2016 - ลาก่อนผู้อาวุโสใหญ่ 

2016 - ลาก่อนผู้อาวุโสใหญ่

เป็นฉากที่น่ากลัวอย่างเหลือเชื่อ เพียงเขาขยับมือเบาๆสายน้ำแห่งดวงดาวก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง!

หลังจากช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ พวกมันก็ถูกทำลายล้างอย่างสิ้นเชิง สถานที่นั้นก็กลายเป็นดินแดนแห่งความตายเหลือเพียงเถ้าถ่าน

ในขณะเดียวกัน ที่ศูนย์กลางของพายุนี้คือเมิ่งเทียนเจิ้ง ฉากที่ตระการตาอย่างยิ่งในตอนนี้เป็นเพียงผลกระทบเล็กน้อยสำหรับเขาเท่านั้น!

ผู้อมตะของตำหนักเซียนต้องการจะหลบหนีแต่เขาทำไม่ได้ เขาเป็นเจ้าภาพในงานนี้หากเขาถอนตัวออกไปแล้วผู้อมตะอีกสองคนสามารถรอดชีวิตเขาจะได้รับความเดือดร้อนอย่างแน่นอน

สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังคือเมิ่งเทียนเจิ้งยังคงอยู่ที่นั่น ดวงตาของเขาเย็นชาอย่างไม่น่าเชื่อ เขาหันมาทางนี้จ้องไปที่ผู้เชี่ยวชาญเต๋าอมตะจากดินแดนปิดผนึก!

ในเวลานี้ผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรเซียนที่ถือกระบองทองคำเซียนแห่งความมืดเงียบสนิทไปแล้ว เขาถูกเมิ่งเทียนเจิ้งลากมาและโยนเข้าไปในประตูความมืดนั้น

สถานที่แห่งนั้นดูเหมือนจะนำไปสู่อีกโลกที่ยิ่งใหญ่ เหมือนกับประตูของอาณาจักรเซียน! เขาถูกลากไปอย่างนั้นและหายตัวไปอย่างสมบูรณ์!

ผู้อาวุโสใหญ่หันกลับมาเพื่อเผชิญหน้ากับผู้อมตะของดินแดนปิดผนึกคนนั้น

ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นคำรามแล้วใช้ออกด้วยทุกสิ่งที่เขามี เขาทุ่มสุดตัวสร้างใบมีดที่แหลมคม ปล่อยแสงระยิบระยับที่ส่องสว่างทั่วท้องฟ้า

เขารู้ว่าหากเขาไม่ฆ่าฝ่ายตรงข้ามไม่มีทางที่เขาจะออกจากที่นี่ได้!

แสงไฟระยิบระยับส่องสถานที่แห่งนั้น ผู้อาวุโสใหญ่ถูกรายล้อมไปด้วยหมอกสีดำซึ่งมีกลิ่นอายของความชั่วร้าย ผิวของเขาซีดเล็กน้อย ราวกับว่าเขาถูกแกะสลักจากหยก

เขาไม่มีอารมณ์แปรปรวน มีเพียงดวงตาที่ลึกล้ำและรัศมีอันศักดิ์สิทธิ์ที่แวบวาบไปทั่ว

ด้วยเสียงเปิง เขาคว้าคมมีดเหล่านั้นแล้วจับแขนของผู้เชี่ยวชาญดินแดนปิดผนึกไว้ ความมืดเข้าปกคลุมร่างกายของเขาก่อนที่ผู้อมตะคนนั้นจะถูกโยนเข้าไปหลังประตูอีกคน

อา…

ผู้อมตะของตำหนักเซียนกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวอย่างแท้จริง สองคนนี้เป็นผู้อมตะที่แท้จริง! แต่พวกเขาก็ถูกลากไปโดยบุคคลผู้นั้น!

มันทำให้เขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว คนผู้นี้มีภูมิหลังอย่างไร?

เขาหันหลังกลับเพื่อหลบหนี เขาหวาดกลัวจริงๆไม่กล้าอยู่ต่อแม้เพียงชั่วครู่

อย่างไรก็ตามเขากังวลเกินไป ท้ายที่สุดแล้วเขาถูกทำลายไปจนเกือบจะเป็นซากศพไม่มีคุณค่าให้ฝ่ายตรงข้ามเหลียวแลแม้แต่น้อย

น้ำตาร้อนรินไหลลงมาบนใบหน้าของสือฮ่าว เขามองเห็นทุกสิ่ง นั่นคือผู้อาวุโสใหญ่จริงๆ! เขาสามารถเห็นผู้อาวุโสใหญ่ได้อีกครั้งจริงๆ!

