ตอนที่ 2 ศูนย์พักพิง 404

ฉู่กวงเพศชาย อายุ 26 ปี พ่อแม่ของเขาหย่าร้างกันเมื่อตอนที่เขายังเด็กและเติบโตมาพร้อมกับปู่ของเขา ในปีที่สองของการเรียนมหาวิทยาลัย ปู่ของเขาเสียชีวิตและทิ้งเขาไว้ลำพัง

โชคดีที่เขาเกิดในยุคที่สงบสุข ดังนั้นเขาจึงสามารถจบการศึกษาด้วยเงินที่เขาหาได้จากงานพาร์ทไทม์ หลังจากจบออกมา เขาได้งานขาย และเนื่องจากผลงานที่โดดเด่นและความชื่นชมของเจ้านาย เขาจึงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้างานได้ไม่นาน

เมื่อฉู่กวงมองโลกในแง่ดีว่าในที่สุดเขาก็จะมีชีวิตที่ดีได้หลังจากเอาชีวิตรอดในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิต และเมื่อ 5 เดือนที่แล้ว โชคชะตากับเล่นตลก

ฉู่กวงยังจำได้ตอนที่เขากำลังเจรจาสัญญามูลค่า 20 ล้านหยวนกับลูกค้ารายหนึ่ง เจ้านายของเขาอารมณ์ดี เขาก็เลยดื่มหนักเกินไปและฟุบลงกับโต๊ะ

เมื่อเขากลับมารู้สึกตัว เขาก็นอนอยู่ที่ถิ่นทุรกันดารแห้งแล้งแล้ว

และมันก็ไม่ใช่ถิ่นทุรกันดารธรรมดา

หลังจากเดินไปไกลถึง2ไมล์ เขาก็ตกใจที่ไม่เห็นมนุษย์แม้แต่คนเดียว ไม่เพียงแค่นั้น เขาเกือบถูกสุนัขตัวโตสองหัวเขมือบ

เมื่อได้พบกับสัตว์ร้ายที่มีสองหัว ฉู่กวงก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ทันทีที่เหงื่อเริ่มไหล เขาก็มีสติและวิ่งหนีไปให้เร็วที่สุด

อาจเป็นเพราะหัวทั้งสองข้างนั้นหนักเกินไปและไม่สามารถประสานกันได้ดีในขณะที่วิ่ง แต่ถึงแม้จะไล่ตามเขามาซักพักแล้ว มันก็ไม่ตามเขาทันและเห่าสองสามครั้ง แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นสัตว์ร้าย แต่ฉู่กวงก็ยังไม่กล้ากลับไป แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรไปที่ไหน

ตอนนั้นเองที่เขารู้ว่ากระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือของเขาหายไปแล้ว แม้แต่เสื้อผ้าของเขาก็ยังถูกแทนที่ด้วยเสื้อแจ็คเก็ตสีน้ำเงินที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

เขาพบแอ่งน้ำเล็กๆ และมองลงไป พระเจ้าผู้ประเสริฐ ไม่เพียงแต่ชุดของเขาจะเปลี่ยนไป แต่ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปด้วย! เขาไม่รู้ว่าไอ้บ้าคนไหนทำ เปลี่ยนใบหน้า และทิ้งเขาไว้ในที่รกร้างแห่งนี้!

ขณะที่ฉู่กวงท่องไปในถิ่นทุรกันดารอย่างไร้จุดหมาย ควันจากระยะไกลก็ดึงความสนใจของเขา

เมื่อมองย้อนกลับไปในตอนนี้ ฉู่กวงยังคงมีความกลัวอยู่บ้าง

เขาคิดที่จะโทรหาตำรวจในขณะที่เขาวิ่งไปตามคำสัญญาณอันแผ่วเบาของผู้คน เมื่อนึกย้อนกลับไป นับว่าโชคดีที่เขาได้พบกับสถานที่ที่ผู้รอดชีวิตอาศัยอยู่ หากเป็นสัตว์กินคน สัตว์กินเนื้อ มนุษย์กลายพันธุ์ หรือแย่กว่านั้น เขาคงถูกกินไปแล้ว!

