ตอนที่ 27 เส้นทางยาวไกล
ต้องขอบคุณการต่อสู้เมื่อกี้จริงๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกมั่นใจตัวเองมากขึ้น
บางทีผมอาจอยู่รอดนานพอที่จะเจอกับโคโลนี่ก็ได้นะ!
ก็... เอาเป็นว่าผมรู้สึกมั่นใจละกัน! เหอะๆ
...
เอาล่ะๆ ถึงเวลาทำงานอย่างต่อไป หลังจากซื้อสกิลผันแปรมานามาแล้ว ความรู้บางอย่างก็ถูกใส่เข้ามาในสมองของผมด้วย
ไอ้การที่มีระบบลึกลับมายัดของใส่สมองเรานี่... พูดไปมันก็น่ากลัวอยู่นะ
สรุปแล้วระบบนี่มัน ‘ลึก’ แค่ไหนกันเนี่ย?
นี่คือสิ่งที่ผมรู้ไปก็ทำอะไรไม่ได้ ดังนั้นเลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า
ตามความเข้าใจของผม มานาที่ร่างกายดูดซับจากอากาศจะถูกกักเก็บไว้ในมอนสเตอร์คอร์
หากต้องการใช้ ผมจะต้องดึงมานาออกจากคอร์และ ‘ปั้น’ มัน นี่แหละคือสกิลผันแปรมานา
สกิลนี้จะทำให้ผมสามารถใช้ MP เพื่อทำอะไรเจ๋งๆ ได้
มาลองดูหน่อยซิ
เริ่มจากการทำสมาธิเพื่อสัมผัสถึงคอร์ที่อยู่ในร่างกายส่วนอก
อืมมมม เป็นลูกบอลเล็กๆ ที่ร้อนมากและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน
นี่แหละมานาของผม แต่ก่อนจะดึงมันออกมาใช้ ผมต้องจินตนาการภาพในหัวว่าอยากให้มันออกมาในลักษณะไหนก่อน
ลองทำอะไรง่ายๆ ก่อน ตามนี้นะ?
มาเริ่มกันที่... แปลงให้มันเป็นเมฆและปล่อยออกจากปาก
ก็แค่กลุ่มควันไร้พิษสงก้อนเดียวเอง ใจเย็นไว้นะ
ผมจดจ่อสมาธิทุกอย่างไปที่คอร์ของตัวเอง พยายามจม... ลึก... ไปกับมัน
ตอนนี้มันยังเล็กอยู่เลยแฮะ ขนาดประมาณเท่าเม็ดองุ่นได้
เดี๋ยวต่อไปมันน่าจะโตขึ้นแหละนะ ตอนนี้ MP ก็มีแค่ 10 เอง คงทำอะไรมากไม่ได้
จิตของผมค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปในคอร์... รู้สึกเหมือนเข้ามาอยู่ในโลกคริสตัลเลย
ภายในมิตินี้จะเห็นว่ามานานั้นลอยเท้งไปมาเป็นวงกลมอย่างช้าๆ
ถ้าไม่ไปยุ่งด้วย มันก็จะอยู่ของมันแบบนั้นแหละ
ผมสัมผัสได้ทันทีที่พลังงานเริ่มตอบสนองต่อจิต ไม่นานพลังงานก็เริ่มเคลื่อนที่ไปตามความคิดของผม
มันยากว่าที่เห็นนะ!
ผมพยายามดึงให้พลังงานออกจากที่นี่... ออกจากคอร์และส่งต่อไปยังร่างกายด้านนอก
ตอนนี้พลังงานเคลื่อนมาถึงลำคอแล้ว... รู้สึกเหมือนกำลังสำลักน้ำ
พอเปิดปากก็มีกลุ่มควันลอยออกมา แต่ไม่นานมันก็สลายหายไปหมด
แฮ่กกก แฮ่กกก
โคตรยาก! ทำแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว!
คือ... ก็เข้าใจนะว่าสกิลยังเลเวล 1 อยู่ แต่แค่ปุ๊นควันออกมาทีเดียวนี่มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ?
