ตอนที่ 5 - สาวสุดฮอต
2/5
ตอนที่ 5 - สาวสุดฮอต
“เจ้าหนู รู้หรือเปล่าว่าที่นี่คือที่ไหน?”
“ก็สถานที่สำหรับดื่มไง”
“ในเมื่อมันเป็นสถานที่สำหรับดื่มเหล้า แล้วแกจะมาสร้างปัญหาทำไม?”
“ฉันวางเดิมพันกับไอ้สองตัวตาสุนัขมีเอาไว้ ว่าตราบใดที่ฉันดื่มเหล้าหมดทั้ง 4 ขวดโดยที่ยังไม่ล้ม พวกมันจะต้องยื่นหน้ามาให้ฉันตบ และเป็นพวกมันที่ยอมรับการเดิมพันนี้เอง” เจียงฮ่าวกล่าวอย่างเฉยเมย พี่ฮวนและกลุ่มชายชุดดำไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย
“เรื่องเดิมพันมีแต่แกพูดเองเออเอง อาจเป็นแค่เรื่องกุขึ้นมาก็ได้ใครจะรู้” พี่ฮวนทำหน้าดุ แสงเย็นวาบสะท้อนจากตรงเอวเขา คนที่อยู่ข้างหลังเริ่มเข้ามาโอบล้อมเจียงฮ่าว
“ที่นี่มีคนตั้งเยอะ พวกเขาทั้งหมดเป็นพยานได้” เจียงฮ่าวพูดพลางชี้ไปที่คนรอบข้าง
พี่ฮวน พอได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มทันที หันหัวไปแล้วพูดกับคนรอบตัวเขาว่า “สหายทั้งหลาย มีใครเป็นพยานให้เขาได้บ้าง?”
“พยงพยานอะไร เราเห็นแค่เขาทุบตีคน พวกเราแค่อยากเข้ามาช่วยก็เท่านั้น” คนกลุ่มนั้นหัวเราะ และปลีกตัวถอยห่างออกไป
ชายอ้วนที่เดิมพยายามเกลี้ยกล่อมเจียงฮ่าวคิดเปิดปากของเขา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาถอนหายใจเบาๆ ส่ายหัวแล้วถอยออกไปเหมือนคนอื่นๆ
“เห็นไหม การเดิมพันที่แกพูดมันเป็นแค่ข้ออ้างที่ใช้ทุบตีคนอื่นเขาก็เท่านั้น” พี่ฮวนหัวเราะเย็นชา เอื้อมมือไปคว้าอกเสื้อของเจียงฮ่าว แล้วพูดว่า “เจ้าหนู ที่นี่มีลูกค้าอยู่เยอะ มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าแกไปทำร้ายคนอื่นๆด้วยมือข้างนั้นอีก? ที่นี่พวกเรามีกฎมีเกณฑ์ ดังนั้นวันนี้ฉันจะตัดแขนแก มอบบทเรียนที่จะจำไปจนวันตาย!”
“ฮึ! เป็นไงล่ะใครใช้ให้แกกล้ามายุ่งกับฉัน? แส่หาที่ตาย!” หญิงสาวหัวเราะเย็นชา
“เฮ้อ คนหนุ่มสาวใจร้อนสุดท้ายก็พบจุดจบแบบนี้” คนรอบข้างอดส่ายหัวไม่ได้ มีหลายคนเหมือนกันที่รู้สึกสงสารเจียงฮ่าว
มองไปยังเสื้อผ้าของเจียงฮ่าวและเหล้าที่เขาดื่ม ดูยังไงก็ไม่ใช่คนที่มีฐานะ จัดอยู่ในกลุ่มผู้บริโภคระดับล่างทั่วๆไป
การที่เขาทุบตีคนที่นี่ จุดจบคือเสียแขนสักข้างจึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไร
“เอาดาบมา! ให้มันเติบโตไปพร้อมกับความทรงจำในวันนี้”
พี่ฮวนตะโกนใส่คนข้างหลัง ผู้หญิงที่อยู่รอบข้างหวาดกลัวเกินกว่าจะมอง
“พี่ฮวน ดาบมาแล้ว!” ชายตัวสูงร่างผอมแห้งคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับถือดาบฟันฉลามในมือ เจ้าสิ่งนี้คล้ายกับมีดที่มักใช้ตัดหัวคนในวีดีโอเถื่อน
