ตอนที่ 1219+1220 เปลี่ยนเป็นเช้าวันมะรืน

ตอนที่ 1219 เปลี่ยนเป็นเช้าวันมะรืน

“โอ้ ฉันเพิ่งได้ยินจากผู้พันหลินว่าคุณอ่านรายงานนี้ คุณดุไม่ค่อยพอใจกับคู่หูคนใหม่ของคุณนะคะ” เจียงเหยาแสร้งทำเป็นถามอย่างไม่เป็นทางการ

“เวลามีน้อยเกินไป ถ้าเพียงแต่ผมสามารถจัดการและทำการทดสอบได้ด้วยตัวเองนะ” ลู่ชิงสีฟังดูเสียใจ จากนั้นเขาก็หัวเราะ “ผู้พันหลินบอกผมอยู่เสมอว่าคู่หูคนใหม่ของผมสวย”

ลู่ชิงสีเยาะเย้ย “ผมเกลียดแจกันที่ว่างเปล่า ถึงจะสวยก็เถอะ”

เปลวไฟเล็ก ๆ ในหัวใจของเจียงเหยาถูกเผาไหม้ เธอลุกขึ้นหยิบเปลือกทุเรียนออกจากโต๊ะกลางแล้ววางลงบนโต๊ะอาหาร “ดูสิกระบองเพชรกับเปลือกทุเรียนหน้าตาคล้ายกันขนาดไหน”

เมื่อเธอเห็นใบหน้าเคร่งขรึมของลู่ชิงสี เจียงเหยากล่าวว่า “โอ้ใช่ คุณบอกว่าคุณไม่ชอบแจกันเปล่าเหรอคะ”

“ผมไม่ได้พูดถึงคุณ ทำไมคุณถึงโกรธ”

ลู่ชิงสีมองไปที่ภรรยาอย่างสั่นไหว “ภรรยาของผมทั้งสวยและเก่ง”

จากนั้นลู่ชิงสีคิดว่าเขาเข้าใจสถานการณ์ แม้ว่าเจียงเหยาสนใจหัวข้อของคู่หูคนใหม่ของเขา แต่เธอไม่ต้องการได้ยินการวิเคราะห์หรือความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับเธอ

เขารู้สึกว่าเจียงเหยาคงจะหึง คู่หูของเขาจะมีความสัมพันธ์ปลอม ๆ กับเขา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าจะจบหัวข้อนี้อย่างเด็ดขาด

ลู่ชิงสีตระหนักว่าเจียงเหยากินซุปของเธอเสร็จแล้ว ดังนั้นเขาจึงกินข้ามสามชามใหญ่และเคลียร์โต๊ะ เขากินเร็วมากจนเจียงเหยาตกตะลึง

ขณะที่เขาล้างจานในครัว ลู่ชิงสียังคงคิดหาวิธีทำให้เจียงเหยามีความสุข ท้ายที่สุด เขาต้องใช้เวลามากมายกับผู้หญิงคนอื่นในภารกิจนั้น ดังนั้นเขาจึงสามารถเข้าใจได้หากเจียงเหยาจะอารมณ์เสีย

ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าเธอจะไม่มีความสุข แต่เธอก็ไม่กังวลว่าเขาจะไปทำภารกิจนั้น เธอแค่คร่ำครวญเกี่ยวกับเรื่องนี้

อย่างไรก็ตามลู่ชิงสีไม่ได้คาดหวังว่าเมื่อเขาล้างจานเสร็จ และกลับไปที่ห้องนอน เจียงเหยาบอกเขาว่าเธอได้จองเที่ยวบินกลับไปที่เมืองหนานเจียงในบ่ายวันพรุ่งนี้

“เปลี่ยนเป็นเช้าวันมะรืนนี้สิ อยู่กับผมอีกหนึ่งคืน” ลู่ชิงสีกล่าว

“จากที่นี่ไปสนามบินใช้เวลานานมาก แล้วต้องตื่นเช้ากี่โมงเพื่อเตรียมตัวล่ะคะ”

เจียงเหยาส่ายหน้าของเธอ “กลับพรุ่งนี้บ่ายดีกว่า”