หลังจากติดต่อกับผู้รอดชีวิตที่อาศัยอยู่ที่นั่น ฉู่กวงได้เรียนรู้จากเบาะแสที่ไม่เป็นชิ้นเป็นอันว่าที่แห่งนี้ไม่ใช่ประเทศบ้านเกิดของเขาอีกต่อไป ไม่ใช่แม้แต่โลกใบเดิม! ในโลกคู่ขนานนี้ สงครามเมื่อสองร้อยปีก่อนได้ทำลายความสำเร็จทั้งหมดของอารยธรรม เหลือเพียงพื้นที่รกร้างว่างเปล่าและผู้รอดชีวิตที่ยังคงอยู่ที่นั่น

และตอนนี้ก็เป็นปี 2340 ปีที่ 211 ที่อารยธรรมมนุษย์เข้าสู่ยุคที่รกร้างว่างเปล่าในต้นปี 2129!

มีนงง ตกใจ. กลัวอย่างบอกไม่ถูก

โชคดีที่ความสามารถในการยอมรับเรื่องต่างๆของเขานั้นดีกว่าคนทั่วไป หลังจากผ่านไปสองสามวันแรก เขาก็ค่อยๆ เริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตที่นี่

เขาลำบากลำบนดำเนินชีวิตในดินแดนรกร้างเป็นเวลาห้าเดือน และทุกวันเขาต้องกังวลว่ามื้อต่อไปของเขาจะกินได้เมื่อไร ในขณะที่ต้องต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์และนักล่าที่โหดเหี้ยม

แต่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เมื่อฉู่กวงคิดในแง่ร้ายว่าชีวิตของเขาจะจบลงแบบนี้ สถานการณ์ของเขาก็พลิกผันครั้งใหญ่

ในซากบ้านพักคนชราที่ถูกทิ้งร้าง เขาพบทางเข้า ศูนย์พักพิง 404

พูดให้ถูกไม่ใช่ฉู่กวงที่พบ "ศูนย์พักพิง 404" แต่เป็นศูนย์พักพิง 404 ที่พบ ฉู่กวง

เสียงที่ดังก้องในหัวของเขานำทางเขามายังที่นี่ แต่เมื่อ ฉู่กวงเข้าใกล้บ้านพักคนชรา เขาก็ตระหนักว่านี่คือที่ที่เขาตื่นขึ้นมาเนครั้งแรกในโลกนี้!

ถ้าเขาไม่ได้วิ่งออกไปแต่แรก หรือบางทีถ้าท้องฟ้าสว่างกว่านี้ขึ้นเล็กน้อย เขาอาจจะพบมันแล้ว!

ไม่ว่าในกรณีใด "นิ้วทองคำ" ที่ล่าช้าไปห้าเดือนก็มาถึงในที่สุด และด้วยเหตุนี้ งานอันใหม่ก็ตกบนตักของเขา

ศูนย์พักพิง 404 ดูเหมือนจะเตรียมไว้สำหรับเขาแล้ว และมันก็รอมาเป็นเวลานาน

นับตั้งแต่วินาทีที่เขาก้าวเข้าไปในประตูศูนย์พักพิง ตัวตนของเขาก็เปลี่ยนจากคนเก็บขยะไปเป็นผู้อาศัยเพียงคนเดียวและเป็นผู้ดูแลศูนย์พักพิง 404 และเขามีเพียงงานเดียว: ใช้อินเทอร์เน็ตติดต่อไปยังโลกเพื่อนำทางหรือหลอกกลุ่มสิ่งมีชีวิตที่ชื่อ “ผู้เล่น” ให้มายังโลกนี้เพื่อทำงานให้กับเขา

ใช่ เทคโนโลยีที่น่าทึ่งใน ศูนย์พักพิง นี้ไม่เพียงแต่สามารถเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตในบ้านเกิดของเขาเท่านั้น แต่ยังมี "เว็บไซต์ทางการ" ของตัวเองอีกด้วย! ผู้เล่นที่สมัครจะได้รับหมายเลขโดยอัตโนมัติและลงทะเบียนใน [รายชื่อผู้อยู่อาศัยของศูนย์พักพิง] ของระบบบริหารทันที

