849 - การเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่ 

849 - การเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่

ใบหน้าของเย่ฟ่านชะงักไปชั่วครู่ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงก้าวถอยหลังแล้วยกมือขึ้นเพื่อป้องกัน

“เคร้ง”

“นี่คือ…” เย่ฟ่านหรี่ตาลง นี่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่อย่างแน่นอน

รถศึกโบราณกำลังจะขยายใหญ่ขึ้น รอบตัวรถสลักด้วยรูปมังกรปลดปล่อยพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวไม่รู้จบ

“ปัง”

เย่ฟ่านผลักดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ด้วยมือซ้ายและขวาตามลำดับ แสงสีทองส่องออกมาจากร่างกายของเขา ทุกการเคลื่อนไหวสั่นสะเทือนฟ้าดิน

พระอาทิตย์ที่แผดเผาและพระจันทร์สีเงินเปล่งประกายพุ่งออกไปด้านนอก แสงนั้นใสกระจ่างและทั้งหมดชนกับรถศึกโบราณด้วยเสียงดัง

“บูม”

รถศึกโบราณสีดำสลักรูปมังกรหยุดลง แขนของเย่ฟ่านรู้สึกชาเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกโจมตีด้วยอาวุธศักดิ์สิทธิ์ มันยากจะจินตนาการว่ารถศึกคันนี้ทรงพลังขนาดไหน

“รถศึกระดับราชา”

หัวใจของเย่ฟ่านแข็งค้าง นี่คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ซึ่งหล่อหลอมโดยปราชญ์โบราณที่ไม่มีใครเทียบได้

รถศึกโบราณสีดำพุ่งเข้าใส่เย่ฟ่านอีกครั้ง และรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ราวกับสัตว์ร้ายโบราณที่เปล่งแสงสีดำออกมา และมันก็มาถึงในทันที

เย่ฟ่านเคลื่อนตัวออกไปและหลบไปด้านข้าง แต่รถศึกวิ่งเข้าหาเขา รวดเร็วราวกับสายลม ตรึงเขาไว้อย่างสมบูรณ์

“บูม”

เย่ฟ่านเผชิญหน้ากับอาวุธดังกล่าวเป็นครั้งแรก เขาเพียงหาวิธีรับมือกับมันเท่านั้น ไม่สามารถโจมตีกลับได้

ทันทีที่เขาถอยห่างออกไปกว่าสิบลี้ เทือกเขาด้านล่างถูกรถศึกโบราณเหยียบย่ำ กลายเป็นพื้นที่แห้งแล้งและไร้ชีวิตชีวา แทบไม่มีอะไรหยุดมันได้

“เย่ฟ่าน เจ้าคือร่างศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้หรือ? วันนี้ข้าจะบดขยี้เจ้าต่อหน้าทุกคน”

หวังซ่งยืนอยู่บนรถศึกมังกรดำด้วยสีหน้าที่ดุร้ายและเย่อหยิ่งจองหอง

“อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ ต้องใช้พลังปราณอย่างมหาศาลในการขับเคลื่อนมัน เจ้าจะใช้มันได้นานแค่ไหนกัน?” เย่ฟ่านยิ้มเล็กน้อย แทนที่จะต่อสู้ เขารีบถอยกลับอย่างรวดเร็ว

“ข้าคิดว่าเพียงพอที่จะบดขยี้เจ้าไว้ใต้ล้อของมันได้”

หวังซ่งยืนอยู่บนรถศึกโบราณ หยิบขวดหยกออกมาดึงจุกไม้ออก กลิ่นหอมก็ไหลออกมาทันที เขาหยดของเหลวลงไปในปากของเขา

เขามีเม็ดยามังกรมากกว่าหนึ่งโหล แต่ละหยดจะมีขนาดเท่ากับลูกองุ่น

หลายคนมองดูแล้วรู้สึกว่าโอกาสของชายหนุ่มคนนี้ช่างเหลือเชื่อเหลือเกิน เพื่อที่จะฆ่าเย่ฟ่านเขาใช้ไขกระดูกมังกรเพื่อเสริมพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขา มีเพียงสวรรค์ที่รู้ว่าเขาได้รับประโยชน์มากมายแค่ไหนจากการตกลงไปในถ้ำมังกร

เดิมทีเย่ฟ่านต้องการรอจนกว่าเขาจะใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจนหมดและไม่สามารถเคลื่อนย้ายรถศึกโบราณได้ แต่เมื่อเขาเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามใช้ไขกระดูกมังกร เขาไม่รอช้าอีกต่อไป

