ตอนที่ 193 CEO อสังหาจงเฮง

"พี่หมิงเกิดอะไรขึ้นคะ?"

สาวสวยตัวสูงได้คว้าแขนของฮงจินหมิงมากอด

ฮงจินหมิงรีบดึงแขนของเขาออกอย่างแรง จากนั้นเขาก็ตบไปที่หน้าของสาวสวยคนนั้น

"เพี๊ยะ"

"ไสหัวไป"

ใบหน้าของฮงจินหมิงแดงก่ำ สายตาของเขาดูอาฆาตต่อทุกสิ่งบนโลกใบนี้

"กรี๊ดดดดดด"

หญิงสาวที่ถูกตบที่ใบหน้าได้เอามือมาจับแก้มของเธอและเปิดประตูรถวิ่งหนีไป

ส่วนหญิงสาวอีกคนเห็นแบบนั้น เธอก็รีบลุกจากเบาะและวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว

"แมงเอ๊ย"

ฮงจินหมิงมองไปรอบๆ จากนั้นเขาก็ขึ้นไปนั่งตรงคนขับและสตาร์ทรถอย่างเร็ว

เขาเหยียบคันเร่งลงไปเต็มเท้า จากนั้นก็หมุนพวงมาลัยเพื่อกลับรถ

"ตู้มมมมมมมมมม"

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น รถของฮงจินหมิงได้ชนเข้าต้นไม้อย่างแรง ฮงจินหมิงนั่งก้มหน้าอยู่ในรถ ปากของเขามีเลือดไหลออกมา

"ไปกันเถอะ"

ซงหมิงเจียงพูดหลังจากเห็นสภาพอันดูไม่ได้ของฮงจินหมิง

"น่าจะไม่รอด"

"ไม่แน่นะ ไอ้คนแบบนี้มักจะหนังเหนียวเสมอ"

เสี่ยวจุนหัวเราะ

ต้าเฟยได้สตาร์ทรถและมุ่งหน้ากลับไปยังโรงแรมเพนนินซูล่า ไม่นานพวกเขาก็ได้มาถึงโรงแรม

ทั้งสามคนขึ้นลิฟต์และกดไปยังชั้นบนสุด

"ก๊อกๆ"

ขณะนั้นเองซูข่านเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขากำลังเช็ดผมของเขาอยู่

มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาได้หรี่ตาเล็กน้อยและเดินมองที่ตาแมว

ซูข่านเห็นซงหมิงเจียง เสี่ยวจุน และต้าเฟยยืนอยู่ข้างนอกประตู

ทั้งสามคนนี้ซูข่านได้ส่งพวกเขาออกไปจับตาดูฮงจินหมิง 2-3 วันที่ผ่านมาซูข่านแทบไม่เห็นหน้าใครสักคนในนี้เลย

แล้วเกิดอะไรขึ้น ทำไมทั้งสามคนถึงได้กลับมาหาเขาที่นี่ ซูข่านรู้สึกงุนงงเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตู

"พี่สามครับ"

"คุณซู"

เมื่อซูข่านเปิดประตู เสียงเรียกเขาก็ดังขึ้นมา ต้าเฟยจะเรียกซูข่านว่าคุณซู ส่วนซงหมิงเจียงและเสี่ยวจะเรียกเขาว่าพี่สาม

ซูข่านพยักหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนจะพูดว่า

"เข้ามาสิ"

ซูข่านหันหลังและกลับไปนั่งที่โซฟา เขารู้สึกว่าน่าจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขา

ทั้งสามคนเดินตามซูข่านเข้ามาในห้อง ซูข่านได้มองไปที่พวกเขาทั้งสามที่กำลังยืนอยู่

"นั่งลง"

ทั้งสามคนไม่ยอมนั่ง จากนั้นซงหมิงเจียงก็ได้ยืดอกและพูดอย่างเคร่งขรึม

"พี่สามครับ"

"ฮงจินหมิงประสบอุบัติเหตุด้วยรถยนต์ของเขา ถ้าว่าไม่ตายก็น่าจะบาดเจ็บสาหัสอยู่ อาจจะต้องพักฟื้นในโรงพยาบาลเป็นเวลานานครับ"

"อืม"

ซูข่านพยักหน้าโดยไม่บอกว่าซงหมิงเจียงทำงานได้ดีรึเปล่า เขารู้ว่าอุบัติเหตุครั้งนี้ของฮงจินหมิงต้องเป็นฝีมือของซงหมิงเจียงหรือคนที่เกี่ยวข้องแน่ๆ

ซงหมิงเจียงได้พูดถึงเหตุการณ์บนเรือที่ไฟไหม้ และพวกนักฆ่าจากเวียดนามอีก

เขากับเสี่ยวจุนสลับกันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนจะเกิดเรื่องกับฮงจินหมิง

