USB:บทที่ 1137 แล้วพบกันใหม่ (ฟรี)

USB:บทที่ 1137 แล้วพบกันใหม่ (ฟรี)

“แม่นางวัง” ต้วนอี้ทนเห็น "น้องสาวเทพธิดา" ที่เขาคิดถึงทั้งวันทั้งคืนได้อย่างไร? เขาวิ่งเข้ามาทันที

“เจ้าก็มาที่นี่ด้วยเหรอ” หวังหยูหยานมองไปที่ ต้วนอี้ แล้วถาม นางมีความประทับใจที่ดีต่อ ต้วนอี้ แม้ว่าจะไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง แต่ก็ยังมีมิตรภาพระหว่างเพื่อน ดังนั้นนางจึงมีความสุขมากที่ได้พบ ต้วนอี้ ที่นี่

"ถูกต้อง." ต้วนอี้ ตอบด้วยรอยยิ้ม

อีกด้านหนึ่ง เฉียวเฟิงพบกระเป๋าใบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่ากระเป๋าใบนี้เป็นคนที่ลูกศิษย์พรรคยาจกกล่าวถึงในตอนนี้

ขณะที่เฉียวเฟิงและเป่าบูตงกำลังคุยกัน คนกลุ่มอื่นก็รีบวิ่งเข้ามา เขาคือผู้อาวุโสสี่ของพรรคยาจก เมื่อเขามาถึง ก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาเช่นกัน

เมื่อทั้งสองกลุ่มพบกัน พวกเขาไม่มีโอกาสได้พูดอะไรเลย ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มต่อสู้ ทันใดนั้นฉากก็สับสน

ในกระบวนการต่อสู้ ผู้อาวุโสของพรรคยาจกที่ทำร้ายเฟิงหวู่ ยิ่งไปกว่านั้น เขาถูกพิษจากพิษแมงป่อง ซึ่งทำให้เขาสูญเสียพลังการต่อสู้ไป เขาเห็นพี่ชายของเขาถูกวางยาพิษ เป่าบูตงอดไม่ได้ เขาออกมาต่อสู้กับผู้อาวุโสของพรรคยาจกอีกครั้ง

“ผู้เฒ่าเฉิน โปรดล้างพิษปรมาจารย์สี่เฟิงก่อน” ทันใดนั้น เฉียวเฟิงที่เฝ้าดูการต่อสู้อยู่พูดกับผู้เฒ่าผู้วางยาพิษเตี้ยวเฟิง

“ชายผู้นี้ยั่วยวนเราก่อน และศิลปะการต่อสู้ของเขาไม่อ่อนแอ หลังจากที่เขารอดแล้ว จะมีปัญหาไม่รู้จบในอนาคต” ผู้เฒ่าเฉินกล่าว

“แม้ว่าสิ่งที่ท่านพูดจะถูก แต่เรายังไม่ได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา ท่านควรช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ก่อน” เฉียวเฟิงกล่าว

“เห็นได้ชัดว่ารองหัวหน้า หม่า เสียชีวิตเพราะ มู่หลงฟู่ถ้าเขาฆ่าใครซักคนเขาควรชดใช้ทั้งชีวิต” ผู้เฒ่าเฉินกล่าว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการล้างพิษ นอกจากนี้ เขาเชื่อว่ามู่หลงฟู่มีส่วนรับผิดชอบต่อการเสียชีวิตของรองหัวหน้าของเขา

“ท่านควรล้างพิษเขาก่อน แล้วค่อยคุยกันทีหลัง” เฉียวเฟิงกล่าว เขาไม่ต้องการฆ่าผู้บริสุทธิ์จนกว่าจะมีการสอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน

เมื่อเห็นการยืนกรานของเจ้านาย ผู้เฒ่าเฉินจึงต้องหยิบยาจากอกและส่งให้เขา “นายของข้ามีเมตตาและชอบธรรม นี่คือยาแก้พิษ”

