2007 - ข้อถกเถียงของเก้าสวรรค์
2007 - ข้อถกเถียงของเก้าสวรรค์
“เขามีพรสวรรค์มากที่สุดสร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ในชายแดนรกร้าง แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นจะไม่มีอะไรเลยเมื่อมาถึงจุดนี้!”
หลายคนรู้สึกเสียใจในการตัดสินใจของสือฮ่าว บุคคลประเภทนี้ที่มีเงื่อนไขเอื้ออำนวยให้กลายเป็นมังกร แต่เขากลับทำลายโอกาสของตัวเองไปเพราะศักดิ์ศรี!
ตอนนี้เขากำลังจะถูกขังอยู่ที่นี่ ถูกลิขิตให้อยู่อย่างไร้ความหวัง ไม่มีโอกาสเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะ ไม่ว่าเขาจะน่าทึ่งแค่ไหน เขาก็ยังต้องตายด้วยความชราในอาณาจักรนี้
อายุขัยของเขาจะสิ้นสุดลงในเวลาไม่นานนัก อย่างมากที่สุดเขาก็มีอายุเพียงหมื่นปีเท่านั้น
“พรสวรรค์ของเขายอดเยี่ยมมาก แต่เดิมเป็นอันดับหนึ่งในยุคที่ยิ่งใหญ่นี้!”
“ผู้สูงสุดที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ น่าเสียดาย!”
“ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญรุ่นเยาว์ที่ทรงพลังที่สุด!”
คนเหล่านี้ไม่ตระหนี่ในการสรรเสริญเลย เต็มไปด้วยความชื่นชม ในแง่ของการฝึกฝน เขาสมควรได้รับคำชมแบบนี้จริงๆ
เพียงแต่รู้สึกเสียใจเล็กน้อย สิ่งที่เขาจะได้รับในอนาคตคงมีแต่โลกที่เสื่อมโทรม ไม่มีความหวัง มันจะค่อยๆ สลายไป
นี่เป็นผลกระทบที่เกิดขึ้นจากตระกูลหวัง ตระกูลจิน ที่คอยผลักดันอยู่เงียบๆ อีกทั้งยังมีศัตรูเก่าของสายเลือดคนบาปอย่างเช่นตระกูลเฟิงและตำหนักเซียนที่คอยขัดขวางอยู่ตลอดเวลา
“พวกเจ้ายกย่องเขาเกินไปข้าไม่เห็นด้วย เจตนาฆ่าของเขามีมากเกินไปเขาจึงต้องถูกลงโทษ!”
ผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองคนหนึ่งกระโดดออกมาพร้อมกับชี้หน้าด่าทุกคน
“คนที่ฮวงฆ่าคือทุกคนที่ควรถูกฆ่า ทำไมเขาจะทำไม่ได้? เขาต่อสู้อย่างยากลำบากในชายแดนรกร้าง สังหารกลุ่มจักรพรรดิที่ไม่มีใครในอาณาจักรของเราเผชิญได้ เจ้ายังมีความข้องใจในตัวเขาอีกหรือ?” มีคนโต้กลับ
“ช่างเป็นเรื่องตลก การเผชิญหน้ากับศัตรูมันเป็นหน้าที่ของทุกคนในอาณาจักรเราอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็กลายเป็นอดีตสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาโจมตีจินไท่จุน ผู้อาวุโสที่มีคุณธรรมเรื่องนี้จะให้ผู้คนยอมได้อย่างไร!” ผู้อาวุโสคนนั้นกล่าวด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
แน่นอนว่ามีกลุ่มคนที่กระโดดออกมาเห็นด้วยกับคำพูดของเขา
“คุณธรรมของจินไท่จุน? นี่เป็นเรื่องตลกที่ใหญ่ที่สุด! เจ้าลองบอกเรื่องคุณความดีที่นางทำให้เราฟังหน่อย นอกจากนางขายฮวงให้กับศัตรูต่างมิติด้วยความอัปยศอดสูแล้วยังมีอะไรที่นางทำอีกบ้าง!
แล้วตอนนี้ยังมีข่าวว่าตระกูลจินติดต่อกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืด ข้ารู้สึกเสียดายจริงๆที่ฮวงไม่ได้ฆ่านางทิ้งไปซะ!”
เมื่อถ้อยคำเหล่านี้ถูกกล่าวออกไป หลายคนก็ส่งเสียงสนับสนุน
“หุบปากซะ จินไท่จุนจะเป็นคนที่พวกเจ้าสามารถดูหมิ่นได้อย่างนั้นหรือ? พวกเจ้าทุกคนมีหลักฐานอะไร? พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาใส่ร้ายผู้อาวุโสจินไท่จุนที่มีคุณธรรม?”
