ตอนที่ 250 ใช่ แต่ไม่จำเป็น!
เมื่อนักศึกษาได้ยินสิ่งนี้เขาก็ตื่นตระหนกทันที
บทเรียนในอดีตยังคงสดใหม่ในใจของเขา แต่ตอนนี้เขาจะต้องตอบอย่างไร?
ไม่ว่าเขาจะตอบอะไร หลิงเซียว ก็พูดว่า "ไม่คุณไม่เชื่อ!" และตบเขา แล้วเขาควรจะทําอย่างไร?
ในขณะนี้เขาอิจฉา คิม บยองชุง ซึ่งเป็นคนแรกที่ขึ้นมาบนสนามประลอง
แม้ว่า คิม บยองชุง จะพ่ายแพ้ในทันที แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่โดนตบ!
แล้วเขาล่ะ? เขามีทางเลือกไหม?
ไม่ว่าเขาจะตอบอะไร เขาก็ต้องโดนตบอยู่ดี
ความตื่นตระหนกของเขาทําให้การฝึกฝนของหลิงเซียวเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
"ติ้ง! โฮสต์แสดงสีหน้าที่แท้จริงของเทพชายออกมาสำเร็จ พลังชีวิต +2! "
"ติ้ง! โฮสต์แสดงสีหน้าที่แท้จริงของเทพชายออกมาสำเร็จ พลังของวิญญาณ +2! "
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็พูดด้วยความยากลําบาก "ลองเดาดูสิ?"
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ผู้สื่อข่าวก็หัวเราะออกมาทันที พวกเขาไม่ได้คาดหวังคำตอบนี้
เห็นได้ชัดว่าความกลัวของนักศึกษาคนนี้ที่มีต่อ หลิงเซียว ได้มาถึงระดับหนึ่งแล้ว
เขาไม่กล้าแม้แต่จะบอกว่าเชื่อหรือไม่และพูดประโยคที่ไม่คาดคิด คำว่า "ลองเดาดูสิ" ออกมา
อาจารย์ใหญ่สถาบันต่อสู้ควังจู รู้สึกสมองบวม คําตอบของคุณทำไมมันถึงได้ขี้ขลาดขนาดนี้
ไม่เพียง แต่เขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้คนในประเทศเกาหลีที่อยู่ตรงนั้นด้วย การแสดงออกของพวกเขาราวกับว่าสูญเสียพ่อแม่ไป
เพื่อนในห้องถ่ายทอดสดประเทศเกาหลี ต่างพากันตำหนินักศึกษาที่อยู่บนสนามประลอง
เมื่อ หลิงเซียว ได้ยินคําตอบของนักศึกษา เขายังคงยิ้มและถามด้วยวาทศิลป์ว่า "คุณลองเดาดูสิ ว่าฉันเดาได้ไหม"
"ติ้ง! โฮสต์แสดงสีหน้าที่แท้จริงของเทพชายออกมาสำเร็จ พลังชีวิต +2! "
"ติ้ง! โฮสต์แสดงสีหน้าที่แท้จริงของเทพชายออกมาสำเร็จ พลังของวิญญาณ +2! "
ระเบิด!
นักศึกษารู้สึกถึงอาการบาดเจ็บภายในทันที ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็ยังต้องตอบคำถามอยู่ดี
นักข่าวที่อยู่ข้างสนามประลองต่างพากันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
หลิงเซียวเป็นเหมือนพระเจ้า! เขาเป็นเด็กสมบัติที่สมบูรณ์แบบ!
เพื่อนในห้องถ่ายทอดสดในประเทศกําลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
"233333...... พระเจ้า TMD[1] คุณลองเดาดูสิ ว่าฉันเดาได้ไหม?"
"ฉันรู้สึกว่านักศึกษาสถาบันต่อสู้คนนี้จะถูกหลิงเซียวเล่นงานอย่างเลวร้าย"
"แล้วการท้าทายนักศึกษาของสถาบันต่อสู้ประเทศเกาหลีละ? แผนนี้จะพังทลายลงอย่างรวดเร็วได้อย่างไร? "
“ในสถานการณ์ข้างเดียวนี้ ฉันแค่อาศัยมุกตลกของหลิงเซียวเพื่อดูต่อ”
"หลิงเซียว: ฉันมีวิธีทำร้ายคุณหลายพันวิธี!”
"......"
มุมปากของนักศึกษากระตุก หายใจเข้าลึก เขาพูดอย่างไม่แน่ใจว่า “เดางั้นหรือ?”
สายตาของทุกคนในที่อยู่ตรงนั้นต่างจดจ่ออยู่กับหลิงเซียวและอยากเห็นคําตอบของเขา
หลิงเซียว ไม่ทําให้ความหวังของทุกคนผิดหวัง เขาพูดเบาๆว่า "ใช่ แต่ไม่จําเป็น"
ตูม!
ปีกของต้าเผิงกระพือ เพียงพริบตา หลิงเซียว ก็มาปรากฏตัวต่อหน้านักศึกษาคนนี้แล้ว
ก่อนที่นักศึกษาคนนี้จะทันได้ตอบสนอง ฝ่ามือของ หลิงเซียว ก็ถูกส่งออกไปแล้ว
เปี๊ยะ!
เสียงตบที่คมชัดดังขึ้นในสนามประลองอีกครั้ง
ในใจของทุกคนในที่อยู่ตรงนั้น สิ่งที่หลิงเซียวพูดก่อนหน้านี้ยังคงก้องกังวาน
"ใช่ แต่ไม่จําเป็น!"
คำพูดเหล่านี้มีเหตุผลมากจนผู้ชมไม่สามารถหักล้างได้
แต่เมื่อพวกเขาคิดเกี่ยวกับมันอีกครั้ง พวกเขารู้สึกทันทีว่ามันเต็มไปด้วยหลุมพราง
ไม่จําเป็น คุณไม่จําเป็นต้องถามเลย!
มันจะจบเร็วไปงั้นหรือถ้าคุณลงมือตบเลย? จะทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร?
ชาวเกาหลีที่อยู่ตรงนั้นเกือบเป็นลม
ไม่มีเหตุผลอื่น เป็นเพราะเขาโกรธหลิงเซียว
แม้แต่ในส่วนต่างๆของประเทศที่เกาหลี หลายคนก็ทุบโทรศัพท์มือถือของพวกเขา
จอคอมพิวเตอร์ก็พังยับเยินเช่นกันเพราะถูกทุบ
เมื่อหลิงเซียวเห็นใบหน้าที่เย็นชาของผู้คนในที่อยู่ตรงนี้ เขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงกระตุ้นต่อไป
หลิงเซียวกล่าวด้วยใบหน้าที่ไม่มีความสุขว่า "เกิดอะไรขึ้นกับนักศึกษาของสถาบันต่อสู้ควังจู ทําไมพวกเขาถึงไม่ทนไม้ทนมือเอาซะเลย...."
[1] TMD มาจากคำเต็มว่า 他妈的! [tāmāde] มันคือคำสบท คำอุทาน เย็..*แม*
