ตอนที่ 87 ความแข็งแกร่งพุ่งทะยาน
“หืม?”
หลิงอี้พูดอย่างไม่คาดคิด “ถึงจะถูกเรียกว่าเครื่องเทเลพอร์ตระดับโลกแต่มันแค่พอใช้ได้”
เพราะอีกฝ่ายให้ไอเทมนี้มา ปัญหาการไปกลับจึงหมดไป
ด้วย[หน้ากากไร้ลักษณ์]เขาจึงไม่กลัวโดนตรวจสอบตัวตนแท้จริง
[ศูนย์หนึ่ง: ได้ ฉันจะหยดเลือดและรับการปกป้องเป็นคนแรก]
ป้ายหินวิญญาณปกป้องชั่วนิรันดร์เป็นป้ายหินโบราณที่จะอยู่ตลอดไป แน่นอนว่าการให้ผู้สนับสนุนหยดเลือดและได้รับการปกป้องย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
[เสาหลักนิรนามของประเทศ: อืม นอกจากนี้ทางเราจะมอบรางวัลให้กับคุณด้วย แบ่งออกเป็นสองส่วนคือของรางวัลและตำแหน่งกิตติมศักดิ์ ]
[ตำแหน่งกิตติมศักดิ์จะถูกประกาศไปทั่วประเทศในคืนนี้ ส่วนรางวัลที่ให้คือไอเทมจากเสินลู่และของในโลกจริงซึ่งจะประกาศคืนนี้เช่นกัน]
[ศูนย์หนึ่ง: ดี]
ทางนั้นคงวิเคราะห์ไว้แล้วว่าเราไม่ต้องการแสดงตัว
ไม่อย่างนั้นคงจัดงานมอบรางวัลยิ่งใหญ่ให้แล้ว
หลังจากตอบกลับ หลิงอี้ก็มองดูอากาศด้านหน้า
ในไม่ช้า
ข้อความมอบของขวัญได้ปรากฏขึ้น
[คุณได้รับของขวัญจากเสาหลักนิรนามของประเทศ: 10ล้านเหรียญทอง,ลูกปัดประสบการณ์1,000เม็ด, ถุงตัวเลือกเขตแดนAx1,ถุงตัวเลือกสัตว์เทพคุ้มกันบ้านAx1]
เมื่อข้อมูลเหล่านี้แสดงขึ้น การสนทนาของทั้งสองก็จบลง
หลังจากปิดช่องสนทนา หลิงอี้ก็นั่งบนโซฟาด้วยท่าทางตื่นเต้น
“ฮ่า...ของรางวัลพวกนี้เกินกว่าที่คิดไว้นิดหน่อย”
“ไม่ต้องพูดถึงของชิ้นอื่นเลย แค่ลูกปัดประสบการณ์1,000เม็ดก็เท่ากับค่าประสบการณ์100,000แต้มแล้ว!”
ลูกปัดประสบการณ์เป็นรางวัลพิเศษจากวงล้อรายวัน
มันเป็นของที่ดีที่สุดในวงล้อเริ่มต้นของแผนที่เริ่มต้น เป็นของรางวัลอันดับสองในวงล้อระดับกลางของแผนที่ระดับกลาง และเป็นรางวัลทั่วไปในวงล้อระดับสูงของแผนที่ระดับสูง
แม้ว่าสิ่งนี้จะเป็นทรัพยากรหายาก แต่ก็ไม่ได้ยากเกินกว่าประเทศจะหาได้1,000เม็ด
หลิงอี้ไม่สนใจต่อรางวัลอื่นๆ เพราะมีลูกปัดประสบการณ์1,000เม็ด เขาจึงทนรอเพิ่มเลเวลไม่ไหวแล้ว!
ในปัจจุบัน
การเพิ่มเลเวลเป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการเพิ่มพลัง!