ในฐานะผู้ดูแลระบบ ฉู่กวงสามารถเลือกหมายเลขเฉพาะในระบบนี้เพื่อออก "คุณสมบัติเกม" ระบบจะจัดส่งหมวกเกมให้กับผู้เล่นด้วยวิธีการพิเศษ ผู้เล่นจำเป็นต้องสวมหมวกนี้เพื่อเชื่อมต่อกับห้องเพาะเลี้ยงใน ศูนย์พักพิง และพวกเขาจะตื่นขึ้นมาในร่างโคลน

สะดวกสุดๆ!

แม้ว่าจะไม่มีการลงโทษถ้าเขาไม่รับงานนี้ แต่รางวัลสำหรับการทำภารกิจให้สำเร็จไม่ใช่สิ่งที่ฉู่กวงจะปฏิเสธได้ง่าย ๆ

เช่นชุดเกราะนี้

หลังจากดิ้นรนเอาชีวิตรอดในดินแดนรกร้างเป็นเวลาห้าเดือน เขารู้ดีว่าอุปกรณ์ช่วยชีวิตดังกล่าวมีความสำคัญเพียงใด นอกจากนี้ แต้มที่ได้รับจากรางวัลภารกิจก็เป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน เขาสามารถแลกของรางวัลที่เรียกว่า "กล่องสุ่ม" ได้ที่หน้า[สิทธิ์อนุญาตของผู้จัดการ] เขาต้องการคะแนน1คะแนนเพื่อซื้อกล่องสุ่มระดับเริ่มต้น 10 คะแนนสำหรับกล่องสุ่มระดับกลาง และ 100 คะแนนสำหรับกล่องระดับสูง

ตามคำอธิบายของระบบว่า [สิทธิ์อนุญาตของผู้จัดการ] ทำงานอย่างไร ประเภทและปริมาณของไอเท็มที่สุ่มได้ในกล่องสุ่มอาจแตกต่างกันไป แต่เขาจะได้รับบางอย่าง ซึ่งหมายความว่าไม่มี "ขอบคุณสำหรับ อุปถัมภ์" ที่เป็นข้อความแทนรางวัล

กล่องสุ่มแต่ละระดับต่างกันจะกำหนดว่ารางวัลที่รับประกันได้จะเป็นอย่างไร ตัวอย่างเช่น กล่องสุ่มเริ่มต้นสามารถได้รัยอาหารและเสบียงได้ กล่องสุ่มระดับกลางรับประกันว่าจะมียา และกล่องสุ่มระดับสูงมีโอกาสเป็นอาวุธ

ส่วนกล่องสุ่มเริ่มต้นสามารถให้รางวัลกล่องสุ่มระดับกลางได้หรือไม่ คำอธิบายของระบบไม่ได้บอก แต่ถ้าเป็นไปได้ โอกาสก็อาจต่ำ

เช่นเดียวกับที่ ฉู่กวงสงสัยว่าห้าแต้มในมือของเขาควรจะใช้เพื่อเปิดกล่องสุ่มเริ่มต้นหรือเก็บสะสมไว้จนถึงหนึ่งร้อยแต้มเพื่อสุ่มระดับสูง "ถัง" ที่อยู่ที่มุมก็พูดขึ้นอีกครั้ง

"นายท่าน ภารกิจใหม่ได้รับการอัพเดตในบันทึกผู้จัดการของท่านแล้ว โปรดตรวจสอบ"

"เข้าใจแล้ว." ฉู่กวงตอบด้วยความรำคาญ

'ไอ้บ้า. ใครกันที่เป็นเจ้านายกันแน่!'