“ขอบคุณ ผู้อาวุโสเฉิน” อาจู รับยาแก้พิษและขอบคุณเขา จากนั้นเขามองไปที่เฉียวเฟิงและกล่าวว่า "ขอบคุณ ท่านเฉียว"

“ผู้เฒ่าเฉิน ข้าจะใช้ยาแก้พิษนี้ได้อย่างไร” อาจูถาม

"หลังจากดูดพิษที่แผลแล้ว ให้ยานี้ทาที่แผล" ผู้เฒ่าเฉินกล่าว

อาจู แสดงความขอบคุณอีกครั้ง หลังจากนั้นเขาต้องการหมอบลงและช่วยดูดพิษ แต่ผู้อาวุโสเฉินหยุดเขา แมงป่องเดิมเป็นสัตว์หยิน ผู้หญิงเป็นหยิน และไม่สามารถดูดพิษได้

ทำให้หวังหยูหยานและสาวๆ คนอื่นๆ อับอาย มีเพียงผู้ชายสองคนที่อยู่รอบตัวพวกเขา คนหนึ่งได้รับบาดเจ็บ และอีกคนกำลังต่อสู้กับผู้อาวุโสคนอื่นๆ ของพรรคยาจก พวกเขาหนีไม่พ้น

“ข้าจะดูดพิษให้อาจารย์เฟิงเอง” ในขณะนี้ เฉียวเฟิงเริ่มพูด

สาวๆ ยังตกใจกับคำพูดของเฉียวเฟิง ท้ายที่สุด เฉียวเฟิงคือหัวหน้าพรรคใหญ่และเป็นวีรบุรุษที่มีชื่อเสียง เตี้ยวเฟิง นางเป็นแค่คนใช้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีความเป็นปฏิปักษ์ระหว่างทั้งสองฝ่าย คำพูดของเฉียวเฟิงทำให้สาวๆ ประหลาดใจจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาจูมองไปที่ เฉียวเฟิง ด้วยสายตาแปลก ๆ

ขณะที่เขาพูด เฉียวเฟิงก็เดินไปที่พายุ อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ต้วนอี้วิ่งไปและพูดว่า “พี่ชาย ให้ข้าทำเอง”

หลังจากพูดแบบนั้น เขาไม่ได้ให้โอกาส เฉียวเฟิงปฏิเสธ เขานั่งยองๆต่อหน้าเตี้ยวเฟิงและช่วยดูดพิษ หลังจากนั้นสาวๆก็ทายาให้เตี้ยวเฟิง

หลังจากทายาแล้ว เตี้ยวเฟิงก็ดีขึ้นเช่นกัน นางพูดอย่างสุภาพกับต้วนอี้

“ขอบคุณที่ช่วยชีวิตข้า นายน้อย”

“เรื่องเล็กน้อย” ต้วนอี้ โบกมือและพูด

เตี้ยวเฟิงเป็นนักสู้ แม้จะเพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บ แต่ความแข็งแกร่งของเขายังไม่ฟื้นตัว แต่เขาได้เล่นกับผู้เฒ่าอีกคนแล้ว

อย่างไรก็ตาม ที่นี่คืออาณาเขตของพรรคยาจก แม้จะไม่ได้อ่อนแอแต่ก็ยังสู้ อย่างไรก็ตาม เขาพ่ายแพ้ต่อกลุ่มต่อไม่ตีสุนัขของพรรคยาจก ต้องขอบคุณความช่วยเหลือจากเฉียวเฟิง พวกเขาไม่ตายในการต่อสู้อุตลุด ต่อมา เฉียวเฟิง ปล่อยพวกเขาทั้งหมดโดยไม่มีการคัดค้านใดๆ เตี้ยวเฟิงได้ไปที่วัดเส้าหลินเพื่อตามหามู่หลงฟู่ เป่าบูตงก็ออกไปก่อนเช่นกัน หวังหยูหยานและหญิงสาวอีกสองคนไม่รีบจากไป แต่อยู่ที่นี่

