ตอนที่ 176 โยนลงทะเล

เรือยอร์ชที่แล่นมาอยู่ข้างๆนั้นมีขนาดใหญ่มาก ถ้าเทียบกับเรือยอร์ชของพวกซูข่านแล้ว น่าจะเป็นเรือยอร์ชที่สั่งทำเป็นพิเศษ

ข้างบนดาดฟ้าเรือยอร์ชมีผู้ชายอยู่ 2-3 คนกำลังกอดกับสาวสวยในชุดบิกินี่อยู่

"เฮ้"

มีเสียงตะโกนจากเรือยอร์ชลำดังกล่าว

"ปลาเก๋านายใหญ่ดีนิ ฉันขอซื้อต่อ 1,000"

ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นได้ตะโกนขอซื้อปลาเก๋าจากซูข่าน

"พวกเราใจปล้ำให้สุดๆเลยนะ ปลาเก๋าตัวใหญ่ขนาดนี้ในตลาดก็แค่ 300 เอง เราให้เยอะกว่าตั้ง 3 เท่า"

ชายหนุ่มข้างๆได้พูดโน้มน้าว

"พี่หมิงเส้าสุดยอดไปเลย"

สาวสวยเอามือไปจับใบหน้าของชายที่ชื่อหมิงเส้า และพูดประจบสอพลอ

"พี่หมิงเส้าน่ารักจังเลยค่ะ"

"ใครก็ได้ไปตามไท่ซื่อบันมาที่นี่หน่อย เราต้องใช้เงิน 1,000"

คนที่อยู่บนดาดฟ้าคุยกันเสียงดังด้วยความสนุกสนาน

ชายที่ชื่อหมิงเส้ามีแววตาที่น่าสมเพชมาก แม้ว่าเรือจะดูลำใหญ่โต แต่ก็เป็นของบริษัทเรือยอร์ช ดูยังไงก็ไม่ใช่เรือยอร์ชส่วนตัว

สำหรับหมิงเส้าแล้วเงินจำนวน 1,000 นั้น เล็กน้อยมากสำหรับเขา เขามีเงินเดือนที่เยอะกว่าจำนวนปลานั่นถึงหลายเท่า จะซื้ออีกสัก 10 ตัวก็ไม่เดือดร้อนอะไร

แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเด็กนั่นสวยมาก ทั้งสองคนเลย สวยกว่าสาวๆพวกนี้อีก

สายตาของหมิงเส้ามองจางหม่านกับหลู่เฉียนซานด้วยความหื่นกระหาย

"ปลาตัวนี้ 1,000 อย่างงั้นเหรอ?"

ซูข่านมองไปที่ชายคนนั้นด้วยสายตาที่เหนื่อยใจ เอาเงิน 1,000 มาฟาดหัวฉันงั้นเหรอ? ดูถูกกันชัดๆ

เราขาดเงินขนาดนั้นไหม? ก็ไม่ใช่สักหน่อย

มาซื้อปลาต่อ 1,000 เนี่ยนะ

1 ล้านก็ไม่ขายเว้ย

"เจ้านายคะ"

จางหม่านเห็นสายตาของผู้ชายที่มองมา เธอก็ได้พูดช้าๆด้วยความรังเกียจ

"คนที่อยู่บนเรือลำนั้นเป็นลูกชายของบริษัทอสังหาจงเฮง รู้สึกจะชื่อฮงจินหมิงค่ะ เขาเป็นเพลย์บอยที่ชื่นชอบการเที่ยวกับดาราและนางแบบ"

"ห๊าาา"

หลู่เฉียนซานอุทานออกมาด้วยความตกใจ ถ้าจำไม่ผิดมูลค่าของบริษัทเขาจะประมาณ 500 ล้าน

สำหรับเขาแล้วคงเป็นมหาเศรษฐีในเซียงเจียงได้ แต่เงินแค่นี้สำหรับซูข่านก็แค่ส่วนเดียวเท่านั้น

"เร็วๆเข้าสิ"

คนที่อยู่ข้างๆฮงจินหมิงเห็นว่าซูข่านไม่ได้ตอบ เขาก็โกรธจัดและตะโกนเสียงดัง

"หูหนวกรึไงวะ"

"ฮ่าๆๆ"

ซูข่านหัวเระา เขาเอื้อมมือออกไปหยิบเอ็นออกมาจากปากปลาเก๋า จากนั้นก็ว่าคันเบ็ดไว้ข้างๆ และยกปลาเก๋าขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้าง

"ดีมาก ก็แค่นั้นแหละ"

ฮิงจินหมิงหัวเราะอย่างภูมิใจ ทำตามที่ฉันบอกนั่นแหละถูกต้องแล้ว อยากมาเที่ยวแต่ก็มีเงินมาแค่นั้น บริษัทอะไรมีพนักงานไม่กี่สิบคนเอง

"ตูมม"