“ข้าจะพูดอย่างนี้แล้วทำไมหากเจ้าไม่พอใจก็ชักกระบี่ออกมา”
เห็นได้ชัดว่ามีคนจงใจทำให้น้ำขุ่นและต้องการลากสือฮ่าวลงมาในน้ำ
มีบางตระกูลที่จะได้เข้าสู่อาณาจักรเซียนอยู่แล้ว พวกเขาจึงไม่มีความลังเลที่ต้องว่าร้ายฮวง เพราะเขาไม่มีทางตามขึ้นไปจัดการทุกคนในอาณาจักรเซียนได้
“เฮ้ พวกเจ้าทุกคนยกย่องเขามากเกินไปสำหรับข้าแล้วเขาไม่มีอะไรมากกว่าคนบาป!” มีคนพูดออกมา
คำพูดเหล่านี้กระตุ้นความโกรธของสาธารณชน บางคนตะโกนว่า
“ฮวงทำเรื่องผิดตรงไหน?”
“เขาฆ่าคนด้วยความอำมหิตหลังจากนั้นยังร่วมมือกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดเพื่อจับตัวหวังต้า จากนั้นจึงซุ่มโจมตีหวังอู่และคนอื่นๆ
คนเหล่านี้คือเก้ามังกรของตระกูลหวัง บุคคลที่สร้างคุณูปการอันยิ่งใหญ่มาก่อนในแดนรกร้าง พวกเขาต่อสู้ด้วยชีวิตเพื่อปกป้องโลกของเรา
แต่ฮวงก็แสดงท่าทีชั่วร้าย ไม่คิดถึงสถานการณ์ใหญ่ เขาคิดถึงแต่ผลประโยชน์ที่เห็นแก่ตัวของเขาเอง ทำร้ายผู้คนตามใจของตัวเอง”
เมื่อบางคนได้ยินเช่นนี้ พวกเขาก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ เป็นเพราะสิ่งต่างๆเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ถ้อยคำเหล่านี้มีเจตนาอย่างชัดเจนเพื่อทำให้น้ำขุ่นมัวไปอีก
คำพูดเหล่านี้ทำให้หลายคนสะกิดใจ
“มังกรตระกูลหวังได้สร้างคนความดีครั้งยิ่งใหญ่ในชายแดนรกร้างตั้งแต่เมื่อใด คุณความดีที่พวกเขาสร้างขึ้นมีอะไรบ้าง?
เหตุผลที่พวกเขาปรากฏตัวในแดนร้างก็เป็นเพราะว่าพวกเขาถูกเนรเทศไปที่นั่นไม่ใช่หรือ? เดิมทีตระกูลหวังไม่เคยคิดจะส่งคนออกไปต่อสู้ที่ชายแดนรกร้างด้วยซ้ำ!”
สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง ในอดีตเมื่อเมิ่งเทียนเจิ้งต่อสู้อย่างดุเดือดในชายแดนรกร้างแต่มังกรตระกูลหวังกลับยกขบวนมาที่สำนักเทพสวรรค์เพื่อจับกุมตัวฮวง
ในท้ายที่สุดด้วยความโกรธผู้อาวุโสใหญ่จึงจับกุมตัวพวกเขาและเนรเทศมาที่ชายแดนรกร้าง
อย่างไรก็ตามหลังจากหลายปีมานี้ แม้ว่ามหาสงครามจะยุติลง ผลงานของพวกเขาก็ไม่เคยมีอะไรเลย มิหนำซ้ำพวกเขายังพยายามลอบกัดฮวงอยู่ตลอดเวลา
เมื่อมีคนโต้กลับสิ่งเหล่านี้ ก็ยังมีคนที่กระโดดออกมา
“แม้จะเป็นเช่นนี้แต่เขาก็ยังถือว่าผิด เหตุไฉนเขาถึงได้จับกุมตัวมังกรทั้งสามของตระกูลหวังโดยไม่สนใจสถานการณ์ใหญ่” หญิงชราคนหนึ่งตะโกนออกมา
“สถานการณ์ใหญ่ตูดของข้านี่ พวกเจ้าต้องหน้าหนาถึงขนาดไหนถึงพูดคำเหล่านี้ได้? ทุกคนล้วนต่างรู้ดีว่าตลอดสามสิบปีที่ผ่านมาตระกูลหวังพยายามจับตัวเฉาอวี่เซิ่ง สุดท้ายเมื่อเผชิญการตอบโต้จากฮวงพวกเจ้าก็ยังไม่ยอมรับความจริงอยู่อีก”
เมื่อหญิงชราคนนั้นได้ยินคำพูดนี้นางก็ปะทุขึ้นมาด้วยความโกรธ
ทุกคนถูกปลุกเร้าเต็มไปด้วยความโกรธเตรียมพร้อมจะต่อสู้กันได้ทุกเมื่อ
อย่างไรก็ตามพวกเขายังคงพูดด้วยการเยาะเย้ยว่า
“อืม ไม่ว่าในท้ายที่สุดฮวงก็ยังเป็นคนไร้ค่าเมื่อการต่อสู้ที่ชายแดนรกร้างสิ้นสุดลง เมิ่งเทียนเจิ้งกำลังจะตายในสนามรบ ผู้อาวุโสเซียนอมตะหวังเคยต้องการที่จะอุปถัมภ์เขาแต่เขากลับทรยศความเมตตานี้”
“พวกเจ้าล้ำเส้นเกินไปแล้ว?”
