844 - ล้างแค้นสมใจ
844 - ล้างแค้นสมใจ
“เขาตายไปหลายปีแล้ว อย่างน้อยก็หลายล้านปี แต่ผิวหนังของเขายังมีกฏที่น่าสะพรึงกลัวถึงขนาดนี้!”
ในท้ายที่สุดมารโบราณก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพและยกน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ห้าสีที่ปิดผนึกด้วยผิวหนังมนุษย์เหนือศีรษะ และทันใดนั้นทัณฑ์สวรรค์ก็หยุดชะงักลงทันที
“เป็นไปได้อย่างไร?”
“แม้ว่าจักรพรรดิอมตะจะตายไปนานแล้วเพียงแค่ผิวหนังของเขาก็ยังมีอำนาจในการบัญชาสวรรค์ได้!”
การลงทัณฑ์จากสวรรค์หายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว ในขณะเดียวกันความสงบก็ค่อยๆกลับมาพร้อมกับร่างกายที่สดใสมากยิ่งขึ้นของมารโบราณ
“นี่คือพลังของจักรพรรดิอมตะ หากพวกเราไม่มีโอกาสได้สัมผัสมันด้วยตนเองเราจะไม่รู้เลยว่าจักรพรรดิอมตะน่ากลัวมากแค่ไหน!”
อีกด้านหนึ่งยังมีสายฟ้าพาลงมาอย่างต่อเนื่อง ภัยพิบัติของเย่ฟ่านยังไม่ผ่านไป ในแง่หนึ่ง ภัยพิบัติจากสายฟ้าของเขามีพลังมากกว่าทัณฑ์สวรรค์ของมารตนนั้นหลายเท่า
เพราะสายฟ้าที่กระแทกลงมาใหญ่โตราวกับลำตัวของมังกร และทุกที่ที่เขาผ่านไปก็กลายเป็นภูเขาและแม่น้ำทั้งหมดจะถูกทำลายจนหมดสิ้น
“แย่แล้วเขากำลังมาทางนี้!”
ในขณะนั้นผู้คนมากมายกรีดร้องและแตกกระจายกันไปทุกทิศทาง เย่ฟ่านไม่มีทางเลือกอื่น เขาทำได้เพียงผลักดันทะเลทรายฟ้าเข้าหาศัตรูที่เหลือ
เย่ฟ่านเดาว่าช่วงเวลาในการลงทัณฑ์ของเขากำลังจะจบสิ้นลงแล้ว เขาไม่สามารถเสียเวลาได้แม้แต่เสี้ยวลมหายใจ เขาต้องใช้สายฟ้าเหล่านี้เพื่อฆ่าศัตรูทั้งหมด มิฉะนั้นด้วยปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ร่วมกันหลายคน เขาไม่มีทางรอดชีวิตได้อย่างแน่นอน
“หยุดเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นเมื่อสายฟ้าหยุดลงพวกเราจะฆ่าเจ้าทันที!”
“มอบคัมภีร์โบราณที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทิ้งไว้ซะ บางทีเราอาจจะเมตตาเจ้า”
“หม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดเป็นสมบัติล้ำค่าของสวรรค์พิภพ เจ้าไม่ควรครอบครองมันไว้เพียงคนเดียว”
หลายคนกำลังหลีกเลี่ยง แต่ยังมีคนจากตระกูลเซียวที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อยุยงผู้คนให้ขัดขวางการมาถึงของเย่ฟ่าน
“ฮึ่ม!”
เย่ฟ่านแค่นเสียงอย่างเย็นชา เขาไม่ได้ยินสิ่งที่คนเหล่านั้นกล่าวแต่เขาเกิดมาพร้อมกับดวงตาศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้ความเกลียดชังได้ปะทุขึ้นในใจของเขาจนถึงขีดสุด
“บูม!”
ด้วยทะเลสายฟ้าที่ไร้ขอบเขตอยู่เหนือศีรษะ เขาพุ่งตรงไปยังกลุ่มผู้ฝึกตนนิกายหยินหยางและตระกูลเซียว สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายอย่างยิ่งดังนั้นเขาจึงไม่มีความปราณีให้ศัตรูอีกแล้ว
“ไอ้สารเลวนี้กำลังไล่ตามมา!”
