ตอนที่ 28 เจ้าที่ที่แท้จริง
ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยเกล็ดยื่นออกมาข้างหน้าและสัมผัสกับพื้นแข็ง
เกล็ดแต่ละอันมีสีเขียวเข้มและดูมันวาวเมื่อสะท้อนเข้ากับแสงจากป่า
กรงเล็บแหลมคมที่ยาวคล้ายดาบโค้ง
ทำไมต้องช็อคนะเหรอ? ก็เพราะว่ากรงเล็บแต่ละซี่มันใหญ่พอๆ กับหัวของผมไงล่ะ!
กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ที่มือนั่นผลักให้ตัวของมันเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้อย่างต่อเนื่อง
ส่วนปากที่กว้างและยาว เต็มไปด้วยฟันแหลมคม ดวงตาเยือกเย็นของนักล่า ฟันบางซี่ของมันใหญ่เกินไปและทำให้ปากบางส่วนเผยอออก ดูแล้วคล้ายกับว่ามันกำลังยิ้มอยู่
แววตาของมันแฝงไปด้วยสติปัญญา และนั่นคือสิ่งที่มอนสเตอร์ส่วนใหญ่อาจจะได้เห็นเป็นอย่างสุดท้าย...
แผ่นหลังของมันเต็มไปด้วยเกล็ดที่ซ้อนทับกัน ตรงสันหลังนั้นมีกระดูกยื่นออกมาจนคล้ายกับหนาม
ตอนนี้มันกำลังเคลื่อนที่อย่างว่องไวและไม่สมกับขนาดตัวเลยสักนิด
พอมันเคลื่อนผ่านไป ผมถึงได้เห็นแขนอีกชุดตรงลำตัวซึ่งดูแข็งแรงไม่ต่างจากด้านหน้าเลย
มันส่งเสียงคำรามในลำคอขณะเดินผ่าน นั่นทำให้เปลวไฟสีแดงปะทุออกมา... นี้เอ็งเป็นมังกรอย่างนั้นรึ!?
และสิ่งที่เห็นเป็นอย่างต่อมาก็คือขาชุดที่สามซึ่งดูแข็งแรงที่สุด
ชัดเลย ดูเหมือนว่ามันน่าจะลุกขึ้นมายืนสองขาได้หากจำเป็น
นี่คงเป็นการกลายพันธุ์เพื่อเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ซึ่งคล้ายกับจระเข้บนโลกมนุษย์
รวมๆ แล้วตั้งแต่หัวจรดเท้าน่าจะยาวประมาณ 12 เมตร
12 เมตร
เหมือนกับเอาเสาห่วงบาสเก็ตบอล 4 เสามาวางต่อกันงั้นแหละ จะบอกว่ายาวเท่าเลนโบว์ลิ่งก็คงได้
แน่นอนว่าส่วนที่กินความยาวมากสุดนั้นน่าจะเป็นหาง...
แต่ให้ตายสิวะแกนดาล์ฟ!! นี่มันจะใหญ่เกินไปแล้วนะเฟ้ย!!
มอนสเตอร์ตัวนี้มีขนาดใหญ่มากจนผมไม่มีทางต่อกรด้วยได้เลย!
เอ้อ แล้วมันมาคลานอะไรแถวนี้วะ!?
ฮื่มมม ดูจากทรงแล้วน่าจะเป็นตัวที่วิวัฒนาการมาจากไอ้เข้ยักษ์แน่เลย (สำหรับผมแล้ว ไอ้พวกตัวอ่อนนั่นก็ยังเป็นไอ้เข้ยักษ์อยู่ดี)
มีหลายส่วนที่ทำให้ดูออกว่ามันเหมือนจระเข้ แต่ส่วนที่ทำให้ตะลึงก็คือแขนขา 3 ชุด กับการที่มันพ่นไปได้และขนาดที่ใหญ่บ้าบอ
เป็นไปได้ไหมว่ามันผ่านการวิวัฒนาการมาแล้ว 2 รอบ?
ดูจากความหนาของเกล็ด ไม่มีทางเลยที่กรดของผมจะกัดกร่อนเข้าไปถึงเนื้อในได้
มันคือรถถังดีๆ นี่เอง แค่น้ำหนักก็ปาเข้าไปหลายตันแล้ว!
ถ้าต้องเจอกับตัวอะไรที่ใหญ่กว่านี้อีกล่ะก็ ผมขอไปเสี่ยงดวงกับกองทัพมนุษย์ข้างบนดีกว่า!
