CD บทที่ 261 ผู้ดูแลผันตัวมาเป็นโจร

‘เดี๋ยวนะ มันเกิดอะไรขึ้น!?’ จ้าวหยู่คิดกับตัวเอง เขารู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าและชาไปทั้งตัว ‘ระบบ แกกำลังจะทำอะไร? แกต้องการให้ฉันเดือดเนื้อร้อนใจรึไง? ทำไมแกถึงให้คำว่า ‘Kun’ กับฉันอีกล่ะ?’

จากคำทำนายทั้งหมด จ้าวหยู่กลัวคำว่า ‘Kun’ มากที่สุด เนื่องจากทุกครั้งที่คำว่า ‘Kun’ ปรากฏขึ้นมา มันจะต้องแลกมาด้วยชีวิตของใครบางคน ไม่เพียงแค่คำว่า ‘Kun’ ปรากฏขึ้นอีกครั้งเท่านั้น แต่มันยังปรากฏอย่างต่อเนื่องอีกด้วย ใครเล่าจะยอมรับกับสิ่งนั้นได้?

‘ยิ่งไปกว่านั้น มันคือคำว่า ‘Kun-Kan’ ซึ่งเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร หรือว่าจะเป็นเหมี่ยวอิง!’ เขาสงสัย

เมื่อวานนี้เขาได้ต่อสู้กับเหมี่ยวอิงในน้ำแล้ว วันนี้จะเกิดอะไรขึ้น?

“โอ้ พระเจ้า…” มันเหมือนกับเมื่อวาน จ้าวหยู่รู้สึกกระสับกระส่ายอย่างรุนแรง เขาไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป แต่ไม่ว่าคำทำนายของวันนี้จะน่าตกใจขนาดไหน ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป...

หลังจากกระวนกระวายใจอยู่พักหนึ่ง จ้าวหยู่ก็ตั้งสติได้ เขาอาบน้ำแต่งตัวและทานเนื้อแกะนึ่งที่เขาสั่งไว้ก่อนหน้านี้แล้วออกไปทำงาน

แม้ว่าข้อมูลและความคืบหน้าทั้งหมดเกี่ยวกับคดีจะได้รับการอัปเดตผ่านโทรศัพท์มือถือแล้ว แต่ข้อมูลบางส่วนยังมาไม่ถึงจ้าวหยู่ เขารู้ว่าพวกโจรยังไม่ถูกจับกุม ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจที่จะอ่านพวกมัน แต่ต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมจากเพื่อนร่วมงานของเขาโดยตรง

เมื่อเขาเข้าไปในห้องทำงานทีม A เขาได้ยินถังจ้าวหลงโวยวายเสียงดังทันที

“หัวหน้าทีมเหมี่ยว คุณมีความคืบหน้าอะไรบ้าง!?” ถังจ้าวหลงเอามือเท้าเอวขณะที่เขาตะโกนใส่เหมี่ยวอิงซึ่งยืนอยู่ข้างไวท์บอร์ด “มันผ่านไปหนึ่งคืนแล้ว ทำไมยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย? มีโจรตั้งห้าคนแต่ไม่มีใครถูกจับ

ส่วนเรื่องป้าของฉัน คุณพบร่างของท่านมาตั้งนานแล้วแต่คุณไม่คิดจะหาผู้ต้องสงสัย คุณทำมันไหวรึเปล่า!? ถ้าทำไม่ได้ฉันจะหาคนอื่นมาทำแทน!”

“หัวหน้าถัง คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง!?” เหมี่ยวอิงโกรธมาก “คดีนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด พวกโจรเตรียมตัวมาดี ไม่เพียงแต่คุ้นเคยกับการดำเนินงานของธนาคาร แต่ยังคุ้นเคยกับวิธีการสอบสวนของตำรวจด้วย ทุกคนในแผนกต่างยุ่งตลอดทั้งคืน คุณไม่ได้... ไม่ได้ให้แม้แต่กำลังใจกับเราเลย แถมยังมากดดันพวกเราอีก คุณนี่มัน...”