เมื่อพรรคยาจกต่อสู้กับ เป่าบูตง และ เตี้ยวเฟิง หัวหน้าสาขาของพรรยาจก ฉวนกวนชิงก็มาถึง เขายังนำลูกศิษย์ของพรรคยาจกมาหลายคนด้วย เมื่อสาวกเหล่านี้เห็นเฉียวเฟิง ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ให้เกียรติเหมือนแต่ก่อน แต่พวกเขากลับรังเกียจมากกว่า

เฉียวเฟิงดูเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างในการแสดงออกของพวกเขา ผู้อาวุโสที่มาทั้งหมดมา แต่ผู้อาวุโสสองคนที่สอนทักษะและผู้คุมกฎไม่ปรากฏ สิ่งนี้ทำให้ความสงสัยของเฉียวเฟิงจริงจังมากขึ้น

“ฉวนกวนชิง แล้วพี่สองคนไปไหน” เฉียวเฟิง จ้องไปที่ฉวนกวนชิงและถาม

“วันนี้ข้าไม่เห็นผู้เฒ่าสองคนเลย” กวนกวนชิงกล่าว

อย่างไรก็ตาม เฉียวเฟิงไม่เชื่อเขา เขามองดูการแสดงออกของสาวกขอทาน และพบว่าหนึ่งในนั้นมีการแสดงออกที่ผิดปกติ เขาคว้าตัวเขาทันทีและถามว่า "จาง ฉวนเซียง ทำไมเจ้าของสาขาไม่อยู่ที่นี่"

"ข้า ข้าไม่รู้" จาง ฉวนเซียง กล่าวด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว

“เจ้าไม่รู้หรือ เจ้าฆ่าเขางั้นหรือ!?” เฉียวเฟิงตะโกน

“ไม่ ไม่ ผู้เฒ่าไป๋สบายดี เขาไม่ตาย เขาสบายดี เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ข้าไม่ได้ทำ” จาง ฉวนเซียง กล่าวอย่างเร่งรีบ ภายใต้พลังที่แข็งแกร่งของเฉียวเฟิง เขารู้สึกสับสนอย่างสมบูรณ์

"ใครทำ?" เฉียวเฟิงถาม

จาง ฉวนเซียง ไม่ได้บอกชื่อชายคนนั้น แต่มองไปที่ ฉวนกวนชิง เฉียวเฟิงเข้าใจความหมายของเขาโดยธรรมชาติ

ใบหน้าของ เฉียวเฟิงไม่เปลี่ยนแปลง แต่เขาปล่อยให้จาง ฉวนเซียงคุกเข่าลงโดยไม่ตั้งใจ เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะโต้ตอบ

“จาง ฉวนเซียง พาคนไปพบผู้เฒ่าผู้คุมกฏและผู้เฒ่าผู้สอนวิชา ทำตามที่ข้าบอก แล้วเจ้าจะบรรเทาความผิดได้” หลังจากพูดอย่างนั้น เฉียวเฟิงก็มองไปที่ผู้คนรอบๆ ตัวเขาและพูดว่า “คนอื่นๆ อยู่ที่นี้จนกว่าจะได้รับคำสั่งจากข้า และไม่มีใครสามารถเคลื่อนไหวได้!”

ต่อมา จาง ฉวนเซียง และผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาได้เชิญผู้เฒ่าผู้คุมกฏและผู้อาวุโสที่สอนวิชา เฉียวเฟิงใช้โอกาสนี้เพื่อแนะนำต้วนอี้ให้กับผู้อาวุโสทั้งสี่ของพรรคยาจก ในขณะนี้ แม้ว่า เฉียวเฟิงได้สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับผู้อาวุโสทั้งสี่ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้แสดงสีหน้าใดใด

เมื่อ เฉียวเฟิง แนะนำ ต้วนอี้ ให้กับผู้อาวุโสคนอื่น จาง ฉวนเซียง มาถึงพร้อมกับผู้เฒ่าอีกสองคน ทันทีที่พวกเขามาถึง พวกเขาก็เริ่มก้าวร้าว