บทที่ 78 คนอื่นร้องเพลงเพื่อเงิน เขาร้องเพลงเพื่อฆ่าคน

หลังจากที่กล้องโฟกัสไปที่หลินหยวน ทุกคนต่างก็สงสัยว่าเขาจะขอเพลงอะไร

เพลงประเภทไหนที่เขาสนใจ?

แต่โดยไม่คาดคิด หลินหยวนกล่าวว่า: “ฉันไม่ต้องการขอเพลงใดๆ คุณช่วยมอบไมค์ให้ฉันแทนได้ไหม?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินหยวนพูด ทุกคนในสถานที่จัดคอนเสิร์ตก็ตกตะลึง

“ขอไมค์แทน?”

“หมายความว่ายังไง?”

หลี่เฟยเฟยเองก็มีเครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่ในหัวของเธอ

หลินหยวนกล่าวอีกครั้ง “คุณหลี่ คุณร้องเพลงได้ดีมาก แต่ฉันมากับเพื่อนวันนี้ และฉันต้องการใช้เวทีนี้เพื่อร้องเพลงให้เพื่อนของฉัน ดังนั้น ถ้าคุณไม่รังเกียจ ขอไมค์ได้ไหม ให้ฉันร้องเพลง”

เมื่อได้ยินเหตุผลของหลินหยวน ผู้ชมก็ตกใจและบ้าคลั่ง

“ว้าว!!!”

คำพูดของหลินหยวนบ้ามาก เขาต้องการให้ดาราอย่างหลี่เฟยเฟยก้าวลงจากตำแหน่งเพื่อที่เขาจะได้ร้องเพลงให้เพื่อนของเขาฟัง

ไม่เคยมีใครทำมาก่อน

หยูชานชานที่ด้านข้างก็ตกใจเช่นกัน

“ลูกพี่ลูกน้อง คุณพูดว่าอะไรนะ?” เมื่อรู้สึกถึงสายตาของผู้ชมเกือบทุกคน หยูชานชานรู้สึกอับอายเป็นครั้งแรก

แม้แต่จี้เฉียนซึ่งเป็น ‘บ่อน้ำโบราณไร้คลื่น’ ก็ยังแปลกใจ

[TL: ‘บ่อน้ำโบราณไร้คลื่น’ หมายถึงบ่อน้ำเก่าที่หมดไปแล้วจะไม่สร้างคลื่นอีก อุปมาเรื่องสภาวะจิตที่นิ่งเฉยมิอาจรบกวนปัจจัยภายนอกได้]

ดวงตาที่สวยงามของเธอมองไปที่หลินหยวนด้วยความประหลาดใจ

ในคอนเสิร์ตของดาราใหญ่ มีคนขอให้ดาราคนนั้นก้าวลงจากตำแหน่งและปล่อยให้เขาร้องเพลงเอง นี่มันบ้าอะไรกัน?

ตลอดช่วงชีวิตยี่สิบปีของจี้เฉียน เธอไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

ในสำนักงานชั้นนำของเหยียนกรุ๊ป ก็ยังมีเสียงบางอย่างตกลงไปที่พื้น

เหยียนหรูเยว่ตกใจ

วันนี้เธอริเริ่มที่จะชักชวนหลินหยวน แต่เธอถูกปฏิเสธ ดังนั้นเธอจึงมีสมาธิกับสิ่งที่เธอต้องทำในสำนักงาน

และหลังจากทำงานอย่างหนักแล้ว เธอก็ต้องการพักผ่อนเล็กน้อย

เธอเห็นการถ่ายทอดสดคอนเสิร์ตของหลี่เฟยเฟยที่จัดขึ้นที่เจียงเป่ย ดังนั้นเธอจึงเข้าไปดู

เธอพึ่งดูมันได้ไม่นาน โดยไม่คาดคิด เธอเห็นหลินหยวนกำลังถูกถ่ายอยู่บนหน้าจอ

เขาได้รับเลือกให้เป็นผู้ชมที่โชคดี เธอตกใจมากและเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันจนโทรศัพท์มือถือของเธอตกลงมาจากโต๊ะ

จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าทำไมหลินหยวนปฏิเสธคำเชิญของเธอ ปรากฎว่าเขามีนัดไปคอนเสิร์ตกับคนอื่น

สำหรับใครนั้น เหยียนหรูเยว่รู้

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว อยากได้ยินว่าเพลงที่หลินหยวนจะขอคือเพลงอะไร

มีเพลงมากมายในใจเธอ แต่หลินหยวนกลับขอไมค์มาร้องเพลง!