“เหมี่ยวอิง!” ถังจ้าวหลงยกมือขึ้นและชี้ไปที่เหมี่ยวอิง "อย่าคิดมาต่อปากต่อคำกับฉัน! คนที่ลำบากที่สุดคือฉันเอง! ทางเบื้องบนต่างก็กดดันฉัน แล้วใครจะช่วยฉันได้บ้าง ฉันจะให้เวลาคุณหนึ่งวันในการจับกุมผู้ต้องสงสัย"

เมื่อดูถังจ้าวหลงโกรธจัด จ้าวหยู่เห็นได้ชัดว่าทำไม เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขณะที่เขาคิดอะไร ‘ดี ๆ’ ขึ้นมาได้

จ้าวหยู่เดินเข้าไปในห้องทำงาน หยิบแก้วขึ้นมาโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นและเดินขึ้นไปข้างหลังถังจ้าวหลงอย่างเงียบ ๆ ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยแก้วและมันแตกกระจายอยู่บนพื้น

*เพล้ง*

"เฮ้ย!!" ถังจ้าวหลงกระโดดสูงสองฟุตและเกือบจะชนเพดานราวกับว่ามีคนเหยียบหางของเขา ขณะที่เขากลัวจนตัวแข็ง เขาเสียการทรงตัวและล้มลงกับพื้น มือของเขาดันกระดานไวท์บอร์ดทั้งสองลงโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้มันล้มระเนระนาด

"ใคร! ใคร! ใครเป็นคนทำ!" ถังจ้าวหลงลุกขึ้นด้วยใบหน้าซีดเผือด

"ผมเองครับ ผมไม่ระวังเอง ผมต้องขอโทษด้วยครับ!" จ้าวหยู่ขอโทษอย่างจริงใจ "บางที โรคพาร์กินสันของฉันอาจกำเริบ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ หัวหน้าสถานี!"

ขณะพูด เขาก็หยิบไม้กวาดกวาดเศษแก้วบนพื้นลงในถังขยะ แต่เนื่องจากเขากวาดแรงเกินไป เศษผงและฝุ่นจึงลอยเข้าไปหาถังจ้าวหลงทันที

“เฮ้ เฮ้ เฮ้ พอได้แล้ว!” ถังจ้าวหลงถอยกลับ เขาต้องการดุจ้าวหยู่ แต่เขาจำเหตุการณ์เหนือธรรมชาติได้ชั่วขณะหนึ่งและรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที เขาจึงรีบออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

จ้าวหยู่โยนไม้กวาดและที่โกยผงทิ้งเมื่อถังจ้าวหลงจากไปและยิ้มอย่างกวน ๆ พวกเจ้าหน้าที่ต่างไม่พอใจถังจ้าวหลงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อเห็นเขากลัวจ้าวหยู่ก็ทำให้พวกเขาหัวเราะออกมา โดยเฉพาะเหมี่ยวอิง เธอยิ้มและส่ายหัว คิดกับตัวเองว่า

‘ถ้าถามว่าใครแกล้งคนเก่งที่สุดในฉินชาน? คน ๆ นั้นคงหนีไม่พ้นเจ้านักเลงจ้าวอย่างแน่นอน’

“หวัดดี หัวหน้าทีมเหมี่ยว?” จ้าวหยู่เห็นเหมี่ยวอิงหัวเราะอย่างมีความสุข ดังนั้นเขาจึงดึงเก้าอี้แล้วนั่งลงตรงหน้าเธอและถามว่า “มีความคืบหน้าอะไรไหม?”

