SWO ตอนที่ 78 หรือคราวนี้จะถูกเปิดเผย
ภาพติดตาหลายสิบร่างค่อย ๆ กลับมารวมกันเป็นโจวเฮาซึ่งยังคงสวมเกราะมาตรฐาน เขามองไปที่ชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์ตรงหน้าอย่างสงบ
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า โจวเฮา เจ้าถึงกับกล้าท้าท้ายปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธเช่นข้า เพียงเพราะเจ้าสามารถจัดการกับกลุ่มปรมาจารย์ได้งั้นเรอะ?” ชายสวมหน้ากากหัวเราะ ขณะถอดหน้ากากทองสัมฤทธิ์ออก เผยให้เห็นใบหน้าอันน่าสยดสยองที่ซ่อนอยู่
“วันนี้ข้าจะแสดงความแข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธให้เจ้าได้เห็นเป็นบุญตา!”
เขายกมือขึ้นทำท่าคว้า จี้หยกรูปสัตว์ที่ลอยอยู่ในอากาศบินกลับมาหาเขาด้วยความเร็วสูง และหลอมรวมเข้ากับร่างกายของเขา
จากนั้นเขาก็ส่งเสียงคำรามราวสัตว์ขณะที่ร่างกายเริ่มขยาย พร้อมกลิ่นอายที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน
โฮก!!
ในชั่วพริบตา ชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์ได้เปลี่ยนร่างเป็นสิ่งมีชีวิตสูงเจ็ดถึงแปดเมตร
“อัจฉริยะ… ฮาฮ่า เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า ต่อให้เป็นอัจฉริยะไร้เปรียบก็ยังต้องตายด้วยน้ำมือคู่นี้!”
ชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์พุ่งเข้าหาโจวเฮาอย่างรวดเร็ว
ฟุบ!
โจวเฮาไม่ได้หลบเลี่ยง และฟันสวนกลับไป
แกร๊ก!!
กระบี่มาตรฐานแตกเป็นเสี่ยง ๆ
อย่างไรก็ตามพลังอันน่าสะพรึงได้ส่งชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์บินตรงออกไป เขาทะลุเข้าไปในอาคารสูงหลายหลัง และกระแทกกับพื้น
อีกด้านหนึ่ง เวลานี้ซูหลิง หยวนเฉิง และคนที่เหลือกำลังจัดการกับชาวบ้านที่กลายเป็นสัตว์ประหลาด
เมื่อเห็นสิ่งที่บินมาทุกคนถึงกับหวาดกลัว
“รีบถอยเร็วเข้า มันเป็นสัตว์ประหลาดระดับปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธ!!” เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวที่ปล่อยออกมาจากสิ่งมีชีวิตตรงหน้า เสิ่นจิงซึ่งเพิ่งรีบเข้ามาด้านในได้ตะโกนขึ้นอย่างกังวล
ชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์ไม่สนใจเสิ่นจิง และนักเรียน ดวงตาสีแดงเลือดของเขาจับจ้องไปยังร่างที่ค่อย ๆ โผล่ออกมาท่ามกลางฝุ่นของซากปรักหักพัง
“จะ เจ้าบรรลุพลังระดับปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธแล้ว!!”
"นี่มันนานเท่าไหร่กัน? นักเรียนเช่นเจ้าเติบโตถึงระดับนี้ได้อย่างไรกัน?!”
เสียงของเขาดังราวฟ้าร้องที่ก้องกังวาลออกไป
เสิ่นจิงไม่ใช่คนเดียวที่ได้ยิน แม้แต่หยวนเฉิง หยุนหยาน ฟางอวี่ และอัจฉริยะหยานจิงที่หลือก็ได้ยินเช่นกัน ขณะที่เหอเปียว เจิ้นหง และคนอื่น ๆ ที่ถูกทิ้งอยู่ด้านนอกเรือนจำสายฟ้าก็ได้ยินเสียงที่ระเบิดออกมาไม่ต่างกัน
“ใช่ นั่นเขา! อัจฉริยะไร้เปรียบของโรงเรียนเรา!”
“ฮาฮาฮ่า พวกเรารอดแล้ว!”
“ข้ารู้อยู่แล้วว่าเขาต้องอยู่เคียงข้างเราเสมอ!”
