ตอนที่ 4 - เดิมพันด้วยการดื่ม
1/5
ตอนที่ 4 - เดิมพันด้วยการดื่ม
" สุดหล่อ อยากสั่งอะไรหน่อยไหม?"
ไม่นานหลังจากเจียงฮ่าวเดินเข้าร้าน สาวส้นสูงในชุดกระโปรงสั้นก็เดินเข้ามา วางมือบนไหล่เขา กระซิบถามข้างหู
เจียงฮ่าวยังไม่ทันได้ตอบอะไร
ระหว่างนั้น ดวงตาของหญิงสาวสแกนมองเจียงฮ่าวตั้งแต่ช่วงล่างขึ้นมา เริ่มวิเคราะห์ในใจ
' เสื้อผ้าราคาถูก'
' แต่แรงกดดันที่แผ่ออกมาดูแข็งแกร่ง'
' ยังตัดสินไม่ได้ว่า เป็นคนรวยหรือคนจน'
เมื่อสายตาเลื่อนขึ้นมาถึงอก สามารถมองเห็นกล้ามเนื้อดุจเพชร
ดวงตาของหญิงสาวเป็นประกาย วางมือข้างหนึ่งลงบนอกแข็งๆของเขา เผยรอยยิ้มหวาน " น้องชาย ถ้าไม่สนใจเครื่องดื่ม งั้นสนใจฉันไหม?"
เจียงฮ่าวหัวเราะในใจ ผู้หญิงบางคนมาเที่ยวคลับเพื่อหาเหยื่อ ตราบใดที่คุณยังไม่เปิดเผยว่าตัวเองเป็นคนยากไร้ เธอก็จะแสดงความกระตือรือร้น เพื่อทำให้คุณรู้สึกสนใจ
เจียงฮ่าวใช้มือข้างหนึ่งโอบรอบเอวบางของหญิงสาว มือข้างนั้นลื่นไหลอย่างเป็นธรรมชาติเลื่อนลงไปคว้าหมับเข้าที่ขาของเธอ
หญิงสาวอุทานดังอา! แต่แล้วก็เผยรอยยิ้มหวานออกมา ตราบใดที่เขาไม่ทำเกินเลยไปกว่านี้ แล้วเธอสามารถตกเหยื่อได้สำเร็จ ก็ไม่จำเป็นต้องหวงเนื้อหวงตัวจนเกินไป
" ที่นี่มีเหล้าอะไรแรงๆบ้าง?" เจียงฮ่าวเอ่ยถาม
" งั้นเอาเป็นวอดก้าไหม?" หญิงสาวเสนอด้วยรอยยิ้ม คิดในใจว่าวันนี้ได้เงินเข้ากระเป๋าอีกแล้ว
"มันก็ได้อยู่หรอก ... แต่เธอจะดื่มด้วยรึเปล่า?" เจียงฮ่าวคิดพักหนึ่งแล้วเอ่ยถาม
ใบหน้าของหญิงสาวชะงักไปเล็กน้อย วอดก้าเดิมมีความเข้มข้นถึง 80 ดีกรี แต่เพื่อให้คนสามารถดื่มกันได้อย่างแพร่หลาย มันจึงถูกนำไปเจือจาง แต่ก็ยังเข้มข้นกว่า 60 ดีกรี แม้เทียบกับเหล้าขาวของจีน ก็ยังแรงกว่ามาก ถ้าให้เธอมอมเขาด้วยวอดก้า เธอไม่ทำแน่นอน
"เอาเป็นไวน์แดงไหม ฉันไม่เลือกมาก ขอแค่ชาโตว์ลาตูร์ก็พอ" เธอคว้ามืออีกข้างหนึ่งของเจียงฮ่าว ยกมันขึ้นแนบหน้าอกเธอ
*ชาโตว์ลาตูร์ ราคาราวๆ 64,000 บาท
ตราบใดที่เจียงฮ่าวพยักหน้า เธอจะสามารถทำเงินได้เป็นจำนวนมาก!
‘เหอะ! นี่น่ะหรอที่เรียกว่าไม่เรื่องมาก ’
เจียงฮ่าวเยอะเย้ยในใจ แม้ไวน์ที่เธอเสนอจะไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังเท่าชาโตว์ลาฟิต แต่ก็ยังเป็นหนึ่งในสิบแหล่งผลิตไวน์ชั้นนำของโลก
*ชาโตว์ลาฟิต ราคาราว 90,000 บาท
ยิ่งพวกมันถูกนำมาขายในคลับแบบนี้ ราคาก็ยิ่งแรง
คิดหรือว่าฉันจะยอมซื้อมันให้เธอ?
