SWO ตอนที่ 87 พ่อแม่ตกอยู่ในอันตราย!
โลกทั้งใบถูกแสงกระบี่ปกคลุมในทันที ณ จุดที่กำแพงสูงถล่มลงมา นักรบอสูรจำนวนมากที่เพิ่งพุ่งเข้ามาถูกแสงกระบี่แหลมคมสะบั้นฉีกเป็นชิ้น ๆ
ราชันอสูรสามตัวไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบสนอง พริบตาเดียวร่างของพวกมันก็ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน และตกลงกระแทกพื้นด้วยเสียงอันดัง ซึ่งร่างใหญ่ของพวกมันบังเอิญไปปิดช่องตรงกำแพงสูงพอดี
ผู้บัญชาการกองพันชู และกลุ่มผู้ฝึกยุทธต่างตกตะลึง
ไม่นานร่างในเกราะสีแดงก็ปรากฏในสายตา ขณะที่เสียงหนึ่งดังขึ้น "โทษที ข้ามาช้าไปหน่อย!"
ผู้บัญชาการกองพันชูเป็นคนแรกที่ตอบสนอง เขากระโดดไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น “ผู้อาวุโสโจว ผู้อาวุโสโจวยังมีชีวิตอยู่!!”
ผู้ฝึกยุทธที่เหลือกลับมารู้สึกตัว และตื่นเต้นเช่นกัน
โฮก!
ราชันอสูรที่เหลืออีกห้าตัวส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว
โจวเฮาหันกลับมา และสั่ง “พวกเจ้ารีบกำจัดนักรบอสูรเถอะ ส่วนทางนี้ข้าจะจัดการเอง!”
“ผู้อาวุโสโจว ระวัง…”
ก่อนที่ผู้บัญชาการกองพันชูจะพูดจบ เขาก็เห็นร่างโจวเฮากระพริบพร้อมหัวของราชันอสูรขั้นกลางทั้งห้าที่ตกลงมา
มันราวกับโจวเฮาไม่เคยขยับไปไหน
ผู้ฝึกยุทธทุกคนตกตะลึง
“พะ พวกมันตายแล้ว?”
“นั่นมันราชันอสูรขั้นกลางเชียวนะ!!”
ทุกคนแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนอง ร่างของโจวเฮาก็กระพริบอีกครั้ง
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
แสงกระบี่กระจายออกและเชื่อมต่อกัน สาดประกายไปรอบ ๆ แม่ทัพอสูรจำนวนมากราวกับแสงดาวที่ส่องประกายระยิบระยับ
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งนาที แม่ทัพอสูรนับพันที่อยู่นอกกำแพงสูงก็ล้มลงทั้งหมด
นักรบอสูรหลายแสนตัวตื่นตระหนก หากไม่มีแม่ทัพอสูร และราชันอสูรคอยช่วย พวกมันก็ไม่สนใจโจมตีกำแพงสูงอีกต่อไป และเริ่มหันหลังหนีอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ โจวเฮาก็หันไปมองผู้บัญชาการกองพันชู “ข้าสามารถไว้ใจให้พวกเจ้าดูแลสถานีทางใต้ได้ใช่ไหม?”
ผู้บัญชาการกองพันชู และเหล่าผู้ฝึกยุทธยังคงตกอยู่ในความงุนงง
โจวเฮาส่ายหัว และเหลือบมองหน้าจอเสมือน แต่มันกลับทำให้เขาสะดุ้งทันที
แต้มโชค: 11,570,000 (ระดับปัจจุบัน: สมหวังทุกประการ)
แต้มโชคของเขาทะลุไปถึง 10 ล้าน และดูเหมือนระดับของมันจะเพิ่มขึ้นไปอีกขั้นด้วย
“ฮาฮ่า คลื่นอสูรเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับการเก็บแต้มโชคจริง ๆ!”
โจวเฮาที่กลับมารู้สึกตัวตื่นเต้น
โดยปกติในพื้นที่รกร้าง ถ้าเขาต้องการฆ่าแม่ทัพอสูรขั้นสูง เขาต้องวิ่งไปรอบ ๆ เพื่อค้นหา นอกจากนี้ถ้าเขาฆ่าพวกมันมากเกินไป แม่ทัพอสูรตัวอื่น ๆ ก็จะวิ่งหนีไปแน่นอน ส่วนราชันอสูรซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาด เมื่อสัมผัสเจอเขา พวกมันจะรีบหนีไปอย่างบ้าคลั่งทันที
ดังนั้นอย่าว่าแต่การสะสมให้ได้มากกว่า 10 ล้านแต้มเลย กระทั่งเก็บให้ครบ 1 ล้านแต้มก็ยังนับว่าเป็นเรื่องยากมาก
แต่คลื่นอสูรนั้นต่างกัน
เพราะระหว่างคลื่นอสูร แม่ทัพอสูร และราชันอสูรจำนวนมากจะรวมตัวกันตามคำสั่งของจักรพรรดิอสูร ซึ่งแน่นอนว่าพวกมันไม่กล้าขัดคำสั่ง ดังนั้นมันจึงเปิดโอกาสให้เขาสะสมแต้มโชคอย่างบ้าคลั่ง
ตอนนี้เพียงแค่จัดการกองทัพสัตว์อสูรที่สถานีทางใต้ แต้มของเขาก็เกิน 10 ล้านแต้มเข้าไปแล้ว หากเขาสามารถจัดการสัตว์อสูร และแมลงที่มาโจมตีเมืองในครั้งนี้ได้ทั้งหมด...
