ตอนที่ 163 นายใหญ่

เมื่อเดินเข้าไปข้างใน มีผู้คนที่เดินผ่านมาพวกเขาได้กล่าวทักทายจางหม่านเหมือนกันแผนกต้อนรับ ส่วนจางหม่านก็พยักหน้าให้เพียงอย่างเดียว

ซูข่านได้มองดูพนักงานของบริษัทเขา ใบหน้าของพวกเขาดูสดใสมาก พวกเขาดูเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานและความกระตือรือร้น

จางหม่านทำได้ไม่เลวทีเดียวกับพนักงานที่นี่

ซูข่านพยักหน้าขณะที่มองซ้ายมองขวา

ในฐานะบริษัทที่เปิดใหม่ มันคงจะแย่ไม่ใช่น้อยหากว่าพนักงานที่มาทำงานมีสีหน้าตาอมทุกข์

จำเป็นต้องรักษาความสดใหม่ของพนักงานเอาไว้ พวกเขาจะได้สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมา

การรักษาความสดใหม่ของพนักงาน จำเป็นต้องมีแรงจูงใจที่จะดึงดูดพวกเขา

เงินนี่แหละจะเป็นหนึ่งในอาวุธพิเศษที่สามารถเติมพลังงานที่หมดไปในแต่ละวันได้

ในหมู่บริษัทที่เปิดใหม่ บริษัทอย่างว่านเซี่ยงได้ให้ค่าตอบแทนสูงกว่าบริษัทอื่นอยู่แล้ว

พนักงานที่มาทำงานที่นี่เลยมีกำลังใจที่ดี พร้อมสู้งานในทุกวัน

"ประธานจางคะ ผู้จัดการหลู่กับแผนกการเงินพร้อมแล้ว เธอกำลังรอท่านประธานอยู่ที่ห้องประชุมค่ะ"

หญิงสาวใบหน้าเล็กแต่สวมแว่นตาขนาดใหญ่ได้เดินเข้ามาพูดกับจางหม่าน ในมือของเธอถือเอกสารไว้กองหนึ่ง

เธอเป็นเลขาของจางหม่าน เธอชื่อหลี่เสว่เอ๋อ

หลังจากที่หลี่เสว่เอ๋อได้รายงานกับจางหม่าน เธอได้หันไปมองที่ซูข่านที่ยืนข้างๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา

เป็นไปได้ไหมว่านี่คือแฟนของท่านประธาน

"เอาล่ะ พาพวกเราไปห้องประชุม"

จางหม่านตบที่ไหล่ของหลี่เสว่เอ๋อ ใบหน้าของหลี่เสว่เอ๋อแดงเล็กน้อยขณะที่มองซูข่าน

"ค่ะ"

หลี่เสว่เอ๋อพยักหน้า

เธอได้เดินนำจางหม่านและคนอื่นๆมาจนถึงห้องประชุม เมื่อมองดูที่ห้องประชุมแล้วดูเหมือนว่าจะมีห้องนั่งพักอยู่ด้านหน้า

"หมิงเจียงนายรอฉันตรงนี้ก่อน"

ซูข่านได้หันไปพูดกับซงหมิงเจียง

"ครับพี่สาม"

ซงหมิงเจียงพยักหน้า

จางหม่านได้หันไปพูดกับหลี่เสว่เอ๋อ

"เสว่เอ๋อคนพวกนี้คือแขกของเรา เธอต้องดูแลพวกเขาให้ดีๆด้วยล่ะ"

"ค่ะ"

หลี่เสว่เอ๋อตอบอย่างรวดเร็ว

เธอแปลกใจเล็กน้อยว่าคนเหล่านี้เป็นใครกัน เห็นได้ชัดว่าทั้งสามคนนี้ได้ติดตามชายที่อยู่ข้างประธานจาง เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาอย่างงั้นเหรอ?

แล้วทำไมบอดี้การ์ดพวกนี้เราถึงต้องดูแลดีๆกับพวกเขาด้วย แสดงว่าชายที่บอดี้การ์ดพวกนี้คุ้มกันอยู่ ต้องเป็นคนที่สำคัญมากๆ

หลี่เสว่เว่ยได้เปิดประตูห้องประชุม เธอได้เแอบมองซูข่านด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หลังจากที่ประตูเปิด จางหม่านได้หันหน้าไปมองซูข่าน

ซูข่านได้พยักหน้าให้กับเธอ

จางหม่านเดินนำซูข่านเข้าไปในห้องก่อน จากนั้นซูข่านก็เดินตามหลังเธอ

ห้องประชุมนี้มีขนาดใหญ่ มีโต๊ะยาววางอยู่ตรงกลางห้อง เป็นโต๊ะที่มีรูปทรงที่สวยงามและเรียบหรู

หลังจากที่เดินเข้ามา ซูข่านได้มองไปรอบๆห้องๆ เขาเห็นว่ามีเก้าอี้ยังว่างอยู่อีกหลายตัว และหนึ่งในเก้าอี้หนึ่งที่มีคนนั่งอยู่ มีคนที่เขาคุ้นหน้าอยู่คนหนึ่ง

ผู้หญิงที่ดูเย่อหยิ่งและเย็นชาคนนั้นมีเพียงคนเดียว

หลู่เฉียนซาน!!