เจียงฮ่าวไม่ได้รับปาก ถือโอกาสลูบไล้ต้นขาไปสองสามทีก่อนผงกหัวส่งสัญญาณไปนั่งเก้าอี้ว่าง
เห็นภาพนี้ หญิงสาวยิ้มราวกับดอกไม้ บิดเอวบางภายใต้อ้อมแขนเจียงฮ่าวไปนั่งลง
"ฉันว่าพวกเรามาสนับสนุนเครื่องดื่มในประเทศกันดีกว่า ฉันจะดื่มเอ้อร์กัวโถว แล้วสั่งเบียร์ชิงเต่าซักขวดสองขวดให้เธอเป็นไง?" เจียงฮ่าวหัวเราะ
*เอ้อร์กัวโถว = เหล้าขาวจีนราคาราวๆ 400 บาท , เบียร์ชิงเต่าราคาราวๆ 129 บาท
กึก! จู่ๆร่างของหญิงสาวแข็งทื่อ เธอยังไม่ทันได้หย่อนก้นลง ตกอยู่ในสภาพแปลกๆในท่ากึ่งยืนกึ่งนั่ง ใบหน้าค่อยๆหมองลง
เอ้อร์กัวโถว?
เบียร์ชิงเต่า?
ร่วมสนับสนุนคนในประเทศ?
"น้องชาย นายแค่ล้อฉันเล่นใช่ไหม?"
"เปล่า ในฐานะพลเมืองของจักรวรรดิสวรรค์ ทำไมพวกเราจะไม่สนับสนุนเครื่องดื่มในประเทศล่ะ?" เจียงฮ่าวหัวเราะ มือข้างที่โอบเอวบางเลื้อยไปเลื้อยมาอีกครั้ง
หญิงสาวขนลุก ไม่คิดว่าตัวเองจะพลาดตกเหยื่อได้ขอทาน เกิดอาการคลื่นไส้อย่างรุนแรง ผลักเจียงฮ่าวออกไป ตะโกนด่าทอ "เป็นแค่คนจนแต่ดันมาเที่ยวคลับนี้ อยากกินของพวกนั้นแกไปนั่งร้านแผงลอยข้างทางแล้วหาดื่มมันคนเดียวเถอะ!"
"อ่าว นี่เธอดูถูกรสชาติของมันหรอ?" เจียงฮ่าวส่ายหัว หมุนตัวกลับมาฝั่งโต๊ะบาร์ โบกมือแล้วพูดว่า "ขอเอ้อร์กัวโถวแบบดั้งเดิมให้ฉันสี่ขวด"
"ได้สิ"
บาร์เทนเดอร์ยกมุมปากแสดงท่าทีดูแคลน แต่เขายังคงเสิร์ฟเอ้อร์กัวโถว 65 ดีกรีซึ่งข้างนอกหาซื้อได้ค่อนข้างยากให้เจียงฮ่าวทั้งสี่ขวด
"ฮึ! ทำมาเป็นดื่มเอ้อร์กัวโถว 65 ดีกรี อยากดื่มก็ดื่มเลย ดื่มให้ตายๆไปซะ!" หญิงสาวคนเดิมนั่งลงมุมโต๊ะบาร์เดียวกันที่ห่างออกไปไม่ไกล เธอสั่งไวน์ผลไม้หนึ่งแก้ว มองเจียงฮ่าวอย่างเย็นชา
หลังการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน เพื่อความมั่นคง ทางรัฐบาลตัดสินใจลดระดับแอลกอฮอล์ของเครื่องดื่มทุกชนิดลง แต่เอ้อร์กัวโถว 65 ดีกรีนี้ ถ้าดื่มเกินสองขวดขึ้นไป เก้าในสิบส่วนของคนที่ดื่มมันต้องถูกหามส่งโรงพยาบาล
เธอไม่เชื่อหรอก ว่าเจ้าหนุ่มยากจนที่อยู่ตรงหน้าจะสามารถดื่มมันได้ตามที่สั่ง
"ไม่มีเงินเลยทำเป็นสั่งเอ้อร์กัวโถวเอาเท่ ถ้ามันดื่มหมดจริง ฉันจะกลืนขวดเปล่าทั้งใบให้ดู "
บาร์เทนเดอร์ที่ยืนอยู่ตรงข้ามหญิงสาวแค่นเสียงเย็น
เจียงฮ่าวไม่พอใจเมื่อได้ยินแบบนี้ เขากลอกตามองไปทางผู้ชายคนนั้น แล้วพูดว่า "ใช้ทัศนคติแบบนี้บริการ นายไม่กลัวฉันฟ้องหรือ?"