ฉู่กวงวางกล่องสุ่มไว้ชั่วคราว และเรียกระบบบริหารในใจออกมา

ในไม่ช้า หน้าจอโฮโลแกรมสีฟ้าอ่อนก็ฉายบนจอตาของเขา

——บันทึกของผู้จัดการ——

[ภารกิจ: เป็นไปตามเงื่อนไขการเปิดใช้งาน ศูนย์พักพิง 404 แล้ว ยืนยันการส่งมอบ "เครื่องถ่ายโอนผู้เล่น" ชุดแรก และจำเป็นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่ามีผู้เล่นอย่างน้อยหนึ่งคนลงชื่อเข้าใช้เกม

ประเภท: ภารกิจหลัก

รางวัล: เครื่องแยกสสารแอคทีฟ.]

[ภารกิจ: เตรียมเครื่องกำเนิดไฟฟ้าที่มีกำลังมากกว่า 10kw.

ประเภท : ภารกิจเสริม

รางวัล: คะแนนรางวัล +100.]

ฮะ? รางวัลร้อยคะแนน!

หลังจากอ่านภารกิจที่อัปเดตในบันทึกของผู้จัดการ ดวงตาของ ฉู่กวงก็สว่างขึ้น แต่สิ่งที่ทำให้เขากังวลมากกว่าคือรางวัลสำหรับภารกิจหลักนั้น

“เครื่องแยกสสารแอคทีฟ… มันใช้ทำอะไร?”

เสี่ยวฉีตอบว่า “สสารแอคทีฟคือวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับการทำโคลน ส่วนวิธีใช้… มันอาจมีคำแนะนำบอก?”

สำหรับผู้ช่วย AI ดูเหมือนว่า เสี่ยวฉีจะไม่ค่อยรู้อะไรมากนัก

ปัจจุบัน ฉู่กวงมีสิทธิ์เข้าถึงชั้น B1 ของ ศูนย์พักพิง และการเข้าถึงชั้นอื่นๆ จำเป็นต้องปลดล็อกผ่านภารกิจหลัก ถ้าเขาบังคับทำลายกำแพงภายในศูนย์พักพิงเพื่อแทรกซึมเข้าไปในชั้นอื่นอย่างผิดกฎ มันจะทำให้ระบบแลกเปลี่ยนไฟฟ้าและอากาศของศูนย์พักพิงหยุดชะงัก เมื่อเขาเข้ามาในศูนย์พักพิงครั้งแรก "ระบบศูนย์พักพิง" ที่บรรจุอยู่ในสมองของเขาได้แจ้งเรื่องนี้แก่เขาแล้ว แต่ถึงแม้จะไม่มีคำเตือนนี้ ฉู่กวงก็รู้สึกว่าเขาคงไม่ทำอะไรโง่ๆ อย่างการทำลายบ้านของเขาเอง ท้ายที่สุด ถ้าเขารื้อสถานที่นี้ เขาจะอาศัยอยู่ที่ไหน? เช่นเดียวกัน ศูนย์พักพิงแห่งนี้ได้รับการออกแบบให้ทนต่อการโจมตีด้วยนิวเคลียร์ มันไม่ง่ายเลยที่จะทำลายมันอยู่ดี ไม่ต้องพูดถึงระเบิดนิวเคลียร์ เขาไม่มีแม้แต่ปืนด้วยซ้ำ

“โอเค ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้ว”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง สสารแอคทีฟคล้ายกับ "เหรียญคืนชีพ" ซึ่งเป็นทรัพยากรที่ผู้เล่นจำเป็นต้องใช้เพื่อสังเคราะห์โคลนใหม่

มีห้องเพาะเลี้ยงหนึ่งร้อยห้องที่เก็บไว้ใน B1 ซึ่งทั้งหมดอยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ ฉู่กวงเชื่อว่าควรมีสสารแอคทีฟอยู่จำนวนนหึ่ง ซึ่งสามารถใช้สร้างโคลนกลุ่มแรกได้ ตามการตั้งค่าของระบบ "หนึ่งเครื่อง หนึ่งหมายเลข" ฉู่กวงสามารถเรียก "ผู้เล่น" ได้มากถึงหนึ่งร้อยคนเพื่อลงมายังโลกนี้ในรูปแบบของร่างโคลน

แน่นอน ฉู่กวงรู้อยู่ในใจว่าสิ่งต่างๆ ไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้น

