ตอนที่ 77 ไล่ล่า
“ใช่แล้ว ถ้าเป็นฉัน ฉันก็จะไม่ทุ่มสุดตัวเหมือนกัน จะต้องเหลือเรี่ยวแรงไว้บ้างหากจำเป็นต้องหลบหนี”
เฉินเหิงคิดกับตัวเองและตระหนักได้
เดลาโนเป็นอัศวินจากอาณาจักรโอลิส เขายังมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับราชวงศ์โอลิส และที่เขามาอาณาจักรกูตูในครั้งนี้ก็เพื่อเห็นแก่เจ้าชายกริธ
สำหรับโอลิเวีย เขาเป็นศัตรูอย่างไม่ต้องสงสัย
สำหรับเดลาโนนั้น การเข้าสู่อาณาจักรกูตูก็เหมือนการเข้าไปในถ้ำเสือ เขาจะกล้ามาได้อย่างไรโดยที่ไม่ได้เตรียมแผนรับมือเอาไว้?
จากมุมมองนี้ มีแนวโน้มว่าความแข็งแกร่งของเดลาโนจะไม่ง่ายอย่างที่เขาได้แสดงไว้
เหตุผลที่เขายอมจำนนนั้นน่าจะไม่ใช่เพราะเขาหมดเรี่ยวแรงแต่เป็นเพราะเขารู้ว่าเขาไม่สามารถล้มเฉินเหิงได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการใช้กำลังมากเกินไปและตัดสินใจยอมแพ้
ในชั่วพริบตา ความคิดมากมายก็แวบเข้ามาในหัวของเฉินเหิง
‘ฉันควรบอกโอลิเวียไหม’
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็ตัดสินใจเดินไปที่ที่โอลิเวียอยู่
ท้ายที่สุดเขาก็อยู่ฝ่ายเดียวกับโอลิเวีย ถ้าโอลิเวียแพ้ นั่นก็จะส่งผลต่อเขาเหมือนกัน
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบในทางลบต่อเขา เฉินเหิงก็ยังเต็มใจที่จะช่วยเหลือโอลิเวียให้มากที่สุด
แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมาสายไปแล้ว
“อัศวินเซนแบนออกไปแล้วเหรอ?”
มองไปที่โอลิเวีย การแสดงออกของเฉินเหิงค่อนข้างแปลกใจ
โอลิเวียลงมือเร็วกว่าที่เขาคิด
ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็ส่งเซนแบนออกไปตามล่าและฆ่าเดลาโน
“ฉันคิดเรื่องที่คุณบอกแล้ว”
โอลิเวียพยักหน้าขณะที่เธอพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา “แต่แล้วไง? เขาเพิ่งผ่านการต่อสู้ครั้งใหญ่กับคุณและใช้กำลังไปจนหมด นั่นคือข้อเท็จจริงที่เถียงไม่ได้ ในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะยังมีพลังเหลืออยู่บ้าง แต่เขาอาจจะไม่สามารถเอาชนะเซนแบนได้และนั่นไม่ได้รวมทหาร 500 นายที่ไปกับเซนแบนด้วย”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เฉินเหิงรู้สึกตกใจมาก
ทหารชั้นยอดที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจำนวน 500 คนถูกส่งออกไปพร้อมกับอัศวิน แม้แต่เฉินเหิง เขาก็ต้องมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการต่อสู้กับกองกำลังดังกล่าว
สำหรับกองกำลังนี้ การที่จะจัดการกับเดลาโนที่กำลังอ่อนแอก็ไม่น่าจะมีปัญหา
เมื่อคิดได้อย่างนั้น เฉินเหิงก็พยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีก
โอลิเวียพูดอย่างเกียจคร้านแต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ “เอาล่ะ ตอนนี้ในเมื่อเซนแบนออกไปแล้ว คุณก็มาแทนที่เขาอยู่เคียงข้างฉันและปกป้องฉันไปก่อนในช่วงนี้”
ในฐานะผู้ปกครอง โอลิเวียตระหนักและให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของเธอเป็นอย่างมาก
ในอดีต ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร เธอจะมีอัศวินคอยปกป้องเธอเสมอ
ตั้งแต่เซนแบนออกไป บทบาทนี้จึงตกเป็นของเฉินเหิง
เฉินเหิงไม่ลังเล เขาวางมือไว้เหนือหน้าอกและโค้งคำนับเล็กน้อย “เป็นเกียรติของฉันที่ได้ให้บริการคุณ”
