680 - การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ของผู้สูงสุด 

1990 - การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ของผู้สูงสุด

สือฮ่าวจริงจังอย่างเหลือเชื่อ แม้ว่าคนที่เขาเผชิญหน้าจะไม่ใช่ร่างที่แท้จริงของอีกฝ่าย แต่เขาก็ทุ่มเทสุดฝีมือ จากมุมมองบางอย่างเซียนอมตะหวังในปัจจุบันอาจเป็นราชาของผู้สูงสุดทั้งหมด!

นับตั้งแต่เมิ่งเทียนเจิ้งหายตัวไป อาจมีเพียงเซียนอมตะหวังเท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะเรียกตัวเองว่าอันดับหนึ่งในบรรดาสิ่งมีชีวิตสูงสุด

ต่อให้เป็นผู้สูงสุดของตระกูลจักรพรรดิจากต่างมิติก็ตาม!

เฉียง!

ทันใดนั้นขนนกรอบๆตัวของสือฮ่าวก็หายไป ประกายสีแดงสดหลากสีถูกยับยั้งไว้อย่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม คลื่นของเจตนาฆ่าที่ดุร้ายยิ่งขึ้นก็เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน นี่คือปราณกระบี่ เขากำลังใช้วิชากระบี่หญ้าคาในการต่อต้านวิชากระบี่สยบความโกลาหลของเซียนอมตะหวัง!

สามวิชากระบี่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสมัยโบราณ สองในนั้นกำลังเผชิญหน้ากัน!

เฉียง!

พลังกระบี่พุ่งขึ้นอย่างไม่รู้จบจิตสังหารพุ่งทะยานสู่สรวงสวรรค์!

นี่เป็นการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่น่าตกใจระดับโลกที่เกินจินตนาการของพวกเขา ทุกคนถอยห่างจากภูเขาซูมี่ มิฉะนั้นพวกเขาทั้งหมดจะถูกบดขยี้เป็นผงด้วยรัศมีกระบี่ที่รุนแรงพวกนั้น

นี่เป็นการต่อสู้ที่รุนแรงไม่มีใครเทียบได้!

นอกเหนือจากนี้ ไม่ว่าจะเป็นสือฮ่าวหรือเซียนอมตะหวังทั้งคู่ต่างก็จงใจยับยั้งพลังของพวกเขาไว้ ไม่ยอมให้การต่อสู้ของพวกเขาส่งผลกระทบต่อผู้อื่น

ในความว่างเปล่าปราณกระบี่เป็นเหมือนสายรุ้ง ปรากฏเป็นริ้วหลายพันถึงหลายหมื่นเส้น ก่อตัวเป็นรัศมีที่ไม่มีวันเสื่อมสลาย!

นี่เป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ระหว่างผู้สูงสุด!

ฮู้!

สือฮ่าวกำลังต่อสู้อย่างสุดกำลังเสียงคำรามที่ปล่อยออกมาจากปากของเขา ญาณวิเศษล้ำค่าทุกประเภทปรากฏขึ้นโดยต้องการฆ่าเซียนอมตะหวังให้ได้

การกระทำของเขาทำให้ร่างกายของผู้คนมากมายสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีของตระกูลหวัง การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เหตุผลหลักก็เพราะว่านี่ไม่ใช่เซียนอมตะหวังจริงๆแต่เป็นเพียงรอยประทับตอนนี้ลักษณะท่าทางของเขาทนไม่ไหวแล้ว

ความว่างเปล่าก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเซียนอมตะหวังถูกฟาดพุ่งเข้าใส่ม้วนภาพจากนั้นก็บินหนีหายไป นอกจากนี้มันยังล้อมรอบมังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังและคนอื่นๆพยายามพาหลบหนีไปด้วย

“คิดจะไปไหน!” สือฮ่าวคำรามเขย่าสวรรค์และปฐพี ภายในเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยอานุภาพของเต๋าผู้ยิ่งใหญ่

มือของเขาประสานอินโดยแสดงศิลปะหกสังสารวัฏเพื่อจับกุมม้วนภาพไม่ให้หลบหนีไปได้

เป้ง!

