่อคิมกวนหมิงจากเกาหลี เป็นผู้ชนะเหรียญทองในการแข่งขันยิงปืนเยาวชนระดับเอเชียตะวันออก!”
“นายขี้โกง!” ตู้หยูเฟยโกรธมาก หันหลังเตรียมจะจากไป “ท่านย่าไม่แข่งมันแล้ว!”
“เฮ้อ แต่พวกเราเดิมพันกันแล้วนะ ต่อให้อยากไป คิดว่าจะได้ไปหรอ?” เจิ้งเหว่ยหัวเราะอย่างชั่วร้าย
หลายคนปรากฏตัวขึ้นเบื้องหลังเจียงฮ่าวและตู้หยูเฟย ขวางเส้นทางหนีของทั้งสอง
“ยิน ... ยินดีรับการสั่งสอน” กวนหมิงเงยหน้าขึ้น ยิ้มให้ตู่หยูเฟย ภาษาจีนของเขาไม่เลว
ตู้หยูเฟยพอได้ยินก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พูดอย่างโกรธเคือง “เอาก็เอา!”
ว่าจบ เธอเดินตรงไปข้างหน้าและหยิบปืนขึ้นมา
เจียงฮ่าวติดตามอย่างใกล้ชิดด้วยความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย
“ก็ได้ ก็ได้ มีขอทานมาร่วมวงแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบ” เจิ้งเหว่ยผลักเขา แต่กลับเป็นตัวเองที่ต้องก้าวถอยหลังออกไปแทน
คนอื่นๆพอเห็นแบบนั้นก็เริ่มมองมาด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไร ปล่อยให้เจ้าบ้านนอกคนนี้ได้เปิดหูเปิดตา ได้เห็นปืนจริงสักครั้งในชีวิตก็แล้วกัน ฮ่าๆๆๆ”เจิ้งเหว่ยหัวเราะกลบเกลื่อน
คนรอบข้างพากันหัวเราะตาม
เจียงฮ่าวสายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เจ้าพวกนี้ช่างซื่อบื้อซะจริง
เจียงฮ่าว “รู้อะไรไหม? ฉันยิงกระสุนไปมากกว่าเม็ดข้าวที่นายกินมาทั้งชีวิตซะอีก”
“กระสุนในเกมอะนะ? ฮ่าๆๆๆๆๆ” เจิ้งเหว่ยหัวเราะ
แถวแรกเป็นปืนสำหรับใช้งานปกติ แต่เมื่อเทียบกับนักแม่นปืนแล้ว เว้นแต่จะใช้พวกมันยิงกราด ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะสู้ได้
แถวที่สองเป็นปืนไรเฟิลทั้งหมด ในบรรดาพวกมัน มีทั้งปืนPSGเยอรมัน , ปืนSVDหรือดรากูนอฟของโซเวียต , ซีรีย์M21ของเซอร์เบีย , ปืนไรเฟิล QBU - 88 และ 97 ของจีน
นอกจากนี้ยังมีปืนไรเฟิลเมาเซอร์ 98K ยอดนิยมอีกด้วย
ตู้หยูเฟยเลือกปืนไรเฟิลรุ่นใหม่ล่าสุดที่เป็นที่นิยมอย่างเมาเซอร์ 98K
ปืนนี้ค่อนข้างเบา เหมาะสำหรับสาวๆหากคิดจะใช้
“เอาเจ้านี่แหละ” ตู้หยูเฟยเปิดกล่องปืน แล้วเริ่มประกอบชิ้นส่วนต่างๆ เทคนิคของเธอค่อนข้างชำนาญ ไม่นานก็ประกอบเสร็จ
“ถึงตานายแล้ว” เธอหันไปพูดกับคิมกวนหมิง
“ฉันเตรียมมาพร้อมแล้ว” คิมกวนหมิงยิ้ม ดึงกล่องเหล็กยาวสีทองออกมาจากใต้โต๊ะ และทันทีที่เปิดมัน ปรากฏว่าเป็นปืนไรเฟิลL115A3 AWM ของอังกฤษวางอยู่ข้างในอย่างสงบ
ใบหน้าของตู้หยูเฟยหมองลงทันที ตะโกนด่าทอ “หน้าด้าน! นายเตรียมปืนดีๆแบบนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วฉันจะชนะได้ยังไง!”
