SWO ตอนที่ 97 วิธีการขนส่งใหม่
หานผูกล่าวต่อ “พวกเจ้าทุกคนอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ความฉลาดของสัตว์อสูรระดับราชันนั้นไม่ต่ำ ยิ่งไปกว่านั้นกลิ่นอายที่พวกมันปล่อยออกมายังมีผลในการยับยั้งสัตว์อสูรระดับต่ำกว่า ส่วนความเร็วของพวกมันก็นับว่าเร็วมาก หากพวกมันถูกใช้เป็นพาหนะในการขนส่ง พวกเจ้าจะสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาได้มากมาย!”
“ในป้อมปราการแนวหน้าใกล้กับรอยแยก พวกเขาได้คิดค้นวิธีที่จะใช้สัตว์อสูรเป็นพาหนะ ซึ่งผลที่ออกมาถือว่าน่าพอใจมาก!”
ดวงตาของโจวเฮาเผยความสนใจในทันที ในช่วงร้อยปีนับตั้งแต่หายนะทำให้โลกต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เมืองต่าง ๆ ได้ถูกแยกจากกันด้วยพื้นที่รกร้างนับไม่ถ้วนซึ่งเต็มไปด้วยเผ่าพันธุ์ภายนอกจำนวนมาก ทำให้ตั้งแต่นั้นมาการคมนาคมก็ไม่สะดวกอย่างยิ่ง ตัวอย่างเช่น อาจารย์เสิ่น หยวนเฉิง และอัจฉริยะหยานจิงที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพียงเพื่อมาถึงเมืองหัวตง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหยานจิง1
ส่วนการเดินทางจากเมืองหยานจิงไปยังเมืองหัวหนานนั้นลำบากยิ่งกว่า ไม่ต้องพูดถึงอัจฉริยะหยานจิง แม้แต่อาจารย์เสิ่นก็ยังต้องส่งคำร้องหากเขาต้องการไปที่นั่น
ดังนั้นตามคำกล่าวของหานผู การใช้สัตว์อสูรระดับราชันเป็นเครื่องมือสำหรับขนส่งจึงเป็นความคิดที่ดี
“เสี่ยว เสี่ยวหาน ราชันอสูรเหล่านั้นต้องการเป็นสัตว์ขี่ของข้า แต่ถ้าเป็นคนอื่น ข้าเกรงว่าพวกเขาอาจจะไม่สามารถปรามพวกมันได้!” โจวเฮากล่าวด้วยความไม่สบายใจ
ผู้บัญชาการจ้าว และคนอื่น ๆ พยักหน้าก่อนกล่าวเสริม“ใช่ ผู้อาวุโสหาน ราชันอสูรจะเต็มใจเป็นพาหนะสำหรับมนุษย์อย่างเราได้อย่างไร!”
หานผูยิ้ม และกล่าว “ไม่ยาก ราชันอสูรก็กลัวความตายเช่นกัน หลังจากศึกษาเทคโนโลยีบางอย่างของเผ่าจักรกล ป้อมปราการแนวหน้าได้คิดค้นชิปพิเศษขึ้น ตราบใดที่ชิปตัวนี้ฝังอยู่ในสมองของสัตว์อสูร เราจะสามารถควบคุมมันได้ด้วยพลังงานผันผวนพิเศษ”
“ด้วยผู้อาวุโสโจวที่อยู่กับเรา ข้าเชื่อว่าราชันอสูรเหล่านั้นจะยินดีร่วมมือให้เราฝังชิปเข้าไปในตัว!”
ผู้บัญชาการจ้าวกล่าวด้วยความประหลาดใจ “ไม่คิดเลยว่าจะมีเทคโนโลยีเช่นนั้นอยู่จริง!”
หานผูพยักหน้า “เทคโนโลยีของเผ่าจักรกลนั้นล้ำหน้ามาก หลังจากถอดรหัส และศึกษาเทคโนโลยีของพวกมัน มันทำให้ระดับเทคโนโลยีของเราเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด”
โจวเฮาขมวดคิ้ว และกล่าว “เผ่าพันธุ์ภายนอกสามารถใช้ชิปเพื่อควบคุมเราได้หรือไม่?”
“ผู้อาวุโสโจว ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ชิปควบคุมจะถูกฝังในสมองด้วยวิธีพิเศษซึ่งต้องผ่านการยินยอม มิฉะนั้น หากเป้าหมายขัดขืนเล็กน้อย คลื่นพลังงานผันผวนพิเศษของชิปจะถูกรบกวน” หานผูรีบอธิบาย
เมื่อได้ยินดังนั้นโจวเฮาก็รู้สึกโล่งใจ “ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องขอรบกวนเสี่ยวหานให้จัดหาชิปให้”
หานผูยิ้ม และกล่าว “อย่ากังวล ถ้าป้อมปราการแนวหน้าใกล้กับรอยแยกรู้ว่าการโจมตีจากคลื่นอสูร
ที่เมืองหัวตงได้รับการจัดการ และมีสัตว์อสูรระดับราชันกว่าห้าสิบตัวถูกจับ พวกเขาจะเต็มใจสนับสนุนชิปอย่างแน่นอน!”