ฝ่ามือและนิ้วของสือฮ่าวส่องประกาย กระบี่หญ้าคาถูกปล่อยออกมาอีกครั้งก่อนจะพุ่งเข้าใส่ม้วนภาพอย่างรุนแรง

ด้วยเสียงเปิง ม้วนหภาพก็สลัวลงหลายคนตกลงมาจากภายใน มังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังและคนอื่นๆได้รับบาดเจ็บสาหัส

สือฮ่าวตกตะลึง พลังป้องกันของม้วนภาพวาดนี้ไม่ได้ยิ่งใหญ่นัก ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด ร่างในภาพวาดเริ่มสลัวและจางลงอย่างมาก

การแสดงออกของมังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังเปลี่ยนไปทันที เขาถอนหายใจเบาๆพูดว่า

“ถ้าพ่อของข้าอยู่ในเก้าสวรรค์ เขาจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างอย่างแน่นอน น่าเสียดายที่เขามีเรื่องสำคัญจึงไม่สามารถปรากฏตัวขึ้นได้”

ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาคำนวณผิดหายนะกำลังจะมาเยือนเขา

ความจริงม้วนภาพนี้ไม่ได้อ่อนแออย่างที่สือฮ่าวเข้าใจ เพียงแต่ว่าเซียนอมตะหวังไม่ได้อยู่ในเก้าสวรรค์เบื้องบนทำให้พลังของมันลดลงเป็นอย่างมาก

“ข้าคำนวณผิดโดยไม่คิดว่าท่านพ่อจะออกจากเก้าสวรรค์ อาจบางทีเขากำลังพบปะกับสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรเซียน?” มังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

“ดูเหมือนเจ้าจะไม่กังวลเลย เจ้าคงมีสิ่งอื่นให้พึ่งพา” สือฮ่าวพูดอย่างใจเย็น

เขาไร้ความปรานีและเด็ดขาดอย่างยิ่ง ด้วยการสะบัดนิ้วปราณกระบี่สีแดงก็พุ่งออกมา มังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังถูกผ่าที่เอว เลือดกระเซ็นไปทุกที่

กระบี่เล่มนี้ทำให้ทุกคนสั่นสะเทือน!

ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นหวังสือ หวังซี หรือหวังหลาน จิตใจของพวกเขาก็สั่นสะท้านมังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังที่ทรงพลังถูกผ่าครึ่งเอวแบบนั้น

ทันใดนั้นสือฮ่าวก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว

เป็นเพราะในขณะนี้กรงเล็บสีดำขนาดยักษ์เอื้อมมือออกมาจากความว่างเปล่าอย่างเงียบๆและคว้าตัวสือฮ่าวด้วยหมอกสีดำ

แม้ว่ามันจะเงียบ แต่พลังของมันนั้นยิ่งใหญ่เกินไป ทำให้สือฮ่าวรู้สึกว่าถูกคุกคาม

นี่คือสิ่งมีชีวิตสูงสุด!

“สิ่งมีชีวิตแห่งความมืด?!” ดวงตาของสือฮ่าวเริ่มเย็นชา เขามองลึกไปในทิศทางนั้น มีหมอกสีดำหนาทึบอยู่ภายใน สัตว์ร้ายโบราณตัวหนึ่งกำลังหมอบซุ่มอยู่

ด้วยเสียงชัว ดวงตาขอสือฮ่าวสาดประกายราวกับสายฟ้า เขาหันกลับมาและมองไปผู้คนจากตระกูลหวัง

“พวกเจ้ากำลังสมรู้ร่วมคิดกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืด?”