นักเรียนจากโรงเรียนมัธยมเมืองฉูรู้สึกตื่นเต้น เขาพวกตื่นเต้นมากจนดูเหมือนเป็นบ้าไปแล้ว!
ต่างจากนักเรียนโรงเรียนมัธยมเมืองฉู อัจฉริยะหยานจิง และปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธที่เหลือต่างตกตะลึง
อัจฉริยะ
ปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธ
สองคำนี้ยังคงดังก้องอยู่ในใจ
เสิ่นจิง และเหล่าปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธไม่ได้รับผลกระทบมากเท่าไหร่นัก ท้ายที่สุดพวกเขาก็เข้าใจความแข็งแกร่งของอัจฉริยะไร้เปรียบอยู่ไม่มากก็น้อย ดังนั้นพวกเขาที่เตรียมใจไว้แล้วจึงกลับมาปกติได้อย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามหยวนเฉิง ฟางอวี่ และพวกยังคงตกใจไม่หาย
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอัจฉริยะมัธยมปลายคนหนึ่งจะมีความแข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธจริง ๆ
นับเป็นเรื่องเหลือเชื่อจนน่าขัน
ในฐานะที่เป็นอัจฉริยะของหยานจิง พวกเขามีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล และเคยเห็นอัจฉริยะที่แท้จริงหลายคนจากโรงเรียนที่มีชื่อเสียง
แม้แต่อัจฉริยะของโรงเรียนที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกยังมีพลังแค่ระดับปรมาจารย์เท่านั้นในแง่ของความสามารถต่อสู้
คลืด…
ชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์พยายามลุกขึ้น เขามองไปยังร่างท่ามกลางฝุ่นก่อนระเบิดหัวเราะออกมา
“ต้องขอยอมรับว่าเจ้าเป็นอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็นมา!”
“แต่แล้วยังไง? อัจฉริยะก็เป็นเพียงอัจฉริยะเท่านั้น แม้ว่าเจ้าจะมีพลังระดับปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธ แต่เผ่าพันธุ์ภายนอก…”
“!!!”
ก่อนที่ชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์จะพูดจบ
ลำแสงกระบี่ที่ปรากฏได้ปิดกั้นการมองเห็นเขาอย่างสมบูรณ์ เสียงที่เขาได้ยินมีเพียงโซนิคบูม ก่อนที่หัวใจของเขาจะหยุดเต้นอย่างสมบูรณ์
บูม!
ร่างใหญ่ล้มลงกระแทกพื้นอย่างหนัก เผยกระบี่เล่มหนึ่งที่แทงเข้าที่หัวใจของเขา
เจิ้นหง เหอเปียว และปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธที่เหลือถึงกับตกตะลึงอีกครั้ง
“แสงกระบี่นี้!!”
“มะ มันเป็นเทคนิคกระบี่ของผู้อาวุโสโจว!”
“ไม่ เมื่อเทียบกับผู้อาวุโสโจวแล้ว เทคนิคกระบี่นี้ดูเหมือนจะอ่อนแอกว่าเล็กน้อย และไม่ได้ครอบงำขนาดนั้น!”
ฟางอวี่ หยุนหยาน และพวกก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน
พวกเขาเคยเห็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งใช้เทคนิคกระบี่อันน่าทึ่งในพื้นที่รกร้าง
ลำแสงกระบี่นี้เกือบจะเหมือนกับของที่พวกเขาเคยเห็น
“หรืออัจฉริยะคนนี้จะเป็นคนที่ช่วยเราไว้?” ความคิดนี้ผุดขึ้นในใจของพวกเขา
สวู๊ช
ด้วยการตายของชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์ เรือนจำสายฟ้าที่ห่อหุ้มเกือบครึ่งถนนก็ค่อย ๆ หายไป
เหอเปียว เจิ้นหง และปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธที่อยู่ด้านนอกรีบเข้าไปข้างในทันที
โจวเฮาดึงดาบออกจากศพ และอดยิ้มอย่างขมขื่นไม่ได้เมื่อเห็นทุกคนที่วิ่งเข้ามา ในใจเขาพลางคิดว่าคราวนี้คงไม่พ้นถูกเปิดเผยตัวตน...