“ผู้อาวุโสใหญ่!” น้ำเสียงของเขาสั่นสะท้านสุดขีดและเต็มไปด้วยอารมณ์ เขาเดินไปข้างหน้าอยากจะเข้าไปใกล้สถานที่แห่งนั้น

ในชีวิตที่แล้วเมิ่งเทียนเจิ้งเลือกความชอบธรรมโดยไม่สนใจชีวิตของตัวเอง เขาต่อสู้อย่างเลือดเย็นบนชายแดนรกร้าง สังหารผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเขา

เขาเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตอมตะ! ในยุคที่การก้าวเข้าสู่ความเป็นอมตะที่เป็นไปไม่ได้ เขาได้ทำลายข้อจำกัดและกลายเป็นผู้อมตะที่แท้จริงได้สำเร็จ

อย่างไรก็ตามในเวลานั้น อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงเกินไป เขาไม่มีโอกาสได้ทำให้ระดับบ่มเพาะของตัวเองเสถียร

วันนั้นเขาต้องต่อสู้กับศัตรูที่ทรงพลังอย่างดุเดือดเลือดพล่านและเขาก็ต้องต่อต้านความชั่วร้ายด้วยไปด้วย ในที่สุดเมื่อการต่อสู้จบลงเขาก็จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

ในเวลานี้เมิ่งเทียนเจิ้งหันกลับมามองสือฮ่าวมีคลื่นเล็กน้อยปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา แต่หลังจากนั้นไม่นานดวงตาของเขาก็กลายเป็นสีดำสนิทและว่างเปล่า เขาค่อยๆหันกลับเข้าสู่ประตูสีดำนั้น!

สถานการณ์นี้เหมือนกับที่เขาประสบระหว่างการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของชายแดนรกร้าง

เมื่อเขาบรรลุสิ่งที่ต้องการร่างกายของเขากลับกำลังจะตาย ในท้ายที่สุดขณะแบกหมอกสีดำมืดมิดไม่รู้จบ เขาก็เดินเข้าไปในห้วงจักรวาลเพียงลำพัง

ตอนนี้สถานการณ์ก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง!

สือฮ่าวตกตะลึง น้ำตาของเขาอดไม่ได้ที่จะหลั่งออกมา ผู้อาวุโสใหญ่ยังคงเป็นผู้อาวุโสใหญ่เสมอ! ไม่มีทางที่เขาจะกลับมาจริงๆหรือ?

หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้น ชีวิตของเขาก็เหี่ยวเฉาไปอย่างสิ้นเชิง ตกอยู่ในความมืดชั่วนิรันดร์

“ผู้อาวุโสใหญ่!” สือฮ่าวกรีดร้อง

ในส่วนลึกของจักรวาล มีประตูนั้นเป็นสีดำสนิทเหมือนหมึก มองไม่เห็นอะไรข้างใน ผู้อาวุโสใหญ่เมิ่งเทียนเจิ้งที่หล่อเหลาและองอาจกล้าหาญ เดินเข้าสู่ประตูนั้นอย่างสมบูรณ์!

เขาจากไปจริงๆไม่สามารถกลับมาได้

สือฮ่าวรู้สึกราวกับว่าถูกมีดกรีดอยู่ในหัวใจของเขา เขารู้สึกเศร้าโศกกับชะตากรรมของผู้อาวุโสใหญ่ ความแข็งแกร่งของเขาไม่เพียงพอไม่สามารถช่วยอะไรได้

ยุคที่ยิ่งใหญ่ได้ผ่านไปแล้ว หากมีการกลับชาติมาเกิดผู้อาวุโสใหญ่จะสามารถคืนชีพหลังจากผ่านไปหลายล้านปีหรือไม่? ตอนนั้นยังจะเจอใครอีก? เขายังจำใครได้บ้าง?

สือฮ่าวออกจากสถานที่แห่งนี้ กลับไปยังสามพันแคว้น เขาไม่ได้ไปโจมตีตำหนักเซียนอีก เขาได้ทดสอบสิ่งต่างๆแล้วและรู้ว่าผู้คนของตำหนักเซียนได้ย้ายเข้าไปในดินแดนปิดผนึก!

นี่เป็นยุคที่โหดร้าย เขาไม่สามารถทำอะไรโดยขาดความระมัดระวังได้ไม่เช่นนั้นเขาจะเป็นหนึ่งในผู้ที่ล่วงหล่นลงไป!

เขาต้องแข็งแกร่งขึ้นแข็งแกร่งจนไม่มีผู้ใดสามารถกล้าท้าทายเขาอีกต่อไป แล้วเขาจะบดขยี้ศัตรูทุกคนและช่วยเหลือผู้อาวุโสใหญ่ออกมาให้ได้

“ข้าต้องฆ่าจนกว่าทุกคนต้องหมอบอยู่แทบเท้าของข้า เนื่องจากจะมีการประลองครั้งใหญ่ในยุคนี้ ถ้าอย่างนั้นเรามาดูกันว่าข้าจะแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหน!”

