843 - ไล่ล่าถึงขีดสุด
843 - ไล่ล่าถึงขีดสุด
“เย่ เจ๋อ…เย่ฟ่าน!”
หวังหยางซานคำรามด้วยความโกรธจัด เคราสีขาวพลิ้วไหว บุตรศักดิ์สิทธิ์และสตรีศักดิ์สิทธิ์ของนิกายหยินหยางถูกเย่ฟ่านตัดหัว ทำให้นิกายสูงสุดนี้เสียหน้าไม่น้อย
นอกจากนี้ ในระหว่างเทศกาลทะเลสาบหยกเย่ฟ่านล่อลวงให้ยอดฝีมือจำนวนไม่น้อยเข้าไปในรังหมื่นมังกรทำให้ผู้สืบทอดของเขาซึ่งเป็นผู้อาวุโสรองของนิกายหยินหยางต้องตายอย่างน่าเสียดาย
“เย่ฟานแห่งดินแดนรกร้างตะวันออก” ดวงตาของเซียวอวิ๋นเฉิงฉายแววอย่างดุเดือดและหมัดของเขาก็กำแน่น
“กลายเป็นเด็กคนนี้!”
ต้วนเต๋อแตะจมูกและนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แน่นอนว่าสิ่งที่ประทับใจมากที่สุดคือวันที่เขาถูกสุนัขสีดำไล่กัด สุดท้ายเขาก็พึมพำ
“บ้าเอ๊ย!”
เย่ฟ่านตระหนักถึงการรู้แจ้งของเขา เพราะเขาได้รับทัณฑ์สวรรค์สองครั้งติดต่อกัน ในเวลานี้ทะเลแห่งสายฟ้ายังคงดำเนินต่อไป แต่เขากลับสงบลงมาก
ในที่สุด หลังจากผ่านไปอีกหกชั่วยามเขาได้ประทับเนื้อหาในคัมภีร์โบราณของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรแปลงมังกรไว้ในจิตใจของเขาแล้ว
หลังจากนี้มันจะกลายเป็นหนึ่งในทักษะการฝึกฝนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา!
“การเปลี่ยนแปลงครั้งที่สามของอาณาจักรแปลงมังกร!” เย่ฟ่านยืนขึ้น หัวใจของเขาเต้นแรงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขารู้สึกถึงพลังที่ไม่มีใครเทียบได้
ภัยพิบัติยังไม่หยุดลง มันยังคงตกลงมากระทบร่างของเขา แต่ก็ยากที่จะปรากฏรอยไหม้เกรียม ในตอนนี้มีเส้นเลือดสายฟ้ามากมายปรากฏขึ้นบนหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิด
นั่นคือค่ายกลศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิด หม้อขนาดใหญ่ผสมผสานกฎของตัวเองและพัฒนาอักขระเต๋าเฉพาะตัว ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงชนิดหนึ่ง
ที่กึ่งกลางคิ้วของเย่ฟ่าน ร่างสีทองราวกับเทพเจ้านั่งสมาธิด้วยท่าทางเคร่งขรึม และปากของเขาก็พ่นสายฟ้าออกมาอย่างต่อเนื่อง
นี่คือทะเลวิญญาณสีทองเล็กๆ หว่างคิ้วของเขา ซึ่งแปลงเป็นมนุษย์ หลังจากหายนะในที่สุดพวกมันก็ก่อตัวเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความสดใสและดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
ในที่สุดชายร่างเล็กสีทองก็เริ่มอ้าปากและกลืนกินหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดลงไปในท้อง
หม้อศักดิ์สิทธิ์ซึ่งหดจนมีขนาดเท่าข้อนิ้ว แต่ยิ่งพร่างพราวปลดปล่อยแสงสีทองออกมาอย่างไร้ขอบเขต เมื่อวิญญาณสีทองกลืนมันเข้าไปมันก็จมหายเข้าไปในตัวของเย่ฟ่าน
หลังจากผ่านไปนาน เย่ฟ่านก็ถอนหายใจยาว พ่นแสงของสายฟ้าออกมาและมองไปทุกทิศทุกทาง
โลงศพโบราณไม่ได้ถูกสายฟ้าฟาด มันแข็งแรงมากเพราะมันแกะสลักจากต้นไม้เซียน
“จิตสำนึกแห่งเทพ!”
เย่ฟ่านตกตะลึง ดวงตาของเขากวาดไปทั่วสี่ทิศและพบกับมารโบราณที่ยืนอยู่ใต้แท่นสูงหมื่นจั้ง ดวงตาของมันคมกริบราวกับมีดและกำลังจ้องมองมาอย่างเย็นชา
“เขากำลังจ้องมองมาที่ข้า…”
มารตนนี้ก็กลัวทัณฑ์สวรรค์หรือ?