ไรเฟิล L115A3 ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นปืนซุ่มยิงที่ดีที่สุดในโลก
แม้ยิงจากระยะไกล แต่มันก็ยังมีเสถียรภาพดี มีความแม่นยำสูง สถิติการสังหารไกลสุดคือ 2,475 เมตร สามารถฆ่าเป้าหมายได้อย่างแม่นยำจากระยะ 2 ไมล์
นี่คือไรเฟิลที่แม่นที่สุด!
“ฮ่าๆๆๆ พวกเราไม่ได้ตกลงกันซักหน่อยว่าห้ามเตรียมอาวุธของตัวเองมา” เจิ้งเหว่ยกล่าวอย่างสดใสพลางเลิกคิ้วสูง
ตู้หยูเฟยลอบด่าเขาในใจ แต่ก็ตอบโต้อะไรกลับไปไม่ได้
แต่รู้ไว้เถอะว่าในประเทศจีน ต่อให้มีเงิน ก็ใช่ว่าจะซื้อปืนดีๆแบบนี้ได้
“ไม่เป็นไร ปืนไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด สิ่งสำคัญที่สุดคือคุณภาพของมือปืน” เจียงฮ่าวปลอบตู้หยูเฟยอย่างจริงจัง
“โอ้พระเจ้า! นายกล้าพูดคำนั้นออกมาได้ยังไง น่าตลกจริงๆ!” หญิงสาวร่างสูงข้างๆ เจิ้งเหว่ยหัวเราะลั่น ชี้ไปทางเจียงฮ่าวแล้วพูดว่า “ดูตัวนายสิ ปืนยังไม่เคยสัมผัส กล้าดียังไงมาสอนคนอื่น!”
“อย่าพูดแบบนั้น เขาเป็นถึงเทพเจ้าปืนกินไก่เชียวนะ”
“บางทีเขาอาจเคยได้เล่นปืนบีบีกันมาแล้วก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆ”
เจิ้งเหว่ยหัวเราะและส่ายหัว หยิบกระสุนสไนเปอร์ขนาดใหญ่ขึ้นมาแกว่งไปมาหน้าเจียงฮ่าวแล้วกล่าวว่า “นี่พี่เทพปืนกินไก่ รู้รึเปล่าว่ากระสุนนี้ลูกเดียวมากพอที่จะเลี้ยงข้าวนายให้อิ่มได้ทั้งวัน อยากจะลองสัมผัสมันดูไหม?”
“เอาล่ะๆ อย่าให้ฉันต้องเสียเวลาเพราะคนแบบนี้เลย”
คิมกวนหมิงเชิดหน้าขึ้น เหลือบมองเจียงฮ่าวเบาๆ ในแววตาทอประกายรังเกียจ
“นั่นสินะ งั้นพวกเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า” เจิ้งเหว่ยนั่งลงหน้าโต๊ะคริสตัล กล่าวกับตู้หยูเฟยว่า “คุณหนูตู้ ถ้าเธอดวลปืนแพ้ครั้งหนึ่ง จะต้องให้น้องชายขอทานคนนี้ดื่มแทนแก้วหนึ่ง ตกลงไหม?”
“ตกลง!” ตู้หยูเฟยกัดฟัน
ในที่สุดเจียงฮ่าวก็เข้าใจ ว่าทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงลากตัวเขามา ที่แท้เพราะต้องการให้เขาดื่มเหล้าแทนนี่เอง
“แต่ขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้าเจ้าเด็กหนูนี่ดื่มต่อไม่ไหว เธอจะต้องมาดื่มมันด้วยตัวเอง” เจิ้งเหว่ยหัวเราะ
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น
คิมกวนหมิงโยกศีรษะแล้วปล่อยมือ กล่าวว่า “แค่ระยะ 50 เมตร ไม่ยากเย็นอะไรเลย”
เวลานี้ เป้าหมายที่อยู่ห่างออกไป ตำแหน่งหัวใจสีแดงตรงกลางถูกยิงทะลุ
เจิ้งเหว่ยยิ้มกว้าง
ตู้หยูเฟยสูดหายใจเข้าลึกๆ ในใจหม่นหมองและยิงออกไป
ปัง!
“วง 9 เธอแพ้! นายต้องดื่มมัน ฮ่าๆๆๆ”
เจิ้งเหว่ยหัวเราะ เขาโบกมือ บางคนที่อยู่แถวนั้นเทวอดก้าเต็มแก้วใหญ่แล้วยื่นให้เจียงฮ่าวทันที