836 - จักรพรรดิโบราณที่อยู่ในโลงศพ 

836 - จักรพรรดิโบราณที่อยู่ในโลงศพ

“นี่ มีอักขระโบราณอยู่บริเวณนี้ด้วย”

ทันใดนั้น มีคนอุทานออกมาและพบอักขระจำนวนหนึ่งที่อีกด้านของแท่งน้ำแข็ง คำที่ถูกแกะสลักอยู่นั้นทำให้ทุกคนตกใจอย่างถึงที่สุด

“ขอยืมโลงศพมาใช้ก่อน…”

พวกเขาพูดไม่ออก ยืมโลงศพจากเทพโบราณ คนคนนี้ก็เป็นเทพโบราณหรือไม่?

“ไม่ถูกต้อง นี่เป็นอักขระโบราณของเผ่าพันธุ์มนุษย์ มันเป็นอักขระจากคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ก่อนยุคดึกดำบรรพ์ สิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธุ์อื่นไม่มีวันใช้อักขระนี้” ใครบางคนตะโกน

ทุกคนตื่นตัวมากขึ้น ก่อนหน้านี้พวกเขาให้ความสนใจกับผลึกน้ำแข็งนี้มากเกินไป และลืมนึกถึงความผิดปกติครั้งใหญ่นี้

“ชายผู้แข็งแกร่งแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้หยิบยืมโลงศพของเทพโบราณเพื่อหลับไหลและฝังซากศพของเทพไว้ในก้อนน้ำแข็งนี้ เขาจะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หรือไม่?”

“อักขระเหล่านี้เป็นเหมือนกับเต๋าสวรรค์ พวกเจ้าเคยเห็นมันหรือไม่?”

“ใช่ ดูคุ้นตามาก แต่จำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”

ทุกคนตกใจมาก คนคนนั้นเป็นใครกันแน่?

พวกเขาไม่ได้แตะต้องผลึกน้ำแข็ง และกลับมาที่โลงศพซึ่งถูกแกะสลักจากต้นไม้เซียนอีกครั้ง จากนั้นทุกคนก็ยืนอยู่ด้านหน้าของโลงศพพร้อมกัน

“นี่...รอยประทับ”

ผู้คนต่างประหลาดใจเมื่อเห็นสัญลักษณ์ที่คลุมเครือซึ่งแสดงถึงตัวตนของบุคคลนั้น

โลงศพโบราณถูกจัดวางในแนวนอนและมีกิ่งไม้ยาวกว่าหนึ่งจั้งปิดกั้นด้านหน้าของโลงไว้ หมอกที่ไหลเวียนรอบๆ โลงศพยังคงนิ่งอยู่ และมีร่องรอยที่คลุมเครืออยู่บนผนังด้านข้าง

สายตาของทุกคนหันไปหาผู้คนจากราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ่ ทุกคนตกตะลึงเต็มไปด้วยความตกใจที่อธิบายไม่ถูก นี่คือเครื่องหมายของตระกูลเซี่ย

“นี่คือ...จักรพรรดิมนุษย์ บรรพชนก่อนยุคโบราณ” ใครบางคนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

หัวใจของผู้คนต่างพากันตื่นตะลึง ไม่น่าแปลกใจเลยที่อักขระโบราณเหล่านั้นถูกพบบนน้ำแข็ง ใบหน้าของผู้คนในราชวงศ์ เซี่ยต่างก็เปลี่ยนไป นี่คือจักรพรรดิมนุษย์ซึ่งเป็นบรรพชนของพวกเขาไม่ผิดแน่นอน

“ไม่น่าแปลกใจที่ข้าเห็นอักขระเหล่านั้นแล้วรู้สึกคุ้นเคย ข้าเคยเห็นพวกมันในวังของจักรพรรดิเซี่ยมาก่อน” จู่ๆ ก็มีใครบางคนกล่าวขึ้นมา

ราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ๋ซึ่งเป็นสี่ราชวงศ์อมตะในจงโจวว่ากันว่าบรรพชนของพวกเขาคือมนุษย์ที่ดำรงชีวิตอยู่ในยุคที่เก่าแก่ที่สุด เขาคือจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่คนแรกของโลกนี้

แม้ว่าท้องพระโรงที่เคยเป็นที่ประทับของจักรพรรดิโบราณปัจจุบันจะมีเพียงความว่างเปล่า แต่ลูกหลานของตระกูลเซี่ยยังคงได้รับความคุ้มครองจากพลังลึกลับที่อยู่ภายในมาจนถึงปัจจุบัน

แม้ร่องรอยบนโลงศพจะไม่ชัดเจนแต่ก็พอจะคาดเดาได้ มันมีสัญลักษณ์ของบรรพชนจากราชวงศ์เซี่ยเท่านั้นที่ทำเครื่องหมายนี้ ซึ่งชนรุ่นหลังถือว่านี่เป็นเครื่องหมายตราสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์อมตะ

“ทำไมจักรพรรดิมนุษย์ถึงมาที่นี่?” ทุกคนต่างตกตะลึงและมองไปยังผู้คนในราชวงศ์เซี่ยอันยิ่งใหญ่ในเวลาเดียวกัน

จักรพรรดิโบราณมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น จักรพรรดิมนุษย์แม้ว่าจะเป็นบรรพชนของราชวงศ์เซี่ย แต่ก็ยังมีผู้คนไม่น้อยอ้างตัวเป็นทายาทของเขา

ดังนั้นการที่ราชวงศ์เซี่ยจะอ้างสิทธิ์ในโลงศพนี้เพียงลำพังย่อมไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

“บรรพชน…ค้นหาความลึกลับของชีวิตและความตาย ไม่มีใครรู้ว่าท่านต้องการทำอะไรกันแน่ ตำราโบราณที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ล้วนหายสาบสูญไปหมดแล้ว”

บางคนจ้องไปที่ผู้คนในราชวงศ์เซี่ยและตัวสั่นเมื่อพวกเขากล่าวถึงคำว่า

“บรรพชน”

ชื่อนี้ย่อมทำให้ทุกคนหวาดกลัว แม้ว่าจะไม่มีใครกล่าวถึงมาหลายปีแล้วก็ตาม

“ตามบันทึกโบราณบรรพชนได้เข้าสู่สันโดษเป็นเวลาหลายปี และกว่าที่ผู้คนในตระกูลจะรู้ตัวท่านก็หายตัวไปนานแล้ว” จักรพรรดิเซี่ยถอนหายใจอย่างสบายๆ

ทุกคนเวียนหัวเล็กน้อย จักรพรรดิโบราณสร้างราชวงศ์อมตะขึ้น ปกครองแม่น้ำและภูเขาเป็นระยะทางหลายพันลี้ เขาเป็นผู้อยู่ยงคงกระพันในสวรรค์และปฐพีแต่กลับไม่มีแม้กระทั่งสุสานของตัวเอง

สุดท้ายผู้คนก็โล่งใจเล็กน้อย นี่คือโลงศพที่แกะสลักจากต้นไม้เซียนซึ่งมีตำนานอันยิ่งใหญ่ แต่ไม่มีใครได้ครอบครองมันยกเว้นเทพโบราณที่เหลือเพียงผิวหนังเท่านั้น

จักรพรรดิมนุษย์ได้ปล้นโลงศพจากเทพโบราณเหมือนนกกาเหว่าที่เข้าครอบครองรังของอีกา ทันทีที่ได้ข้อสรุปนี้ทุกคนก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

ไม่เพียงแต่โลงศพนี้ แต่สถานที่แห่งนี้จะต้องมีความลับมากมายซุกซ่อนอยู่ ไม่เช่นนั้นจะเป็นไปได้อย่างไรที่จักรพรรดิมนุษย์จะเลือกสถานที่แห่งนี้อย่างเฉพาะเจาะจง?