เขามองดูน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ห้าสีที่อยู่ไม่ไกล เขาต้องการนำสมบัตินี้ออกไป แต่ผิวหนังมนุษย์ของจักรพรรดิอมตะนั้นแข็งแกร่งมาก หากเขาไม่มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์มันไม่มีทางเลยที่เขาจะป้องกันภัยพิบัติที่อาจจะเกิดขึ้นกับตัวเองได้
เวลาผ่านไปนับล้านปีแต่ผิวหนังยังคงสดใส ผมสีม่วงเป็นมันเงา เลือดที่เลอะบนผิวหนังมนุษย์ก็มีสีสันที่ดูเหมือนใหม่
ในที่สุดเย่ฟ่านก็เงยหน้าขึ้นและมองไปยังภูเขาที่อยู่ไกลออกไป ซึ่งมีผู้คนมากมายดวงตาของเขาสามารถเห็นการแสดงออกทางใบหน้าของทุกคนได้อย่างชัดเจน
ใบหน้าของหวังหยางซางแดงก่ำ และทุกคนในนิกายหยินหยางต่างมองเขาด้วยความอาฆาต นอกจากนี้เซียวอวิ๋นเฉิงที่อยู่ด้านข้างยังขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด
เย่ฟ่านสามารถแยกแยะสิ่งที่คนเหล่านั้นพูดผ่านปากของเขาได้
“มันน่าสยดสยองที่เขารอดชีวิตจากทัณฑ์สวรรค์ได้ถึงสองครั้งติดต่อกัน แต่หากมีอีกครั้งเขาจะไม่รอดอย่างแน่นอน เมื่อเขาล้มลงข้าจะป่นกระดูกของเขาให้เป็นเถ้าถ่านด้วยมือของข้าเอง!”
นี่เป็นคำสาปแช่งจากคนนิกายหยินหยางและคนจากตระกูลเซียว
เย่ฟ่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะแบกโลงศพขึ้นเหนือศีรษะของตัวเอง
สิ่งนี้ทำให้ผู้คนประหลาดใจมาก พวกเขาไม่เคยเห็นใครเคลื่อนไหวได้ในตอนที่ประสบกับทัณฑ์สวรรค์ ในไม่ช้าพวกเขาก็ต้องยอมรับว่านี่คือสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง
สัตว์ประหลาดตนนี้เป็นคนแรกที่ทำเช่นนี้ได้ เขาคือผู้ไร้เทียมทานอย่างแท้จริง
จากนั้นเหล่าผู้ฝึกตนจากนิกายหยินหยางและตระกูลเซียวต่างก็ต้องตกใจ พวกเขาทั้งหมดเริ่มวิ่งหนี เมื่อคนอื่นๆ เห็นสิ่งนี้พวกเขาก็ตะโกนว่า
“ไม่ดีแล้ว รีบหนีออกจากที่นี่”
“ไอ้เด็กเวรนี่ มันกำลังมาพร้อมกับสายฟ้า!”
เย่ฟ่านกระโดดลงจากแท่นหยกหมื่นจั้ง และไล่ตามพวกเขาไป ด้วยความเร็ว ทะเลสายฟ้าอันกว้างใหญ่ก็เคลื่อนตัวตามเขาเช่นกัน
ทะเลสายฟ้านี้เปรียบเหมือนมหาสมุทรไกลสุดลูกหูลูกตา สายฟ้าดึงสวรรค์ทั้งเก้าให้จมลงสู่พื้นดินน่ากลัวอย่างยิ่ง แผ่นดินและหินไหม้เกรียม ยอดเขาถล่มลงมา เสียงสั่นสะเทือนรุนแรงจนทำให้ทุกคนสูญเสียการได้ยินไปชั่วขณะ
นี่คือฉากเช่นเดียวกับวันสิ้นโลก มันกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด ไม่ว่าเย่ฟ่านจะผ่านไปที่ไหน ที่แห่งนั้นจะกลายเป็นดินที่ไหม้เกรียม และพลังชีวิตของมันก็จะสูญสิ้นไป
แม้ว่าพื้นที่นี้อยู่ภายใต้แรงกดดันจากพลังศักดิ์สิทธิ์ แต่เท้าของเขาก็แทบจะไม่แตะพื้นราวกับว่ากำลังบินไล่ตามทุกคนอย่างรวดเร็ว
หลังจากไล่ล่าไปชั่วขณะก็มีปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หลายคนได้รับบาดเจ็บสาหัส ในขณะเดียวกันวิญญาณเทพซึ่งหลบหนีไปพร้อมกับพวกเขาก็มีสภาพทุลักทุเลอย่างยิ่ง
ไม่มีใครทราบแน่ชัดว่ามีเทพเจ้าในโลกหรือไม่ แต่เห็นได้ชัดว่ามารโบราณตนนี้มีความหวาดกลัวต่อสายฟ้าอย่างแน่นอน
จากนั้นยอดฝีมือหลายคนก็หยุดวิ่งโดยสิ้นเชิง เพราะพวกเขารู้สึกว่าเป้าหมายที่แท้จริงของเย่ฟ่านนั้นเป็นมารโบราณที่เกิดจากวิญญาณของจักรพรรดิอมตะ
“ข้าไม่คิดว่าปราชญ์โบราณจะสามารถปราบมารตนนี้ได้ แต่ดูเหมือนว่ามันจะกลัวสายฟ้าสวรรค์นี้ไม่น้อย…”
“บูม!”