แม้ว่าจะมีหลายคนเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่สีหน้าของพวกเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปและแตกฮือกันออกไปทุกทิศทาง
เย่ฟ่านพุ่งเป้าไปที่ตระกูลเซียว เซียวอวิ๋นเฉิงคือศัตรูที่เขาต้องฆ่าให้ได้
“อย่าตื่นตระหนก มาหาข้า!” หวังหยางซานกล่าวพร้อมกับเรียก กระจกโบราณออกมา
“หายนะของเขาใกล้จะจบลงแล้ว ข้าสามารถโจมตีและฆ่าเขาด้วยอาวุธศักดิ์สิทธิ์โบราณนี้” หวังหยางซานกล่าว
นี่เป็นการกล่าวเพื่อปลุกขวัญกำลังใจ อันที่จริงหัวใจของเขายังสั่นสะท้านอยู่บ้าง
ทุกคนมารวมตัวกันที่ด้านหลังของผู้นำนิกายหยินและหยางเพื่อหลีกเลี่ยงการสังหาร และเมื่อพวกเขาได้รับการคุ้มครองโดยปราณสีแดงดำของกระจกโบราณ ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“หลังจากภัยพิบัติผ่านไปข้าจะฉีกเด็กน้อยคนนี้ออกเป็นชิ้นๆ!” ทุกคนกัดฟัน
“หม้อศักดิ์สิทธิ์นั้นจะต้องเป็นของเรา!”
เซียวอวิ๋นเฉิงคำราม แขนของเขาถูกเย่ฟ่านทุบจนเป็นเนื้อบดได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าเขาจะสามารถฟื้นฟูมันได้ แต่มันก็เป็นเรื่องที่น่าละอายอย่างยิ่ง
“ข้าจะเลาะเอากระดูกของมันออกมาทีละชิ้นแล้วหักมันอย่างช้าๆ!”
ชายวัยกลางคนจากตระกูลเซียวก็โกรธเช่นกันในฐานะยอดฝีมือระดับครึ่งก้าวผู้สูงสุด เขาก็ประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่เช่นกัน
แต่เย่ฟ่านไม่ได้เกรงกลัวและตรงเข้าหาหวังหยางซานเพื่อฆ่าคนทั้งหมดในทันที
“ภัยพิบัติของเขากำลังจะหมดไป เขากล้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”
ในขณะนั้นบนหน้าผากของเย่ฟ่านชายหนุ่มตัวเล็กที่มีผิวสีทองได้ปรากฏตัวขึ้น เขาอ้าปากเพื่อดูดกลืนม่านพลังสีดำแดงที่เกิดจากการป้องกันของกระจกเข้าไปทั้งหมดในทันที
“บูม!”
หัวใจของหวังหยางซานเต้นผิดจังหวะ คิ้วของเขาขมวดแน่น เมื่อม่านพลังถูกทำลาย เขาไม่คิดจะรอช้าและกระโดดออกจากที่นี่เรากับสายฟ้า
ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก ยอดฝีมือผู้ได้ชื่อว่าเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ถึงกับต้องหลบหนีอย่างหวาดกลัว!
ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นๆ ของนิกายหยินหยางรวมทั้งผู้สูงสุดของตระกูลเซียวต่างก็วิ่งหนีกันอย่างบ้าคลั่ง แต่น่าเสียดายที่ความเร็วของเย่ฟ่านได้บรรลุถึงระดับสูงสุดในขอบเขตมนุษย์แล้ว
ช่วงเวลาปกติความเร็วของเขาก็ไม่เป็นรองผู้สูงสุดด้วยซ้ำ ในตอนนี้เมื่อพลังของเขาเพิ่มขึ้นถึงสิบเท่าก็ไม่มีใครสามารถหลบหนีจากการไล่ล่าของเขาได้อย่างแน่นอน
“บูม!”
ทะเลแห่งภัยพิบัติสายฟ้าเทลงมาและผู้คนจำนวนมากถูกเผาผลาญจนร่างกายแหลกละเอียด!
เย่ฟ่านมุ่งเน้นไปที่เซียวอวิ๋นเฉิง หวังหยางซาน รวมถึงผู้สูงสุดคนอื่นของนิกายหยินหยางและตะกูลเซียว
“อา...”