ผู้บัญชาการจ้าว และคนที่เหลือพากันหัวเราะ
“ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณผู้อาวุโสโจว และผู้อาวุโสหาน!”
"ถูกต้อง ถ้าไม่ใช่เพราะปรมาจารย์อภินิหารทั้งสอง เมืองหัวตงของเราคงจบสิ้นไปแล้ว!”
หานผูส่ายหัว “ข้าไม่ได้ช่วยอะไรมาก ถ้าไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสโจว ข้าก็คงจะตายที่นี่เช่นกัน อย่างว่า ใครมันจะไปคิดกันล่ะว่าจักรพรรดิอสูร เช่น ราชามิงค์เมฆาจะออกหน้ามาโจมตีเมือง!
“เอาล่ะ ข้าคงต้องขอตัวก่อน ข้ายังต้องกลับไปยังเมืองหยานจิงโดยเร็วที่สุดเพื่อรายงานสถานการณ์ที่นี่ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังป้อมปราการแนวหน้า”
สิ้นเสียง หานผูก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า และหายไปอย่างรวดเร็ว
โจวเฮามองดูกำแพงสูงที่ถล่มลงมาแล้วถอนหายใจ “แม้ว่าการโจมตีจากคลื่นอสูรในครั้งนี้จะได้รับการแก้ไขในเวลาอันสั้น แต่เมืองนี้ก็สูญเสียไปมากเช่นกัน กำแพงป้องกันหลักสี่แห่งได้พังทลายยับเยินจนต้องสร้างใหม่!”
ผู้บัญชาการจ้าวพยักหน้า และถอนหายใจ “โชคดีที่ชาวเมืองส่วนใหญ่ปลอดภัยดี”
“เสี่ยวจ้าว เรื่องหลังภัยพิบัติต้องได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม ขณะที่ความสูญเสียของประชาชนต้องได้รับการชดเชย…” โจวเฮากล่าวอย่างเคร่งขรึม
ผู้บัญชาการจ้าวทำหน้าจริงจังทันที “ผู้อาวุโสโจว ท่านไม่ต้องกังวล ข้าจะดูแลเรื่องหลังภัยพิบัติเป็นการส่วนตัว”
โจวเฮายิ้ม “ผู้บัญชาการจ้าว ข้าเชื่อเจ้า นอกจากนี้ แม้ว่าการโจมตีครั้งนี้จะทำให้เมืองเราสูญเสียไปไม่ใช่น้อย แต่จำนวนของสัตว์อสูร และแมลงในพื้นที่รกร้างส่วนใหญ่ก็ลดลงเช่นกัน เราสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อขยายแนวของเมืองออกไปด้านนอกได้”
“ข้าเห็นด้วย!”
“ข้าก็เห็นด้วยเช่นกัน!”
เหอเปียว เจิ้นหง และปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธที่เหลือพยักหน้าอย่างตื่นเต้น
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แนวป้องกันของเมืองได้ลดลงอย่างต่อเนื่อง แต่การโต้กลับ และการขยายแนวรุกแบบนี้ถือว่าหาได้ยาก เมืองหัวตงของพวกเขาถือว่าได้ประโยชน์จากภัยพิบัติครั้งนี้
นอกจากนี้ราชามิงค์เมฆาซึ่งเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่รกร้างนอกเมืองก็ตายไปแล้ว พื้นที่รกร้างจึงไม่เป็นภัยคุกคามต่อเมืองหัวตงอีกต่อไป เว้นเสียแต่ว่าเผ่าพันธุ์ภายนอกจะระดมกำลังจากราชวงศ์อื่น
ผู้บัญชาการจ้าวหัวเราะ และกล่าว “คำแนะนำของผู้อาวุโสโจวนั้นดี หลังจากที่ผู้อาวุโสหานส่งชิปมา และควบคุมราชันอสูรเหล่านี้ได้สำเร็จ เราจะดำเนินการทำความสะอาดครั้งใหญ่”
…
เมืองหยานจิง1 – ก่อนหน้านี้พิมพ์ตกด้วยความเบลอเป็นเยียนจิงมาตลอดต้องขอโทษด้วยครับ ส่วนตอนเก่าผมย้อนกลับไปแก้ให้เรียบร้อยแล้วครับ
TL : ช่วงนี้ที่ลงขาด ๆ หาย ๆ คือผมปวดฟันคุดครับ กว่าคนที่พาไปจะว่างก็วันเสาร์ ต้องขอโทษอีกครั้งที่ลงขาดตอน แต่บางครั้งมันปวดจนไม่มีสมาธิจริง ๆ