ดวงตาของซูข่านเป็นประกายเล็กน้อย หลังรู้ว่าทั้งสองคนได้ไปทำอะไรมา

ในช่วงเวลานี้ มีคนจำนวนมาเดินทางมาจากเวียดนาม พวกมาเฟียท้องถิ่นพยายามแย่งชิงอาณาเขตกันอยู่ เป็นเรื่องง่ายที่พวกนั้นจะลักลอบเข้ามา

ส่วนนักฆ่าอะไรพวกนั้น น่าจะเป็นมาเฟียที่ถูกฮงจินหมิงจ้างวานมา มันเป็นคนสกปรกอย่างที่จางหม่านได้บอกกับเขาจริงๆ

ถ้าหากว่าเขาไม่ตาย ฮงจินหมิงแหละที่ต้องตาย ซูข่านได้มองไปที่ซงหมิงเจียงและเสี่ยวจุน หากว่าไม่ได้สองคนนี้ทำงานให้ ป่านนี้เขาอาจจะไปเฝ้ายมบาลแล้วก็เป็นได้

"ทำได้ดีมาก"

ซูข่านเอ่ยปากชมทั้งสองคน

"หลังจากนี้ ดูเหมือนจะไม่มีใครมารบกวนพวกเราอีกแล้ว"

ซูข่านพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

"ใช่ครับคุณซู ไม่มีใครมายุ่งกับคุณอีกแล้ว

ต้าเฟยพูดเสริม

ซูข่านยิ้มให้กับต้าเฟยและพูดว่า

"ต้าเฟยงานนี้นายทำได้ดีมาก สนใจมาทำงานกับฉันไหมล่ะ?"

"ห้ะ"

ต้าเฟยตกใจเมื่อได้ยิน เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและเอามือมาขยี้ที่ตาตัวเอง ก่อนจะพูดว่า

"โอกาสที่คุณซูมอบให้ ผมไม่มีทางปฏิเสธได้อยู่แล้วครับ"

ต้าเฟยตะกุกตะกักและพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น เขาอยากทำงานกับคุณซูมานานแล้ว เขาอยากเป็นเหมือนกับหัวหน้าสูบ้าง

โอกาสมาถึงที่แบบนี้ ถึงไม่เต็มใจก็ต้องรับไว้ก่อน

"ขอบคุณมากครับคุณซูที่ให้โอกาส"

ต้าเฟยรีบโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว เขาก้มตัวเกือบจะ 90 องศาและมองไปที่ซูข่าน

สูเจิ้งเหมาที่เป็นญาติของเขา หลังจากที่ทำงานกับคุณซูตอนนี้ยิ่งใหญ่ขนาดไหนแล้วรู้ไหม?

ถึงแม้ต้าเฟยจะไม่ได้ต้องการหน้าที่ยิ่งใหญ่เหมือนกับสูเจิ้งเหมา แต่เขาก็รู้สึกดีใจมากที่ได้ทำงานกับซูข่าน

"ไม่เป็นไร"

ซูข่านยิ้มเล็กน้อยและพูดต่อว่า

"ฉันเห็นนายทำงานทุ่มเทให้ฉันมาก มันเป็นผลจากความพยายามของนายล้วนๆเลย ฉันเลยอยากให้โอกาสนายสักหน่อย"

เมื่อซูข่านพูดจบ ต้าเฟยก็แทบจะน้ำตาไหลออกมา เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้คำชมจากคุณซู

"งั้นฉันขอถามอะไรนายหน่อย?"

ซูข่านมองไปที่ต้าเฟยและยิ้มเล็กน้อย ซูข่านรู้สึกว่าตำแหน่งนี้น่าจะเหมาะสมกับต้าเฟย

ต้าเฟยพอจะรู้จักธุรกิจประเภทนี้อยู่แล้ว ตัวตนของเขาก็ดูเหมาะสมไม่ใช่น้อย

"คุณซูครับ ผมยินดีตอบทุกคำถามที่คุณซูถามครับ"

ต้าเฟยพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพ

"คำถามง่ายๆเอง"

"นายอยากเป็น CEO ของอสังหาจงเฮงไหม?"

"เอ่อ…"

มุมปากของต้าเฟยได้กระตุก ใบหน้าของเขาตอนนี้ตกตะลึงและมองไปที่ซูข่าน ดวงตาของเขาเบิกกว้างจนแทบจะถลนออกมา

เขาอ้าปากค้างทำเหมือนจะพูดอะไรออกมา แต่ก็ไม่มีเสียงออกมาแม้แต่นิดเดียว

เขาหูฟาดอยู่รึเปล่า คุณซูไม่ได้พูดอะไรผิดใช่ไหม?

อสังหาจงเฮงอย่างงั้นเหรอ? ทำไมคุณซูถึงได้ให้เราเป็น CEO?

ต้าเฟยตื่นเต้นจนไม่สามารถพูดอะไรได้

"ใจเย็นๆ ต้าเฟย"

ซูข่านส่ายหัวขณะมองไปที่ต้าเฟย

"ตอนนี้ตำแหน่งนั้นยังไม่ว่างหรอก แต่เดี๋ยวไม่ถึงหนึ่งปีตำแหน่งนั้นก็จะว่างแล้ว"