ตอนที่ 285

ตอนที่ 285

หลี่หลงหมิงกล่าวอย่างเศร้าสร้อย “ฉันจะต้านทานอะไรได้ คนส่วนใหญ่ที่อยู่กับฉันเป็นคนหยาบคายที่ไม่ค่อยอ่านหนังสือ การปราบปรามสังคมผสมล่าสุดก็ไม่เป็นผลดีกับพวกเขาเท่าไหร่ ฉันพยายามหาทางออกให้พี่น้องเหล่านี้ การมีอาชีพด้านความปลอดภัยในระยะยาวและมั่นคง ถือเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับพวกเขาอยู่แล้ว”

ทันใดนั้น เขาก็หัวเราะอีกครั้ง: “นอกจากนี้ การทำงานภายใต้บริษัทของพี่อวี่พวกเขาก็ได้รับการปฏิบัติอย่างดี ฉันแค่กลัวว่าพี่น้องพวกนั้นจะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของบริษัทคุณเท่านั้นเอง”

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลี่หลงหิงหาเลี้ยงชีพให้กับพี่น้องที่อยู่ด้านล่าง และเขาไม่รู้ถึงความยากลำบากในการเป็นเจ้านายไม่น้อย

ด้วยความเข้าใจในช่วงเวลาเหล่านี้ เขารู้ว่า หลิวหมิงอวี่ต้องการอะไร และที่สำคัญกว่านั้นซิงเฉินเทคโนโลยี เห็นได้ชัดว่าเป็นบริษัทที่มีศักยภาพในการพัฒนาอย่างมาก

มีความเป็นไปได้สูงที่จะกลายเป็นบริษัทที่ติดอันดับในอนาคตอันใกล้นี้ ไม่น่าอายที่จะเป็น รปภ. ในบริษัทแบบนี้

หลี่หลงหมิงรู้สึกว่าพี่น้องของเขาทำภารกิจนี้จะดีมาก

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า “ไม่มีทาง ตราบใดที่พี่น้องมาที่นี่ ผมยินดีต้อนรับพวกเขาเสมอ แต่ให้ผมพูดถึงมันก่อน เมื่อพวกเขาเข้ามาที่นี่ ย่อมต้องปฏิบัติตามกฎของผม แต่ในแง่ของการดูแล ฉันจะไม่ทำผิดต่อพี่น้องแน่นอน”

คำพูดที่น่าเกลียดของหลิวหมิงอวี่ถูกกล่าวถึงเป็นครั้งแรก แม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาไม่ได้กังวลว่าพวกเขาจะทำอะไรแต่เขาก็รู้ดีว่าแต่เดิมพวกเขาเป็นคนในสังคม บางคนอาจไม่สามารถทำงานเหล่านี้ได้จริงๆ

สิ่งที่เขาหวังคือสำหรับผู้ที่สนใจในการล้างบาปที่จะมาถึง แต่ไม่ใช่สำหรับผู้ที่จะมาก่อกวน

มิฉะนั้นจะไม่ใช่ความช่วยเหลือ แต่เป็นความเสียหาย

“พี่อวี่ได้โปรดวางใจเถอะ ฉันจะไปหาพวกเขาและให้พวกเขาเลือกว่าจะไปหรือไม่” หลี่หลงหมิงยิ้ม

“พวกเขามีกี่คน ผมจะเริ่มวางแผน” หลิวหมิงอวี่ถาม

หลี่ หลงหมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ด้านล่างน่าจะมีคนมากกว่า 500 คน ส่วนถ้าพวกเขาสามารถผ่านไหม ฉันไม่รู้จริงๆ อย่างที่รู้ๆ กัน ฉันก็มีอุตสาหกรรมด้วย พี่น้องบางคนที่ทำงานในอุตสาหกรรมอาจไม่จำเป็นต้องไปที่นั่น พี่อวี่โปรดวางใจ ถ้าพวกเขาต้องการไปจริงๆ ฉันจะไม่หยุดพวกเขา”

หลิวหมิงอวี่มองดูเวลา นี่มันเพิ่งจะบ่ายโมงกว่าเสี่ยวหม่าอาจจะยังมาไม่เร็วนัก เขาต้องการไปดูว่ามีคนเต็มใจมาทำงานกี่คนตอนนี้

“พี่หลง โปรดจัดให้พี่น้องด้านล่างมารวมกัน ฉันจะคุยกับพวกเขาและดูว่าจะมีพี่ชายกี่คนที่เต็มใจจะทำงานที่นี่”

อันที่จริง ถ้าหลิวหมิงอวี่ยืนกรานที่จะขอให้คนเหล่านั้นมา ถ้าหลี่หลงหมิงลงไปพร้อมกับโทรศัพท์ คนกลุ่มใหญ่จะมาหาแน่นอน

“เอาล่ะ ฉันจะจัดการให้พวกเขามารวมกันเดี๋ยวนี้ ให้พวกเขามารวมกันที่โรงแรมหลงไท่ไหม ฉันมีห้องจัดเลี้ยงอยู่ที่นั่นก็พอจะรวมตัวกันได้” หลี่หลงหมิงแนะนำ

“ไม่เป็นไรครับ จัดการได้เลย”

หลิวหมิงอวี่กดโทรศัพท์ภายใน “คุณหวงเข้ามาข้างในหน่อยครับ”

ผ่านไปซักพักก็ มีเสียงเคาะประตู

“เข้ามา” เสียงของหลิวหมิงอวี่ดังขึ้น

สาวสวยคนหนึ่งที่เปิดประตูและเดินเข้ามาเธอคือหวงอี้

หวงอี้ยิ้มและพูดว่า “คุณหลิวมีอะไรคะ?”