ข้างๆเขา มีอาวุธเก้าชิ้นปรากฏขึ้น มีดสั้น กระบี่หยกสีม่วง ทวนหยกแดง ง้าวหยกดำ โล่หยกขาว... อาวุธหยกเก้าชิ้น แต่ละชิ้นยาวน้อยกว่าสามนิ้ว อบอุ่นและใสดุจคริสตัล

“เปรี้ยง”

เย่ฟ่านคว้ากระบี่หยกสีม่วงยาวสองนิ้วพุ่งไปข้างหน้า ฟันอย่างแรง แสงสีม่วงส่องทะลุท้องฟ้า และตัดโลกออกเป็นสองซีกในคราวเดียว

บนพื้นมีเสียงกึกก้อง เกิดรอยแยกขนาดใหญ่บริเวณหุบเขาที่มีความยาวมากกว่ายี่สิบลี้ แผ่ออกไปในระยะไกล

“เคร้ง”

รถศึกโบราณสีดำหยุดกะทันหันหลังจากถูกแยกออก ร่างของหวังซ่งสั่นอย่างรุนแรง มุมปากของเขามีเลือดไหลออกมา เย่ฟ่านเปลี่ยนอาวุธอีกครั้ง เขาคว้าง้าวหยกสีดำยาวสามนิ้วออกไป

“บูม”

ง้าวตัดผ่านแสงสีดำ และแทงเข้าไปในรถศึกโบราณ เย่ฟ่าน ลงจอดอย่างสงบและยืนอยู่บนรถศึก

“เจ้า นี่เป็นอาวุธชนิดใด…?”

หวังซ่งตกตะลึงรถศึกโบราณนี้หลังจากการทดสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า การสังหารผู้ฝึกตนในอาณาจักรแปลงมังกรนั้นง่ายพอๆ กับการฉีกภาพวาด

“อย่าคิดว่าเจ้าเป็นคนเดียวที่มีอาวุธระดับราชา แม้ว่ารถศึกคันนี้จะดี แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะสามารถควบคุมได้” เย่ฟ่านเก็บอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้าแล้วตบมือสีทองขนาดใหญ่ไปข้างหน้า

“ปัง”

ในระยะใกล้ขนาดนี้ หวังซ่งย่อมเลี่ยงไม่ได้ เขายื่นมือออกมาเพื่อต้านการโจมตี

เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจ เขาคิดว่ามันเพียงพอแล้วที่จะหักกระดูกของคู่ต่อสู้ แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าเด็กคนนี้จะต้านการโจมตีได้

“ไม่เป็นไร ลองอีกครั้ง”

ฝ่ามือของเย่ฟ่านเปลี่ยนเป็นสีแดงทอง

“ปัง!”

คราวนี้หวังซ่งมีเลือดพุ่งออกจากปาก แขนหัก และเขาหยุดมันไม่ได้อีกต่อไป

“ข้าสงสัยจริงๆ ว่าเจ้าฝึกร่างกายให้อยู่ในสภาพแบบนี้ได้ยังไง?” เย่ฟ่านกดไปข้างหน้า

ที่ด้านหลังเหล่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ล้วนหน้าเปลี่ยนสี มีข่าวลือว่าหวังซ่งดื่มเลือดมังกร แม้ว่าเขาจะยังเด็ก แต่เขามีร่างกายที่ไม่อาจทำลายได้

อย่างไรก็ตามในขณะนี้กระดูกของเขาถูกหักโดยเย่ฟ่าน และเขาไม่สามารถหยุดการโจมตีทางกายภาพของร่างเซียนศักดิ์สิทธิ์ได้เลย ซึ่งทำให้คนอื่นๆ ต่างก็ตกใจ

มือสีทองขนาดใหญ่ของเย่ฟ่านฟาดออกไปอีกครั้ง คราวนี้ด้วยความแข็งแกร่งของเขา หวังซ่งกระอักเลือดอกมา กระดูกเจ็ดหรือแปดชิ้นก็หัก

“ถ้าเจ้าแทนที่มันด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ครึ่งก้าว แม้ว่าเจ้าจะถูกข้าทุบตีจนเป็นเยื่อกระดาษแล้ว แต่เจ้ายังสามารถอดทนต่อไปได้”

เย่ฟ่านชมเชย แต่ใบหน้าของหวังซ่งก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อเขาได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ เลือดของเขาก็พุ่งออกมา เขารู้สึกโกรธมากจนรู้สึกว่ามันเป็นความอัปยศอดสู

“พี่ชายของข้าจะล้างแค้นให้ข้า และเจ้าจะตายโดยไม่มีที่กลบฝัง” หวังซ่งตะโกนอย่างไม่ยอมแพ้

“ปึก”

เย่ฟ่านตบหัวเขาแล้วกล่าวว่า “เจ้ายังจะดื้อรั้นอีกหรือ พี่ชายของเจ้าแข็งแกร่งเท่าเจ้าหรือไม่ หากว่าไม่เขาก็ไม่สามารถฆ่าข้าได้”

“เจ้าคิดว่าตนเองเป็นใคร ต่อให้เจ้าหนีไปสุดปลายโลกเจ้าก็จะถามกจับได้อยู่ดี” หวังซ่งตะโกน

“ปึก!”