“จ้าวหยู่ ตอนนี้คุณอยู่ภายใต้คำสั่งของฉันแล้ว แล้วทุกคนต่างก็ยุ่งกับการสืบสวนเมื่อคืนนี้ แต่คุณกลับโดดงานโดยไม่มีเหตุผล คุณมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า?” เหมี่ยวอิงทำหน้าบึ้ง

"ฉันเป็นหวัดหลังจากที่เราเล่นน้ำด้วยกัน ฉันเลยไปหาหมอ!" จ้าวหยู่ไม่ต้องใช้เวลาคิดเพื่อโกหก เมื่อพูดจบเขาก็แกล้งทำเป็นจามทันที

“ฉันคิดว่า… คุณไปดื่มมา!” เหมี่ยวอิงเยาะเย้ยเขา “ตรงแผงลอยริมถนนเฮยเหอ คุณคงดื่มไปเยอะเลยสิท่า”

"เชี่ย!" จ้าวหยู่ยิ้มและพูดอย่างไม่ยี่หระว่า "หัวหน้าทีมเหมี่ยว เรายังจับกุมพวกโจรปล้นธนาคารไม่ได้เลย แต่คุณกำลังติดตามฉันแทน พูดตามตรง คุณกำลังตกหลุมรักฉันใช่ไหม?"

“บู่!” เหล่าเจ้าหน้าที่ที่ได้ยินคำตอบที่ไร้ยางอายของจ้าวหยู่ พวกเขาส่งเสียงโห่ออกมา

“เฮ้อ…” เหมี่ยวอิงดูเหมือนจะมีภูมิต้านทานสำหรับความไร้ยางอายของจ้าวหยู่มากขึ้น เธอไม่ได้ฉุนเฉียวทันที แต่ส่ายหัวไปที่จ้าวหยู่และพูดว่า "ฉันกลัวว่าคุณอาจจะถูกฆ่า คุณคิดว่าฉันอยากติดตามคุณมากนักหรือไง?"

“อืม…” จ้าวหยู่ต้องการกวนเธอต่อไป แต่เหมี่ยวอิงยกนิ้วขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เขาเงียบ จากนั้นเธอก็หันไปถามจางเหยาฮุ่ย

"เหยาฮุ่ย เป็นยังไงบ้าง? คุณตรวจสอบกล้องวงจรปิดเสร็จแล้วหรือยัง?"

"ใกล้เสร็จแล้วครับ" จางเหยาฮุ่ยกำลังถือกองรูปถ่ายเมื่อเขาพูด “เราพบผู้ต้องสงสัย 66 คนผ่านกล้องวงจรปิดในแต่ละสี่แยกในพื้นที่ LC ในช่วงเวลาเกิดเหตุ ตอนนี้เรากำลังเปรียบเทียบรูปพรรณสัณฐานของพวกเขาทีละคน”

"อืม! แค่นี้มันยังไม่พอ" เหมี่ยวอิงออกคำสั่ง "มอบหมายให้ตรวจสอบทุกมุมในพื้นที่ LC เพื่อจำกัดพื้นที่สืบสวน!"

"ครับ!" จางเหยาฮุ่ยทิ้งรูปถ่ายและจากไป

จ้าวหยู่ดูรูปสองสามรูปแล้วบ่นว่า “คุณพูดจริงเหรอ นี่… นี่เป็นป้าที่ออกไปซื้อของจริง ๆ นะ เธอเป็นผู้ต้องสงสัยด้วยเหรอ?”

"มันก็ไม่แน่นะคะ" หลี่เบ่ยหนีตอบกลับ “เธอถือตะกร้าใส่ของ มันอาจจะใช้ขนของที่ขโมยมาก็ได้นะคะ”

“ถูกต้อง เราไม่สามารถละเลยรายละเอียดต่าง ๆ ได้ แม้มันจะเล็กน้อยมาแต่ไหนก็ตาม” เหมี่ยวอิงกล่าว "ความจริงก็คือพวกโจรมีไหวพริบมาก พวกเขาอาจลองใช้กลยุทธ์ที่พวกเราไม่เคยเห็นมาก่อน..."