แรงสั่นสะเทือนที่รู้สึกนั้นบ่งบอกถึงมวลมหาศาลของมันในแต่ละย่างก้าว
ในตอนนี้เองที่จู่ๆ ความคิดเพี้ยนๆ ก็แล่นเข้ามาในหัว ก่อนที่ผมจะออกจากที่ซ่อนและย่องตามมันไปเงียบๆ
ไอ้ความคิดที่ว่านี่ก็คือการทำอย่าง ‘ปลาพยาบาล ’
ปลาพยาบาลจะตามสัตว์น้ำบางชนิด เช่นปลาวาฬหรือปลาฉลาม และคอยทำความสะอาดของเหลือที่อยู่ตามฟันของพวกมัน
สัตว์น้ำที่เป็นเป้าหมายจะได้รับการทำความสะอาดและรักษาสุขภาพฟันให้แข็งแรง ส่วนปลาพยาบาลก็จะได้สารอาหารจากของเหลือเหล่านั้นเป็นค่าจ้าง
ผมคงไม่ถึงขั้นขึ้นไปแปรงฟันให้ไอ้หมอนี่หรอกนะ แต่พอคิดออกแล้วว่าจะตามยังไงให้ปลอดภัย
ปลอดภัยงั้นเหรอแอนโธนี่!? แกพูดอะไรออกมาวะ!?
หึหึ รอดูให้ดีละกัน
เป็นไปได้สูงว่ามอนสเตอร์เกือบทุกตัวจะพยายามหลบราวกับว่าเจ้านี่คืออภิมหาโรคระบาด ตัวที่ไม่ยอมหลบก็จะกลายเป็นอาหารของมัน ส่วนผมก็ทางสะดวกจ้า~
ตราบใดที่พี่เข้มองไม่เห็นผม ผมก็จะปลอดภัยสุดๆ ไม่มีใครกล้าแตะ!
งานนี้ต้องขอบคุณอำพรางตัวขั้นสูงอีกครั้ง แถมถ้าซ่อนตัวจากมันได้เรื่อยๆ มีโอกาสที่สกิลจะอัพในเร็ววัน
แผนนี้มีความเสี่ยง แต่เป็นความเสี่ยงที่พอจะจัดการได้
ผมค่อยๆ เลาะเข้าไปที่ด้านข้างของมัน
เพราะขนาดตัวที่ใหญ่และความเร็วพอประมาณ ผมเลยต้องวิ่งตับแลบและลืมเรื่องการ ‘เคลื่อนที่เงียบๆ’ ไปได้เลย ยังดีที่มันเดินเสียงดังมากจนกลบเสียงวิ่งของผมจนหมด
ชั่วโมงต่อมา ผมยังคงง่วนอยู่กับการซ่อนตัวจากบอดี้การ์ดหน้าเกล็ดต่อไป
สภาพแวดล้อมของป่าแห่งนี้ทำให้ผมประหลาดใจได้ตลอด
มีครั้งนึงเราเดินผ่านดอกไม้ยักษ์ กลีบดอกของมันสั่นไปมาขณะค่อยๆ บานออก เผยให้เห็นเพ็ชรเม็ดงามตรงกลางที่ใหญ่พอๆ กับหัวของผม
ผมรู้สึกทึ่งไปเลย แต่เจ้าบอดี้การ์ดของผมดูไม่ประทับใจเท่าไหร่ก่อนจะย่ำเท้าผ่านไป
ผมมีเวลาสำรวจดอกไม้ไม่มาก แต่มันก็ทำให้รู้สึกแปลกๆ อยู่นะ
มีบางอย่างเกี่ยวกับกลีบดอกหนาๆ นั่น... เหมือนกับว่ามันกำลังปูพรมเชื้อเชิญให้แขกเข้าไปดูใกล้ๆ
ตอนที่มีตะขาบยักษ์ออกมาขวางทางโคตรไอเข้ (ชื่อที่ตั้งให้บอดี้การ์ด) ผมก็ได้ลาภแบบงงๆ ไปด้วย
ไอ้ตะขาบที่วิวัฒนาการแล้วมันออกจะเกินกำลังของผมไปหน่อย ตอนนี้ยังสู้มันไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นพี่โคตรไอ้เข้น่ะเหรอ? อีซี่โหมด
มันเอามือตะปบทีเดียว ตะขาบก็เละเป็นโจ๊กทันที นี่มันแทบไม่ต้องชะลอความเร็วด้วยนะ ดูไม่ต่างจากเวลาที่มนุษย์เดินตบยุงเลย!