“ท่านบรรพชน ลูกหลานอกตัญญูขอคำนับท่าน หลังจากนี้ลูกหลานอกตัญญูจะขอเชิญท่านกลับไปพำนักที่บ้านของเรา” น้องชายของจักรพรรดิเซี่ยเช็ดน้ำตาของเขาด้วยเสื้อคลุมมังกรทองสีม่วง

เมื่อได้ยินคำพูดนี้หลายคนก็มีสีหน้าผิดปกติ ตาแก่คนนี้หมายความว่าอย่างไร? เขาต้องการที่จะทำอะไร?

นี่คือโลงศพที่เทพโบราณทิ้งไว้ หากพวกเขาต้องการจะย้ายออกไปย่อมเป็นไปไม่ได้

ไม่ต้องกล่าวถึงว่าร่างของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เป็นสมบัติล้ำค่าสูงสุด อาวุธศักดิ์สิทธิ์ในนั้นก็เช่นเดียวกัน ว่ากันว่าโลงศพที่แกะสลักจากต้นไม้เซียนนั้นหายากมาก

และต้นชาแห่งการรู้แจ้งก็เป็นสมบัติที่นักบวชแห่งทะเลทรายตะวันตกทุกคนล้วนปรารถนา

“นี่เป็นบรรพชนราชวงศ์เซี่ยของข้า ดังนั้นสหายทั้งหลายจะขัดขวางเราหรือ?” จักรพรรดิเซี่ยผู้สง่างามสวมมงกุฎเก้ามังกรถามด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ

ไม่มีใครโต้เถียง จากมุมมองของลูกหลาน เป็นการถูกต้องอย่างยิ่งที่จะจัดการศพของบรรพชนของพวกเขาและไม่มีทางที่ใครจะหยุดเรื่องนี้ได้

แต่ทว่าศพนี้ผิดปกติเกินไป มันเป็นวัตถุเซียนที่ประเมินค่าไม่ได้นี่ยังไม่รวมถึงอาวุธเต๋าสุดขั้วที่จักรพรรดิโบราณทิ้งไว้ด้วย มหาอำนาจใดจะยินดีเสริมเขี้ยวเล็บให้กับคู่แข่ง?

บรรยากาศในตอนนี้หนาวเย็นลงทันที ไม่ต้องกล่าวถึงผู้ยิ่งใหญ่จากนิกายต่างๆ แค่ราชวงศ์หลักในจงโจวอีกสามแห่งก็ไม่ยอมให้ราชวงศ์เซี่ยได้รับศพของจักรพรรดิโบราณไปอย่างแน่นอน

นอกจากนี้ยังมีปรมาจารย์ปีศาจและปรมาจารย์สงครามของหนานหลิง รวมทั้งเหล่านักบวชแห่งทะเลทรายตะวันตก ผู้ใดไม่ใช่มหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน

ทุกคนมาที่นี่ก็เพื่อสมบัติ พวกเขาจะปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามครอบครองสมบัติอันยิ่งใหญ่เพียงคนเดียวได้อย่างไร?

“แม้ว่าข้าจะมีชีวิตมาหลายพันปีแล้วแต่ก็ยังไม่เคยเห็นใบหน้าของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เลย วันนี้ไม่ว่าอย่างไรพวกเราก็ต้องขอกราบสรีระศักดิ์สิทธิ์ของท่านสักครั้ง”

“หากข้าโชคดีที่ได้เห็นการดำรงอยู่ที่ยิ่งใหญ่เช่นจักรพรรดิโบราณต่อให้ตายก็คุ้มค่าแล้ว”

คนอื่นๆ ต่างเห็นด้วย ตราบใดที่โลงศพถูกเปิดออก จะมีการต่อสู้นองเลือดอย่างแน่นอน

“ซากศพของบรรพชนไม่สามารถแตะต้องได้” น้องชายของจักรพรรดิเซี่ยตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวด้วยคิ้วที่สั่นเทา

“ใช่บรรพชนคือจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เผ่าพันธุ์มนุษย์ เราจะเปิดโลงศพเพื่อรบกวนท่านได้อย่างไร?” จักรพรรดิเซี่ยกล่าว

ปรมาจารย์นิกายคนหนึ่งได้กล่าวขัดคอเขาขึ้นทันที “เราทุกคนล้วนต้องการเห็นจักรพรรดิโบราณเพื่อจะได้แสดงความเคารพให้เป็นศิริมงคลแก่ตัวเอง จะเรียกว่ารบกวนได้อย่างไร?”