การที่เลเวลสูงขึ้นไม่ใช่แค่แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น แต่จักรพรรดิน้ำแข็งที่เป็นมอนสเตอร์อัญเชิญจะยิ่งแข็งแกร่งตามไปด้วย เขาสามารถคัดลอกคุณสมบัติและขอผู้สนับสนุนที่เลเวลสูงขึ้น
ถ้าไปถึงเลเวล30ในครั้งเดียว เขาจะเข้าทดสอบการสนับสนุนครั้งที่สองได้ด้วย
ไม่ว่าจะมองยังไง สิ่งต้องทำในตอนนี้คือการเพิ่มเลเวล!
[คุณใช้ลูกปัดประสบการณ์ ค่าประสบการณ์ +100]
[คุณใช้ลูกปัดประสบการณ์ ค่าประสบการณ์ +100]
[คุณใช้....]
[ยินดีด้วย ค่าประสบการณ์ของคุณเพียงพอแล้ว คุณเลื่อนเป็นเลเวล26!]
[คุณได้แต้มคุณสมบัติอิสระ 5 แต้ม!]
[คุณใช้ลูกปัดประสบการณ์ ค่าประสบการณ์ +100]
[คุณใช้....]
หลังจากนั้นไม่กี่นาที
เขาไม่รู้ว่าตัวเองใช้ลูกปัดประสบการณ์ไปมากแค่ไหน แต่ในที่สุดเขาก็มาถึงเลเวล30แล้ว!
[ยินดีด้วย ค่าประสบการณ์ของคุณเพียงพอแล้ว คุณเลื่อนเป็นเลเวล30!]
ในเวลาเดียวกันก็มีข้อความแจ้งเตือนอีกอันปรากฏขึ้น
[คำแนะนำ: เลเวลของคุณถึงขีดจำกัดสูงสุดของแผนที่เริ่มต้นแล้ว โปรดฆ่าราชามอนสเตอร์ของเขตและเข้าพื้นที่ต่อไปเพื่อเพิ่มขีดจำกัดสูงสุดของเลเวล!]
เมื่อคนที่ไม่มี[บ่อประสบการณ์ ]ขึ้นมาถึงขีดจำกัดเลเวลสูงสุด พวกเขาจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์หลังจากฆ่ามอนสเตอร์
ตามคำพูดของพลิงอี้ [บ่อประสบการณ์ ]เป็นรางวัลของคนที่เปิดใช้งานประกาศโลกเท่านั้น
ในปัจจุบันยังไม่มีวิธีอื่นที่จะได้รับมัน
เมื่อนับตัวเขาด้วย ในโลกยังมีไม่ถึง10คนที่มีมัน!
หลังจากใช้แต้มคุณสมบัติทั้งหมดเพิ่มความแข็งแกร่ง คุณสมบัติความแข็งแกร่งของเขาก็เปลี่ยนไป——
ความแข็งแกร่ง: 38
แม้ว่าแต้มคุณสมบัตินี้จะต่ำเกินไปสำหรับเขา แต่ถ้าเทียบกับผู้เล่นที่เข้ามาพร้อมกัน ความแข็งแกร่ง38แต้มของเขาถือว่าสูงมาก!
เมื่อดูจำนวนลูกปัดประสบการณ์ที่เหลืออยู่ เขาพบว่ายังเหลืออีก588เม็ด
หลิงอี้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้จากนั้นเปิดบ่อประสบการณ์และใช้ลูกปัดประสบการณ์ทั้งหมด
ในไม่ช้า
ค่าประสบการณ์58,800ที่เขาได้รับถูกเก็บไว้ในบ่อประสบการณ์
“ต่อไปก็...”
เขาหันไปมองรางวัลระดับ Aสองชิ้นที่เหลือ
[ถุงตัวเลือกเขตแดน(A)]: หลังใช้งานสามารถเลือกหนึ่งในเขตแดนระดับA
[ถุงตัวเลือกสัตว์เทพคุ้มกันบ้าน(A)]: หลังการใช้งานสามารถเลือกหนึ่งในสัตว์เทพระดับ A
ทั้งสองอย่างมีศักยภาพในการกลายพันธุ์ปานกลาง
หลิงอี้กลายพันธุ์พวกมันทันที
ตามที่เขาคิด ทั้งคู่กลายพันธุ์จาก‘ระดับA’กลายเป็น‘ระดับS’
ทันทีหลังจากนั้นเขาก็เริ่มสุ่มเขตแดนระดับSกับสัตว์เทพคุ้มระดับS
......