ท้องฟ้าและโลกปั่นป่วนอย่างรุนแรง แสงฟ้าแลบและแสงสว่างวาบวาบได้ทำลายล้างภูเขาจนราบกลายเป็นดินแดนที่แห้งแล้งเต็มไปด้วยควันและฝุ่นละออง
“อา”
วิญญาณเทพส่งเสียงหวีดยาว ศีรษะของมันปลดปล่อยแสงสีม่วงที่ไม่สิ้นสุดเพื่อทำการต่อต้านสายฟ้าเบื้องบน
“ปัง!”
มันแยกเมฆสายฟ้าออกจากกันด้วยมือเปล่า ทำให้เกิดรอยแยกขนาดใหญ่ในอวกาศที่ยาวกว่าสามสิบลี้ ในขณะเดียวกันคลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัวนั้นก็ปิดกั้นไม่ให้เย่ฟ่านสามารถไล่ตามมาได้
ไกลออกไป ทุกคนต่างหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด พลังที่มารโบราณตัวนี้แสดงออกมา มันเกินกว่าอำนาจของครึ่งเซียนไปไกลแล้ว
“บูม…”
เย่ฟ่านเคลื่อนไหวด้วยทักษะของ ‘สวรรค์’ สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายสำหรับเย่ฟ่านมาก หากเขาไม่สามารถฆ่ามารตัวนี้ได้ เมื่อสายฟ้าหยุดลงเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
มารตนนี้สามารถหลบหนีจากเขาได้อย่างแน่นอน เพียงแต่มันกำลังวนเวียนอยู่ในบริเวณโดยรอบคล้ายกับจะไม่ยอมให้ผู้ใดเข้าใกล้ผิวหนังของจักรพรรดิอมตะที่อยู่บนยอดเขา
เย่ฟ่านไม่เพียงแต่วิ่งตามเท่านั้น เขายังพยายามเพิ่มพลังของตัวเองด้วยเก้าญาณวิเศษลึกลับ ในขณะนั้นพลังปราณของเขาเพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า เขาต้องกระตุ้นทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อฆ่ามารตัวนี้ให้ได้
“บูม..”
“เปรี้ยง”
สายฟ้ายังคงผ่าลงมาไม่หยุด มันเปลี่ยนให้พื้นที่ทั้งหมดกลายเป็นที่ราบ
“อ๊าก!”
ควันจางๆ ลอยออกมาจากร่างของมารราวกับว่าน้ำแข็งและหิมะกำลังละลาย แม้ว่าพลังสายฟ้าจะน่ากลัวถึงขีดสุดแต่ก็ทำร้ายมารให้ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น และในไม่ช้ามันก็รีบวิ่งออกจากเขตของทะเลทรายฟ้าอย่างรวดเร็ว
บนภูเขาที่อยู่ห่างไกล ทุกคนตกตะลึงและพูดไม่ออกเป็นเวลานาน เย่ฟ่านไล่ตามจิตสำนึกเทพ ใครกันจะกล้าทำเช่นนี้?
“อา…”
มารโบราณกระโจนขึ้นสู่ท้องฟ้า แม้ว่าสถานที่นี้จะถูกปิดผนึกไม่ให้ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ แต่ความแข็งแกร่งทางร่างกายของมันก็น่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก
“เปรี้ยง”
ภายใต้สายฟ้าที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆในที่สุดมันก็วิ่งเข้าหาน้ำแข็งห้าสีทันที!
“บูม!”
สวรรค์และพิภพจมอยู่ใต้น้ำทะเลสายฟ้า มารโบราณถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องคล้ายกับว่าสายฟ้าไม่อนุญาตให้มันเข้าใกล้ผิวหนังของจักรพรรดิอมตะได้!
“อา...”
บนแท่นหยกมารตนนั้นคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธ
“นั่น...”
ทุกคนประหลาดใจอย่างถึงที่สุด มารตนนั้นคุกเข่าต่อหน้าน้ำแข็งห้าสี มันค่อยๆกระเทาะก้อนน้ำแข็ง ทันใดนั้นผิวหนังของมนุษย์ที่อยู่ข้างในก็ถูกดึงออกมา!