บทที่ 170 มารดานางมีนามว่าเซียวหลี
บทที่ 170 มารดานางมีนามว่าเซียวหลี “คำนับองค์ชาย ขอองค์ชายพระชนม์ยืนนาน” ด้านหน้าตำหนักบุปผาวสันต์ ขันทีชุนกุ้ยเพิ่งพ้นประตูตำหนักก่อนจะพบหรงสวิน เขาเผยความตะลึงเมื่อแรกเห็น และคุกเข่าลงอย่างโคลงเคลงด้วยความตื่นเต้น “องค์ชายมีสุขภาพพลานามัยที่ดี ช่างน่ายินดียิ่ง” หรงสวินมองด้วยหางตาเล็กน้อย ก่อนที่ช...