Chapter 19
ตอนนี้การประมูลได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว และซ่งหลัวได้เริ่มเสนอรายการประมูลชิ้นแรก มันเป็นภาพวาด
“ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ภาพวาดภูมิทัศน์นี้สืบทอดมาจากราชวงศ์โจว ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนวาดมัน แต่มันเป็นภาพที่แสดงทักษะการวาดภาพขั้นสูงของคนในสมัยโบราณ”
"ความพิเศษของภาพวาดนี้คือเมื่อวางลงในน้ำ มันจะดูเหมือนมีชีวิต น้ำในภาพวาดจะไหล นกในภาพจะดูเหมือนบินได้ และแม้แต่ต้นไม้และต้นไม้ก็ดูมีชีวิตชีวา"
“เมื่อนำขึ้นจากน้ำแล้ว ภาพวาดจะไม่เสียหาย เพราะภาพวาดนี้ใช้วัสดุพิเศษที่ทำให้กันน้ำได้ แม้จะลองสัมผัสดูแล้วก็ยังไม่เปียกเลย”
"ราคาของภาพวาดนี้คือ 250 ล้านหยวน และราคาที่เพิ่มขึ้นต้องไม่น้อยกว่า 10 ล้าน" ซ่งหลัวเริ่มพูดเพื่อแนะนำรายการประมูล
เมื่อเขาแนะนำภาพวาดเสร็จแล้ว พนักงานก็หยิบกล่องน้ำขนาดใหญ่และวางภาพวาดลงในน้ำ
และแน่นอนว่าเมื่อภาพวาดจมอยู่ในน้ำ ดูเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมา
เมื่อเห็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์นี้ หลายคนก็เริ่มแสดงความสนใจ
________________________________
“นายน้อย ถ้าเป็นไปได้ โปรดซื้อภาพวาดนี้” หลิงตงไหลที่นั่งข้างหลินเทียนมองดูภาพวาดและพูดอย่างเคร่งขรึม
“ผู้เฒ่าหลิง ภาพวาดมีความลับหรือไม่” หลินเทียนพูดทันทีหลังจากได้ยินคำพูดของหลิงตงไหล
สิ่งของในการประมูลครั้งนี้แตกต่างไปจากโลกที่แล้ว อย่างน้อย เขาก็ไม่รู้จักของชิ้นนี้มาก่อน
ตามจริงแล้วหลินเทียนไม่ได้สนใจภาพวาดสักเท่าไรแต่ตอนนี้หลิงตงไหลแสดงความสนใจซึ่งทำให้หลินเทียนสงสัยเช่นกัน
"ภาพวาดประกอบด้วยพลังฮวงจุ้ย เมื่อใส่ลงไปในน้ำ ภาพวาดจะดูมีชีวิตชีวา มีน้ำไหล นก และพืชที่ดูเหมือนมีชีวิต มันเป็นหนึ่งในการแสดงออกถึงเทคนิคการวาดภาพโดยใช้ฮวงจุ้ย" หลิงตงไหลชี้ไปที่ภาพวาดและกล่าวว่า
'ใช้ฮวงจุ้ย? สมแล้วที่เจ้านั่นเป็นพระเอก ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน โอกาสทองก็มาหาเขาเสมอ แต่ฉันโชคดีที่ตอนนี้มีหลิงตงไหลอยู่เคียงข้าง ไม่อย่างนั้นฉันคงพลาดของดีๆไปแน่ๆ' หลินเทียนแอบพูดในใจในขณะที่เขาหรี่ตาไปที่ เย่เฉินด้านล่าง
"310 ล้าน"
"400 ล้าน"
_______________________________
ในเวลานี้ผู้คนเริ่มได้ยินข้อเสนอต่างๆ มากมาย และราคาก็เพิ่มขึ้นเป็น 570 ล้านในเวลาอันสั้น
เมื่อถึงระดับ 570 ล้านก็หยุดลง
__________________________________________
"600 ล้าน"
หลังจากที่ไม่มีใครเสนอราคาที่สูงกว่านั้น เย่เฉินก็เสนอราคาขึ้นมา
'ฉันคิดว่านายจะไม่รู้ความลับของภาพวาดนี้ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินนายต่ำเกินไป' หลินเทียนยิ้มเมื่อได้ยินคำเสนอของเย่เฉิน
เขายังไม่ได้เสนอราคา เขากำลังรอให้เย่เฉินเสนอราคาก่อน
เพราะวิธีหนึ่งที่จะได้โชคและแต้มวายร้ายคือการกดขี่ข่มเหงตัวเอก ถ้าหลินเทียนเสนอราคาไปเลย เขาคงไม่ได้กดขี่พระเอกเท่าไร
"650 ล้าน"
เมื่อซ่งหลัวกำลังจะทุบค้อนเพื่อประกาศว่าเย่เฉินชนะการประมูล หลินเทียนก็พูดจากภายในห้องวีไอพี
เมื่อได้ยินเสียงของหลินเทียนดวงตาของเย่เฉินก็หรี่ลงทันที
เขาจำเสียงนี้ได้ คนๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลินเทียน
'ไม่กี่วันก่อน คุณขโมยโอกาสที่จะได้ของดีๆของฉัน ฉันคิดว่ามันเป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะได้พบคุณ แต่โชคชะตากลับไม่เป็นเช่นนั้น'
'ดูเหมือนว่าฉันต้องจัดการกับคุณ แต่ฉันต้องอดทน เพราะสุดท้ายฉันจะชนะ' เย่เฉินคิดอย่างนั้น