ลู่ชิงสีพูดไม่ออก

เขาสังเกตเห็นการแสดงออกของเจียงเหยา เมื่อเขาเห็นท่าทางที่แน่วแน่ของเธอ หัวใจของเขาก็ทรุดลง “คุณยังโกรธผมอยู่หรือเปล่า เพราะผมทิ้งคุณไว้ที่ประตูใช่ไหม เหยาเหยา ผมไม่ได้ทำอย่างนั้นเพื่อไล่คุณออกไปนะ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ให้เก้าอี้กับคุณหรอก”

มันกะทันหันเกินไปสำหรับลู่ชิงสี

เจียงเหยาจะกลับเมืองหนานเจียงในบ่ายวันรุ่งขึ้น เขาต้องนอนคนเดียวในคืนสุดท้ายของเขาในเมืองจินหรือเปล่า

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ คงจะดีถ้าเขามีเวลาไปที่เมืองหนานเจียง ถ้าเขาไม่มีเวลาไปเมืองหนานเจียง เขาจะรายงานตรงต่อหน่วยใหม่ เมื่อเขาไปถึงทีมใหม่ จะมีงานมากมายให้เขาทำ เขาสามารถจินตนาการได้ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหนในครึ่งปีแรก

ทุกอย่างจะดีถ้าภารกิจนอกเครื่องแบบประสบความสำเร็จ มันจะจบลงในสิบวันถึงครึ่งเดือน หากภารกิจยากและล่าช้าไปสักสองสามเดือน เขาจะต้องรายงานไปยังหน่วยงานใหม่ทันที นั่นหมายความว่าเขาต้องรอหนึ่งปีกว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง

นอกจากนี้ ลู่ชิงสีกลัวว่าเขาจะต้องฝึกฝนแบบเก็บตัว เมื่อเขามาถึงหน่วยงานใหม่ แม้ว่าเจียงเหยาต้องการมาเยี่ยมเขา เขาจะไม่มีเวลาหรือมีโอกาสได้พบเธอ

__

ตอนที่ 1220 เธอบอกให้ผมซื้อ

“ฉันไม่ได้โกรธ” เจียงเหยาอธิบายอีกครั้ง “ฉันไม่ได้โกรธจริง ๆ คุณสามารถทำภารกิจต่อได้เลย ถึงคุณว่างหลังจากทำภารกิจ ก็แวะมาหาฉันที่หนานเจียง หากคุณไม่ว่าง วันหยุดสุดสัปดาห์ฉันจะไปหาคุณที่กองทัพ”

เพื่อให้ลู่ชิงสีเชื่อว่าเธอไม่ได้โกรธ เธอยังคงพูดต่อไปว่า “ที่ทำงานใหม่ของคุณอยู่ใกล้กับเมืองหนานเจียงมาก ในอนาคตเราสามารถพบกันได้ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ เพราะงั้นไม่จำเป็นต้องมีคืนพิเศษนี้ก็ได้”

เจียงเหยารู้สึกยินดีหลังจากที่เธอพูดแบบนั้น ‘อืม ฉันจะทำให้คุณรำคาญ’

ยิ่งเขาคิดถึงเธอมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้นเท่านั้น เมื่อวันมะรืนเขาจะเจอเธอ

เจียงเหยาต้องการตั้งนาฬิกาให้เดินไปข้างหน้าเพื่อที่เธอจะได้เห็นว่าลู่ชิงสีจะหน้าตาเป็นอย่างไร เมื่อเขาเห็นเธอเป็นคู่หูคนใหม่ของเขา

“ไม่ใช่เรื่องดีเลยสักนิด” ใบหน้าของลู่ชิงสีเปลี่ยนเป็นบูดเบี้ยว “ไปเช้าวันมะรืนเถอะนะ”

“ไม่เอา” เจียงเหยาหยิบเสื้อผ้าของเธอและตรงไปที่ห้องน้ำ เธออารมณ์ดีและเริ่มฮัมเพลง

การแก้แค้นของผู้หญิงไม่มีคำว่าสาย!

