ตอนที่ 192 ฮงจินหมิงหวาดกลัว

"ดับไฟเร็วเข้า"

"ไอ้ตี๋จะยืนบื้อทำไมอยู่รีบออกเรือเร็วเข้า เดี๋ยวมันก็ลามมาเรือเราหรอก"

"พวกเรามาช่วยกันเร็ว"

ผู้คนจำนวนมากถูกปลุกขึ้นมาด้วยเปลวไฟที่ลุกไหม้พร้อมกับควันไฟที่โหมกระหน่ำ ผู้คนต่างส่งเสียงโหวกเหวกโวยวาย

ณ รถคันหนึ่งไม่ห่างไกลจากท่าเรือมาก ต้าเฟยได้เห็นควันไฟลอยขึ้นหนาทึบ เขาเห็นผู้คนต่างวิ่งไปที่ท่าเรือกันอย่างเนื่องแน่น

ภายในหัวใจของเขาตอนนี้ เต้นเร็วราวกับมีคนมาวิ่งเล่นอยู่

"อึ้ก"

ต้าเฟยกลืนน้ำลายอึ้กใหญ่ลงไปในลำคอและพนมมือขึ้นมา

"นโมตัสะ นโมตัสะ โนตัสมะ พระพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ อามาคุสะ ขอให้พวกเขาไม่เกิดอุบัติเหตุทีเถิด"

ถ้าซงหมิงเจียงกับเสี่ยวจุนเกิดอะไรขึ้น คุณซูจะทำอะไรเขาบ้างเมื่อกลับไป?

ต้าเฟยตอนนี้หวาดกลัวมาก สติของเขาแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว

ถ้ารู้อย่างนี้จะได้เรียกคนมาให้เยอะกว่านี้ ไอ้นักฆ่าพวกนั้นมันจะทำอะไรกับพี่หมิงเจียงบ้างนะ?

ตอนนี้ฉัน…

"ก๊อกๆๆ"

มีเสียงเคาะกระจกดังขึ้น

"ใคร!!"

หัวใจของต้าเฟยหยุดเต้นไปชั่วขณะด้วยความตกใจ เขารีบหันไปมองที่กระจกอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็พบใบหน้าที่คุ้นเคยอยู่ที่หน้าต่าง

"พวกเราเอง เปิดประตูเร็ว"

เสียงของซงหมิงเจียงดังขึ้นที่นอกประตู

ต้าเฟยปลดล็อคประตูอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกโล่งใจที่เห็นซงหมิงเจียงและเสี่ยวจุนปลอดภัย

แสดงว่านักฆ่าที่อยู่ในท่าเรือน่าจะเสร็จสองคนนี้แล้ว

ซงหมิงเจียงและเสี่ยวจุนเปิดประตูรถและขึ้นอย่างรวดเร็ว

"ปัง"

ทั้งสองคนได้ปิดประตูรถเสียงดัง หลังจากสิ้นเสียงของประตูต้าเฟยก็ได้กลิ่นเลือดเต็มรถไปหมด

กลิ่นคาวเลือดแรงมากในรถ ต้าเฟยตกใจแต่ไม่ได้หันไปมอง แต่เขาสัมผัสได้ถึงมีดและแท่งเหล็กที่อาบไปด้วยเลือดอยู่

บางทีอาจจะมีวิญญาณตามติดพวกเขาทั้งสองคนมาขึ้นรถด้วยก็ได้

"เราจะกลับไปที่โรงแรมเลยไหม"

ต้าเฟยพยายามพูดให้ปกติที่สุดถึงแม้ภายในใจของเขาจะกลัวจนฉี่แทบราดแล้วก็ตาม

ซงหมิงเจียงส่ายหัว

"ไม่ พวกเราจะไปหาไอ้ฮงจินหมิง ฉันมีของขวัญจะมอบให้กับมัน"

"ฉันหวังว่ามันจะชอบของขวัญของนายนะ ฮ่าๆๆๆๆ"

เสี่ยวจุนหัวเราะด้วยความสะใจ

ต้าเฟยได้ยินทั้งสองคนหัวใจของเขาก็เต้นเร็วขึ้นอีกครั้ง ของขวัญที่เขาจะให้ฮงจินหมิงมันคืออะไรกัน?

หรือว่าพวกเขาทั้งสองคนจะไปเจอกับฮงจินหมิงเพื่อเป็นของขวัญ ตอนนี้ในหัวของต้าเฟยได้แต่คิดฟุ้งซ่าน จากนั้นก็พูดขึ้นมากับตัวเอง

"ตอนนี้ฮงจินหมิงน่าจะยังไม่กลับที่พัก เขาน่าจะไปที่บาร์เพื่อดื่มก่อน"

"ผมพอรู้จักบาร์นั่นที่เขาชอบไปเป็นประจำ"

จากนั้นต้าเฟยก็สตาร์ทรถและตรงดิ่งไปที่บาร์แห่งนั้น

ณ บาร์แห่งแรก ต้าเฟยพยายามมองหารถสปอรต์ที่ลานจอดรถแต่เขาก็ไม่เจอ เขาเลยรีบขับไปยังบาร์แห่งที่สอง และก็แจ็คพอต รถสปอร์ตของฮงจินหมิงจอดเด่นเป็นสง่าอยู่กลางลานจานรถ

ทั้งสามคนเห็นก็จำได้ทันที รถแบบนี้มีไม่กี่คันเท่านั้นในเซียงเจียง

"รอฉันแปปนะ เดี๋ยวมา"

เสี่ยวจุนหัวเราะเยาะ จากนั้นเขาก็เปิดประตูและตรงดิ่งไปที่รถสปอร์ต

ต้าเฟยมองดู เขาเห็นว่าเสี่ยวจุนเหมือนจะถืออะไรบางอย่าง เขาเห็นมันไม่ค่อยชัดเพราะว่าเขามองผ่านกระจกหลัง แต่สิ่งที่อยู่ในมือเสี่ยวจุนดูคลุมเครือเหลือเกิน