ในบริษัท เธอมักจะเรียกหลิวหมิงอวี่แบบนั้น

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าและพูดว่า “อาอี้ฉันจะออกไปข้างนอกกับพี่หลงถ้า คุณหม่ามาขอให้เขารอฉันสักพักฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้”

“ได้ค่ะ”

โรงแรมหลงไท่

ร้อนแรงกันทั้งโรงแรม

โรงแรมหลงไท่ยังคงมีชื่อเสียงอย่างมากในเจียเฉิง และที่จอดรถก็เต็มไปด้วยยานพาหนะต่างๆ

บรรดาผู้ที่รับประทานอาหารที่โรงแรมตราบเท่าที่ผู้ที่ให้ความสนใจจะพบว่าจำนวนคนที่ไม่ได้ใช้งานในโรงแรม ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น

ทีละคน คุณสามารถเห็นกลุ่มคนเป็นสองและสามคนเดินไปที่ชั้นสาม

แต่ถึงแม้จะพบคนผิดปกติเหล่านี้ พวกเขาก็ไม่พูด

ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงเลือกทานอาหารที่นี่? หนึ่งคืออาหารในที่นี้ดีมากและราคาสมเหตุสมผล

อย่างที่สองคือที่แห่งนี้เป็นสถานที่ของหลี่หลงหมิง ในสถานที่ของหลี่หลงหมิง ใคนที่ไม่ลืมตาเท่านั้นที่จะมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา

ในกรณีนี้ หลี่หลงหมิงจะยังคงอยู่ในเจียเฉิงหรือไม่?

ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะเห็นกลุ่มคนที่ปรากฏขึ้นทีละคน พวกเขาก็แค่สงสัยว่าคนเหล่านี้กำลังทำอะไรอยู่?

ผู้คนต่างคาดการณ์ว่ามีเหตุการณ์สำคัญที่จะดำเนินการหรือไม่

บางคนอยู่ใกล้กับโรงแรมจึงมาถึงก่อนคนอื่นๆ

สองคนที่มาถึงคือต้าหู่ กับต้เสอ ทั้งสองค่อนข้างสนิทกัน ไม่นานหลังจากที่หลี่หลงหมิงออกคำสั่งชุมนุม ทั้งสองก็รออยู่ที่ห้องจัดเลี้ยงแล้ว

บรรดาผู้ที่มาจากข้างหลังต่างก็หาที่นั่งของตนและนั่งลง

ต้าหู่และตู้เสอในฐานะผู้นำที่สูงที่สุดภายใต้หลี่หลงหมิงนั่งอยู่บนโต๊ะอย่างเป็นธรรมชาติ

ต้าหู่มองดูพี่น้องที่เดินเข้ามาเรื่อยๆ แล้วถามว่า “รู้ไหมว่าทำไมพี่หลงถึงออกคำสั่งให้รวมพล ดูเหมือนว่าพี่หลงไม่ได้ออกคำสั่งแบบนี้นานแล้ว”

ตู้เสอตอบอย่างนุ่มนวลว่า “ใครจะไปรู้ พี่หลง ให้ฉันมารอที่นี่ฉันก็มา”

ต้าหู่ขมวดคิ้ว คำสั่งรวมพลที่ออกโดยพี่หลงครั้งนี้ค่อนข้างผิดปกติ

โดยทั่วไป คำสั่งดังกล่าวจะออกเมื่อมีสิ่งสำคัญ

แต่ไม่มีอะไรสำคัญเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้

พวกเขาส่ายหัวทันที นับตั้งแต่ความเข้าใจผิดครั้งล่าสุด หลี่หลงหมิงและคนอื่นๆ ต่างก็ตระหนักดีถึงการเคลื่อนไหวของเหล่าอู๋จากเมืองข้างๆ

ทันทีที่คำสั่งออกมา พี่น้องที่อยู่ด้านล่าง ไม่ว่าพวกเขากำลังทำอะไร ทุกคนก็เลิกงานและรีบไปที่โรงแรมหลงไท่ทันที

สิบนาทีผ่านไปทีละคน และมีคนมากขึ้นเรื่อยๆ ในห้องจัดเลี้ยง

การสนทนาทุกรูปแบบเกิดขึ้นทีละคน โดยทั้งหมดคาดเดาว่าเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงอะไรขึ้น ทำให้พี่หลงออกคำสั่งให้ชุมนุมได้

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็คือหลังจากที่คนเหล่านี้ถามถึงกันและกัน ไม่มีใครรู้ว่าทำไมหลี่หลงหมิงจึงออกคำสั่งให้ชุมนุม

เหล่าหลางก็อยู่ท่ามกลางพวกเขาด้วย หลังจากที่มาถึง เขาก็ตรงไปที่โต๊ะหลักที่อยู่ข้างหน้า

เหล่าหลางหยิบแอปเปิลมากัดแล้วถามว่า “พี่หลงอยู่ที่ไหน เมืองข้างๆมีเรื่องอีกหรือเปล่า?”

เขามองไปรอบ ๆ และไม่พบร่องรอยของหลี่หลงหมิง