ปึก!

ในขณะที่โทรศัพท์ของเหยียนหรูเยว่ตกลงบนพื้นจากความตกใจของเธอ หลี่เฟยเฟยก็ตกตะลึงเช่นกัน เพราะผู้ชมของเธอขอให้เธอลงจากเวทีและปล่อยให้เขาร้องเพลงด้วยตัวเอง

ผู้ชมคนนี้ไม่ใช่แฟนคลับของเธอแน่นอน

คู่แข่งของเธอส่งคนๆนี้มาหรือเปล่า?

หลี่เฟยเฟยตอบสนองอย่างรวดเร็ว

หากเธอไม่ยอมให้เขาร้องเพลง บรรยากาศในคอนเสิร์ตจะตกลงในทันที และอาจส่งผลร้ายแรงต่อความสำเร็จของคอนเสิร์ต

เธอคิดว่าถ้าเธอตอบตกลงกับเขาไปก็คงไม่มีความเสี่ยงอะไรมากนัก

คอนเสิร์ตของเธออาจเป็นประเด็นร้อนด้วยซ้ำ

เขาจะสามารถเทียบกับนักร้องระดับประเทศได้หรือไม่?

ในระยะสั้น การตอบรับของเธอจะไม่ทำให้เกิดผลเสีย มีแต่ผลดีเท่านั้น

แล้วทำไมเธอจะไม่ให้เขาขึ้นมาร้องเพลงล่ะ?

ด้วยเหตุนี้ หลี่เฟยเฟยจึงยิ้มและกล่าวว่า “ได้สิ หนุ่มหล่อจากผู้ชม ได้โปรดขึ้นมาบนเวทีแล้วฉันจะให้ไมค์ของฉันแก่คุณ”

หลี่เฟยเฟยเดินไปหาหลินหยวน ขณะที่เขานั่งใกล้กับเวทีมาก

หลังจากได้ยินการอนุมัติของหลี่เฟยเฟย ผู้ชมก็เริ่มโกลาหลทันที

“เธอปล่อยให้เขาขึ้นไปร้องเพลงจริงๆ!”

“หลี่เฟยเฟยตอบตกลง!”

“เขามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาหรือเปล่า?”

“ผู้ชายคนนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่? ผู้ชายคนนี้คิดว่าเขาร้องเพลงได้ดีกว่าหลี่เฟยเฟยหรือไง?”

“คุณเห็นผู้หญิงข้างๆเขาไหม? เธอเป็นสาวงามระดับสุดยอด! ปกติแล้วสาวงามแบบนั้นจะมีชายแก่อ้วนพุงพลุ้ยเป็นเพื่อนร่วมทาง”

“แค่รอเวลาที่เขาจะทำให้ตัวเองอับอาย”

มีผู้ชมจำนวนมากที่เริ่มเยาะเย้ย

แต่จู่ๆก็มีหญิงสาวหลายคนแสดงความสนับสนุนแก่หลินหยวน

“มีอะไรผิดปกติกัน? อย่างน้อยผู้ชายก็มีความกล้าที่จะยืนต่อหน้าผู้ชมเพื่อร้องเพลงให้เพื่อนผู้หญิงของเขาฟัง”

“คุณกำลังพูดอะไร? อย่างน้อยก็มีคนกล้าร้องเพลงให้แฟนสาวของเขาฟัง และต่อหน้าผู้คนมากมาย ถ้าเป็นคุณจะกล้าขึ้นไปบนเวทีหรือเปล่า?”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? ผู้ชายคนนี้หล่อมากก ฉันจะยังคงชอบเขาแม้ว่าการร้องเพลงของเขาจะแย่! จากนี้ไปฉันจะใช้ความกระตือรือร้น 100 คะแนนเพื่อชอบหลี่เฟยเฟย แล้วใช้คะแนนความรัก 1,000 คะแนนเพื่อไล่ตามผู้ชายที่หล่อเหลาคนนี้”

“ฉันคิดว่าฉันรู้จักผู้ชายหล่อคนนี้ เขาเป็นคนที่แสดงทักษะเปียโนที่ยอดเยี่ยมของเขาในงานนิทรรศกาลดนตรีเจียงเป่ย! เขายอดเยี่ยมมาก!”