หลินซูโหรวกำลังรดน้ำดอกไม้อยู่ในสวน
ใบหน้าอ่อนโยนของเธอแสดงรอยยิ้มมีความสุขออกมา เธอฮัมเพลงที่ไม่รู้จักและรดน้ำดอกไม้แต่ละดอกอย่างจริงจัง
ในไม่ช้าดวงอาทิตย์ได้ส่องแสงบนเรือนร่างอันน่าดึงดูดของเธอและทำให้เกิดเงาจางๆบนกระเบื้องปูพื้น
ตอนนี้เธอสวมกระโปรงสั้นสายเดี่ยวสีเหลืองอ่อน ซึ่งเผยให้เห็นไหล่สีขาวและแขนสีขาวอันไร้ที่ติ
ผมของเธอถูกมัดไว้ด้านหลังซึ่งเป็นทรงหางม้า มันส่ายไปมาระหว่างที่เธอเดิน
เมื่อแสงแดดอ่อนลงในช่วงเวลาหนึ่ง เธอจึงเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวและได้เห็นโล่โปร่งแสงที่ปกคลุมทั่วทั้งลานจางหายไปอย่างรวดเร็ว
จากนั้นแสงแดดก็กลับมาเป็นปกติ
หลินซูโหรวตะลึงงันและอุทานด้วยความแปลกใจ “เขตแดน? หรือว่า…”
“ใช่ ฉันทำเอง”
เสียงหลิงอี้มาจากด้านข้าง
หลินซูโหรวหันหน้ากลับไป เมื่อเห็นใบหน้าของเขาเธอก็ยืนขึ้นโดยไม่รู้ตัวด้วยใบหน้าแดงก่ำและรอยยิ้มที่สงวนไว้เล็กน้อย “นายอยู่ที่นี่ด้วย”
“อืม....
หลิงอี้มองเธออย่างแปลกใจเล็กน้อย “เมื่อคืนเธอยังมีความกล้าอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้กลับไปเป็นสาวน้อยแล้วล่ะ?”
“…”
หลินซูโหรวหน้าแดงและก้มหน้าลมเพราะเขินที่จะตอบ
เมื่อหลิงอี้กำลังจะเปลี่ยนเรื่อง เขาก็ได้ยินเธอพึมพำด้วยเสียงที่เบามากซึ่งเป็นเสียงที่ยากสำหรับคนทั่วไปที่จะได้ยิน “เพราะเมื่อคืนนี้ฉัน...”
เสียงเริ่มเบาลงเรื่อยๆ
แต่ไม่ว่าเบาแค่ไหน คนที่ครอบครอง[ร้องเรียกเทพสายลม]ก็ได้ยินอย่างชัดเจน
“เหงามาก...”
หลิงอี้ตะลึงและจำได้ทันทีว่าเขาเคยเห็นอารมณ์นี้บนแผงข้อมูลของเธอ
ตอนนั้นเขาคิดว่ามันเป็นแค่ความหมายตามตัวอักษร
ดูแล้วมันน่าจะมีความหมายตามอารมณ์ด้วย
อาจเป็นเพราะเธออยู่คนเดียวจนเหงา เธอเลยต้องการความรักจากคนอื่นและต้องการหาคนมาอยู่ด้วย
การทำตัวใจกล้าจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
“ใช่แล้ว!”
ขณะที่หลิงอี้กำลังคิดฟุ้งซ่าน หลินซูโหรวหน้าแดงก็เปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว
“นี่เป็นเขตแดนที่นายตั้งไว้ใช่ไหม?! ระดับไหน? เขตแดนอะไร? มันมีผลอะไรบ้าง?”
“แต่นายเป็นผู้เล่นใหม่ไม่ใช่เหรอ!? แล้วนายไปเอาเขตแดนมาจากไหน? หรือว่าได้มาจากหีบสมบัติ?”