บทที่ 974 หลบหนีอย่างพร้อมเพรียง
บทที่ 974 หลบหนีอย่างพร้อมเพรียง เจียงเฉินถอยหลังออกไปสองถึงสามก้าวอย่างเงียบงัน ทันใดนั้นเขาโพล่งกล่าวเสียงดัง “ศิษย์น้องชาย ข้าเพิ่งนึกได้ว่ายังมีกองขยะอยู่ด้านหลังภูเขาที่ยังไม่ได้เก็บกวาด ไว้เราไปดื่มด้วยกันวันหลังเถอะ!” สิ้นเสียง เขาพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ซูฉินบีบมือเล็กของฝานชิงเ...