บรรยากาศในสถานที่นั้นกลับมาเย็นเยียบอีกครั้ง พายุกำลังใกล้เข้ามา และศพของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็เพียงพอที่จะทำให้ซากศพของผู้คนกองพะเนินเป็นภูเขา

แต่ทว่าถึงการโต้เถียงจะดำเนินไปอย่างไม่สิ้นสุดแต่ก็ไม่มีใครกล้ายื่นมือเข้าไปเปิดโลงศพ เพราะพวกเขาไม่เพียงแต่กลัวคนอื่นจะได้สมบัติเท่านั้น แต่ยังกลัวจักรพรรดิที่นอนอยู่ในโลงศพนั้นด้วย

บรรพชนผู้มีชื่อเสียงที่สั่นสะเทือนทั้งสมัยโบราณ และปัจจุบันคัมภีร์จักรพรรดิมนุษย์ก็ถือเป็นหนึ่งในคัมภีร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

ว่ากันว่ามีเพียงทักษะการโจมตีที่อยู่ในเก้าญาณวิเศษลึกลับ คัมภีร์จักรพรรดิเต๋า คัมภีร์มังกรหงส์ และคัมภีร์ไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่สามารถนำมาเปรียบเทียบได้

ในแง่ของการโจมตีเพียงอย่างเดียว พลังของทักษะนี้ก็เทียบได้กับทักษะการโจมตีของเก้าญาณวิเศษลึกลับแล้ว

บรรพชนผู้เป็นตำนานมีชื่อเสียงนับหมื่นปีเปรียบได้กับเทพในเผ่าพันธุ์มนุษย์ ว่ากันว่าเมื่อเขายืนอยู่บนจุดสูงสุดเขาเคยเอาชนะผู้อมตะที่แท้จริงด้วยซ้ำ

ย้อนกลับไปในตอนนั้น พลังโจมตีของเขาทำให้โลกทั้งใบสั่นสะท้านไม่มีใครเทียบได้

นี่คือจักรพรรดิที่อยู่เหนือสิ่งมีชีวิตทั้งปวง เขาทิ้งร่องรอยที่ลบไม่ออกในประวัติศาสตร์โบราณของเผ่าพันธุ์มนุษย์ แม้ว่าคนจะร่วงหล่นไปแล้วแต่กลิ่นอายที่เก็บซ่อนไว้ในสมบัตินี้ก็เพียงพอที่จะกวาดล้างสิ่งมีชีวิตทุกคนที่อยู่บนยอดเขาอย่างแน่นอน

ในบรรดาผู้คนทั้งหมดในตอนนี้ยอดฝีมือหลายคนของราชวงศ์เซี่ยต่างขมวดคิ้วไม่พอใจ พวกเขารู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่กำลังของพวกเขาในตอนนี้จะพาซากศพของบรรพชนออกจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย

“เอาล่ะ มาเปิดโลงกันเถอะ พวกเราราชวงศ์เซี่ยเพียงต้องการเอาศพของบรรพชนกลับไปเท่านั้น ในส่วนของโลงศพและสมบัติที่อยู่ข้างในถือว่ามอบเป็นของขวัญให้กับทุกคนก็แล้วกัน” จักรพรรดิเซี่ยกล่าวโดยตรง

“วิ้ว!”

เกิดความโกลาหลในทันที แม้แต่คนที่มีอำนาจมากที่สุดก็อดที่จะกลั้นหายใจไม่ได้ อาจมีการนองเลือดหลังจากเปิดโลงศพ และทุกคนก็ถอยห่างออกไปทันที