______________________________
“มันเป็นเสียงของหลินเทียน” ถังซวนและหลู่หยูข้างๆ เย่เฉินจำเสียงได้ทันที
“พี่ถัง พี่ลู่ ผมอยากได้ภาพนี้มาก ตอนนี้ผมไม่มีเงินพอจะซื้อมัน คุณให้ผมยืมหน่อยได้ไหม” เย่เฉินมองไปที่ถังซวน และหลู่หยูแล้วกล่าว
“พี่เย่ เมื่อวานคุณช่วยพ่อของฉันให้พ้นจากอาการป่วยหนัก คุณช่วยฉันมามากแล้ว และตอนนี้ฉันจะช่วยคุณเอง”
“ฉันมี 1 พันล้าน คุณสามารถใช้มันได้ ฉันอยากเห็นหน้าหงุดหงิดของหลินเทียนด้วยเมื่อเขาไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ” ถังซวนหัวเราะ
"ขอบคุณมากครับ" เย่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึมเมื่อเขาได้ยินคำพูดของถังซวน
"ไม่เป็นไรๆ" ถังซวนยิ้ม
“ฉันจะถือว่าเรื่องนี้เป็นหนี้บุญคุณ ในอนาคตเมื่อพี่ถังมีปัญหา ฉันจะไม่ลังเลที่จะช่วย” เย่เฉิน มองไปที่ ถังซวน และพูดอย่างเคร่งขรึม
หลังจากพูด เย่เฉิน มองไปที่ภาพวาดและเสนอราคาอีกครั้ง
"700 ล้าน"
"1 พันล้าน" หลินเทียนกล่าว
เมื่อได้ยินราคาที่ เย่เฉิน เสนอ หลินเทียน ก็เพิ่มราคาโดยไม่ลังเล
เมื่อได้ยินข้อเสนอของ หลินเทียน ร่างกายของ เย่เฉิน ก็เย็นยะเยือก
"1.3 พันล้าน" เย่เฉินมองไปที่หลินเทียนที่อยู่ในห้องวีไอพีเหนือเขาอย่างเย็นชา จากนั้นจึงเสนอข้อเสนออีกครั้ง
"1.5 พันล้าน" Lin Tian กล่าวเบา ๆ
หลังจากที่ได้ยินข้อเสนอของหลินเทียนอีกครั้ง การแสดงออกของ เย่เฉิน ก็ยิ่งมืดมนยิ่งขึ้น
เมื่อผู้คนในการประมูลได้ยินการเสนอราคาของ หลินเทียน และ เย่เฉิน พวกเขาสังเกตภาพวาดอย่างระมัดระวัง
พวกเขาสับสนว่าในภาพวาดมีความลับหรืออะไรแปลก ๆ หรือไม่? มิฉะนั้นจะขึ้นราคาสูงได้อย่างไร?
"หลินเทียน นี่นายอยากจะเจอหน้าแล้วกวนประสาทฉันในทุกๆวันเลยใช่ไหม" เย่เฉินยืนขึ้นและเงยหน้าขึ้นและตะโกนใส่หลินเทียนที่อยู่ในห้องวีไอพีเหนือเขา
"ใครล่ะนั่น?" เสียงสับสนของ หลินเทียน ดังมาจากห้องวีไอพี
"ฉันเป็นใครงั้นหรอ?" เย่เฉินโกรธทันทีที่ได้ยินคำพูดของหลินเทียน
“นายขโมยพระพุทธรูปของฉันเมื่อสองสามวันก่อน จำได้ไหม” เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“โอ้ นั่นคุณเอง เมื่อไม่กี่วันก่อน คุณเป็นแค่คนจน แต่ตอนนี้ คุณสามารถใช้เงินพันล้านได้แล้วนี่ ไม่เลวเลย ฉันประเมินคุณต่ำไป” หลินเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"หลินเทียน ฉันต้องการภาพวาดนี้จริงๆ ให้ภาพวาดนี้กับฉัน แล้วฉันจะลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองสามวันก่อน" เย่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม
'ปล่อยแกไปงั้นหรอ? ฮึ่ม รอจนกว่าข้าจะได้ภาพวาดนี้ ข้าจะทำให้ตระกูลหลินและตระกูลหยางต้องทนทุกข์ทรมาน ฉันไม่เคยรักษาสัญญาของฉันถ้ามันน่ารำคาญ' เย่เฉินคิดอย่างเย็นชาในใจ
“ใครขัดใจฉัน ฉันก็สู้เขากลับ ตอนนั้นฉันซื้อพระพุทธรูปอย่างใจเย็น แต่นายยืนยันว่าอยากได้พระพุทธรูป ถ้าไม่ทำท่าทางอยากได้ขนาดนั้น ฉันคงจะไม่ซื้อพระพุทธรูปนั่นหรอก”
“อ้อ คุณภาพของพระพุทธรูปนั้นแย่มาก หลังจากที่ฉันซื้อมัน ฉันก็เผามันทันที และตอนนี้มันก็กลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว” หลินเทียนได้ยินคำพูดของ เย่เฉินแล้วพูดขึ้น
“นายเผาพระพุทธรูปนั่นเหรอ!” นัยต์ตาของ เย่เฉิน เล็กลงและโกรธเมื่อได้ยินคำพูดของหลินเทียน
ไม่มีทาง เขารอโอกาสที่จะขโมยพระพุทธรูปองค์นั้นจากบ้านของหลินเทียน แต่ตอนนี้พระพุทธรูปกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว? ตอนนี้โอกาสของเขาถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์