“ถูกต้อง”
เมื่อมองไปที่เฉินเหิง โอลิเวียดูเหมือนจะจำบางสิ่งได้แล้วพูดว่า “นี่ก็ผ่านมานานแล้ว ฉันต้องการให้รางวัลคุณและมอบดินแดนให้คุณ แต่ฉันไม่เคยมีโอกาส”
“ตอนนี้คุณชนะการแข่งขันครั้งนี้ ฉันมีเหตุผลที่ดีที่จะทำแบบนั้น”
ตามแบบอย่างในอดีต ผู้ชนะการแข่งขันมักจะได้รับรางวัลมากมายเสมอ
โอลิเวียจะใช้ข้ออ้างนี้เพื่อให้เฉินเหิงมีอาณาเขตของตัวเอง และจะไม่มีใครกล้าบ่นอะไรด้วย
“ฉันจะทำให้คุณเป็นเคานต์นาร์โด แต่เป็นเรื่องยากที่จะหาดินแดนดี ๆ ให้คุณได้” โอลิเวียกล่าว
ความกระหายในดินแดนของขุนนางเป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่สามารถจินตนาการได้
ดินแดนที่ดีทั้งหมดในภูมิภาคกูตูมีเจ้าของแล้ว และเป็นไปไม่ได้ที่โอลิเวียจะยึดดินแดนของขุนนางคนอื่นมามอบให้กับเฉินเหิง
ดังนั้นอาณาเขตของเฉินเหิงจึงต้องอยู่ในที่ที่ค่อนข้างห่างไกล
“ไม่เป็นไร” เฉินเหิงโค้งคำนับเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดอย่างมีมารยาท “หากไม่มีที่ที่เหมาะสม คุณสามารถให้ที่ในซอร์ดาร์แก่ฉันได้”
“ซอร์ดาร์? คุณอยากไปทางเหนือเหรอ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเหิง โอลิเวียก็อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้
“ฝ่าบาทกำลังเตรียมออกคำสั่งรวมพลไปทางเหนือไม่ใช่เหรอ”
เฉินเหิงพูดเบา ๆ ว่า “ถ้าคุณให้ดินแดนทางตอนเหนือแก่ฉัน นั่นจะกระตุ้นให้ผู้คนจำนวนมากขึ้นไปทางเหนือ”
“จริงด้วย…”
โอลิเวียเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “แต่นั่นจะไม่ยุติธรรมสำหรับคุณ”
“ไม่เลย” เฉินเหิงยิ้ม “ฉันดีใจที่ได้ช่วยเหลือฝ่าบาท”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น โอลิเวียก็มองเขาอย่างลึกล้ำและถอนหายใจอยู่ภายใน
หลังจากทัวร์นาเมนต์การต่อสู้สิ้นสุดลง เวลาก็ค่อย ๆ ผ่านไป
ไม่นานก็ผ่านไปสามวันตั้งแต่ที่เฉินเหิงเริ่มปกป้องและอยู่เคียงข้างโอลิเวีย
และในที่สุดก็มีข่าวมาจากเซนแบน
เขาทำตามคำสั่งของโอลิเวียที่ให้ซุ่มโจมตีเดลาโน และต้องกำจัดเขาให้ได้
อย่างไรก็ตามพวกเขาทำไม่สำเร็จ
“เดลาโนไม่ได้กลับไปคนเดียว มีกองกำลังเล็ก ๆ คอยคุ้มกันเขาระหว่างที่เขาจากไป”
เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าโอลิเวีย ใบหน้าของเซนแบนก็ซีดเผือดขณะที่เขาพูดว่า “คนจากชาโดว์ทัชก็ได้รับการว่าจ้างให้ปกป้องเขาเหมือนกัน”
“ฉันพยายามหยุดเขาหลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถป้องกันไม่ให้เขาจากไปได้”
การลงมือครั้งนี้ล้มเหลวอย่างไม่ต้องสงสัย
เหมือนกับที่เฉินเหิงคาดเอาไว้ เดลาโนและเจ้าชายกริธไม่ใช่คนโง่ เนื่องจากพวกเขากล้ามาที่อาณาจักรกูตู พวกเขาจึงต้องเตรียมการเพื่อให้สามารถออกไปได้ด้วย
ตามที่คาดไว้ การไล่ล่าไม่ประสบความสำเร็จ
ในความเป็นจริง ถ้าเซนแบนไม่ได้นำกำลังทหาร 500 คนไปด้วย เขาอาจจะเป็นคนที่ถูกซุ่มโจมตีและถูกสังหารซะเอง
เมื่อได้ยินคำอธิบายของเซนแบน โอลิเวียก็เงียบไปและไม่พูดอะไรอีก เธอเพียงโบกมือและให้เขาจากไป
ยืนอยู่ข้าง ๆ โอลิเวีย เฉินเหิงสามารถมองเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของเธอได้
เขาถอนหายใจแต่ไม่ได้พูดอะไรในขณะที่ยืนอยู่ข้างหลังเธออย่างเงียบ ๆ
