1997 - เผชิญหน้ากับผู้สูงสุดตำหนักเซียน 

1997 - เผชิญหน้ากับผู้สูงสุดตำหนักเซียน

สือฮ่าวรู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรง นี่ไม่ใช่เพียงเพราะว่าวิชาคนวิญญาณดับสูญของอีกฝ่ายทรงพลังมากมายเท่านั้น

แต่ยังเป็นเพราะวังทองแดงที่ลอยอยู่บนท้องฟ้ากำลังส่งพลังออกมาเพื่อบีบบังคับเขาไปพร้อมๆกัน

ในเวลาเดียวกันเจ้าหมาน้อยก็ตะโกนว่า

“แย่แล้ว!”

กรงเล็บสุนัขตัวเล็กของมันที่จับตัวมังกรเงินไว้กลับถูกมังกรเงินตัวนั้นดิ้นรนจนหลบหนีจนออกไปได้ส่วนหนึ่งพร้อมกับมุดหายไปใต้พื้นพิภพ

“นี่…”

เจ้าหมาน้อยหงุดหงิด ในเวลาเดียวกันสระน้ำเล็กๆในมือของสือฮ่าวก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แต่เขาก็ยังจับมันไว้อย่างแน่นหนาในตอนท้าย ไม่ยอมปล่อยให้มันหนีไป

“มังกรเงินตัวนั้นเป็นแก่นแท้ที่เกิดจากตาน้ำพุนั่นแต่ส่วนหนึ่งของมันก็หนีออกมาแบบนั้น!” เจ้าหมาน้อยทุบหน้าอกและกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถทำอะไรได้ ข้างบนนั้นเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ พวกเขาต้องหนีเอาตัวรอดให้ได้

"ระวัง!" สือฮ่าวเตือน

เขาเห็นว่าชิ้นส่วนมังกรเงินที่เหลืออยู่ในมือของสุนัขตัวน้อยกำลังระเหยและกระจายออกไปอีกเล็กน้อย ทำให้การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปในทันที

“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง!” เจ้าหมาน้อยกลายเป็นกังวล แก่นแท้ทุกเม็ดล้วนประเมินค่ามิได้

การสูญเสียประเภทนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะทนได้ "เก็บ!" สือฮ่าวตะโกนโดยใช้น้ำพุเซียนในฝ่ามือของเขารวบรวมมังกรเงินตัวนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้สารสำคัญรั่วไหลออกมาอีก

อย่างไรก็ตามแม้จะเป็นเช่นนั้นแต่เมื่อมังกรเงินเข้าไปในสระ ก็ยังมีแก่นแท้บางอย่างที่ระเหยเข้าสู่ถ้ำใต้ดิน

“เมื่อก่อนนี้ข้าเคยได้ยินว่าน้ำพุเซียนแห่งนี้ไม่เคยถูกเคลื่อนย้าย ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วว่าการเคลื่อนย้ายมันอาจทำให้แก่นสำคัญของมันหายไป!” สือฮ่าวถอนหายใจ

“แน่นอนว่าเจ้าง่อยนั่นเลี้ยงดูน้ำพุเซียนด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมไม่เช่นนั้นมันจะไม่ระเหยออกไปแบบนี้” เจ้าหมาน้อยกล่าว

หงหลง!

ด้านบน ไม่เพียงแต่มีการโจมตีจากผู้สูงสุดของตำหนักเซียน วังทองแดงนั้นยังพยายามปิดทางเข้าไม่ให้พวกเขาหลบหนีไปได้

"ไสหัวไป!"

สือฮ่าวลุกขึ้นพร้อมกับแสดงญาณวิเศษหกสังสารวัฏเพื่อสนับสนุนวิชาโบราณทั้งหกของเขา

นอกเหนือจากนี้ กระบี่เซียนในมือของเขายังหลุดออกไปพร้อมกับแทงขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างหักโหม

แดง!

กระบี่เซียนและวังทองแดงปะทะกันเป็นครั้งที่สอง เสียงอึกทึก กระจัดกระจายไปทั่วโลกเศษสนิมของวังทองแดงปลิวว่อนไปทั่วทุกทิศทาง

วิชาหกสังสารวัฏสร้างหลุมดำที่ลึกลับขึ้นหกแห่ง มันฉีกค่ายกลโบราณที่ก่อตัวไว้ด้านบนออกเป็นชิ้นๆ

หงหลง!

