Chapter 5

“ยินดีต้อนรับนายน้อยหลินเทียน โปรดเข้ามาทางนี้ค่ะ” สาวใช้วัยกลางคนในชุดทางการพูดอย่างสุภาพ

เมื่อเข้าไปในลานบ้านก็มีคนหน้าตาดีมีชาติตระกูลหลายคน อาหารที่ถูกจัดจานอย่างหรูหราก็วางเรียงรายบนโต๊ะอย่างมีระเบียบ

และนอกจากนั้นยังมีห้องที่ค่อนข้างโอ่อ่าราวกับเอาไว้จัดงานใหญ่ๆอีกงานหนึ่ง

“หลินเทียน ทำไมนายมาสายจังเลย” ขณะที่หลินเทียนกำลังเดินจะไปหาคนรู้จัก ทันใดนั้นก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นในหูของเขา

เขาหันกลับมาเห็นชายหนุ่มอายุ 20 ปีกำลังเดินเข้ามาหาเขา

ชายหนุ่มคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น เขาคือเพื่อนของเขา ลู่หาว

“เจ้าภาพยังไม่มา และงานก็ยังไม่เริ่มอย่างเป็นทางการด้วย ทำไมคุณมาเร็วจังเลย”หลินเทียนตอกกลับลู่หาว และเดินยิ้มเข้ามาหา

“ฮ่าฮ่า อันที่จริงฉันก็อยากจะมาสายนะ แต่ท้องของฉันไม่อนุญาตให้ทำแบบนั้นเนี่ยสิ มีอาหารอร่อยมากมายที่นี่ แน่นอนฉันต้องการสนุกกับมัน” ลู่หาวพูดขณะกินกุ้งต้มในมือ

“นายก็คือนายวันยันค่ำจริงๆ ฉันประทับใจในตัวนายนะที่สามารถกินอาหารเหมือนอดข้าวมาสิบปีได้ตลอดแต่ไม่อ้วนเนี่ย แต่ก็สงสัยเหมือนกนว่าทำไมไม่อ้วน”หลินเทียนยิ้มและตบไหล่ของลู่หาว

พวกเขาสนิทกันมาก เห็นได้จากการสนทนา

“ว่าแต่ วันนี้นายเอาของขวัญอะไรมาให้เธอกันล่ะ?” ลู่หาวถามหลินเทียน

“ก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก เดี๋ยวก็รู้”หลินเทียนได้ตอบกลับ

“ฮ่าฮ่า ฉันหวังว่าของขวัญของนายจะไม่เลวร้ายไปกว่าของฉันนะ แต่ฉันเห็นก่อนหน้านี้ว่าถังซวนและหลูหยูนำของขวัญที่ดูพิเศษมามอบให้ นายคงจะไม่แพ้พวกเขาใช่ไหม” ลู่หาวกล่าว

เมื่อได้ยินชื่อถังซวนและหลูหยูแล้ว เขาก็นึกออกทันที พวกเขาเป็นนายน้อยที่มีภูมิหลังค่อนข้างแข็งแกร่ง

ถึงเราสามคนจะรู้จักกัน แต่หลินเทียนก็ไม่คุ้นเคยกับพวกเขา แต่ละคนมีความเย่อหยิ่งของตัวเอง

…..

“ดูเหมือนว่าถังซวนจะนำของขวัญดีๆ มาให้ เขานำหยกจักรพรรดิ์มนุษย์อันล้ำค่ามาด้วย”

“หลินเทียนของขวัญที่นายเอามาคืออะไรกันแน่? ถ้ามันแย่กว่าของถังซวน พวกนั้นต้องใช้คำดูถูกเหยียบเราจมดินแน่ๆ” ลู่หาวกำลังตื่นตระหนกเพราะว่า เขาเอาของธรรมดาๆสำหรับพวกตระกูลระดับสูงมา เขาเลยหวังให้หลินเทียนเอาของเจ๋งๆมาเพื่อที่พวกเขาจะไม่เป็นเหยื่อในงานนี้

“ดูเหมือนจะจริงจังมากเลยนะ” หลินเทียนกล่าว

สำหรับถังซวนแล้ว หลินเทียนเป็นคนที่น่ารำคาญมากๆ

ในโลกนี้ถังซวนมักจะช่วยเหลือเย่เฉินอยู่บ่อยๆ

แต่คราวนี้ในร่างของหลินเทียนไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาจะไม่ปล่อยให้ถังซวนต้องอยู่อย่างสงบสุขแน่ๆ เพราะถังซวนเกี่ยวข้องกับพัฒนาการของตัวเอก

…..

“นายเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับภาพเฟิงหยวนไหม” หลินเทียนถอนหายใจ จากนั้นมองไปที่ลู่หาวแล้วพูดขึ้น

“อะไรนะ ภาพวาดเฟิงหยวนหรอ? ไม่มีทางน่า นายจะไปได้มันมาได้ยังไง? ว่าแต่…จริงเหรอ?” ลู่หาวไม่อยากเชื่อสิ่งที่หลินเทียนพูดในตอนนี้

“ฉันคือหลินเทียนเลยนะ ไม่สนับสนุนของก็อปหรอก” หลินเทียนยิ้มเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาสงสัยในตัวเขา

“หลินเทียน อย่าทำอะไรโง่ๆนะ เข้าใจใช่ไหม” ลู่หาวยังคงไม่อยากเชื่อ

“ภาพเฟิงหยวนฉันได้มาจากคุณแม่น่ะ ทีนี้เข้าใจรึยังว่าทำไมฉันถึงมีมันได้?” หลินเทียนถอนหายใจ

“ถ้ามาจากป้าก็โอเค” ลู่หาวรู้สึกโล่งใจขึ้นนิดหน่อย

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ชายหนุ่มสองคนก็เดินเข้ามาหาพวกเขา

“เส้าเทียน เส้าหาว พวกคุณสบายดีไหม”

(เส้าเป็นชื่อเรียกของผู้มีสถานะสูงส่ง)

ทั้งสองคนดูเหมือนจะอายุราวๆ 20 ปี พวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากถังซวนและหลูหยู

“ถังซวน หลูหยูทำไมมาที่นี่ล่ะ นายไม่ชอบพวกเลียแข้งเลียขาไม่ใช่เหรอ?”ลู่หาวหัวเราะเมื่อเห็นพวกเขาสองคนเดินเข้ามาใกล้

“ฮ่าฮ่า พวกเขาจะเทียบกับทั้งสองคนได้ยังไง ศัตรูในวันนี้คือพวกนาย และตอนนี้เราต่างก็ไม่รู้ว่าใครเอาอะไรมาเป็นของขวัญกันบ้าง” ถังซวนมองไปที่ หลินเทียนและลู่หาวแล้วหัวเราะ

“หืมถังซวน นี่นายคิดว่าฉันไม่รู้ล่ะสิ? ของขวัญที่เจ้านำมาในวันนี้คือจักรพรรดิหยกมนุษย์ใช่มะ” ลู่หาวมองไปที่ถังซวนแล้วหัวเราะ

“เส้าหาว คุณรู้แล้วว่าผมเอาอะไรมา แต่ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณเอาอะไรมา” ถังซวนกล่าวขณะที่เขาหรี่ตาลง

“คุณไม่จำเป็นต้องรู้ แน่นอนว่ามันจะไม่ทำให้ฮั่นเสี่ยวหยู่ผิดหวังแน่นอน” ลู่หาวพูดอย่างมั่นใจด้วยรอยยิ้ม

การโต้วาทีระหว่างทั้งสองคนยังคงดำเนินต่อไป

แต่ในทางกลับกันหลูหยูมองไปที่หลินเทียนข้างหน้าเขา เขารู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับหลินเทียน

หลินเทียนที่รู้ว่าหลูหยูมองเขาก็ไม่ตอบโต้อะไรเพียงยิ้มเบา ๆ และมองกลับไปเท่านั้น แต่ก็มีบางอย่างที่รู้สึกติดใจเล็กน้อย