สือฮ่าวเดินคนเดียวมุ่งหน้าไปยังสุสานเซียน เขาไปเยี่ยมปู่และอาหมัน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมพลังคำสาปของที่นี่เพิ่มขึ้น คนธรรมดาไม่สามารถเข้าใกล้สถานที่แห่งนี้ได้

ทั้งสองคนยังคงหลับอยู่จริงๆ!

พวกเขาไม่ได้รับผลกระทบจากความเปลี่ยนแปลงของโลก รากฐานของพวกเขายังคงแข็งแกร่งเหมือนเดิม

สถานที่แห่งนี้ช่างน่ากลัวอย่างยิ่ง เป็นเส้นทางกลับของบุคคลที่มีอำนาจผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีใครเทียบได้ ผู้ที่กล้าเข้าร่วมในการประลองครั้งยิ่งใหญ่

วิธีการของเขาเป็นสิ่งที่บุคคลภายนอกไม่สามารถเข้าใจได้

แม้ว่าจะถูกกัดกร่อนจากยุคที่ไร้การฝึกฝน แต่สถานที่แห่งนี้ก็ยังคงแข็งแกร่งและไม่ถูกทำลาย สุสานเซียนยังคงเหมือนเดิม

สือฮ่าวออกไปแล้วเขาไปซ่อนตัวในเก้าสวรรค์เบื้องบนเป็นเวลาสามปีเต็ม

เขาไม่ได้ก่อความวุ่นวายใดๆเนื่องจากพลังแห่งสวรรค์นั้นทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้พวกมันกำลังตามหาเขาหากเขาปรากฏตัวอาจจะทำให้ตัวเขาได้รับอันตราย

เจตจำนงแห่งสวรรค์ดูเหมือนจะมุ่งเป้าหมายที่เขาตลอดเวลา พวกมันพยายามเผากฎแห่งเต๋าของเขาอย่างต่อเนื่อง ต้องการยึดเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ของเขาคืนไป

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวต่อต้านทุกอย่าง เขาฝึกฝนอย่างสงบมาเป็นเวลาสามปี ในตอนนี้เขากลายเป็นครึ่งก้าวของสิ่งมีชีวิตอมตะอย่างเป็นทางการแล้ว

ถ้าเขามีเวลาอีกสักเล็กน้อยเขาน่าจะไปถึงระดับของผู้อาวุโสใหญ่และเซียนอมตะหวังได้แน่ๆ

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวกลับขมวดคิ้วแทน เขาสัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดที่อยู่ในร่างกายของตัวเอง

ในอดีตเมื่อเขามองหาหนทางที่จะเป็นผู้สูงสุด เส้นทางนั้นไม่มั่นคงเกินไป ค่อนข้างเร่งรีบเกินไป ตอนนี้เขาสัมผัสได้ถึงความไม่สบายใจเล็กน้อย

แม้แต่จินไท่จุนก็เคยเห็นว่าทักษะเต๋าของเขาไม่เสถียร ก่อนหน้านี้ก็ยังเยาะเย้ยเขาว่าไม่ใช่ผู้สูงสุดที่แท้จริง แต่ก็มีเหตุผลสำหรับเรื่องนี้

“ถึงเวลาที่ข้าจะต้องกลับไปยังดินแดนเบื้องล่าง จัดการกับปัญหานี้”

เหตุผลที่เขากลับมาหลังจากสามปีก็เพราะสือฮ่าวสัมผัสได้ถึงอันตราย โดยตระหนักว่าเซียนอมตะหวังอาจจะร่วมมือกับคนอื่นเพื่อดักซุ่มสังหารเขา

จิ!

ร่างกายของเขาเคลื่อนผ่านเส้นทางโบราณในดินแดนโลกไม้กางเขนหยินหยางเข้าสู่อาณาจักรด้านล่าง

เขาไม่ได้พบกับการซุ่มโจมตีใดๆ หลังจากเวลาผ่านไปหลายปี สถานที่แห่งนี้ก็เงียบไปเสียแล้ว

ในอาณาจักรเบื้องล่างแก่นแท้แห่งจิตวิญญาณกำลังเหือดแห้ง เข้าสู่ยุคไร้การฝึกฝนอีกทั้งมันยังรุนแรงมากกว่าด้านบนเสียอีก!

ในเขตหวงห้ามสือฮ่าวเห็นกะโหลกสีขาวโพลน ได้ยินเสียงถอนหายใจจากเราชันย์ดินแดนปิดผนึก อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้หยุด ยังคงเดินทางต่อไป