เสี่ยวจุนได้โยนอะไรบางอย่างไว้ในเบาะที่นั่งในรถ

รถสปอรต์ของฮงจินหมิงเปิดประทุนอยู่ เขาคิดว่าในเซียงเจียงคงไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขา

ไม่นานเสี่ยวจุนก็กลับมาที่รถ

"เรามานั่งดูละครที่จะเกิดขึ้นกันดีกว่า"

เสี่ยวจุนพูดพร้อมยิ้มอย่างชั่วร้าย

จากนั้นผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมง ฮงจินหมิงก็ได้เดินมา เขากอดผู้หญิงสองคนทั้งซ้ายและขวา สาวสวยทั้งสองแต่งตัวค่อนข้างเซ็กซี่มาก

ไม่นานทั้งสามคนก็ได้เดินมาถึงรถสปอร์ตของเขา ระหว่างที่ฮงจินหมิงกำลังจะนั่ง เขาเห็นอะไรบางอย่างที่เบาะของเขา

"ใคร ใครกันบังอาจมาทำอะไรที่เบาะรถกูวะ สงสัยอยากไปนอนหยดน้ำเกลือที่โรงบาล"

ฮงจินหมิงตะโกนเสียงดังและหันไปมองรอบๆ

"พี่หมิงขาอย่างโกรธเลย เดี๋ยวฉันกับเพื่อนจะนั่งรอที่เบาะหลังนะ"

หนึ่งในสาวสวยที่เป็นคนตัวสูงกว่าได้พูดพร้อมจับแก้มของฮงจินหมิง

ความโกรธของฮงจินหมิงได้หายไป เขาเอื้อมไปหยิบถุงพลาสติกในรถ จากนั้นก็หยิบอะไรบางอย่างที่อยู่ตรงเบาะเขา

สัมผัสของมันเป็นอะไรที่แย่มาก ดูเหมือนว่ามันจะเปียกด้วย แต่มันไม่ได้เปียกน้ำ มันเหนียวกว่าเล็กน้อย

"อะไรวะ?"

ใบหน้าของฮงจินหมิงดูโกรธขึ้นมา เขารีบยัดอะไรบางอย่างนั้นลงในถุงพลาสติก จากนั้นใบหน้านั้นก็เปลี่ยนเป็นตกใจสุดขีด อยู่ๆเขาได้กลิ่นคาวเลือดออกมาจากเบาะของเขา

เขารีบยกมือขึ้นมาดู มือของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยสีแดงสด

"เหี้ยยยย"

ร่างกายของฮงจินหมิงแข็งจนขยับไม่ได้ มือของเขาที่ถือถุงพลาสติกอยู่ได้สั่นอย่างรุนแรง เขาสัมผัสว่ามีบางอย่างได้ส่งเสียงเรียกเขาอยู่ในถุงนั้น

เขาต่อสู้กับความกลัวและเปิดถุงพลาสติกออกมา

"ว้ากกกกกกกกกกกกก"

ฮงจินหมิงกรีดร้องอย่างกับคนบ้า แววตาของเขากลัวสุดขีด

เขาเห็นใบหูอยู่ในถุงพลาสติกใบนั้น เป็นใบหูที่ชุ่มไปด้วยเลือด

ยิ่งกว่านั้นใบหูอันนี้ไม่ใช่ใบหูที่เขาไม่รู้จัก มันมีตุ้มหูขนาดใหญ่อยู่ ภาพของตุ้มหูอันนี้กับเส้นผมสีทองก็ได้ลอยเข้ามาในหัวของฮงจินหมิง

"เส้นผมสีทอง"

เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เขาเพิ่งเอาเงินมัดจำ 50,000 หยวนมอบให้กับฮวงเหมาไปเอง เขาจ้างฮวงเหมาไปจัดการกับชายที่โยนเขาลงทะเล

และตอนนี้หูข้างหนึ่งของชายที่เขาจ้างได้อยู่ที่นี่ แล้วตัวของฮวงเหมาล่ะ?

ไม่อยากจะคิดเลย ฮวงเหมาต้องถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมแน่นอน

แล้วถ้าฮวงเหมาโดนจัดการไปแล้ว….แล้วเขาล่ะ?

ฮงจินหมิงรู้สึกเย็บหวาบที่หลังของเขา ตัวของฮงจินหมิงตอนนี้ สั่นไปทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว

เขารู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่อยู่รอบๆตัวของเขา มีคนต้องการจะฆ่าเขาอยู่ที่นี่ตอนนี้

เขาเหลือบไปมองไปที่ด้านหลังและภาวนาไม่ให้เจอมีดมาต่อคอหอยของเขาอยู่ โชคดีที่เป็นเจอเพียงเบาะเท่านั้น จากนั้นเขาหันมองซ้ายขาวอย่างรวดเร็วราวกับคนบ้า

"พี่หมิง เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?"

เมื่อเห็นฮงจินหมิงตะโกนเสียงดัง สาวทั้งสองก็มองหน้ากันและถามด้วยความสงสัย

เมื่อกี้พี่หมิงยังดีๆอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้เขาเหมือนจะเป็นบ้าไปแล้ว

"อย่า อย่าฆ่าผมเลย"

ฮงจินหมิงตะโกนเสียงดังหลังที่สาวสวยพูดจบ ตอนนี้เขารู้สึกหวาดกลัวต่อทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวเขา

ฮวงเหมาโดนฆ่าเมื่อไม่นานมานี้ แล้วหูอันนี้ก็อยู่บนรถของเรา รึว่าบางที….