บาร์เทนเดอร์หัวเราะ กล่าวว่า "ก็เอาสิ เอาเลย ดูจากการแต่งตัวกับเหล้าที่แกสั่ง แค่นี้ก็พอรู้สถานะแล้ว ทำเป็นสั่งเอ้อร์กัวโถวสี่ขวด เหอ เหอ เหอ "
แม้จะมีเอ้อร์กัวโถวในบาร์ แต่นั่นก็เตรียมไว้สำหรับให้ความบันเทิงพวกนายน้อยที่แวะเวียนมาเที่ยว มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่สั่งเอ้อร์กัวโถวมานั่งดื่มจริงๆ
เจียงฮ่าวส่ายหัว เจ้าพวกนี้ช่างสายตาสุนัข จับตาดูฉันให้ดีๆเถอะ
เหม่อมองไปทางกลุ่มคนที่หมุนตัวไปมากลางฟลอร์เต้นรำ เจียงฮ่าวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ในใจเริ่มนึกย้อนไปถึงภาพอดีตในกองทัพ
ในวันนั้นเขารุ่งโรจน์ขนาดไหน วันนี้มันกลับสลายกลายเป็นแค่ฝุ่นควัน
"ก็แค่คนจน อย่ามาสร้างปัญหาที่นี่ก็แล้วกัน" บาร์เทนเดอร์คร้านจะมองเจียงฮ่าว แค่นเสียงแล้วหันไปรับลูกค้าอีกทาง
โดยไม่มีใครรู้ตัว เอ้อร์กัวโถวสองขวดลงไปอยู่ในกระเพาะเจียงฮ่าวแล้ว อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขายังคงเดิม เหมือนกับว่าที่ผ่านมาไม่ต่างอะไรกับการดื่มน้ำ
"เจ้าเด็กนี่ดื่มได้เยอะขนาดนี้เชียว?" ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง เหม่อมองเจียงฮ่าวด้วยความไม่เชื่อ
บาร์เทนเดอร์คนเดิมไม่พูดอะไร แต่ใบหน้าเริ่มแดงก่ำด้วยความอับอาย
เจียงฮ่าวเงยหน้าขึ้นแล้วมองเขา หัวเราะออกมา "เป็นอะไรไป? ไม่เคยเห็นคนที่ดื่มได้มากขนาดนี้มาก่อนใช่ไหม? ฉันว่าแล้วนายมันตาสุนัข"
บาร์เทนเดอร์สีหน้าแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย รีบเอ่ยขึ้นว่า "อย่ามาทำเป็นอวดดี! ฉันเคยเห็นคนแบบแกมาเยอะแล้ว ทนไหวได้พักหนึ่ง อีกเดี๋ยวก็เมาตาย!"
"แล้วถ้าฉันไม่เมาตายล่ะ?" เจียงฮ่าวเยาะเย้ย
"ถ้าแกยังดื่มที่เหลืออีกสองขวดหมด คืนนี้ฉันจะยอมเป็นของแกเลย" หญิงสาวคนเดิมที่เคยมีเรื่องกันเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
หลังจากดื่มไวน์ไปหลายแก้วด้วยความโมโห ตอนนี้เธอเริ่มเมา ในปากฉุนไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์
"เรื่องดื่มน่ะฉันมั่นใจอยู่แล้ว แต่ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าต้องการเธอ?" เจียงฮ่าวหรี่ตาลง มองใบหน้าของหญิงสาว สีหน้าขรึมขึ้นเล็กน้อย "ถ้าฉันดื่มเหล้าพวกนี้หมด พวกแกสองคนต้องยื่นแก้มเข้ามาให้ฉันตบคนละสิบครั้ง!"
