บทที่ 239: ความคับข้องใจของจวงเฟยเอ๋อ
บทที่ 239: ความคับข้องใจของจวงเฟยเอ๋อ บู้มมมมม! ในเวลานี้เสียงฟ้าร้องก็ดังก้อง และสักพักฝนก็ตกลงมา จวงเฟยเอ๋อเลิกคิ้วขึ้น ฝนนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นเลือด เกือบทุกคนที่มีประสบการณ์ในสนามรบต่างก็คุ้นเคยกับกลิ่นนี้เป็นพิเศษ “ กระจายตัวออกไป!” เกือบจะในทันที จวงเฟยเอ๋อก็ออกคำสั่ง ทุกคนหายวับไปจากจุดเดิมในทัน...