เห็นได้ชัดว่าคราวนี้ ทุกคนรู้สึกว่าหญิงชราพูดเกินไป เมื่อฮวงกลับมาจากชายแดนรกร้างอย่างวีรบุรุษ ยังมีผู้ใดกล้าลงมือต่อเขาเขายังต้องพึ่งพาเซียนอมตะหวังให้คุ้มครองความปลอดภัยหรือ?
“ผู้อาวุโสเซียนอมตะหวังต้องการถ่ายทอดวิชาสยบความโกลาหลให้กับเขา แต่สุดท้ายเขาก็อกตัญญูไม่สำนึกก็ยังพอว่าแต่ถึงกับลงมือใส่ตระกูลหวังจะให้บอกว่าอย่างไร!” หญิงชรากล่าว
หลายคนไม่สามารถทนรับเรื่องนี้ต่อได้ ตระกูลหวังและฮวงตั้งตัวเป็นศัตรูกันตลอดมา นางยังกล้าใช้เหตุผลนี้มากล่าวอ้างนับว่าไร้ยางอายจริงๆ
“ในตอนนั้น ถ้าผู้อาวุโสเซียนอมตะหวังต้องการฆ่าฮวงมันจะเป็นเพียงเรื่องง่ายๆเท่านั้น นี่แสดงให้เห็นถึงความเมตตาของตระกูลหวังแล้ว” หญิงชราเก่าต่อไป
“เซียนอมตะหวังจะกล้าอย่างนั้นหรือ?”
เมื่อสงครามชายแดนรกร้างสิ้นสุดลงฮวงได้กลายเป็นวีรบุรุษของโลกใครจะกล้าทำอะไรเขา? ผู้สูงสุดของสำนักเซียนและสำนักปราชญ์จะไม่ยอมนิ่งเฉยอย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น ในเวลานั้นการบ่มเพาะของเขาก็ก้าวหน้าครั้งใหญ่แม้ว่าจะมีคนลงมือจริงๆแต่จะสามารถสังหารเขาได้อย่างนั้นหรือ?
ทุกคนที่เชื่อในเหตุผลนี้ก็มีเพียงตระกูลหวังแล้วแต่คุณจินเท่านั้น คนอื่นๆที่อยู่ที่นี่ล้วนแล้วแต่มีชีวิตมาอย่างยืนยาวพวกเขาย่อมไม่ใช่คนโง่อย่างแน่นอน
ในเวลานั้นจินไท่จินได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้แต่วิญญาณดั้งเดิมก็ยังแทบจะรักษาไว้ไม่ได้ นางไม่มีปัญญาลงมืออย่างแน่นอน
ถ้าฮวงถูกฆ่าจริงๆผู้ต้องสงสัยคนแรกคือเซียนอมตะหวัง ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร ในช่วงเวลานั้น เขาย่อมไม่กล้าลงมือ
มิฉะนั้นทุกคนใต้ฟ้าจะดูถูกเหยียดหยาม อย่างน้อยที่สุด ถ้าตระกูลหวังต้องการที่จะยืนหยัดอย่างแข็งแกร่งในเก้าสวรรค์สิบพิภพพวกเขาจะไม่กล้าสร้างเรื่องใหญ่อย่างนี้
ฮวงในเวลานั้นมีข้อได้เปรียบอย่างมาก
ถ้าเซียนอมตะหวังเป็นบ้าจริงๆโดยไม่สนใจผลที่ตามมา ตระกูลหวังและสามสำนักศักดิ์สิทธิ์แห่งเก้าสวรรค์สิบพิภพจะเปิดฉากสังหารกันครั้งใหญ่และลูกหลานตระกูลหวังจะตายไปอย่างมากมาย
“ความตั้งใจของเซียนอมตะหวังนั้นชัดเจน! ย้อนกลับไปตอนนั้น ความเมตตาของเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องตลก!”
“สิ่งที่ตระกูลหวังทำนั้นทุกคนต่างมองเห็นด้วยสายตาของตัวเอง คำพูดของเจ้าที่กล่าวออกมาทำให้ข้าละอายจริงๆที่หายใจร่วมกับสิ่งมีชีวิตที่โง่เง่าเหมือนเจ้า”
ตัวละครหลักของเรื่องอย่างสือฮ่าวได้สังเกตเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานแล้ว ในเมื่อมีคนพยายามสร้างความเสียหายให้กับตัวเขาก็ได้เวลาแล้วที่เขาจะตอบโต้กลับไป