แค่ประโยคแรกก็ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวน่าเกลียดมากพอแล้ว ประโยคหลังยิ่งทำให้สีหน้าเธอกลายเป็นมืดมน "งั้นถ้าแกดื่มไม่หมด ขอให้แก้ผ้าแล้วคุกเข่าหน้าประตูจนกว่าจะรุ่งเช้า กล้าไหม?"
"เลือกได้ดี! ถือว่ารับคำท้าแล้วนะ"
เจียงฮ่าวยิ้มกว้าง เหล้าขาวที่เหลืออีกสองขวดถูกเปิดออก
ถึงตอนนี้เริ่มมีคนจำนวนมากมารวมตัวกันรอบๆแล้ว เมื่อได้ยินว่ามีคนกำลังจะดื่มเอ้อร์กัวโถว 4 ขวดติดต่อกันก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้น
ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้ามาเพื่อรับชมความสนุก เคยมีข่าวว่าผู้ชายคนหนึ่งเสียชีวิตเพราะดื่มมันเยอะเกินไป
หลายคนที่มุงดู พอจะจินตนาการภาพที่เกิดขึ้นตามมาได้
"เอ้อร์กัวโถว 65 ดีกรี เจ้าหนุ่มนี่ดื่มไปสองขวดแล้ว ปริมาณแอลกอฮอล์ข้างในตัวน่าจะเยอะมากๆ "
"ไม่หรอก คอแข็งแค่ไหนก็ไม่ไหว พี่เขยฉันเคยดื่มแบบนี้เมื่อปีก่อน"
"แล้วผลลัพธ์เป็นยังไง?"
"อย่าให้พูดเลย เวลานี้ต้นหญ้าบนหลุมศพเขางอกจนโตเป็นต้นไม้แล้ว!"
หลายคนพากันหัวเราะลั่น เริ่มมีคนรอดูเจียงฮ่าวอาเจียนเป็นเลือดหลังจากดื่มมัน
"เจ้าพวกโง่" เจียงฮ่าวยิ้มดูแคลน หยิบขวดเหล้าขึ้นมาเขย่าๆ โดยไม่พูดอะไรมากความ กระดกซดมันเทลงกระเพาะจนหมดขวด
ดวงตาของฝูงชนรอบข้างตั้งตรง
ทีเดียว ... หมดขวด?
"เชี่ยเถอะ! นั่นมันเหล้าขาวนะ!"
"นี่เขาไม่กลัวกระเพาะทะลุหรอ?"
อึก อึก อึก ... เหล้าขวดที่สามไม่เหลือแล้ว แต่เจียงฮ่าวยังคงสงบ ไม่มีท่าทีใดๆเปลี่ยนแปลง หันไปคว้าขวดสุดท้าย
ณ ขณะนี้ ใบหน้าของบาร์เทนเดอร์และหญิงสาวเริ่มดูไม่ค่อยดีนัก
เจียงฮ่าวยังคงยิ้มเย็นชา กระดกเหล้าขาวขวดสุดท้ายลงจนหมดอีกครั้ง
สำหรับเขา เหล้าขาวพวกนี้มีผลแค่ให้รสชาติอร่อยกว่าน้ำเปล่า ครั้งหนึ่งเขาเคยไปงานเลี้ยงฉลองของพวกเจ้าหน้าที่ระดับสูงทั้งกองทัพ และกลายเป็นที่กล่าวขวัญในฐานะนักดื่มเหล้ามือหนึ่งของกองทัพในด้านปริมาณ
"น้องชายสุดยอดไปเลย!"