สำหรับผู้เริ่มต้น เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ Wasteland Online ไม่มีการเข้าชมเว็บ เมื่อคนส่วนใหญ่ได้ยินว่าเป็น "เกมเสมือนจริงที่สมจริง 100%" สิ่งแรกที่พวกเขาคิดก็คือมันเป็นเรื่องโกหก ท้ายที่สุดแล้วเทคโนโลยีประเภทนี้ไม่มีอยู่จริง แม้แต่สื่อใหญ่ก็ไม่สามารถโกหกได้

ประการที่สอง แม้ว่าจะมีผู้เล่นสิบเอ็ดคนที่ถูกเขาหลอกให้ เขาก็ไม่สามารถแน่ใจได้ว่าผู้เล่นทั้งสิบเอ็ดคนนี้จะฟังเขาด้วยซ้ำ ผู้เล่นสามารถเข้าและออกจากเกมได้ด้วยตัวเอง และอำนาจของเขาเองอนุญาตให้เขา "เตะออก" "แบนสิทธิ์ในการเข้าสู่ระบบ" หรือ "ยึดคุณสมบัติเกม" ของผู้เล่นที่มีปัญหาเท่านั้น แต่เขาไม่สามารถบังคับให้พวกเขาสวมหมวกกันน็อคและเข้าสู่ระบบเพื่อทำงานให้กับเขาได้

ด้วยเหตุนี้ ผู้ที่เขาตัดสินใจมอบคุณสมบัติ—โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เล่น “โคลสอัลฟ่า” กลุ่มแรก - จะต้องได้รับการคัดเลือกอย่างรอบคอบ

กั้นไว้ดีกว่าแก้ มิฉะนั้น มันจะทำให้เขามีปัญหาทุกประเภท!

จากนั้น ปัญหาที่สำคัญที่สุดของเขาก็คือ ทรัพยากรในดินแดนรกร้างก็มีจำกัดเช่นกัน ยิ่งมีคนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งใช้มากขึ้นเท่านั้น เพิ่มมา1คนก็คือเพิ่มมา1ปาก และเขาแทบจะไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ เขาไม่คิดว่าจะเลี้ยงคนร้อยคนได้ แม้ว่าเขาเลี้ยงได้และเปิดห้องเพาะเลี้ยงทั้งหมด 100 ห้อง พวกเขาก็จะกลายเป็นอาหารสำหรับสัตว์กลายพันธุ์และนักล่า

ฉู่กวงกลับไปที่คอมพิวเตอร์และนั่งลงอีกครั้ง หลังจากครุ่นคิดอย่างใจเย็น สิ่งต่างๆ เริ่มชัดเจนสำหรับเขา

เมื่อเข้าสู่ระบบบัญชีเพนกวินแชท ฉู่กวงได้เปิดกลุ่มเกมชื่อ "สโมสรอาชากระทิง" และเริ่มเปิดแชทเจ้าของกลุ่มและผู้ดูแลระบบกลุ่มทั้งสาม จากนั้นเขาก็ส่งข้อความ:

[หลังจากที่คุณสมัครแล้ว ส่งหมายเลขที่อยู่บนเว็บไซต์ทางการมาให้ฉัน

ตอนนี้มีที่ว่าง4ตำแหน่ง ถ้านายต้องการ ฉันสามารถถามบริษัทและดูว่าจะส่งหมวกเกมตามที่อยู่ให้นายได้ไหม ]

พวกเขามักจะเล่นเกมด้วยกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะให้ผลประโยชน์เหล่านี้แก่พวกเขา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ฉู่กวงไม่สามารถนึกถึงคนอื่นในชีวิตของเขาได้อีก ดังนั้นเขาได้แค่พึ่งพาชาวเน็ตเหล่านี้ที่ไม่เคยเจอกัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันมาระยะหนึ่งแล้ว

แล้วญาติของเขาล่ะ?

หลังจากที่ปู่ของเขาจากไป เขาไม่ได้คุยกับพวกเขามาหลายปีแล้ว ถ้าตำรวจไม่แจ้ง พวกเขาอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว

แล้วเจ้าของบ้านเขาล่ะ?