เสียงกรีดร้องที่สั่นสะเทือนอารมณ์ของผู้คนดังขึ้น คนเหล่านี้ไม่เคยมีใครเผชิญหน้ากับทัณฑ์สวรรค์แม้แต่ครั้งเดียว นี่คือสิทธิพิเศษเฉพาะผู้มีพรสวรรค์สูงส่ง แต่ในเวลานี้พวกเขาได้รับสิทธิพิเศษนั้นแล้ว
ผู้สูงสุดสามคนถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านในเวลาอันสั้น ยอดฝีมือระดับสูงสุดของนิกายหยินหยางถูกสังหารอย่างอนาถในทันที
“เจ้าจะไปไหน!”
เย่ฟ่านไล่ตามชายวัยกลางคนของตระกูลเซียวที่ส่งเสียงร่ำร้องเมื่อสักครู่ ในตอนนี้ทะเลสายฟ้าเทไปข้างหน้า
พลังอันน่าสะพรึงกลัวของมันอย่าว่าแต่ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรแปลงมังกรเลย ต่อให้เป็นผู้สูงสุดมาด้วยตัวเองก็ไม่มีโอกาสรอดชีวิตอย่างแน่นอน
“อา...”
ชายวัยกลางคนจากตระกูลเซียวเผชิญหน้ากับโทษทัณฑ์สายฟ้าในระดับความแข็งแกร่งของตัวเอง พลังการโจมตีนี้แทบจะทัดเทียมกับผู้สูงสุดแล้ว ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนมากแค่ไหนสุดท้ายการต่อต้านของเขาก็อ่อนกำลังลง
"ปัง"
ไหล่ของเขาถูกผ่าครึ่ง กระดูกเปลี่ยนเป็นสีดำ เลือดเนื้อของเขาไม่มีส่วนใดที่คงสภาพเดิมไว้ได้
“บูม!”
ชายวัยกลางคนจากตระกูลเซียวทนไม่ไหวอีกต่อไป กระดูกหน้าอกของเขาถูกแยกออก และอวัยวะภายในทั้งห้าของเขาก็ถูกเผากลายเป็นสีดำไหม้เกรียม
“เจ้าบอกว่าจะเลาะกระดูกข้าทั้งเป็นไม่ใช่เหรอ?”
เย่ฟ่านไม่แสดงความเมตตา เท้าข้างขวาของเขาขยายใหญ่ขึ้นราวกับภูเขาโบราณ และในเสี้ยวลมหายใจมันก็กระแทกเข้าหาหน้าผากของฝ่ายตรงข้ามพร้อมกับบดขยี้เศษเสี้ยววิญญาณที่หลงเหลืออยู่ภายในไปพร้อมกัน!
“อา...”
“บูม!”
ศีรษะของชายวัยกลางคนจากตระกูลเซียวถูกบดขยี้ สมองของเขาสาดกระจายไปทุกทิศทาง และใบหน้าของทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็บิดเบี้ยวด้วยความสยดสยอง
“ลูกข้า!”
ดวงตาของประมุขตระกูลเซียวกลายเป็นสีแดงก่ำด้วยความคลั่งแค้น
ในเวลานี้เย่ฟ่านกำลังไล่ล่าเซียวอวิ๋นเฉิงปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ลงมือต่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อโอกาสแก้แค้นมาถึงโดยธรรมชาติแล้วเย่ฟ่านย่อมไม่คิดจะปล่อยฝ่ายตรงข้ามไปอย่างแน่นอน
เซียวอวิ๋นเฉิงแทบจะอาเจียนเป็นเลือดเมื่อได้เห็นสิ่งนี้ เขาคิดว่าเขาสามารถบดขยี้เย่ฟ่านจนตายบนแท่นหยกได้ แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
ในเวลานี้เซียวอวิ๋นเฉิงโกรธมากจนเส้นเลือดของเขาปูดโปนออกมาตรงหน้าผากแต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
“นี่คือผู้ที่ได้ชื่อว่ามีพรสวรรค์ยิ่งใหญ่ที่สุดของตงหวง!”
“เย่เจ๋อเทียนและเย่ฟ่านเป็นคนๆ เดียวกัน เขาเป็นร่างเซียนศักดิ์สิทธิ์” ในระยะไกล ทุกคนประหลาดใจ
“จบแล้ว เซียวอวิ๋นเฉิงไม่รอดแน่!”