เย่ฟ่านตบหัวอีกครั้งและกล่าวว่า “ข้าจะรอให้เขามาหา แต่ตอนนี้ข้าจะจัดการกับเจ้าก่อนและจะยึดสมบัติหายากทั้งหมดมาเป็นของข้า”

เขาเริ่มคว้าขวดหยกก่อนแล้วจึงสะบัดหวังซ่งออกจากรถศึกโบราณ รถศึกโบราณสูงหนึ่งนิ้วปรากฏบนฝ่ามือของเขา ถูกลบเครื่องหมายเพื่อเปลี่ยนผู้ครอบครอง

“เจ้าเอาไปไม่ได้!” หวังซ่งตะโกนอย่างโกรธจัด จนตอนนี้เขาได้แสดงด้านที่อ่อนแอออกมาแล้ว

มีทรัพย์สมบัติมากมาย ทั้งยาโบราณอายุมากกว่าหมื่นปีจำนวนนับไม่ถ้วนรวมทั้งไขกระดูกมังกร

นอกจากนี้ ยังมีแผ่นหยกที่สลักด้วยตรามังกร ซับซ้อนและลึกลับ เป็นศาสตร์ชนิดหนึ่งที่ต้องทำความเข้าใจให้ถี่ถ้วน

“ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ ไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรสำหรับสมบัติมากมายเช่นนี้” เย่ฟ่านยิ้ม

รถศึกโบราณเป็นอาวุธที่ล้ำค่าพอๆ กับเก้าอาวุธศักดิ์สิทธิ์ มีมูลค่าที่ประเมินค่าไม่ได้

ไขกระดูกมังกรประกอบด้วยชิ้นส่วนของกฎ เมื่อผู้ฝึกฝนในอาณาจักรแปลงมังกรได้รับการรู้แจ้ง มันจะช่วยส่งเสริมซึ่งกันและกัน สามารถบรรลุผลสองเท่าโดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียวและมีผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมมากมายไม่รู้จบ

ผนึกมังกรอยู่ก็อยู่ในระดับสูงเช่นเดียวกับผนึกขุนเขา ผนึกจักรพรรดิทนุษย์ เย่ฟ่านรู้สึกคลุมเครือว่าอาจมีการเชื่อมต่อทักษะลับบางอย่างกับสมบัติเหล่านี้

“เย่ฟ่านต่อให้เจ้าฆ่าข้า เจ้าก็จะอยู่ได้อีกไม่นาน พี่ชายของข้าจะทำให้เจ้าอยู่ไม่สู้ตาย” หวังซ่งตะโกนเสียงดังเมื่อเย่ฟ่านยกมือขึ้นและกดลง

“น่ากลัวจริงๆ ข้าควรกำจัดความหายนะของเจ้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” เย่ฟ่านเหยียดนิ้วออกและชี้ไปที่กึ่งกลางคิ้วของเขา

“ไม่ ถ้าคนผู้นั้นรู้ว่าเรากำลังดูน้องชายของเขาตายโดยไม่ช่วยเหลือ ข้าเกรงว่าเขาจะโจมตีเราด้วย”

ที่ด้านหลังทุกคนหน้าเปลี่ยนสี หลายคนเริ่มการโจมตี และอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทุกชนิดก็พุ่งเข้ามาพร้อมกัน

“ชิ้ง”

เย่ฟ่านหยิบมีดยาวสองนิ้วขึ้นมาจากอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้าที่ล้อมรอบตัวเขา กวาดมันขึ้นไปในอากาศ

แสงสีเขียวส่องผ่านราวกับทะเลสีฟ้า ทำลายอาวุธทั้งสิบเอ็ดชิ้นให้กลายเป็นผงตกลงมา

สองคนกรีดร้องถูกผ่าครึ่งและเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ร่างของพวกเขาตกลงพื้น

“เขามีอาวุธศักดิ์สิทธิ์… ข้าหยุดมันไม่ได้เลย ข้าควรทำอย่างไร” ทุกคนหน้าซีด

“เราทำดีที่สุดแล้ว พี่ชายของเขาจะโทษเราไม่ได้” พวกเขาต่างหาวิธีมาปลอบใจตนเอง