“เหอ เหอ เจ้าหนู จงจดจำประสบการณ์ในวันนี้เอาไว้ให้ดี” พี่ฮวนเยาะเย้ย ใช้กำลังแขนของตัวเองพยายามกดเจียงฮ่าวลง
แต่ในตอนนั้นเอง ขาซ้ายของเจียงฮ่าวก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว สอดเข้าระหว่างสองขาของพี่ฮวน และใช้มือซ้ายจับเข้าที่แขนของพี่ฮวนที่กำลังกำคอเสื้อเขา ส่วนมือขวาล็อคอีกฝ่ายไว้แล้วหมุนตัว
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของทุกคนราวกับภาพพร่ามัว รู้สึกตัวอีกที พี่ฮวนก็ถูกเหวี่ยงลงไปกองกับพื้นดังปัง! และเจียงฮ่าวกำลังปัดๆฝ่ามือของตัวเอง ส่ายหัวอย่างรังเกียจ “แกก็พูดถูกนะ ในจักรวรรดิสวรรค์มีกฎมีเกณฑ์ ต่อให้เป็นสถานที่ส่วนตัวแกก็ไม่มีสิทธิ์มาใช้ดาบทำอะไรแบบนี้”
ฮือฮา!
เกิดความโกลาหลไปทั่วทุกหนแห่ง ทุกคนต่างแตกตื่นตกใจ เจ้าหมอนี่กล้าทำร้ายพี่ฮวน!
แล้วไม่พอ ยังทุ่มเขาลงไปนอนกองกับพื้นอีก!
“พี่ฮวนไม่ใช่ตัวกินพืช เขาขึ้นมาเป็นลูกพี่ได้แบบทุกวันนี้ก็ด้วย 2 กำปั้นในมือ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าเด็กนั่นจะโค่นเขาได้ในคราวเดียว”
“ทรงพลังมากเขาคงไม่ใช่ทหารของหน่วยรบพิเศษที่เกษียณแล้วใช่ไหม?”
“หรือบางทีเขาอาจเป็นนักกีฬาทีมชาติก็ได้นะ”
ผู้คนแลกเปลี่ยนคำพูดกัน หญิงสาวที่เคยมีเรื่องและดูถูกเขา เวลานี้รอยยิ้มบนใบหน้าเธอแข็งค้าง ปากอ้ากรามค้างด้วยความตกใจ
ไอ้สาระเลวคนนี้ สามารถสู้ได้ดีขนาดนี้ได้ยังไง?
“สู้เก่งไปก็ไม่มีประโยชน์ สุดท้ายเขาจะสามารถเอาชนะคนจำนวนมากได้หรอ?” บางคนเริ่มหัวเราะเยาะ และนั่นทำให้คนที่อยู่รอบๆคิดได้
จริงด้วยสิ สู้ได้ดีแล้วยังไง สุดท้ายจะสามารถล้มคนจำนวนมากได้หรือ?
“แบบนี้มีแต่จะทำให้ความตายของแกน่าสังเวชมากขึ้น” หญิงสาวกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง รอยยิ้มเย้ยหยันบนใบหน้าเธอรุนแรงขึ้น
เธอแวะเวียนมาที่นี่บ่อยๆ ดังนั้นพอรู้บางอย่างเกี่ยวกับเรื่องราวของพี่ฮวน และวิธีการของพรรคพวกเขา เจียงฮ่าวทุ่มเขาลงพื้นแบบนี้ ที่เสียหายมากที่สุดไม่ใช่ร่างกายแต่เป็นศักดิ์ศรี และนี่คือศักดิ์ศรีที่ถูกทำลายหน้าบ้านของตัวเอง!
ตอนนี้เขาทำพี่ฮวนหน้าแตก แล้วต่อไปเจียงฮ่าวจะสามารถมีชีวิตที่ดีได้อีกหรือ?
“ไอ้บ้านี่ ...”
จริงอย่างที่ทุกคนคาด พี่ฮวนโกรธมาก พยายามใช้มือข้างหนึ่งดันตัวเองลุกขึ้น แต่กลับพบว่ากระดูกของตัวเองหัก ในใจก็เกิดแตกตื่นขึ้นมาไม่ได้
‘เจ้าเด็กนี่ไปเอาพละกำลังมหาศาลขนาดนี้มาจากที่ไหนกัน?’