ระหว่างที่ฮงจินหมิงกำลังคิด ซูข่านก็ได้โยนปลาเก๋ายักษ์ลงไปในทะเล

ทันทีที่ปลาเก๋ายักษ์ลงน้ำ มันก็สบัดหางบนผิวน้ำอย่างรวดเร็ว จากนั้นร่างของมันก็ค่อยๆดำดิ่งลงสู่ทะเล ทิ้งไว้เพียงแค่รอยกระจายของผิวน้ำ

ทุกคนที่อยู่ข้างบนตะลึงกับสิ่งที่ซูข่าน ไม่มีใครคิดว่าซูข่านจะปล่อยปลาตัวนั้นลงทะเล

ฮงจินหมิงมองไปที่ซูข่าน เขารู้สึกว่าใบหน้าของเขาเหมือนถูกตบด้วยความรุนแรงจากคนที่อยู่บนเรือตรงข้าม

ไม่เพียงแค่นั้น ยังมีคนจำนวนมากมองมาที่เขาอยู่

ตอนนี้หน้าของฮงจินหมิงได้กลายเป็นสีแดงเรียบร้อยแล้ว ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเขามาก่อน

ในเซียงเจียงเพียงแค่เขากระดิกนิ้ว ทุกคนก็จะหวาดกลัวเขาแล้ว

แล้วไอพวกนี้มันเป็นใคร กล้ามาหักหน้าฉันคนนี้

"หักหน้ากันอย่างนี้เลย"

จางหม่านตะลึง การกระทำของซูข่านเหมือนกับตอนที่เธอโดนเปิดเผยความลับเมื่อครั้งแรกที่ได้เจอกับซูข่านเลย

ความรู้สึกโดนลากไปตบที่กลางสี่แยก แต่คราวนี้หนักกว่าของเธอเยอะ มีคนอยู่ในเหตุการณ์จำนวนไม่น้อย

เธอได้หันไปมองซูข่านด้วยความชื่นชม

"กล้ามากนะ กล้ามาก"

ฮงจินหมิงผลักผู้หญิงในชุดบิกินี่ข้างๆออก ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด

"แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร กล้ามาเลยนะ มาหักหน้าฉันคนนี้"

"เห้ย ขยับเรือไปใกล้ๆดิ๊ ฉันจะไปโยนไอหนูนั่นลงทะเลด้วยมือของฉัน"

เขาตะโกนเสียงดังไปที่เรือของเขา

เรือยอร์ชของเขาได้ขับมาใกล้กับเรือของซูข่าน ตอนนี้เรือทั้งสองเกือบจะชนกันแล้ว

"ตุ๊บ"

ฮิงจินหมิงและคนที่อยู่ข้างๆ ได้กระโดดจากเรือของเขามายังเรือของซูข่าน

ฮงจินหมิงยิ้มเยาะและมองซูข่าน

"ไอหนู ถ้าแกคุกเข่าขอโทษฉันตอนนี้ บางทีฉันจะยกโทษให้แกก็ได้"

"เออ พี่หมิงเส้าให้โอกาสแกแล้วนะ รีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้"

"ถ้าแกไม่คุกเข่ารู้ไหมว่าจะโดนอะไร"

คนที่อยู่ข้างๆกับฮงจินหมิงพูดเยาะเย้ยไปที่ซูข่าน

"โยนพวกมันลงทะเลให้หมด"

ซูข่านมองไปที่ฮงจินหมิงและพูดออกมา

"อะไรนะ โยนลงทะเลอย่างงั้นเหรอ? มันอยากจะจับพวกเราโยนทะเลว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"

ฮงจินหมิงหัวเราะด้วยความชอบใจ แต่คนที่อยู่รอบๆทำหน้างุนงง

"เดี๋ยวก่อน ตะกี้ไอ้หนูนี่มันพูดจีนกลางนิ ไม่ใช่จีนกวางตุ้ง"

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่พูดจบ ครอบครัวเขาเคยอยู่ในประเทศจีนมาก่อน ไม่แปลกที่เขาจะรู้จักกับภาษาจีนกลาง

"ครับพี่สาม"

ระหว่างที่ฮงจินหมิงกำลังตะลึงกับภาษาจีนกลาง ก็มีเสียงดังขึ้นที่ด้านหลังพวกเขา

เขารีบหันหน้าไปมองต้นทางของเสียงก็เห็นชายร่างกำยำยืนอยู่ที่ด้านหลังพวกเขา 3 คน

"ย้ากก"

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆฮงจินหมิงได้คำรามและเหวี่ยงหมัดไปที่ซงหมิงเจียงอย่างรวดเร็ว

ซงหมิงเจียงเอามือขึ้นมารับหมัดได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเขาได้เอาเท้าเตะไปที่ชายคนนั้นอย่างรุนแรง

ชายคนดังกล่าวล้มลงไปนอนกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

ซงหมิงเจียงไม่รอช้า เขารีบเอามือทั้งสองข้างล็อคแขนชายคนนั้น