บทที่ 237 สตรีเปรียบเสมือนเสือร้ายเมื่ออายุสามสิบ และเปรียบเสมือนหมาป่าเมื่ออายุสี่สิบ
บทที่ 237 สตรีเปรียบเสมือนเสือร้ายเมื่ออายุสามสิบ และเปรียบเสมือนหมาป่าเมื่ออายุสี่สิบ หวังกุ้ยฮวาเดินกลับเข้าไปในห้องครัว แล้วกอดเซียวซีซีแน่นพร้อมปลอบโยน “แม่ผิดเอง แม่ไม่น่ายั่วโมโหหมาตัวนั้นเลย” หวังกุ้ยฮวาโมโหอย่างมาก เหตุใดหลี่อวี้เฟินถึงทำเช่นนี้? นางว่างงานนักหรือ นางเช็ดน้ำตาของเซียวซีซีด...