ขณะเดียวกันหลู่เฉียนซานได้มองตามจางหม่านและซูข่านที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง สายตาของเธอดูชื่นชมอยู่ไม่ใช่น้อย

"นายใหญ่"

หลู่เฉียนซานรู้จักกับซูข่านมาก่อนแล้ว ชายคนนี้เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังประธานจาง

ฟิวเจอร์น้ำมันทั้งหมดถูกสั่งการโดยเขา ความสามารถของเขาไม่ใช่ธรรมดา

ส่วนซูข่านก็ได้เห็นว่าตัวของหลู่เฉียนซานก็ไม่ธรรมดาเช่นเดียวกัน

เมื่อคืนจางหม่านได้โทรไปหาหลู่เฉียนซานแล้วบอกเรื่องที่เธอต้องทำในวันนี้

"นายของเราเป็นอัจฉริยะจริงๆ"

หลู่เฉียนซานได้พูดกับตัวเอง หลังจากที่รู้เรื่องที่เธอต้องมาทำในวันนี้

เมื่อราคาน้ำมันได้สูงขึ้นอีกเธอต้องแบ่งฟิวเจอร์น้ำมันของบริษัทออกเป็นส่วนๆแล้วทถอยขาย

เธอคิดว่าบริษัทว่านเซี่ยงอาจจะได้เงินน้อยกว่าขายทั้งก้อนเดียวถึง 10% แต่การกระทำแบบนี้ก็ดูเหมาะสมแล้ว บริษัทจะได้มีสภาพคล่องทางการเงินที่มากขึ้น

หลู่เฉียนซานรู้สึกชื่นชมนายใหญ่ของเธอมาก

"ท่านประธาน"

หลู่เฉียนซานยืนขึ้นและกล่าวทักทายจางหม่าน

เธอได้หันไปมองซูข่านด้วยความเคารพแต่ไม่ได้พูดอะไร

ดูเหมือนว่าประธานจางจะไม่ได้แนะนำนายใหญ่ให้คนอื่นได้รู้จัก บางทีเขาอาจต้องการที่จะอยู่เบื้องหลังของบริษัทนี้ต่อ

แม้ว่าฉันอยากจะแนะนำตัวให้คนอื่นรู้ แต่ดูเหมือนว่าหน้าที่นี้เหมาะกับประธานจางมากกว่า

"สวัสดีค่ะ/ครับท่านประธาน"

แผนกการเงินที่เหลือได้ยืนขึ้นและทักทายจางหม่าน

จางหม่านไม่ได้พูดอะไรตอบ เธอได้แค่พยักหน้าของเธอ

ซูข่านได้มองไปที่จางหม่าน ดูเหมือนว่าเธอจะมีความเย่อหยิ่งกับความเย็นชาในฐานะประธานบริษัทอยู่

จางหม่านได้เดินไปที่หัวโต๊ะและนั่งลง เธอไม่ได้นั่งที่เก้าอี้ตรงหัวโต๊ะแต่นั่งอยู่ข้างๆ ซูข่านได้เดินตามไปและนั่งที่หัวโต๊ะ

คนพนักงานแผนกการเงินคนเหล่านี้มีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย เป็นสภาวะปกติที่เกิดขึ้นได้ทั่วไปในสำนักงาน

ส่วนใหญ่แล้วพวกพนักงานผู้ชายที่ทำงานด้วยกันจะทำงานได้ดีกว่าเล็กน้อย

ทุกคนที่อยู่ในแผนกการเงินประหลาดใจเล็กน้อยและมองไปที่ซูข่าน

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมประธานจางไม่นั่งหัวโต๊ะ"

"ไม่รู้สิ"

"เขาเป็นคนจากบริษัทอื่นอย่างงั้นเหรอ?"

คนที่อยู่ในห้องประชุมต่างทำหน้าประหลาดใจ บางคนก็ได้มองมาที่ตัวซูข่านและหันไปมองจางหม่าน

ตามปกติแล้วในที่ประชุม ประธานจางต้องนั่งที่หัวโต๊ะอยู่แล้ว

แต่ดูเหมือนว่าประธานจางจะเป็นคนเลือกที่นั่งของเธอเอง เธอนั่งอยู่ข้างๆกับหัวโต๊ะ

จางหม่านได้ยินคนในแผนกการเงินกระซิบกัน เธอได้ตบโต๊ะเบาๆแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม

"เงียบหน่อย ฉันมีคนจะแนะนำให้รู้จัก"

ภายในห้องประชุมไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา

มีเพียงเสียงลมหายใจอันเย็นเฉียบเท่านั้น

"นี่คือเจ้าของที่แท้จริงของบริษัทว่านเซี่ยง กรุ๊ป ของเรา"

หลังจางหม่านพูดจบ สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่ซูข่าน ดวงตาคนพวกเขาเบิกกว้างและมองมาอย่างไม่เชื่อสายตา

นี่คือนายใหญ่ของเราอย่างงั้นเหรอ?