สิ่งที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่าก็คือโคตรไอเข้ไม่หยุดเก็บไบโอแมสด้วยซ้ำ มันก็แค่เดินต่อไปเฉยๆ... เป็นไปได้ว่าตะขาบตัวนี้มีระดับวิวัฒนาการที่ต่ำเกินไป
มันคงไม่มีประโยชน์สำกับโคตรไอ้เข้
แต่มันมีประโยชน์สำหรับผมนี่หว่า!
ตอนนี้สภาพของมันเหมือนกับแมลงที่โดนคนเหยียบไม่มีผิด
อึ่ยยยย...
เห็นแล้วหายหิวเลย...
แต่ยังไงไบโอแมสก็คือไบโอแมส!
ท่องไว้เลย ถ้าอยากอยู่ต่อนานๆ จงหลับตา และกินซะ!
[กลืนกินไบโอแมสแหล่งใหม่: อะดัลทัสอันกีบัส สโคโลเพนดร้า, ได้รับ 1 ไบโอแมส]
[ปลดล็อคข้อมูลพื้นฐานของอะดัลทัสอันกีบัส สโคโลเพนดร้า]
[อะดัลทัสอันกีบัส สโคโลเพนดร้า: ตะขาบกรงเล็บตัวโตเต็มวัย นี่คือสายพันธุ์ที่วิวัฒนาการมาจากขั้นพื้นฐาน มีค่าพละกำลังที่สูงกว่าเดิมมาก แต่ค่าความหลักแหลมยังต่ำอยู่
น่าสนใจ สรุปว่านี่คือหนึ่งในสายพันธุ์ที่วิวัฒนาการมาจากตะขาบกรงเล็บสินะ
---------------
สนับสนุนผลงานอย่างถูกต้องได้ที่ MyNovel และ Thai-Novel
---------------
ผมคิดในใจขณะนั่งกินต่อ
[ได้รับ 1 ไบโอแมส]
แจ๋ว! แต่ผมกินได้ประมาณ 25% ก็ต้องเดินทางต่อแล้ว ไม่งั้นอาจจะโดนพี่บอดี้การ์ดทิ้งไว้ข้างหลัง
แต่ก่อนจะออกไป ผมก็สังเกตเห็นบางอย่างที่อยู่ใน... เศษซากของตะขาบโตเต็มวัย
ที่ส่วนหัวของมันมีลูกแก้วอันเล็กๆ ตกอยู่
นี่มัน... ใช่อย่างที่คิดหรือเปล่านะ?
ผมเข้าไปใกล้และใช้ขากรรไกรจับมันขึ้นมา
[พบมอนสเตอร์คอร์ที่เข้ากันได้ ต้องการเสริมคอร์ของตัวเองหรือสร้างมอนสเตอร์ขึ้นมาใหม่?]
นี่มัน! มอนสเตอร์คอร์!
ผมมีเวลาคิดไม่มากนัก ตอนนี้โคตรไอ้เข้เริ่มเดินห่างออกไปทุกทีแล้ว
เสริมคอร์ตัวเอง!
ลูกแก้วกลมๆ ละลายหายไปกับอากาศ แต่พลังงานของมันกลับถูกดูดเข้ามาในร่างของผมก่อนจะเข้ามาในคอร์ราวกับเครื่องดูดฝุ่น
มันไหลเข้ามาเรื่อยๆ และทำให้คอร์ของผมร้อนขึ้น
สุดท้ายแล้วพลังงานก็เข้าไปในนั้นจนหมดขณะที่ผมต้องรีบวิ่งตามพี่ใหญ่ให้ทัน อ่ะนี่ค่าสถานะ
ชื่อ: แอนโธนี่
เลเวล: 3 (คอร์)
ค่าพละกำลัง: 15
ค่าความทนทาน: 12
ค่าความหลักแหลม: 25
ค่าความมุ่งมั่น: 18
HP: 30/30
MP: 9/12
สกิล: ขุด เลเวล 4 ; พ่นกรดรุนแรง เลเวล 1 ; แรงจับ เลเวล 4 ; กัดขย้ำ เลเวล 1; อำพรางตัวขั้นสูง เลเวล 2; เคี้ยวขย้ำ เลเวล 1; สัมผัสห้วงลึก เลเวล 4;
กลายพันธุ์: ตา +4, หนวดเสาอากาศ +2, ต่อมกรด +3, ขา +1, ขากรรไกร +2, เปลือก +1
สปีชีส์ : ตัวอ่อนมดงาน (ฟอร์มิก้า)
แต้มสกิล: 0
ไบโอแมส: 2
---------------
ติดตามแฟนเพจนักแปล: EP:IC Translation