ตอนที่ 33 รอบชิง 2
ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ พวกเขาจะระเบิดเสียงหัวเราะและตบหัวเขาสักป๊าบ แต่เมื่อพูดถึงตัวประหลาดนี้ พวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาจะแพ้ให้กับอีวานและวิคตอเรียหรือไม่
"สำหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ผู้เข้าร่วมที่เหลืออีกสามคนจะเข้าสู่เวทีที่หนึ่ง คนสุดท้ายที่เหลืออยู่บนเวทีจะเป็นผู้ชนะ การต่อสู้จะเริ่มในอีกไม่กี่นาที"
“เอาล่ะ ได้เวลาแสดงให้พวกเขาเห็นว่าใครคือผู้นำคนใหม่ของที่นี่?”
ไมเคิลปัดฝุ่นบนไหล่ของเขาและหันหลังเพื่อไปยังเวทีต่อสู้ เมื่อเขากำลังจะก้าวไปข้างหน้า มีคนคว้ามือเขาไว้ เขาหันกลับไปและเห็นผู้นำนิกายแคลร์
"ทำให้ดีที่สุด"
ถ้าเขาสามารถชนะการแข่งขันและทำให้นิกายได้รางวัล นางจะสามารถชำระหนี้ส่วนหนึ่งให้กับเจ้าหนี้และซื้อที่ดินบางส่วนของพวกนางคืน เมื่อมีผี ตอนนี้พวกนางมีโอกาสที่จะมีชีวิตรอด
“ท่านเจ้านิกาย วางใจได้”
เขาตบมือที่นุ่มนวลของผู้นำนิกายเบาๆ และยิ้ม อีวานและวิคตอเรียกำลังเดินไปที่เวทีแล้ว ฝูงชนมองเขาอยู่
ในขณะที่เสื้อคลุมสีดำและผมของเขาปลิวไสวตามสายลม เขาเดินไปที่เวทีและขึ้นไปบนเวทีด้วยการกระโดดอย่างเรียบง่าย
เมื่อมองดาวเด่นทั้งสองและม้ามืดของการแข่งขันครั้งนี้ ผู้ชมก็ตื่นเต้นมาก
ในที่สุดการต่อสู้ครั้งสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ความแข็งแกร่งของวิคตอเรียนั้นน่าทึ่งอย่างเห็นได้ชัด และอีวานก็แข็งแกร่งพอๆ กับวิคตอเรีย เมื่อทั้งสองกำลังต่อสู้กัน การต่อสู้ของพวกเขาจะกลายเป็นมากกว่าการต่อสู้ระหว่างบุคคลสองคน เนื่องจากการต่อสู้ของพวกเขาจะเป็นตัวแทนของการปะทะกันของสองนิกายใหญ่ สุดท้ายก็มีม้ามืดผีที่ดูทรงพลังอย่างน่าประหลาด หลังจากเห็นสิ่งที่เขาสามารถทำได้ ไม่มีใครประเมินเขาต่ำอีก
“ถอยไป เจ้าสองคนสู้ข้าไม่ได้หรอก” วิคตอเรียพูดอย่างหยิ่งยะโส นางดูถูกเหยียดหยามต่อทุกสิ่งและทุกคน
“อย่ามั่นใจเกินไป วิคตอเรีย” อีวานตอบนางอย่างใจเย็น
“เจ้าไม่เคยเรียนรู้เลยสินะ” วิคตอเรียพูดและหลับตาลงครู่หนึ่ง ทันทีหลังจากนั้น ฟีนิกซ์สีทองขนาดมหึมาที่เกิดจากพลังงานอาร์คก็ปรากฏขึ้นด้านหลังของนาง นกฟีนิกซ์ดูเหมือนภาพโฮโลแกรม แต่ดูสมจริงและน่าเกรงขามมาก
“คงเป็นคาถาฟีนิกซ์ไฟของหุบเขาทองคำ”
“นางเรียนรู้มันแล้ว!”
“พวกเขาบอกว่าคาถาสามารถเรียนรู้ได้โดยคนที่คู่ควรเท่านั้น!”