เธอยังคงจำได้ว่าผู้ชายคนนั้นหลอกให้เธอร้องเพลงบนเวทีอย่างไร

นั่นเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะสอนบทเรียนให้เขา เธอต้องการดูว่าเขายังรู้สึกว่าเขาจะเต็มใจทำทุกอย่างที่เธอต้องการในอนาคตอีกหรือไม่

เจียงเหยารู้สึกว่าลู่อี้ชิงพูดถูก ถ้าเธออยากให้ลู่ชิงสีทำอะไร เขาก็พร้อมทำทุกอย่าง ผู้ชายคนนั้นสามารถทำทุกอย่างที่เธอต้องการเสมอ

เจียงเหยาเข้าไปในห้องน้ำ ลู่ชิงสีแอบฟังการร้องเพลงของเธอก่อนไปเรียน สิ่งแรกที่เขาทำคือการโทรหาต้าเค่อ เขาถามว่า “เธอไปที่ไหนมา วันนี้เธอได้เจอใคร”

“เธอไม่ได้เจอใครเลยครับ และเธอก็ไม่ได้ไปไหน” เจียงเหยาได้บอกกับพวกเขาก่อนแล้ว ดังนั้นต้าเค่อจึงไม่เปิดเผยแม้แต่คำเดียว

ต้าเค่อและอาลู่ไม่ได้โง่ ลู่ชิงสีไม่มีทางทำอะไรภรรยาของเขาได้ เขาสามารถบอกว่าลู่ชิงสีเกี่ยวกับวันนี้ของเจียงเหยาได้ ถ้าเขาต้องการ ทว่าจะกลายเป็นว่าเขารุกรานเจียงเหยา และผู้หญิงคนนั้นจะต้องไม่พอใจเขาและอาลู่ ขณะที่ลู่ชิงสีเพียงแค่มองดูอยู่ข้าง ๆ แล้วเขาจะช่วยปีศาจหรือ

ต้าเค่อและอาลู่ได้ข้อสรุปแล้ว พวกเขาค่อนข้างจะขุ่นเคืองคุณชายลู่มากกว่าประธานเจียง – มันง่ายกว่าที่จะพูดคุยกับเธอ

“นายได้กระบองเพชรเป็นของขวัญจากการซื้อทุเรียนหรือเปล่า” ลู่ชิงสีเปลี่ยนคำถาม

“เปล่าครับ ผมซื้อมันมาต่างหากครับ” ต้าเค่อกล่าวเจียงเหยาไม่ได้บอกว่าเขาไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นได้ นอกจากนี้เจียงเหยาได้นำทุกอย่างกลับบ้านแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถซ่อนมันได้

“เธอบอกให้ซื้อมาเหรอ” ลู่ชิงสีพูดเน้น

เมื่อเขาได้ยินคำถามนั้น ต้าเค่อก็พูดว่า “ครับ เธอบอกให้ผมซื้อมาครับ ตอนแรกเธอบอกให้ผมซื้ออ่างล้างหน้า ต่อมาเธอขอให้ผมซื้อกระบองเพชรขนาดเท่ากับอ่างล้างหน้า ผมหาไปทั่วเมืองจินแล้วหาไม่ได้ครับ เลยต้องซื้อกระถางเล็กมา ใครจะคิดว่าประธานเจียงจะขอให้ผมซื้อทุเรียนอีก ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปที่เมืองจินโดเพื่อซื้อมัน”

“วันนี้เธอไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับฉันต่อหน้าพวกนายกับอาลู่ใช่ไหม” ลู่ชิงสีมีลางสังหรณ์ เจียงเหยาอาจไม่ได้ซื้อกระบองเพชรเพราะเธอสนใจมัน บางทีเธออาจต้องการนำมันกลับบ้านและทรมานเขาด้วยมัน

เป็นเพราะเขาทรมานเธอมากในคืนก่อนจนทำให้เธอโกรธและต้องการแก้แค้นอย่างนั้นหรือ

เป็นเพราะเขาหมกมุ่นอยู่กับคืนก่อนหน้านี้จนเธอไม่มีความสุขและต้องการกลับไปที่เมืองหนานเจียงก่อนหน้านี้หรือเปล่า

ลู่ชิงสีที่กำลังคิดทบทวนตัวเอง ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำและไล่ตามเจียงเหยาที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ “เมีย ได้โปรดเปลี่ยนตั๋วเป็นเช้าวันมะรืนเถอะนะ ผมสัญญาวาผมจะไม่ทรมานคุณอีกในสองคืนข้างหน้า”