ในท้ายที่สุดภายใต้พลังของสือฮ่าวและสุนัขตัวน้อย พวกเขาก็หลุดออกมาจากพื้นที่สังหารของค่ายกลได้สำเร็จ

ในเวลานี้ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนก็มองเห็นผู้บุกรุกได้อย่างชัดเจน ใบหน้าของเขาเป็นความตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

ทำไมเขาจะจำเด็กคนนี้ไม่ได้? ในอดีตมีหลายสิ่งที่เกิดขึ้นมากเกินไป ฮวงเคยสังหารผู้สืบทอดของของตำหนักเซียนอย่างโหดเหี้ยมในโลกเซียนโบราณ

แต่ถึงกระนั้นเมื่อบรรพบุรุษโบราณของพวกเขาลงมือจัดการด้วยตัวเองเจ้าหนูนั่นก็ควรจะตายไปสามสิบปีที่แล้ว แต่ตอนนี้… เขาปรากฏตัวอีกครั้งจริงๆ

เป็นไปได้อย่างไร? สิ่งมีชีวิตที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากคำสาปทำลายอมตะสามารถกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งได้ ยิ่งกว่านั้น เจ้าหนูคนนี้ก็กลายเป็นผู้สูงสุด! นี้เป็นไปไม่ได้!

เขาพบว่าสิ่งนี้ยากที่จะเชื่อ เขาเข้าใจดีว่าผู้ที่เผชิญหน้ากับคำสาปทำลายอมตะนั้นต้องพบเจอกับอะไร ในอดีตแม้แต่คุนเผิงก็ไม่อาจรอดชีวิตได้

จิ!

ในขณะเดียวกันช่วงเวลาที่เขาตกตะลึงอยู่นั้น สือฮ่าวก็พุ่งทะยานเข้ามาพร้อมกับลงมือโจมตีอย่างรุนแรง

“เจ้าหนูบังอาจเกินไปแล้ว!” ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนบินออกไปเผชิญหน้ากับสือฮ่าว

ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนต้องทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเพื่อสังหารศัตรูให้ได้

อย่าว่าแต่เด็กน้อยคนหนึ่งเลยต่อให้เป็นเซียนอมตะหวังมาที่นี่ด้วยตัวเองเขาก็ไม่อาจกปล่อยให้น้ำพุเซียนถูกแย่งชิงไป

สือฮ่าวปะทะกับผู้สูงสุดของตำหนักเซียนถึงร้อยกระบวนท่า ก่อนที่เขาจะทะยานออกนอกอาณาเขตของตำหนักเซียนพร้อมกับระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก

ครั้งนี้แม้ว่าจะมีการพลิกผันอยู่บ้าง แต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมรับว่าการลงมือของพวกเขานั้นไร้ที่ติ

สือฮ่าวมองไปยังผู้สูงสุดของตำหนักเซียนพร้อมกับกล่าวอย่างเย็นชา

“สุนัขเฒ่ายังจำข้าได้หรือไม่?”

“เจ้าหนูต่อให้เจ้าถูกเผาเป็นเถ้าถ่านข้าก็จำเจ้าได้!” ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

เด็กเหลือขอคนนี้น่ารังเกียจเกินไปจริงๆ ในตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้หนีอีกต่อไป ฝ่ายตรงข้ามยืนอยู่ตรงนั้นลักษณะคล้ายกับจากลงมือได้ตลอดเวลา

หงหลง!

ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนไม่อาจยอมรับท่าทีอย่างนี้ของสือฮ่าวได้ ฝ่ามือของเขาตบออกไปด้านนอกพร้อมกับภูเขาและแม่น้ำมากมายถูกทำลายจนย่อยยับ

สือฮ่าวไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อยกระบี่ของเขาฟันออกไปด้านหน้าพร้อมกับหายตัวออกไปยืนอยู่นอกดินแดนโบราณ

แม้ว่าตอนนี้สือฮ่าวจะยังไม่ใช่ผู้สูงสุดที่มีความแข็งแกร่งเหนือกว่าผู้สูงสุดคนอื่น แต่หากพูดถึงเรื่องความเร็วนั้นแม้แต่เซียนอมตะหวังก็ไม่สามารถเทียบเคียงเขาได้