ก่อนที่เหมี่ยวอิงจะพูดจบ ฮูบินก็วิ่งเข้ามาและพูดกับเธอว่า “หัวหน้าทีมเหมี่ยว หัวหน้าแผนกหวังต้องการให้ฉันส่งข้อความถึงคุณ ตอนที่เราวิเคราะห์ชุดลายพรางที่โจรทิ้งไว้ เราพบว่ามีบางคนมีที่เสริมส้นในรองเท้าด้วยครับ”

“ซึ่งหมายความว่าพวกโจรได้เปลี่ยนส่วนสูงและรูปร่างหน้าตาก่อนที่จะก่ออาชญากรรม กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตัวโจรที่ปรากฏในกล้องวงจรปิด มันไม่ตรงกับตัวโจรจริง ๆ ครับ!”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ฮูบินพูด ทุกคนต่างก็ตกใจทันที ใครจะรู้ว่าพวกโจรมีไหวพริบขนาดนั้น? พวกเขายังคิดหาวิธีเปลี่ยนรูปลักษณ์อีกด้วย!

“โอ้!” จ้าวหยู่ตกตะลึง “ผู้เชี่ยวชาญมีอยู่ทุกที่จริง ๆ!”

“แล้ว… DNA ล่ะ โจรสวมหน้ากากใช่ไหม? มันน่าจะมี DNA ติดอยู่นั้น” เหมี่ยวอิงรีบถาม

“พวกเราได้ตรวจสอบแล้วครับ แต่เราไม่พบตัวอย่างที่ตรงเลย!” ฮูบิน ได้ตอบกลับ “พวกโจรเหล่านี้น่าจะไม่เคยก่ออาชญากรรมมาก่อน ดังนั้น DNA ที่เราพบจึงต้องนำไปตรวจสอบเทียบกับผู้ต้องสงสัยที่เราพบครับ!”

“โอเค เข้าใจแล้ว ขอบคุณพวกคุณมาก!” เหมี่ยวอิงขอบคุณฮูบินอย่างสุภาพ "หากมีอะไรเพิ่มเติม รีบแจ้งให้เราทราบทันที!"

"ครับ!" ฮูบินตอบรับและจากไป

ในขณะนั้นเอง แม้ว่าจ้าวหยู่จะถูกกวนในโดยคำว่า ‘Kun’ อันแสนลึกลับ แต่เขารู้สึกว่าหัวของเขาปลอดโปร่งมาก ดังนั้นเขาจึงถามเหมี่ยวอิงอย่างรวดเร็วว่า

"หัวหน้าทีมเหมี่ยว ฉันมีเรื่องที่ยังไม่รู้" เขาขมวดคิ้ว “พวกโจรพวกนั้น ไปเอาอะไรจากธนาคารมา?”

"เฮ้อ!" เหมี่ยวอิงไม่ตอบ แต่หลี่เบ่ยหนีถอนหายใจและตอบว่า "ข้อมูลการลงทะเบียนในห้องนิรภัยเกินครึ่งเป็นของปลอม ธนาคารได้ประกาศให้เจ้าของมารับของแล้วค่ะ"

"โอ้ น่าสนใจมาก!" จ้าวหยู่อุทาน “ดูเหมือนว่ามีความลับมากมายซ่อนอยู่ในห้องนิรภัย พวกเขาทำของหายแต่ไม่มีใครกล้ามาเอาของของพวกเขา หรือว่า… สิ่งของเหล่านี้เป็นของที่ผิดกฎหมาย?”

“จ้าวหยู่!” เหมี่ยวอิงยิ้ม “ฉันได้ยินมาว่าคุณรู้จักนายเถา คุณมีความคิดเห็นอย่างไรกับเขา… ในฐานะตัวบุคคลน่ะ?”

“หมายความว่ายังไงที่ฉันรู้สึกกับเขา” จ้าวหยู่เข้าใจความหมายของเหมี่ยวอิงและถามว่า "โอ้... คุณ... คิดว่านี่เป็นแผนการที่จัดฉากโดยผู้บริหารระดับสูงของธนาคารงั้นเหรอ!?”