“มัวรออะไรอยู่ ฆ่ามันให้บิดา!”
ด้วยเสียงคำรามของพี่ฮวน พวกสมุนที่อยู่รอบๆชักอาวุธออกมา ตรงเข้าหาเจียงฮ่าว
ดูเหมือนว่าช่วงเวลาแห่งความตายของเจียงฮ่าวจะมาถึงแล้ว
แต่ในตอนนั้นเองเสียงที่ค่อนข้างเกียจคร้านแต่มีเสน่ห์พลันดังขึ้น
“รอก่อน!”
“ใครตะโกนห้าม?” ชายร่างสูงที่เคยส่งดาบให้พี่ฮวนด่าทอ หันหลังไปตามเสียง
ฝูงชนที่อยู่รอบๆแยกเป็น 2 ฝั่งเปิดทางให้ทันที และเห็นแค่เพียงหญิงสาวที่แต่งหน้าจัดคนหนึ่งเดินเข้ามา
เจียงฮ่าวเองก็รู้สึกสนใจเล็กน้อย หันหน้ามองตาม
ร่างเล็กๆน่ารักที่น่าจะมีความสูงราวๆ 160 เซนติเมตร แต่ก็ไม่ได้ดูเตี้ยจนเกินไปเพราะใส่ส้นสูงปรากฏขึ้น หุ่นของเธอดีมาก ขาเธอยาวจริงๆเมื่อเทียบกับส่วนสูงที่มี เอวบางสามารถโอบได้ด้วยแขนข้างเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งขนาดของหน้าอกที่มันใหญ่ไม่สมส่วนกับเธอ
ทำให้หญิงสาวคนนี้แม้ดูบอบบางแต่กลับชวนให้ผู้คนปลุกสัญชาตญาณชั่วร้าย และการแต่งหน้าหนาๆของเธอก็คล้ายเป็นเสน่ห์เย้ายวนแบบหนึ่งเช่นกัน
“รูปร่างที่เล็กแต่ร้อนแรงแบบนี้ ถ้าได้อุ้มเธอกลับบ้านคงดีไม่น้อย” ในช่วงเวลาอันตรายเช่นนี้ เจียงฮ่าวกลับเกิดความคิดไร้สาระ
“นี่แกกำลังด่าใคร?” ตาของหญิงสาวร่างเล็กหรี่ลง ถลึงมองชายร่างสูงทำเอาเขากลัวจนตัวสั่นและหุบปากลงทันที “คุณ ... คุณหนูตู้”
ณ ขณะนี้ มีคนมาช่วยพยุงพี่ฮวนขึ้นแล้ว ใบหน้าที่ค่อนข้างมืดมนมองไปยังหญิงสาวที่เดินมาแล้วกล่าวว่า “คุณหนูตู้ เจ้าเด็กนี่ทำร้ายฉันในสถานที่ของฉัน ทำไมคุณถึงต้องปกป้องเขา?”
“เฮ้สหาย นายดื่มเก่งไม่เลวนี่ สนใจไปเล่นสนุกกับฉันไหม?” ราวกลับไม่ได้ยินที่พี่ฮวนพูด หญิงสาวเดินเข้ามาตบไหล่ของเจียงฮ่าว กล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง
‘ดูเหมือนสถานะของสาวน้อยคนนี้จะไม่ธรรมดา’ เจียงฮ่าวคิดในใจ
“ดื่มเหล้าพวกนี้มันน่าเบื่อจะตาย เสียดายกระเพาะนายเปล่าๆ ไปสนุกกับฉันดีกว่า”
ตู้หยูเฟยไม่รอให้ตอบอะไรสักคำ เธอคว้ามือเจียงฮ่าวแล้วลากเขาไปราวกับเป็นคนคุ้นเคยกัน
มือของเธอบอบบางมาก ผิวนุ่มเหมือนเด็กที่ทาแป้งฝุ่น อีกทั้งบนตัวยังมีกลิ่นหอมเหมือนกุหลาบ
มันเป็นกลิ่นที่หอมสดชื่นมาก ไม่รู้ว่ามีคุณภาพดีกว่าน้ำหอมทั่วๆไปมากขนาดไหน
เดินตามหลังเธอ มองไปยังสะโพกที่ส่ายไปมาราวกับงูเลื้อย สัญชาตญาณของเขาคล้ายกำลังถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ก้าวเดินตามไปโดยไม่รู้ตัว
ผู้หญิงคนนี้ ....