เวทมนตร์มันยากกกก
แต่ผมก็ยิ่งอยากเรียนรู้มันให้ได้!
พอหันไปดูว่าเสีย MP เท่าไหร่ อืม... ใช้ไป 2 แต้ม
ทำทั้งหมดนั่นแต่ดึงออกมาได้ไม่ถึงครึ่งนี้มันยังไงกันนะ?
เอาเถอะ ยิ่งฝึกจนสกิลเพิ่มแล้วเดี๋ยวมันก็ง่ายขึ้นเอง จากนั้นการฝึกก็จะเร็วตาม
---------------
สนับสนุนผลงานอย่างถูกต้องได้ที่ MyNovel และ Thai-Novel
---------------
ยิ่งขยันในช่วงแรกๆ การเติบโตในอนาคตก็จะยิ่งดีกว่าเดิม!
ผมรวบรวมความมุ่งมั่นทั้งหมดที่มี ก่อนจะพยายามทำแบบเมื่อกี้อีกครั้ง
ฮึกกกกกกกกก
*ฟู่ววววว*
แม่เจ้า ชักจะตลกเกินไปแล้วนะแกนดาล์ฟ!
ตอนนายฝึกนี่ได้จดโน้ตไว้ไหม ขอยืมได้ป่าว?
นี่ฉันต้องไว้เคราแล้วเอาคทามาถือด้วยไหม?
ผมพยายามทำอีก 3 รอบ แต่รอบสุดท้ายนั้นสมาธิแตกก่อน ควันไม่ออก แต่ยังดีที่มานายังสลายหายไปเอง
กระบวนการนี้ทำให้ผมรู้สึกเหนื่อยมากจนต้อง ‘งีบ’ แบบมดๆ
อยากรู้จังเลยว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ถ้ามีสมาร์ทโฟนติดมาด้วยสักเครื่องก็ดีสิ...
---
ไม่นานผมก็ขยับตัวอีกครั้ง น่าจะงีบไป 3 ชั่วโมงได้นะ
นี่เป็นการเดาโดยดูจากระดับความอิ่มของกระเพาะ จะย่อยเนื้อไอ้เข้ให้หมดนี่คงต้องใช้เวลาพักนึงเลย
ส่วน MP เองก็ฟื้นกลับมาเป็น 6/10 แล้วนะ ไว้เต็มสิบเมื่อไหร่ค่อยกลับมาฝึกต่อละกัน
ถ้าฝึกตอนนี้เลยสามรอบ มีโอกาสที่จะได้พักยาวอีก 3 ชั่วโมงหรือมากกว่า ดังนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ
เมื่อกี้ฝึกไป 4-5 ครั้งเลเวลสกิลก็ไม่เห็นจะเพิ่ม สงสัยงานนี้จะไม่หมูซะแล้วสิ...
แต่ถ้าอยากเรียนเวทมนตร์ต่อก็ต้องผ่านวันนี้ไปให้ได้ซะก่อน!
ถึงเวลาออกสำรวจกันแล้ว!
ผมใช้เวลาอีกเล็กน้อยเพื่ออำพรางรังนอนด้วยเศษดินเศษหญ้าแถวนั้น
ผมอาจจะไม่ได้กลับมาใช้ที่นี่อีก แต่การมีที่ซ่อนตัวเก็บๆ ไว้บ้างน่าจะเป็นเรื่องดี
เราไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่จะต้องใช้มัน...
พอทำเสร็จแล้วผมก็หันไปมองรอบๆ
แถวนี้ไม่มีมอนสเตอร์ตัวอื่น แม้แต่เสาอากาศก็ไม่พบอะไร
ดีนะที่พออาหารย่อย เสาอากาศข้างใหม่ก็เริ่มงอกออกมาอีกครั้ง
ถ้าหาอะไรมาใส่ท้องเพิ่มเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็คงกลับมาเป็นปกติเอง
ตอนนี้ประสิทธิภาพการตรวจจับน่าจะอยู่ที่ประมาณ 70%
จะบอกว่าโมโหไอ้เข้ก็ไม่ถูก เพราะผมได้อะไรกลับมามากมาย ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าละกัน
ภารกิจของวันนี้ก็คือการออกสำรวจ ไม่ได้ไปสู้รบกับใคร
แน่นอนว่าถ้ามีเหยื่อและโอกาสที่ดีพอล่ะก็... เดี๋ยวจะลองคิดดูอีกที
ช่วงนี้นี่ชอบเสี่ยงทุกวันเลย นี่เราติดนิสัยแย่ๆ มาแล้วเหรอ!?