ผู้คนพึมพำและจ้องมองวิคตอเรียด้วยใบหน้าที่ดูงุนงง และแม้แต่อีวานก็ตกใจเมื่อเห็นพลังที่มาจากฟีนิกซ์
“นางสมควรได้รับสมญานามว่าเจ้าหญิงแห่งหุบเขาทองคำ นางเรียนรู้ฟีนิกซ์ไฟได้เแล้ว?”ฝูงชนสั่นเทา แต่ทันใดนั้นก็มีแสงสีฟ้าส่องออกมาจากร่างของอีวาน บนหลังของเขาปรากฏเป็นเสือขาว จากนั้น เสือก็คำราม และทั่วทั้งบริเวณก็สั่นสะเทือนไปด้วยพลังของมัน
“เจ๋ง” ไมเคิลอดไม่ได้ที่จะประทับใจกับคาถาของทั้งสองคน เพราะเขารู้สึกเหมือนกำลังดูการแสดงมายากลจากที่นั่งแถวหน้า
“พยัคฆ์ขาว!”
“ต้องเป็นคาถาโบราณ ข้าสัมผัสได้ถึงพลังของเสือที่แผ่ออกมา!”
"คุ้มค่ากับการเดินทางมาจริงๆ!"
"อีวานแข็งแกร่งมาก ข้ายังคาดเดาไม่ได้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะในศึกครั้งนี้" หลายคนเต็มไปด้วยอารมณ์เมื่อพวกเขาเห็นว่าอีวานแข็งแกร่งเพียงใดและวิคตอเรียสวยแค่ไหน พวกเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมและบูชาพอมองทั้งสอง และเนื่องจากฝูงชนส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย วิคตอเรียจึงดึงความสนใจของพวกเขาส่วนใหญ่ด้วยความงามของนาง นางไม่เพียงแต่จะสวยมากเท่านั้น แต่นางยังมีความสามารถอย่างมากอีกด้วย พวกเขาตื่นเต้นมากที่จะได้เห็นว่านางจะมีพัฒนาการอย่างไร รวมถึงพลังอื่นๆที่นางจะแสดงออกมา
“นางมีพลังมหาศาลและมีฟีนิกซ์ไฟ ด้วยคาถานั้น นางแทบจะไร้เทียมทานแล้ว”
“ข้าไม่แน่ใจ อีวานยังไม่ได้เปิดเผยความแข็งแกร่งของเขา ดังนั้นจึงไม่สามารถตัดสินได้”
“นี่ อย่าลืมเรื่องผี ข้ารู้สึกว่าเขาจะชนะ”
ทุกคนต่างให้ความเห็นของตนเองว่าใครจะเป็นผู้ชนะ แต่หลายคนคิดว่าไม่เป็นวิคตอเรียก็อีวาน มีเพียงไม่กี่คนที่คิดว่าผีมีโอกาสชนะ แม้ว่าตอนนี้เขาจะถูกมองว่าเป็นคนที่เก่งมาก แต่ฝูงชนก็ยังคิดว่ามีเพียงสองคนเท่านั้นที่มีโอกาสชนะภายในผู้เข้าร่วมสามคนที่เหลือ
ผู้บ่มเพาะที่ยอดเยี่ยมและทรงพลังสองคนในอาณาจักรเบรเดีย: วิคตอเรีย พาร์คเคน อีวาน กับชายหนุ่มผู้ลึกลับแต่ทรงพลัง พวกเขาสามคนอยู่บนเวที แต่ละคนยืนกันเป็นมุมสามเหลี่ยมขณะที่วิคตอเรียจ้องมองอีวานตั้งแต่แรกเริ่ม อีวานก็จ้องมองนางตาไม่กะพริบเช่นกัน พวกเขาจ้องมองกันราวกับว่าพวกเขากำลังต่อสู้แบบตัวต่อตัว
ในขณะที่พวกเขามีส่วนร่วมในการแข่งขันจ้องตา ไมเคิลดูผ่อนคลายมากพลางครุ่นคิดเกี่ยวกับทักษะที่จะทำให้เขาได้รับคะแนนสุดโกงหลังจากเลื่อนขั้นการบ่มเพาะของเขา