ผู้หญิงอีกคนจำหลินหยวนได้

แต่มีคนเยาะเย้ยทันที: “การเล่นเปียโนและการร้องเพลงเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน เขาไม่สามารถเก่งทั้งสองได้! การร้องเพลงของเขาคงไม่น่าฟังนักหรอก!”

“อย่างน้อยเขาก็หล่อ แต่คุณดูน่าเกลียดทั้งภายในและภายนอก!”

ปฏิกิริยาของผู้ชมแบ่งเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งคิดว่าเขาไม่สุภาพ และการร้องเพลงของเขาอาจจะแย่ อีกฝ่ายเชื่อว่าเขากล้าหาญและคู่ควรกับการได้รับกำลังใจ และการร้องเพลงของเขาสามารถเทียบกับทักษะการเล่นเปียโนของเขาได้เป็นอย่างดี

คนส่วนใหญ่ไม่คิดว่าหลินหยวนจะร้องเพลงได้ดีนัก

อย่างน้อย พวกเขาคิดว่าหลินหยวนไม่สามารถดีไปกว่าหลี่เฟยเฟย ราชินียุคใหม่

ในเวลานี้ หลินหยวนเดินอย่างช้าๆไปที่เวที

“ลูกพี่ลูกน้อง คุณทำได้…”

เมื่อได้ยินความโกรธของเหล่าแฟนคลับหลี่เฟยเฟย หยูชานชานตัวสั่นแต่ก็ยังส่งเสียงเชียร์หลินหยวน

หยูชานชานรู้ดีว่าหลี่เฟยเฟยโด่งดังแค่ไหนและเธอกลัวว่าความคิดของหลินหยวนจะทำให้เหล่าแฟนๆโจมตีเขาอย่างกะทันหัน

โชคดีที่แฟนๆส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงที่ไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องใบหน้าของหลินหยวน

เมื่อมองไปที่หลินหยวนที่กำลังขึ้นไปบนเวที ดวงตาของจี้เฉียนก็จดจ้องไปที่เขา

จี้เฉียนถามหยูชานชาน: “ชานชาน ลูกพี่ลูกน้องของเธอร้องเพลงเก่งไหม?”

หยูชานชานจับหน้าผากของเธอ “ฉันไม่อยากนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาร้องเพลง…”

อธิบายสั้นๆก็คือ “คร่ำครวญเหมือนผีและหอนเหมือนหมาป่า”

(TL: ‘คร่ำครวญเหมือนผีและหอนเหมือนหมาป่า’ สำนวนจีน หมายถึงร้องเพลงเสียงดังด้วยเสียงที่ไม่น่าฟัง)

“เขามีชื่อเล่นว่า… นักฆ่าเพลงต้นฉบับ…” คุณทนฟังไม่ได้เมื่อเขาเริ่มร้องเพลง

“ฉันเคยให้ความคิดเห็นกับเขา คนอื่นร้องเพลงเพื่อเงิน เขาร้องเพลงเพื่อฆ่าคน”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยูชานชาน จี้เฉียนก็ปิดปากของเธอและป้องกันไม่ให้ตัวเองหัวเราะ

“มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ? แต่เขาเล่นเปียโนเก่งมาก” จี้เฉียนปิดปากของเธอและยิ้มอย่างมีความสุข

หยูชานชานส่ายหัวและพูดว่า: “เธอรู้ไหมว่าฉันมักจะพูดแต่สิ่งดีๆ แต่ฉันต้องพูดตามตรงและบอกว่าเขาร้องเพลงได้แย่มากแค่ไหน มันอยู่เหนือจินตนาการของเธอ”