เจียงฮ่าวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่รู้จักเธอ
แล้วทำไมจู่ๆเธอถึงดีกับเขาแบบนี้?
อย่าบอกนะว่าเขาหล่อเกินไป เลยทำให้หัวใจของเธอผลิบาน?
“เหล้าที่เขาดื่มวางไว้ในบิลฉัน” ตู้หยูเฟยโบกมือน้อยๆของเธอโดยไม่เหลียวหลังกลับมามอง
“พี่ฮวน!” พวกน้องเล็กสีหน้าไม่สู้ดี ขณะที่พี่ฮวนใบหน้าบึ้งตึง ในดวงตาเต็มไปด้วยความอาฆาต จ้องมองแผ่นหลังของเจียงฮ่าวและคุณหนูตู้ เผลอยิ้มเย็นชา “ปล่อยให้พวกเขาได้ใจไปก่อน อีกเดี๋ยวนางฟ้าก็จะตกลงในโคลนตมแล้ว”
เขาแค่นเสียงเย็น ดวงตาเหลือบมองท่วงท่าในการเดินของคุณหนูตู้ แล้วคล้ายบังเกิดความคิดชั่วร้ายสะท้อนขึ้นในดวงตา “รอให้คืนนี้เธอเล่นเกมพลาดก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะแก้แค้นให้สาสม”
ตู้หยูเฟยราวกับหูทวนลม เดินจูงเจียงฮ่าวหายเข้าไปในฝูงชน
เจียงฮ่าวเดินตามไปโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าท่ามกลางฝูงชน มีสายตาหนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ ...
“เฮ้ เธอเป็นใครกัน แล้วจะพาฉันไปไหน?” เจียงฮ่าวเอ่ยถามด้วยความสงสัย ชักเริ่มไม่แน่ใจว่าเธอหลงเสน่ห์เขา หรือว่าจะล่อลวงเขาไปเป็นเหยื่อองค์กรค้ามนุษย์กันแน่
เจ้าพวกนี้ยิ่งชอบใช้ความสวยมาล่อลวงให้หนุ่มๆติดเบ็ดซะด้วยสิ
“ฉันชื่อตู้หยูเฟย ทำไมต้องถามด้วยว่าจะไปไหน นายกลัวเหรอ”
ตู้หยูเฟยหันกลับมา เชิดหน้าขึ้นและขยิบตาให้เจียงฮ่าว
“กลัว?”
เจียงฮ่าวอดหัวเราะไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงองค์กรค้ามนุษย์ ต่อให้เป็นองค์กรติดอาวุธ เขาก็ยังกล้าเข้าไปเผชิญหน้ากับพวกมันตรงๆ
คิดว่าช่วงเวลาที่อยู่ในกองทัพเขาเป็นแค่ตัวกินพืชหรือไร?
กลัวหรอ? อย่ามาล้อเล่นน่า!
“ดี ฉันชอบผู้ชายกล้าหาญแบบนาย”
ตู้หยูเฟยโน้มตัวเข้าไปใกล้เขาเล็กน้อย พ่นลมหายใจหอม ก่อนยิ้มอ่อนๆแล้วพาเขาลงไปชั้นล่าง
ลิฟต์นี้ไม่เหมือนจุดอื่น หน้าที่ของมันมีแค่ใช้ลงแต่ไม่มีใช้ขึ้น พาลงสู่ชั้นใต้ดินชั้น 7 โดยตรง
ทันทีที่ลิฟท์หยุด หูของเจียงฮ่าวกระตุกอย่างรุนแรง
ปัง!
นี่คือเสียงปืนที่เขาคุ้นเคยและอยู่กินกับมันมาตลอดหลายปี
เสียงกระสุนดังขึ้น ราวกับว่าได้ปลุกสัตว์ร้ายที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวเขา ส่งผลให้ทั้งคนทั้งร่างสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น