บทที่ 298 ปล่อยให้พวกเขามีความสุขไปเถิด
บทที่ 298 ปล่อยให้พวกเขามีความสุขไปเถิด ดวงตาหงซ่านพลันแดงก่ำเล็กน้อย นางจำแทบไม่ได้แล้วว่าครั้งล่าสุดที่ตนอ่อนไหวเพียงนี้คือเมื่อใด นางเพิ่งรู้ว่าเซียวหลีไม่ใช่ผู้ที่แยกแยะเรื่องต่าง ๆ ไม่ได้ เรือนหลังเก่ายังคงเลี้ยงสุกรและกระบืออยู่หลายตัว นอกจากนี้เซียวจ้านยังสั่งให้คนงานซื้อไก่ เป็ด ปลา และแกะมา...