หลังจากได้ยินจากหยูชานชานแล้ว จี้เฉียนก็มองไปที่หลินหยวนบนเวทีอย่างใกล้ชิด

เธออยากเห็นว่าหลินหยวนร้องไห้และคร่ำครวญอย่างไร

หยูชานชานที่ด้านข้างกำลังปิดหน้าของเธอแน่นพร้อมที่จะรับความอับอาย

เธอคิดว่าจะหนีไปอย่างรวดเร็วทันทีที่หลินหยวนเริ่มร้องไห้และคร่ำครวญ

ในที่สุดหลินหยวนก็มาถึงใจกลางเวที

หลี่เฟยเฟยยิ้มให้เขาและยื่นไมโครโฟนให้

ก่อนที่จะให้ไมโครโฟน เธอถามว่า: “ฉันขอถามหนุ่มหล่อคนนี้ว่าคุณจะร้องเพลงอะไร? เป็นหนึ่งในเพลงที่ฉันเขียนหรือเพลงของนักร้องคนอื่น?”

ยืนอยู่บนเวทีและหันหน้าเข้าหาผู้ชมเกือบ 100,000 คน หลินหยวนไม่ได้ตื่นตระหนกบนเวทีและหยิบไมโครโฟนขึ้นมา

หลินหยวนดูมั่นใจและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันต้องการร้องเพลงของฉันเอง”

“ว้าว!!!”

เมื่อได้ยินคำตอบของหลินหยวน ผู้ชมก็ลุกเป็นไฟทันที

“หนุ่มหล่อคนนี้ยังแต่งเพลงเองด้วยเหรอ?!! ฉันรักเขา!”

“คุณทำได้! ถึงเวลาเปิดตัวเทพบุตร! ฉันชอบคุณจริงๆ!”

“ฮ่าฮ่า! หากคุณสร้างคำเพียงไม่กี่คำและเรียกมันว่าเพลง นั่นเป็นการดูถูกผู้อื่นแล้วล่ะ”

สำหรับสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไป สาวๆแสดงความสนับสนุนด้วยความชื่นชม แต่เหล่าชายหนุ่มเชื่อว่าเขาแค่คุยโว

หยูซานปิดหน้าของเธอ โดยแสดงเพียงสองตาและพูดว่า “เริ่มแล้ว ลูกพี่ลูกน้อง มันจบแล้ว เขาพูดถูก ทุกครั้งที่เขาร้องเพลงของคนอื่น มันจะกลายเป็นเพลงต้นฉบับของเขา มันแย่มาก”

“หลังจากฟังแล้ว ฉันก็บอกไม่ได้ว่าเพลงต้นฉบับคืออะไร”

หลังจากได้ยินคำพูดของหยูชานชานแล้ว จี้เฉียนก็ยิ้มและนึกอะไรบางอย่าง

เธอจำผลงานที่หลินหยวนแต่งขึ้นเองได้ ‘Sad or Happy’

ผลงานในด้านเปียโนเขาเขียนได้ดีมาก แต่เขาจะแต่งเพลงได้หรือไม่?

จี้เฉียนครุ่นคิดเล็กน้อย

ในไม่ช้าเธอก็ส่ายหัวและโยนความสงสัยในใจออกไป

“จะเป็นไปได้ยังไง?”

เขาสามารถเป็นผู้เชี่ยวชาญในหลายๆด้านได้จริงหรือ?

ในฐานะลูกชายของครอบครัวผู้มีอิทธิพล หลินหยวนเก่งเรื่องหุ้นและยังเล่นเปียโนเก่งด้วย

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเขียนเพลงได้ดีและร้องเพลงเก่ง

เป็นไปได้ว่าสิ่งที่หยูชานชานกล่าวอาจจะเป็นความจริง เขาร้องเพลงต้นฉบับซึ่งไม่มีใครสามารถเชื่อมโยงกับต้นฉบับได้

แม้ว่าเธอจะคิดแบบนี้ แต่จี้เฉียนยังคงมีความคาดหวังที่ไม่สามารถอธิบายได้ในใจของเธอ

**********