ตอนที่ 247

ตอนที่ 247

นอกจากหลี่หลงหมิงแล้ว หลิวหมิงอวี่ก็ไม่รู้จักใครอีกเลย

แต่สำหรับหลี่หลงหมิง เขาค่อนข้างจะเป็นแบบขั้วตรงข้าม ตัวตนของอีกฝ่ายไม่เหมาะสมนัก และจิตใต้สำนึกเขาไม่ต้องการติดต่อกับอีกฝ่ายมากเกินไป

ถ้าหลี่หลงหมิงรู้ความคิดของหลิวหมิงอวี่ จำนวนครั้งที่เขาอธิษฐานต่อพระพุทธเจ้าจะเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า

ต้องขอบคุณการปกป้องจากสวรรค์ ชายคนนี้จึงไม่มีอะไรต้องตามหาเขา

ในความเป็นจริง หลิวหมิงอวี่ไม่ได้ติดต่อกับหลี่หลงหมิงมากนักและพบกันเพียงสองครั้งเท่านั้น

เจอกันครั้งแรกก็ดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่

เขาค่อนข้างมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับบุคลิกของอีกฝ่าย และไม่สามารถบอกได้เลยว่าเขาคือราชาแห่งเจียเฉิง

ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่จะขอให้เขาช่วย อย่างไรเขาก็เคยช่วยกัยฃนมาแล้วในการแลกเงินดอลล่าร์ในครั้งนั้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลิวหมิงอวี่ก็กดโทรศัพท์หาหลี่หลงหมิงทันที

โรงแรมหลงไท่

ในห้องพิเศษของหลี่หลงหมิง เขากำลังนอนหลับอยู่บนเตียงในเวลานี้ และมีหญิงสาวคนหนึ่งยังคงนอนอยู่ข้างๆ เขา

ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ปลุกทั้งสองให้ตื่นขึ้นบนเตียง

“นั่นใครกัน โทรมาแต่เช้าตรู่รบกวนความฝันของผู้คน” หลี่หลงหมิงบ่นและวางสาย

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาหันกลับมา กอดหลี่หลงหมิงและพึมพำ “ที่รัก ใครกัน?”

หลี่หลงหมิงก็ฉลองให้กับความรักเมื่อคืนนี้ จนกระทั่งเวลาตีสามกว่า และตอนนี้เมื่อเขาง่วงนอน เขาพูดด้วยความงุนงง “ไม่ต้องสนใจ นอนต่อเถอะ”

สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ไปตายซะ ใ” หลี่หลงหมิงวางสายโทรศัพท์อีกครั้งและต้องการปิดเครื่อง แต่เขาเผลอเผลอมือไปและโทรศัพท์ก็ตกลงมาอยู่ใต้เตียง

เขาไม่อยากลุกไปหยิบมัน แต่โทรศัพท์ยังคงดังอยู่เรื่อยๆ ราวกับว่าจะไม่วางสายจนกว่าจะมีคนรับสาย

เสียงเรียกเข้าเป็นเพลงโปรดของเขา เพราะเขาชอบเพลงนี้มาก

แต่ตอนนี้เขาไม่เคยเกลียดเพลงนั้นเหมือนช่วงเวลานี้มาก่อนเลย

บางคนบอกว่าถ้าอยากเกลียดเพลงไหน ให้ตั้งเพลงนั้นเป็นเสียงเรียกเข้า ผ่านไปซักพักคุณจะเกลียดเพลงนี้อย่างแน่นอน

และเพลงโปรดของหลี่หลงหมิงก็ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนก

เพลงนี้เป็นเหมือนเพลงที่คุกคามชีวิตซึ่งคอยคุกคามเขาตลอดเวลา ทำให้เขาตื่นตัวเต็มที่

หลี่หลงหมิงลุกขึ้นจากเตียงทันที ลุกจากเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนโทรมา หลังจากรับสาย เขาพูดอย่างเย็นชาว่า

“ใครกันที่กล้ารบกวนเวลาพักผ่อนของฉัน ฑุดมาถ้ามันไม่สำคัญ มันขึ้นอยู่กับว่าฉันจะฆ่าแกหรือไม่”

ซิงเฉินเทคโนโลยี

หลิวหมิงอวี่โทรออกและไม่มีใครรับสาย ดังนั้นเขาจึงขอให้ผู้ช่วยมือถือโทรออกโดยอัตโนมัติและโทรต่อไปจนกว่าจะมีคนรับสาย

เขาไม่ได้ยินคำถามเย็นชาของหลี่หลงหมิง หลังจากให้ผู้ช่วยรับสายแล้ว เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพูดว่า “นี่ พี่หลงหรือเปล่า”

หลี่หลงหมิงอดทนกลั้นหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “นายโทรมา แต่ไม่รู้จักฉันงั้นหรอ รนหาที่ตายหรือไง นายเป็นใคร?”

ขณะพูดหลี่หลงหมิง ไม่ได้ยินเสียงของอีกฝ่าย เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวและเห็นว่าโน้ตในสมุดที่อยู่คือหลิวหมิงอวี่ เขาจำได้ทันทีว่าเป็นใคร

ก่อนที่หลิวหมิงอวี่จะตอบได้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพว่า “โอ้ พี่อวี่นี่เอง มีอะไรให้ช่วยหรือครับ ไม่ว่าจะต้องบุกน้ำลุยไฟ ตราบใดที่ฉันทำได้ ฉันจะทำ”

ความเข้าใจผิดครั้งสุดท้ายทำให้หลี่หลงหมิงรู้ว่า หลิวหมิงอวี่ไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล

แม้ว่าการพบกันครั้งแรกจะไม่ค่อยน่าพอใจนัก แต่ครั้งที่สองก็ยังดี

หลิวหมิงอวี่รู้สึกประหลาดใจ เกิดอะไรขึ้นกับเขา?