“ถังซวน พอได้แล้ว ไปกันเถอะ” เมื่อถูกหลินเทียนจ้องมองกลับมาหลูหยูรู้สึกไม่ดี ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเดินออกไป

“เส้าเทียน เส้าหาว ดูเหมือนว่าเวลานี้จะไม่เหมาะกับการคุยนานๆเท่าไร ดังนั้นพวกเราขอลา”

หลังจากพูดถังซวนและหลูหยูก็จากไป

“หึ ไอ้สารเลวสองคนนี้น่ารำคาญจริงๆ โดยเฉพาะถังซวน ดีนะที่ฉันมีนายอยู่ด้วยวันนี้ ไม่อย่างนั้นเรื่องคงไม่จบง่ายๆแบบนี้แน่” หลังจากที่ทั้งสองจากไป ลู่หาวยิ้มขณะที่เขาตบไหล่ของหลินเทียน

“ทั้งคู่เป็นแค่ตัวตลกของงานนี้ อย่าไปสนใจเลย” หลินเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

…

ผ่านไปหลายสิบนาที ฮั่นเสี่ยวหยูและพ่อของเธอฮั่นเทา ก็เดินเข้ามากล่าวเปิดงานกับทุกคนในงาน

“ฉันชื่อ ฮั่นเทา ขอบคุณมากสำหรับทุกคนที่มาร่วมงานฉลองวันเกิดสาวน้อยของฉัน” ฮันเทากล่าวบนแท่นสูงในห้องอันสง่างามนี้

เขาพูดโดยไม่ต้องใช้ลำโพงหรืออุปกรณ์อื่น ๆ แต่ทุกคนก็ได้ยินเขาชัดเจน

ไม่น่าแปลกใจเลย เขาอยู่ที่ระดับ 6 ของขอบเขตก่อตั้งวิญญาน ดังนั้นเขาจึงพูดเสียงดังได้อย่างง่ายดาย

“ท่านผู้เฒ่าฮั่นดูจริงจังมาก”

“เป็นเกียรติมากที่ฉันได้เข้ามาร่วมงานนี้”

“เป็นเกียรติที่ได้รับเชิญจากปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่ง”

เมื่อฮั่นเทาพูดจบหลายคนเริ่มสรรเสริญเขาอย่างกระตือรือร้น

…..

“ฮั่นเสี่ยวหยูสมควรถูกเรียกว่าเทพธิดาจริง ๆ วันนี้เธอดูสวยมาก นายคิดว่าถ้าฉันไปขอเธอแต่งงานเธอจะยอมไหม?” ลู่หานมองฮั่นเสี่ยวหยูด้วยตาหวานหยาดเยิ้ม

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่ห่าว หลินเทียนก็ยิ้มและไม่พูดอะไร

ฮั่นเสี่ยวหยูสวยมากจริงๆแต่หลินเทียนไม่สนใจเธอ

…….

พอฮั่นเทาเปิดงานจบ ผู้ที่ถูกเชิญจากตระกูลมีชื่อจำนวนมากก็ออกมามอบของขวัญให้ฮั่นเสี่ยวหยู

แน่นอน เป้าหมายไม่ใช่แค่นั้น ผู้คนเหล่านี้ยังหวังว่าจะเป็นที่สนใจของฮั่นเสี่ยวหยู

แน่นอนว่าคนเหล่านั้นไม่มีทางต้านทานเสน่ห์ของฮั่นเสี่ยวหยู

หลายคนหวังว่าฮั่น เสี่ยวหยูจะชอบพวกเขากลับแต่ ฮั่นเสี่ยวหยู ทำเพียงยอมรับของขวัญเหล่านี้อย่างเย็นชาและสงบ

_______________________________

หลังจากได้รับของขวัญมากกว่าหนึ่งโหล ฮั่นเสี่ยวหยูก็เห็นถังซานและหลูหยูเดินไปพร้อมกับกล่องของขวัญ

พวกเขาทั้งสองได้รับความสนใจจากคนรอบข้างอย่างมากมาย

คนเหล่านี้อยากรู้ว่าของขวัญแบบไหนที่พวกเขาสองคนจะมอบให้ฮั่นเสี่ยวหยู