ชายอ้วนคนหนึ่งยกนิ้วให้เขา เป็นคนแรกที่ปรบมือนำ
และไม่นานเสียงปรบมือก็เริ่มดังขึ้นตาม ทุกสายตาเหม่อมองเจียงฮ่าวด้วยความประหลาดใจ
ใบหน้าของหญิงสาวขี้เมาตอนนี้ซีดมาก เธอหันหลังทันที เตรียมที่จะจากไป
"รอก่อน นั่นเธอกำลังจะไปไหน?" เจียงฮ่าวหันหัวไปด้านข้าง สองตาเขาจ้องมองเธออย่างเย็นชา
หญิงสาวหันกลับมามองหน้าเจียงฮ่าว อดตัวสั่นไม่ได้
ดวงตาคู่นั้น มันราวกับมีจิตสังการอันน่าสยดสยอง ทำให้คนที่ถูกจ้องมองหนาวสั่นไปทั้งตัว
ริมฝีปากของบาร์เทนเดอร์กระตุก เขาแค่นเสียง "ดื่มได้ไม่เลว แต่ถ้าแกมีความกล้า ก็เข้ามา"
"จัดให้ตามที่ขอ" เจียงฮ่าวยิ้ม ใช้สองมือปัดๆกางเกงตัวใหญ่ ยืนนิ่งอย่างมั่นคง สาวเท้ายาวๆเข้าหาบาร์เทนเดอร์
"แก ... นี่แกกล้าทำจริงๆ?" สีหน้าของบาร์เทนเดอร์แปรเปลี่ยนไป ถอยหลังไปสองสามก้าว
"ช่างมันเถอะน้องชาย อย่าสร้างปัญหาที่นี่เลย"
คนอ้วนเข้ามาเตือนด้วยความหวังดี
แต่เจียงฮ่าวทำหูทวนลมไม่สนใจ ง้างแขนไปข้างหลัง และเสียงเพี๊ยะ! ก็ดังขึ้น
บาร์เทนเดอร์กรีดร้องเสียงหลง คุกเข่าลงกับพื้น เชิดหน้าขึ้นอย่างแรง ในแววตาเต็มไปด้วยความดุร้าย จ้องเขม็งมาทางเจียงฮ่าว ตวาดว่า "แกรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน? กล้าดียังไงมาแตะตัวฉัน!"
"ไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆคือแกไม่ใช่เจ้าของ แต่ดันกล้าพูดจาใหญ่โต" เจียงฮ่าวหัวเราะเสียงเย็น ตบบ้องหูอีกฝ่ายอย่างแรง เปลี่ยนหน้ามนๆให้บวมเป็นหัวหมู
"เร็วเข้า! รีบโทรตามพี่ฮวนมา!"
ผู้หญิงสองสามคนในแผนกต้อนรับหยิบโทรศัพท์ขึ้นทันที
เพี๊ยะ!
เสียงตบยังไม่หยุด มือของเจียงฮ่าวรัวเป็นกังหันลม กว่าเขาจะพอใจ บาร์เทนเดอร์ก็หมดสติไปแล้ว ในปากเขาเต็มไปด้วยเลือด
เจียงฮ่าวเช็ดเลือดบนมือเขา หันหัวกลับมา สายตาดั่งเสือชีตาห์กวาดผ่านฝูงชน ตกลงบนร่างของหญิงสาว
หญิงสาวตัวสั่นเทิ้ม หันหลังและพยายามวิ่งหนี
เจียงฮ่าวขยับเท้าไล่ตามแค่ไม่กี่ก้าว ก็จับตัวเธอได้
"เจ้าคนไร้ยางอาย! กล้าทำร้ายผู้หญิง ใครก็ได้ช่วยด้วย!" หญิงสาวกรีดร้องด้วยน้ำเสียงบีบคั้นหัวใจ
"หยุด!"
เสียงตะโกนดังขึ้นจากข้างหลัง บอดี้การ์ดชุดดำเดินเรียงแถวเข้ามา และคนแรกสุดที่เดินนำสวมสร้อยคอทองคำเส้นใหญ่ แขนของเขาใหญ่เท่ากับต้นขาของใครหลายๆคน เป็นชายที่สูงมากกว่า 180 เซนติเมตรและหนักกว่า 200 ปอนด์ ใส่เสื้อกล้ามลายหางมังกรครึ่งตัว
คนๆนี้คงเป็นพี่ฮวน
"พี่ฮวน! ช่วยฉันด้วย!" หญิงสาวตะโกน
"นั่นพี่ฮวน เจ้าของคลับชั้นนำในเมือง" คนรอบข้างพูดไม่กี่คำ ก็รีบพากันถอยออกไป เปิดทางให้พวกเขา
เฝ้ามองกลุ่มคนชุดดำเดินเข้ามา ประกายวูบไหวสะท้อนในดวงตาของเจียงฮ่าว
ไม่นึกเลยว่าถึงจะออกจากกองทัพแล้ว จะมีอะไรสนุกๆให้ได้เล่นอีก
เขาคลายมือ ปล่อยตัวหญิงสาว
"พี่ฮวน! "สาวขี้เมาร้องไห้โผเข้าอ้อมแขนของพี่ฮวน
พี่ฮวนตบหลังเธอเบาๆ แล้วผลักออกด้านข้าง เดินเข้าหาเจียงฮ่าว