ในตอนนี้ เขาคงสนใจแค่ว่าค่าเช่าอยู่ที่ไหน

เพื่อนร่วมชั้นของเขา?

เขาไม่ได้ติดต่อพวกเขาตั้งแต่พวกเขาเรียนจบ

เพื่อนร่วมงานของเขา?

ฮ่าๆๆ ตลกมาก

เนื่องจากความโชคร้าย ฉู่กวงจึงพบว่าพวกเขาลบเขาไปแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ลบเขา ฉู่กวงก็จะไม่ส่งข้อความหาพวกเขา ท้ายที่สุด พวกเขาอาจคิดว่าเขาตายที่โต๊ะอาหารค่ำ และข้อความจากคนตายก็เป็นสิ่งที่น่ากลัว

ชาวเน็ตเหล่านี้เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย พวกเขาไม่รู้จักเขาในความเป็นจริง และแม้ว่าเขาจะไม่ได้ออนไลน์เป็นเวลาห้าเดือน มันก็ไม่น่ามีปัญหาใดๆ

White_horse_passing_a_crevice(ไวท์ฮอส): [บอสสุดยอดมาก! ]

Level_8_Gale(เกล): [สุดยอด! สุดยอด! ]

There_will_be_ample_time(เอมเพิลไทม์): [666! ]

Girls_public_enemy_ten_times_a_night(ไนท์เท็น): [! พี่กวงจงเจริญ! ฉันจะรอหมวกเกม! (͡° ͜ʖ ͡°)]

ฉู่กวงยังคงพิมพ์ต่ออีก:

[แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันต้องบอกพวกนาย อุปกรณ์นี้มีแค่นายเท่านั้นที่ใช้ได้ อย่าทำหายหรือแยกส่วน ฉันไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้กับบริษัทได้ อุปกรณ์จะถูกผูกไว้กับข้อมูลประจำตัวของผู้ใช้แต่ละราย ดังนั้นอุปกรณ์สามารถลงทะเบียนได้เพียงบัญชีเดียวเท่านั้นและสามารถใช้ได้โดยบุคคลนั้นเพียงคนเดียวเท่านั้น ]

ถึงเขาจะบอกไปอย่างงั้น เขาก็ไม่กังวลว่าผู้เล่นจะพยายามแบ่งปันหมวกเกม ตามที่ระบบบอก หมวกแต่ละใบจะจดจำเพียงข้อมูลของผู้เล่นเท่านั้น และคนอื่นก็ใช้ไม่ได้

สำหรับอุปกรณ์ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้เช่นกัน เนื่องจากระบบสามารถจัดส่งหมวกเกมให้กับผู้เล่นได้โดยตรง เขาจึงคิดว่าจะต้องมีวิธีในการสร้างและจัดส่ง ดังนั้นจึงไม่ใช่สิ่งที่เขาจำเป็นต้องใส่ใจ

There_will_be_ample_time(เอมเพิลไทม์): [มีค่าใช้จ่ายไหม? ]

ฉู่กวง: [ไม่มีค่ใช้จ่ายในระหว่างขั้นตอนการทดสอบอัลฟ่า แต่เนื่องจากงบประมาณที่จำกัด ผู้เล่นจึงไม่ได้ของขวัญต้อนรับ]

There_will_be_ample_time(เอมเพิลไทม์):: [ดี ฉันส่งหมายเลขของฉันให้นายในแชทแล้ว ]

White_horse_passing_a_crevice(ไวท์ฮอส): [สุดยอด ฮ่าฮ่าฮ่า ขออันหนึ่งด้วย ถ้าเป็นแบบที่นายบอก ฉันจะสตรีมเกมของนายให้ฟรีๆเลย! ]

Level_8_Gale(เกล): [ฮ่าฮ่า ถ้างั้นนับฉันด้วย ]

Girls_public_enemy_ten_times_a_night(ไนท์เท็น): [(͡° ͜ʖ ͡°)]

แม้ว่าพี่น้องทั้งสี่จะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด เกมสมจริงแบบนี้มีจริงไหมก็ยังไม่รู้ แต่พวกเขายังส่งหมายเลขให้เขา ท้ายที่สุด มันเป็นเพียงตัวเลขที่สร้างขึ้นโดยเว็บไซต์ ไม่เหมือนหมายเลขธนาคารและรหัสผ่านของพวกเขา

นอกจากนี้ พวกเขายังอยากรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังจะทำ...