หลังจากนั้นไม่นาน ความสนใจของวิคตอเรียก็ถูกดึงออกจากอีวานในที่สุด นางมีรอยยิ้มที่เย่อหยิ่งบนใบหน้า"เจ้าค่อนข้างดูดี ถ้าเจ้าต้องการ เจ้าจะออกจากนิกายต่ำต้อยนั้นและเข้าร่วมกับเรานิกายหุบเขาทองคำก็ย่อมได้ ถ้าเจ้าทำเช่นนั้น ข้าสามารถช่วยเจ้าในการบ่มเพาะเป็นครั้งคราวได้ด้วยตัวข้าเอง" วิคตอเรียยิ้มกว้าง นางดูหยิ่งผยองอย่างมาก นางไม่ได้ตั้งใจทำ แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความเย่อหยิ่งที่ฝังอยู่ในจิตวิญญาณของนางได้
ไมเคิลไม่ชอบใจที่นางพูดว่านิกายอรุณรุ่งต่ำต้อย เพราะเมื่อเทียบกันแล้ว พวกเขาสอนความเป็นมนุษย์ให้กับสาวกของพวกเขา แม้ว่าเขาจะไม่ใช่นักบุญที่จะเทศน์เกี่ยวกับความเป็นมนุษย์ แต่เขาก็ไม่ใช่คนเลวที่เมื่อเห็นผู้บริสุทธิ์ถูกสังหารหมู่แล้วนิ่งเฉยได้
ในโลกที่โหดร้ายเช่นนี้ เขาเริ่มเห็นคุณค่าของความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจมากขึ้นเรื่อยๆ
"เจ้า... อยากจะช่วยข้าในการบ่มเพาะ?" เขาซ่อนอารมณ์ที่แท้จริงของเขาและถามนาง ดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนี้จะถือตนว่านางเป็นคนเก่งที่สุดในโลก และหยิ่งผยองจนถึงระยะสุดท้ายแล้ว
“โดยส่วนตัวแล้ว ข้าสามารถช่วยเจ้าในการบ่มเพาะได้” วิคตอเรียซึ่งไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไรยังคิดว่าเขาคงจะรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก
"เจ้าต้องเข้าใจว่านี่เป็นโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต ปกติข้าจะไม่ให้คำชี้แนะแก่ใคร แต่สำหรับเจ้า ข้ายกเว้นให้ได้"
“เราฆ่านางแพศยานี่เลยได้ไหม?”
ความเย่อหยิ่งของวิกตอเรียทำให้กายะรู้สึกคลื่นไส้ นางแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นเขาสอนบทเรียนให้กับนาง
ทว่า ข้อเสนอของวิคตอเรียดึงดูดใจคนทั่วไปได้อย่างแท้จริง ผู้บ่มเพาะธรรมดาๆ หลายคนคงใฝ่ฝันที่จะได้รับโอกาสเช่นนี้ การมีผู้ให้คำปรึกษาที่ไม่เพียงแต่ทรงพลังแต่ยังสวยเซ็กซี่อีกด้วยอย่างนางถือเป็นความฝันของชายหนุ่มหลายคน
"ลองนึกภาพว่าวิคตอเรียมาที่ห้องของข้าเพื่อสอนข้า..."
“แค่คิดก็น้ำลายไหลแล้ว”
“เจ้าหมอนี่จะโชคดีไปไหน มันได้รับข้อเสนอจากสาวในฝันของข้าถึงสองคน!”