ดวงตาของโจวเฮาเป็นประกาย เขาหวังว่าเขาจะสามารถรีบไปที่สถานีทางตะวันออก และจัดการสัตว์อสูรทั้งหมดได้ซะเดี๋ยวนี้เลย
“ผู้อาวุโสโจว ผู้อาวุโสโจว… หากได้ยินโปรดตอบด้วย!!”
เวลานี้เสียงขาด ๆ หาย ๆ ได้ดังขึ้นจากช่องสัญญาณไร้สาย
ความคิดของโจวเฮาถูกขัดจังหวะ
เมื่อเห็นว่าเป็นเสียงของผู้บัญชาการจ้าว เขาจึงรีบตอบกลับทันที “ผู้บัญชาการจ้าว สถานการณ์ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?”
“เยี่ยม ผู้อาวุโสโจว ท่านยังไม่ตาย!”
“ขอบคุณพระเจ้า ผู้อาวุโสโจว ท่านยังมีชีวิตอยู่!”
“ในที่สุดแผนกข่าวกรองก็ทำตัวมีประโยชน์ได้เสียที!”
เสียงตื่นเต้นของเหอเปียว และเจิ้นหงดังขึ้นอย่างรวดเร็วจากช่องสัญญาณไร้สาย
ผู้บัญชาการจ้าวรีบกล่าวขึ้น “ผู้อาวุโสโจว สถานการณ์ของสถานีทางตะวันออกยังคงอยู่ในการควบคุม ว่าแต่ตอนนี้ท่านอยู่ไหน?”
โจวเฮาตอบ “ตอนนี้ข้าอยู่ที่สถานีทางใต้ ข้าได้ขับไล่กองทัพสัตว์อสูรกลับไปแล้ว และกำลังจะมุ่งหน้าไปที่สถานีทางตะวันออกของท่าน!”
"อะไรนะ? กองทัพสัตว์อสูรของสถานีทางใต้ถูกขับไล่?”
“ผู้อาวุโสโจวจงเจริญ!”
“ฮ่าฮ่า ผู้อาวุโสโจวยังคงแข็งแกร่งเช่นเคย!”
เหอเปียว เจิ้น และปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธที่เหลือตะโกนอย่างตื่นเต้น
ผู้บัญชาการจ้าวก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน ความกังวลในน้ำเสียงของเขาผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด “ผู้อาวุโสโจว แนวป้องกันที่สถานีทางเหนือ กับสถานีทางตะวันตกเวลานี้ได้พังทลายลงไปแล้วทำให้มีแมลง และสัตว์อสูรจำนวนมากบุกเข้าไปในเมือง ข้าไม่สามารถส่งใครไปที่นั่นได้ ดังนั้นข้าจึงหวังว่าท่านจะสามารถไปที่นั่น และให้การสนับสนุนได้!”
"อะไรนะ? เมื่อครู่ท่านบอกว่าแนวป้องกันของสถานีทางตะวันตกพังทลายลงแล้ว?“ร่างกายของโจวเฮาสั่น”แล้วชาวเมืองล่ะ?”
ผู้บัญชาการจ้าวสามารถบอกได้ว่าโจวเฮากังวล เขาจึงรีบกล่าวทันที “ผู้อาวุโสโจวไม่ต้องกังวลไป ชาวเมืองส่วนใหญ่ถูกย้ายไปยังใต้ดินเรียบร้อย แต่ยังมีอีกไม่น้อยที่…”
โจวเฮาขัดจังหวะเขา “ข้าจะไปที่นั่นทันที!”
สิ้นเสียงร่างของเขาก็หายไปจากจุดเดิม
ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนมัธยมเมืองฉู ชุมชนหยางหยวน หรือที่ตั้งของบริษัทที่พ่อแม่ของเขาทำงานอยู่ พวกมันทั้งหมดล้วนแล้วแต่ตั้งอยู่ที่สถานีทางตะวันตกทั้งสิ้น
ตอนนี้แนวป้องกันของสถานีทางตะวันตกได้พังทลายลงปล่อยสัตว์อสูรจำนวนมากเข้าไปสร้างความเสียหาย ซึ่งนั่นหมายความว่าพ่อแม่ของเขากำลังตกอยู่ในอันตราย!