หลังจากได้รับหมายเลขแล้ว ฉู่กวงก็ไม่รอช้า และเรียกระบบให้จัดการทันที พบ [รายชื่อผู้อยู่อาศัยของศูนย์พักพิง] และตรวจสอบ "ดำเนินการออกคุณสมบัติเกม" ของแต่ละหมายเลข

จะใช้เวลาสามวันในการสังเคราะห์โคลนในห้องเพาะเลี้ยง ในช่วงสามวันนี้ ระบบจะใช้วิธีการพิเศษของตนเองในการจัดส่งหมวกเกมให้กับผู้เล่น โดยไม่จำเป็นต้องระบุที่อยู่สำหรับจัดส่งด้วยซ้ำ

สำหรับวิธีการที่ใช้ ไม่ว่าจะดึงดูดความสนใจของบางองค์กรหรือว่ารัฐบาลจะสงสัยว่าเป็นการดำเนินการที่ผิดกฎหมาย ฉู่กวงก็ขี้เกียจคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

เขาหวังว่าผู้คนจะสังเกตเห็นเว็บไซต์ของเขามากขึ้น มันจะดีกว่านี้ถ้ามันทำให้เกิดข้อถกเกียง ด้วยวิธีนี้ เขาจะมีทางเลือกมากขึ้น

“นายท่าน มีผู้เล่น 11 คนสมัครในเว็บไซต์เราไม่ใช่เหรอ ทำไมท่านถึงแจกแค่ 4 ตำแหน่ง?”

บางทีเมื่อสังเกตเห็นห้องเพาะเลี้ยงที่เปิดใช้งานในห้องถัดไป เสี่ยวฉีซึ่งหลบอยู่ที่มุมห้องก็แสดงความสงสัย

“เพราะตอนนี้ฉันยังไม่ต้องการมากขนาดนั้น”

เขาปิด [รายชื่อผู้อยู่อาศัย] ฉู่กวงจึงเปิดหน้า [สิทธิ์อนุญาตของผู้จัดการ] ในระบบและใช้คะแนนทั้งห้าคะแนนใน "กล่องสุ่มเริ่มต้น" ไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บเงินเพื่อซื้อกล่องตาบอดระดับสูงในตอนนี้

รางวัลสำหรับภารกิจที่ 2 คือหนึ่งร้อยคะแนน ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องเก็บห้าแต้มที่เขาเพิ่งได้รับ

แสงเรืองแสงวูบวาบในหน้าจอโฮโลแกรมสีฟ้าอ่อน และผนังด้านหนึ่งของห้องก็สั่นสะเทือนเบา ๆ อีกครั้ง ประตูอัลลอยด์ของก็เปิดออกอีกครั้ง

เมื่อมองไปที่สิ่งที่วางอยู่บนสายพาน ฉู่กวงก็ตกตะลึงเล็กน้อย

“นี่...คือกล่องสุ่มเหรอ?”

เสี่ยวฉีตอบว่า "น่าจะเป็นอย่างงั้น"

ฉู่กวงกล่าวหลังสงบสติ “ฉันคิดว่าอย่างน้อยของรางวัลจะต้องอยู่ในกล่อง”

เสี่ยวฉีพยายามอธิบาย "บางทีกล่องสุ่มอาจเป็นแค่ฉากหลัง?"

แต่อะไรคือจุดประสงค์ของกล่องสุ่มที่ไม่ต้องเปิดกล่อง? ทำไมไม่เรียกมันว่าการจับฉลากล่ะ? เมื่อมองไปที่รางวัลตรงหน้าสายพานลำเลียง ฉู่กวงก็เงียบไปครู่หนึ่ง

“ฉันรู้ว่ามันเป็นแค่ฉาก แต่ทำไมมันถึงมีแค่4อัน? ฉันใช้ไป5คะแนน!”