เป็นเพราะในตอนนี้เขามีทั้งญาณวิเศษของจักรพรรดิสายฟ้า คุนเผิง รวมไปถึงหงส์เพลิงที่แท้จริง

“มันยากที่จะเข้าใจว่าเหตุไฉนพวกเจ้าจึงตั้งตัวเป็นศัตรูกับข้า เมื่อข้าปรากฏตัวขึ้นพวกเจ้าก็โกรธแค้นในทันที?” สือฮ่าวหยุดยืนอยู่บนท้องฟ้าพร้อมกับหันไปพูดกับผู้สูงสุดของตำหนักเซียนอย่างเย็นชา

“เจ้าบุกรุกเข้าไปในดินแดนหวงห้ามของนิกายข้า เจ้าควรถูกลงโทษ!” สูงสุดของตำหนักเซียนตะโกนออกมาด้วยความโกรธและโจมตีอีกครั้ง

สือฮ่าวเผชิญหน้ากับเขาโดยไม่หวั่นเกรง อย่างไรก็ตามหลังจากต่อสู้กันได้ไม่นานนักเขาก็ถอนตัวออกมาอีกครั้ง

ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนไล่ตามมาด้วยความโกรธการต่อสู้ยังคงปะทะกันอย่างต่อเนื่อง

“ที่นี่แหละ” สือฮ่าวหยุดและหันไปมองผู้สูงสุดของตำหนักเซียน “ดูเหมือนว่าพลังจากค่ายกลนิกายของเจ้าจะไม่สามารถมาถึงที่นี่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็เอาที่นี่เป็นหลุมฝังศพของเจ้าก็แล้วกัน!”

ตง!

ณ เวลานี้ ความว่างเปล่าก็แตกสลายวังทองแดงก็บินผ่านความว่างเปล่ามาถึงที่นี่อย่างรวดเร็ว

ก่อนที่มันจะหดตัวลงกลายเป็นขนาดเท่ากำปั้น และตกเข้าสู่มือของผู้สูงสุดตำหนักเซียน

“มันจะเป็นเวลาตายของเจ้าต่างหาก!”

เมื่อผู้สูงสุดของตำหนักเซียนครอบครองอาวุธชั้นเซียนสายตาของเขาที่มองสือฮ่าวก็เปรียบเสมือนกับเนื้อบนเขียง

“ถ้าเจ้าคิดอย่างนั้นก็มาเริ่มกันเถอะ!” เสียงของสือฮ่าวเย็นชาและยังมีเจตนาฆ่าที่ล้นสวรรค์

นับตั้งแต่เขาครอบครองมรดกของตำหนักสูงสุด เขาก็มองว่าตำหนักเซียนนี้คือศัตรูตัวฉกาจ!

ก่อนหน้านี้เขาได้ทราบเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับความลับการล่มสลายของตำหนักสูงสุด?

พวกเขาถูกปิดล้อมโดยผู้อมตะของตำหนักเซียนและพันธมิตรของพวกเขา

ประการที่สองสือฮ่าวยังถือครอบครองมรดกของคุนเผิงอีกด้วย นี่คือนกอมตะผู้รุ่งโรจน์ สามารถแยกจักรวาลด้วยปีกที่กางออกด้วยพลังอันศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้

อย่างไรก็ตามระหว่างการต่อสู้ขในสงครามเซียนโบราณครั้งสุดท้ายร่างกายของถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสก่อนจะถูกลอบโจมตีอีกครั้งจากผู้อมตะของตำหนักเซียนจนเป็นเหตุให้มันตายด้วยความคับแค้น

แน่นอนว่าผู้อมตะที่แท้จริงของตำหนักเซียนก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน

“บรรพบุรุษของเจ้านั้นชั่วร้ายและไร้ศีลธรรม มันควรจะถูกสังหารไปนานแล้ว!” สือฮ่าวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ตามที่เจ้าหมาน้อยพูด ผู้อมตะที่ครอบครองวังทองแดงนั้นไม่เคยปรากฏตัวต่อสู้กับอีกฝ่ายในสงครามเซียนโบราณแม้แต่ครั้งเดียว

ในเหตุการณ์ต่อสู้ครั้งนั้นผู้ที่มีส่วนร่วมแทบจะถูกกวาดล้างไปจนหมดสิ้น!