น้ำเสียงเปลี่ยนเร็วจัง “พี่หลง เรื่องเป็นแบบนี้ ผมเปิดบริษัทใหม่ แต่ช่วงนี้มีคนมาที่นี่เยอะ และไม่มีคนรักษาความปลอดภัย ฉันต้องการให้พี่หลงช่วย หาคนมาทำหน้าที่เป็น รปภ. ของบริษัทเราชั่วคราว”

หลี่หลงหมิงถามด้วยความประหลาดใจ “อะไรนะ นักเลงข้างถนนคนไหนกล้าที่จะล้อมบริษัทของพี่อวี่”

จากนั้นน้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนไปและเขาพูดอย่างโกรธเคือง “พี่อวี่บริษัท ของคุณอยู่ที่ไหน ฉันจะพาพี่น้องของฉันไปตอนนี้เลย

ถึงแม้ว่เขาจะไม่รู้ว่าพี่อวี่เก่งขนาดนั้น ทำไมเขาถึงไม่เอาชนะคนที่กล้ารบกวนเขา ตอนนี้เมื่อพี่อวี่ต้องการกำลังคน ถึงเวลาที่เขาจะต้องลงสามเองแล้ว”

เมื่อหลิวหมิงอวี่ได้ยิน เขารู้ว่าอีกฝ่ายรับฟังแล้ว จึงอธิบายเรื่องของบริษัทอย่างรวดเร็ว

หลังจากฟัง หลี่หลงหมิงก็รู้ว่าเขาได้ยินผิดไป ปรากฎว่าไม่ใช่ผู้คนบนท้องถนนที่ปิดล้อมบริษัทพี่อวี่ แต่มีนักข่าวที่น่ารำคาญและผู้ห่วงใยบางคน

หลี่หลงหัวเราะอย่างสดใสและกล่าวว่า “พี่อวี่ ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะส่งเจ้าต้าหู่ไป แค่เขายืนอยู่ที่ประตูก็เป็นเทพแห่งประตูที่มีชีวิต”

เมื่อพูดถึงเรื่องหลัง เขาก็จำบางอย่างได้ และพูดต่อว่า “เอ่อ ลืมเรื่องเก่าๆของเราไปก่อน คราวที่แล้วอาการบาดเจ็บของต้าเป้ายังไม่ค่อยดี แต่ไม่เป็นไร ถึงต้าเป้าไม่อยู่แต่เหล่าหลางก็ยังใช้งานได้”

หลิวหมิงอวี่จำได้ว่าทั้งสองได้พบกันเป็นครั้งแรกคือตอนที่ต้าเป้าท้าทายเขาและถูกเขาตอบโต้จนซี่โครงหักไปหลายซี่

แต่ทำไมเขาถึงคิดว่ามันเกิดขึ้นมานานแล้วล่ะ? ทำไมตอนนี้ยังไม่ดีขึ้น

หลิวหมิงอวี่ทำได้เพียงแอบขอโทษในใจแล้วให้ที่อยู่ของบริษัทแก่หลี่หลงหมิง

หลี่หลงหมิงฟังที่อยู่และพูดอย่างจริงใจ “พี่อวี่ ไม่ต้องกังวล เราจะไปถึงที่นั่นภายในครึ่งชั่วโมง”

หลังจากวางโทรศัพท์ ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงก็ถามอย่างงุนงงว่า “พี่หลง นั่นใครคะ โทรมาเช้าขนาดนี้เชียว”

หลี่หลงหมิงสวมเสื้อผ้าแล้วพูดว่า “พี่อวี่น่ะ ฉันมีเรื่องต้องทำ เธอนอนต่อเถอะ”

หลังจากพูดโดยไม่รอให้หญิงสาวตอบ เขาก็โทรหาเหล่าหลางกับต้าหู่ทันที บอกให้พวกเขารีบไปยังบริษัทของหลิวหมิงอวี่

หลังจากวางสายหลิวหมิงอวี่ยิ้มให้หวงอี้และกล่าวว่า “ปัญหาด้านความปลอดภัยชั่วคราวได้รับการแก้ไขแล้ว”

หวงอี้รู้ว่าเขาเพิ่งโทรหาใคร เธอลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “สามี ตัวตนของพี่หลงจะไม่ทำให้เกิดปัญหาใช่ไหม?”

หลิวหมิงอวี่ตบไหล่เธอและพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร เป็นแค่การรักษาความปลอดภัยชั่วคราว จะไม่มีปัญหา”

หลังจากพูด เขาพูดกับหลี่เหวินลี่อีกครั้ง “ถ้ามีคนชื่อหลี่หลงหมิงมาหา แจ้งฉันด้วย”

“ได้ค่ะท่านประธาน” หลี่เหวินลี่พยักหน้า เธอเพิ่งได้ยินเจ้านายแก้ปัญหาด้านความปลอดภัยของบริษัท

ในตอนเช้ามีผู้คนกลุ่มใหญ่รายล้อมเธอ เธอยังคงกังวลเล็กน้อย เมื่อมีคนรักษาความปลอดภัยกำลังมา หัวใจของเธอก็คลายความกังวลลง