หลายคนในฝูงชนอิจฉาไมเคิลมาก และมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา แต่สำหรับไมเคิล นางเป็นแค่ตัวตลกเพราะเขามีที่ปรึกษาที่ดีที่สุดในโลก ‘ระบบ’ และนอกจากนั้นเขายังมีงูที่เย่อหยิ่งอยู่ข้างกาย และไม่ต้องการงูตัวอื่นอีก
“เอ่อ ข้าควรรู้สึกเป็นเกียรติใช่ไหม?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเชิงล้อเล่น แต่นางก็ยังคงไม่เข้าใจถึงการเสียดสีของเขา ไม่เหมือนอีวาน
“ทำไมเจ้าถึงไม่ควรรู้สึกแบบนั้นล่ะ?” วิคตอเรียถามด้วยรอยยิ้มที่หุบลงเล็กน้อย
“ข้าขอผ่าน เจ้าไม่เก่งพอที่จะสอนข้าบ่มเพาะหรืออะไรก็ตาม”
ขณะที่คำพูดเหล่านี้ออกจากปากของเขา ทั้งสนามก็เงียบลง ในสายตาของอีวาน เขาดูเย่อหยิ่งและหลงตัวเองมากกว่าวิกตอเรียเสียอีก หลังจากได้ยิน ใบหน้าของวิคตอเรียก็แดงขึ้นด้วยความโกรธ ตัวของนางเริ่มสั่นเหมือนเจ้าเข้า
"กล้าดียังไง?!" วิคตอเรียตะโกนอย่างดุดันด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“เรามาสู้กันให้มันจบๆ ไปเลยดีกว่าไหม?”
ไมเคิลส่ายหัว ไม่สนใจว่านางจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวแค่ไหน และถามอีวาน
“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร วันนี้ข้าจะทำลายความเย่อหยิ่งของเจ้า” ฟีนิกซ์ไฟที่อยู่ข้างหลังนางอ้าปากและพ่นไฟมายาออกมา จากนั้น ร่างกายของนางก็ปกคลุมไปด้วยแสงสีทองที่งดงามราวกับแสงอาทิตย์ มุมมองที่งดงามนี้ทำให้สายตาของผู้คนตกตะลึง
“ฟินิกซ์ไฟช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!” ฝูงชนกล่าวอย่างประหลาดใจ ตอนนี้ ร่างของวิคตอเรียทั้งดูสง่างามและเปล่งประกายเจิดจ้า เหมือนเทพธิดาผู้สูงส่ง
"อีวาน คลาร์ก ข้าจะเอาชนะเจ้าก่อนและแสดงให้เห็นว่าใครคืออัจฉริยะที่แท้จริงของรุ่นเรา" ผมยาวของนางพลิ้วไหวในอากาศ ประกอบกับรัศมีสีทองที่ล้อมรอบร่างกายของนาง สายตาของฝูงชนเป็นประกายเมื่อเห็นนาง
“แล้วข้าค่อยจัดการเจ้า”
นางไม่ได้มองไมเคิลด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้นางจับจ้องที่อีวานและเสือขาว
"พลังแห่งฟีนิกซ์"
"กรงเล็บพยัคฆ์ขาว"
นางส่งเสียงดังลั่นขณะที่อีวานก็เริ่มโจมตีเช่นกัน เขาไม่คิดว่าคาถาพยัคฆ์ขาวของเขาจะด้อยกว่าฟีนิกส์ไฟของนาง
อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาทั้งสองกำลังจะปะทกัน สายฟ้าก็พุ่งผ่านระหว่างพวกเขา
“เจ้าสองคนควรโจมตีข้าพร้อมกัน ข้าไม่ต้องการให้คนอื่นคิดว่าข้าได้เปรียบเพราะเจ้าสองคนหมดแรงจากการสู้กัน”
“มนุษย์ เจ้าทำบ้าอะไร? ปล่อยให้พวกมันทะเลาะกัน แล้วเราค่อยเอาชนะคนสุดท้ายที่เหลืออยู่สิ”
ทุกคนในลานหยุดเคลื่อนไหวครู่หนึ่ง นิ่งเหมือนรูปปั้นพอได้ยินเขาพูด พูดตามหลักเหตุผลแล้ว เขาควรปล่อยให้อีวานและวิกตอเรียต่อสู้กัน และพยายามเอาชนะคนที่ชนะสิ
ถึงกระนั้น เขากลับขวางพวกเขาและบอกให้พวกเขาโจมตีตัวเองพร้อมกัน พวกเขามองไปที่ไมเคิลเหมือนกำลังมองคนที่โง่สุดในโลก
“เจ้าเป็นมนุษย์ที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่ข้าเคยเจอมา!”
