ตอนที่ 181 ม๋อต้าจาง

ไม่จำเป็นต้องบอก ซูข่านก็รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนพาตำรวจมา เป็นใครไม่ได้อีกเลยนอกจากฮงจินหมิง

เขาเพิ่งโดนซงหมิงเจียงและพรรคพวกโยนลงทะเลไป หลังจากที่ขึ้นฝั่งแล้ว คงไปขอให้คนของเขาเรียกตำรวจมาจับซูข่านและซงหมิงเจียงแน่ๆ

น่าจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้แล้ว

รถตำรวจได้หยุดอย่างรวดเร็ว มีเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายสิบนายเดินออกมาจากรถ และแน่นอนคนที่ยืนอยู่ข้างๆตำรวจก็คือ ฮงจินหมิงคนเดิมของเรานี่เอง

ฮงจินหมิงมองที่ซูข่าน สายตาของเขายังคงหวาดกลัวซูข่านอยู่

"คุณตำรวจ ไอ้นั่นไงที่พยายามฆ่าพวกผม รีบไปจับพวกมันเร็ว!!"

ฮงจินหมิงตะโกนด้วยความตื่นตระหนก ดูก็รู้ว่าเป็นการแสดง

"ไอ้บ้านนอก ตอนที่พวกแกไปถึงสถานนีตำรวจเมื่อไหร่ ฉันจะให้พวกแกได้เห็นนรกที่แท้จริงเอง พวกแกจะได้รู้ว่าในเซียงเจียงมันไม่ใช่ที่สำหรับพวกบ้านนอกอย่างพวกแก"

ฮงจินหมิงหัวเราะเยาะเย้ย เขาลืมไปว่าเพิ่งแสดงความตื่นตระหนกไปเมื่อสักครู่

ตอนนี้เขากำลังคิดถึงการพาซูข่านไปยังสถานนีตำรวจให้ได้ จากนั้นเขาก็จะอาศัยเส้นสายของเขากับตำรวจในการแก้แค้นซูข่าน ฮงจินหมิงคิดว่าเขาสามารถฆ่าซูข่านในคุกได้โดยไม่มีความผิด

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกโยนลงทะเลท่ามกลางสายตาของคนนับสิบ ความอัปยศครั้งนี้จะเป็นฝันร้ายตามไปหลอกหลอนเขาตลอดชีวิต เขาไม่มีวันลืมภาพเหตุการณ์วันนี้ได้เลย

"ตอนนี้คุณตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีพยายามฆ่า โปรดตามเราไปที่สถานีตำรวจด้วย"

เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งได้เดินออกมาพูดกับซูข่าน ในมือของเขามีกุญแจมืออยู่

"เดี๋ยวก่อน"

ทันใดนั้นเอง จางหม่านก็ได้แหวกผู้คนที่ขวางทางเธออยู่มายืนอยู่ข้างหน้าซูข่าน เธอสวมรองส้นสูงจนหัวเธอเกือบเท่ากับตาของซูข่าน

จากนั้นเธอได้มองไปที่ซูข่านและหันไปมองเจ้าหน้าที่ตำรวจ

"คุณมีหมายจับไหมคะ? ถ้าไม่มีรบกวนออกไปด้วยค่ะ"

"ตอนนี้ฉันจำหมายเลขประจำตัวของคุณได้แล้ว เจ้าหน้าที่B4 อย่างงั้นเหรอ"

จางหม่านพูดอย่างเด็ดขาด

มีสายลมที่พัดมาจากไหนไม่รู้ใส่ด้านหลังของจางหม่าน เจ้าหน้าที่ตำรวจเอามือมาบังฝุ่นที่พัดมากับลมและมองไปที่จางหม่าน

ตอนนี้จางหม่านได้คุมสถานการณ์นี้ไว้ได้หมดแล้ว ตำรวจที่อยู่รอบๆต่างซุบซิบกัน

"คุณเป็นใคร? มายุ่งเรื่องนี้ทำไม?"

เจ้าหน้าที่ตำรวจถามด้วยความประหลาดใจ

"ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันจบมาจากคณะนิติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยอิมพีเรียล ได้รับใบกาศนียบัตรรับรองการเป็นทนายความทั้งในและนอกเซียงเจียง"

จางหม่านหยิบนามบัตรจากกระเป๋าและยื่นให้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ นามบัตรนี้เป็นอันเดียวกับที่เคยเอาไว้หลอกซูข่านกับสูเจิ้งเหมา

ตอนแรกเธอกะจะเก็บไว้เป็นที่ระลึก ไม่คิดเลยว่ามันจะมีประโยชน์วันนี้

สำหรับซูข่านแล้วเขาไม่รู้สึกตกใจอะไรในเหตุการณ์ตรงหน้าเขาเลย ไม่ใช่เพราะว่าจางหม่านมาช่วยเขา

แต่ซูข่านเป็นหลานของผู้นำตระกูลซู ในหนานจิงหรือจะในเซียงเจียง เขาไม่มีวันที่จะไปอยู่ในคุกได้เลย

ถ้าพาเขาไปที่สถานีตำรวจ ซูข่านเกรงว่าผู้บัญชาการตำรวจจะปล่อยเขาเป็นอิสระทันที

ก่อนจะมาที่นี่คุณปู่ของเขาได้ให้เบอร์โทรไว้ เขาบอกว่าสามารถโทรได้ทุกได้ตลอดเวลาเมื่อมีปัญหา

ซูข่านไม่รู้จักว่าถ้าโทรไปจะเป็นใครที่มารับสายนี้ แต่เขาก็เดาได้ว่าอีกฝ่ายจะสามารถทำอะไรให้เขาได้บ้าง

ซูข่านไม่ได้ต้องการใช้วิธีนั้นซะเท่าไหร่ เขามีแผนการใหญ่ที่ต้องทำอีกมาก เขายังไม่พร้อมที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาตอนนี้ โชคที่จางหม่านลูกน้องคนสนิท เธอสามารถแก้ปัญหานี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

"มหาวิทยาลัยอิมพีเรียล!!"

เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจอ่านนามบัตรแล้ว เขาก็ตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับทำหน้าตกใจอย่างสุดขีด ผู้หญิงคนนี้จบมาจากมหาวิทยาลัยอิมพีเรียลจริงๆด้วย

"ไม่ๆๆๆ มันต้องเป็นของปลอมแน่ๆ"

ฮงจินหมิงรู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มแย่ขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงรีบตะโกนออกมาเสียงดัง ผู้หญิงคนนี้จะเป็นทนายความที่จบมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังนั่นได้ยังไง

"นี่คือใบรับรองของฉัน"

จางหม่านได้หยิบใบรับรองขึ้นมาและยิ้มเล็กน้อย

"นอกจากนี้แล้วม๋อต้าจางก็ได้เป็นทนายความที่ร่วมมือกับบริษัทของเราอยู่ ถ้ารู้ว่าพวกเราโดนจับโดยไม่มีหมายจับ ฉันคิดว่าพรุ่งนี้น่าจะมีอะไรสนุกๆน่าดูที่สถานีตำรวจ"

"เอาละค่ะคุณตำรวจ คุณจะยืนยันที่จะจับพวกเราต่อไหมคะ? ถ้าอย่างงั้นฉันจะได้โทรไปที่สถานีตำรวจแล้วถามว่าเหตุใดตำรวจที่นี่ ถึงมาจับผู้ต้องสงสัยโดยไม่มีหมายจับ"

"น่าจะเป็นเรื่องใหญ่น่าดูเลยนะคะ พรุ่งนี้ก็คงมีสื่อมาทำข่าวแล้วเพื่อนๆของฉันที่เป็นทนายก็คงจะ…"

ตำรวจที่มาล้อมพวกซูข่านอยู่ได้หันไปมองหน้ากันเองด้วยสายตาที่เลิกลั่ก พวกเขาตัวลั่นราวกับได้ยินเสียงผู้บังคับบัญชา

"เป็นไปได้ยัง"

ฮงจินหมิงตกใจเช่นเดียวกัน ผู้ชายคนนั้นคือตำนานของฮ่องกงเชียวนะ เขาเป็นทนายความที่มีชื่อเสียงมาก แม้แต่ตระกูลฮงยังไม่สามารถผูกมิตรกับคนๆนั้นได้เลย

สีหน้าของเจ้าหน้าที่ที่ยืนอยู่หน้าจางหม่านได้เปลี่ยนไปทันที เขารีบส่ายหน้าด้วยความเขินอาย

"บางทีอาจจะเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดกันก็ได้ คนรู้จักของม๋อเต้าจางจะมาทำผิดได้ยังไงกัน"

เจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้นทำทางเหมือนจะขอโทษ

"อย่างงั้นเหรอ"

จางหม่านยิ้มเยาะเย้ย ลิ้นสองแฉกของตำรวจคนนี้กลับไปกลับมาอย่างรวดเร็ว

เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ปาดเหงื่อบนหน้าผากของเขาและรีบพูดอย่างรวดเร็ว

"ใช่ครับ พวกเราเข้าใจผิดไป ผมรับประกันเลยว่าพวกผมจะไม่ทำอย่างนี้อีก"

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายอ่อนลง จางหม่านก็ได้หายใจลึกๆและรีบพูดต่อ

"ฉันหวังว่าคุณจะทำตามที่พูดได้นะคะ เอาอย่างนี้ไหมละฉันมีเบอร์ของม๋อเต้าจางพอดีเลย ให้ฉันโทรเรียกมาคุยกับคุณก่อนไหม?"

"ไม่ ไม่"

เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบส่ายหัว

"ผมไม่รบกวนพวกคุณแล้ว ขอโทษที่รบกวนครับ"

"พวกเรา กลับ!!"

เขาหันไปตะโกนบอกพรรคพวกเขาของเขา

ไม่นานเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ได้ขึ้นรถ และขับออกไปอย่างรวดเร็ว

"เอ้อ"

เมื่อเห็นว่าตำรวจได้ไปจากที่นี่แล้ว จางหม่านก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

เห็นได้ชัดว่าม๋อเต้าอะไรนั่น เธอไม่ได้รู้จักเลยสักนิดเดียว

แต่ว่าพรสรรค์ในการพูดจาเรื่องกฏหมายของเธอ ดูดีไม่ใช่ย่อยทีเดียว

การให้เธอไปจัดการเรื่องตั้งบริษัทว่านเซี่ยง เธอก็สามารถไปจัดการได้เพียงตัวคนเดียวโดยไม่ต้องพึ่งสำนักงานกฏหมายอะไรเลยสักนิด

การดำเนินการทำสัญญาต่างๆด้วย เธอสามารถจัดการเองได้หมด รวมถึงเรื่องของการจัดการพนักงานอีก

จางหม่านได้มองไปที่ซูข่าน เธอเห็นว่าซูข่านได้จ้องมองมาที่เธออยู่ ใบหน้าสวยๆของเธอก็มีสีแดงขึ้นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ

"ทำได้ดีมาก"

ซูข่านยิ้มอย่างสดใส

ต้องบอกก่อนเลยว่าจางหม่านตอนนี้ดูมีอำนาจเหนือกว่าคนพวกนั้นมาก เธอเป็นประธานบริษัทแต่ยังเชี่ยวชาญในเรื่องกฏหมายอีกด้วย