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้าพูดถึงอะไรตระกูลหวังของเราไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืด” มังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังตอบอย่างเย็นชา

ยิ่งกว่านั้น ร่างกายที่แตกสลายของเขารวมกันอีกครั้ง ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

เหตุผลหลักคือเพราะการโจมตีของสือฮ่าวไม่มีกฏแห่งเต๋าแฝงมาด้วย เพราะเขาไม่ต้องการที่จะทำร้ายร่างกายนี้ซึ่งมันถูกสลักค่ายกลโบราณไว้

ใกล้กับภูเขาซูมี่ การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าการรวมตัวครั้งนี้อันตรายแค่ไหน แท้จริงแล้วมีสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดแฝงเข้ามาทั้งยังเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุด

ถ้าฮวงไม่ได้ปรากฏตัวในวันนี้ผลที่จะตามมานั้นยากที่จะจินตนาการได้!

“ฮวงสิ่งมีชีวิตที่แท้จริงของความมืดได้ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกับเจ้า ข้าได้แต่หวังว่าเจ้าอย่าฆ่าผู้ฝึกตนแห่งสวรรค์ทั้งเก้า” มังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังกล่าว

“หน้าด้าน สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดนี้ถูกนำทางมาโดยเจ้าอย่างแน่นอน!” เฉาอวี่เซิ่งตะโกน

คนอื่นๆทั้งหมดสั่นสะท้านจากภายใน

“สิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับข้า ข้าสงสัยว่ามันอาจถูกดึงดูดมาโดยรัศมีพลังสูงสุดของฮวง พลังโลหิตของเขานั้นเข้มข้นมากเกินไปอาจดึงดูดสิ่งมีชีวิตตัวนี้มา

หากหวงไม่สามารถเอาชนะมันได้ มันจะทำให้พวกเราที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดต้องตายและเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบได้” มังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังกล่าวอย่างใจเย็น

ไม่เพียงแต่เขาไม่ยอมรับในข้อกล่าวหาเท่านั้น เขายังเบี่ยงตัวและโยนความผิดให้สือฮ่าว

“พวกเจ้าทุกคนวันนี้จะต้องตาย!” สือฮ่าวตอบกลับอย่างเย็นชา เขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติจริงๆ

แม้ว่าตระกูลหวังกำลังเตรียมการเพื่อเข้าสู่ดินแดนเซียนแต่พวกเขาก็ยังติดต่อกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดมินำซ้ำความสัมพันธ์ของพวกเขายังค่อนข้างลึกซึ้งอีกด้วย

เขามั่นใจว่าผู้สูงสุดแห่งความมืดนี้ได้รับการชี้นำโดยมังกรตัวที่ แปดของตระกูลหวังอย่างแน่นอน!

ฮู้!

หลังจากเสียงคำรามเบาๆ สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดก็พุ่งเข้ามา ร่างกายของมันใหญ่โตเต็มไปด้วยความมืดมิด

มันเอื้อมมือออกไปด้วยกรงเล็บขนาดใหญ่ก่อนจะบดขยี้ความว่างเปล่ามึงเข้าหาสือฮ่าว

นี่คือเฮ่าซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตในเก้าสวรรค์สิบพิภพแต่ถูกกัดกร่อนด้วยสสารความมืดเมื่อมันเกิดใหม่ขึ้นมาความแข็งแกร่งของมันจึงทวีคูณเป็นอย่างมาก

ไม่คิดว่าในช่วงสามสิบปีที่ผ่านมาจะมีสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่สามารถพัฒนาตัวเองกลายเป็นผู้สูงสุดได้จริงๆ

การเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดนั้นต้องใช้สมาธิเป็นอย่างมาก ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวอาจทำให้คนผู้นั้นถูกกลืนกินโดยความมืด

นั่นคือเหตุผลที่มังกรตัวที่แปดของตระกูลหวังมีความสงบอยู่เสมอ

เขามีความเชื่อมั่นว่าผู้สูงสุดคนใหม่อย่างฮวงต้องไม่สามารถรับมือกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือสือฮ่าวไม่กลัวการสัมผัสกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืด หมัดของเขากระแทกออกไปด้านหน้าทำลายกรงเล็บของเฮ่าแห่งความมืดตัวนั้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