พอไม่เห็นว่ามีตัวอะไรโผล่มา ผมก็เริ่มออกเดินทางด้วยความระมัดระวัง
โพรงยักษ์นี่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ นะ มันคือพื้นที่ที่ใหญ่มาก ใหญ่จนไร้สาระ ใหญ่กว่าป่าจริงๆ ในโลกที่แล้วซะอีก
คือ ผมเองก็ไม่แน่ใจหรอกว่าพื้นที่ใต้โลกก่อนมันใหญ่ขนาดไหน แต่เราสามาถนำเมืองสักเมืองมาใส่ในในนี้ได้เลย... อาจจะต้องพวกตัดตึกสูงๆ บางส่วนออกก่อน
ดูแล้วมันไม่น่าเกิดขึ้นได้เองตามธรรมชาติ
ผมใช้ ‘ตาแมลง’ ตรวจดูทุกอย่างจากทุกทิศทาง เป็นใครก็คงไม่อยากโดนอสูรเวหาคาบไปแดรกแบบไม่รู้ตัวหรอก จริงไหม?
ผมเริ่มสังเกตได้ว่าพื้นในนี้ไม่ได้ราบเรียบไปซะหมด ยังมีเนินเขาและแนวหินให้เห็นอยู่ทั่วไป บางอันถึงขั้นสูงขึ้นไปจนชิดกับเพดาน
ผมจะไม่แปลกใจเลยนะถ้ามีมอนสเตอร์ไปทำรังอยู่บนที่สูงๆ แบบนี้ เพราะมันเป็นชัยภูมิที่ดีและลดความเสี่ยงที่มอนสเตอร์ตัวอื่นจะเดินมาเจอด้วย ตอนนี้ขอเลาะผ่านไปก่อนละกัน
พื้นที่ใหญ่ๆ แบบนี้ทำให้เรื่องสายตากลับมาเป็นปัญหาอีกครั้ง
เห้ออ~ ถ้ามีสายตาแบบมนุษย์ล่ะก็ ป่านนี้ผมคงขึ้นที่สูงเพื่อสำรวจโดยรอบแทนแล้ว
ถ้าเป็นตาแมลงน่ะเหรอ? ขึ้นที่สูงไปก็มองไม่ชัด เสียเวลาเปล่า
ตอนนี้ผมต้องเข้าไปใกล้ทุกอย่าง พยายามจดจำและวาดแผนที่ในหัวให้ละเอียดที่สุด
[สัมผัสห้วงลึก เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 3]
...และนี่ก็คือสกิลเด็ดของวันนี้
เลเวลอัพสักทีนะ สัมผัสห้วงลึก!
บางสกิลนี่ก็ยากเหลือเกินกว่าจะอัพ-
เดี๋ยวก่อน!
บางอย่างกำลังมาทางนี้ ผมรู้สึกผ่านเสาอากาศได้เลย เป็นบางอย่างที่ใหญ่มากด้วย
ผมเริ่มสำรวจพื้นที่รอบๆ เห็ดยักษ์งอกขึ้นมาจากซอกหินตามจุดต่างๆ มีต้นไม้เพี้ยนๆ ขึ้นแซม... รากของมันโค้งไปมาก่อนจะทิ่มเข้าไปในซอกหิน
ใช้ซ่อนตัวไม่ดีสักอย่าง!
แทนที่จะหนีและทำให้อีกฝ่ายรู้ตำแหน่ง ผมควรหาที่ซ่อนและใช้สกิลอำพรางให้เป็นประโยชน์
บางที่มันอาจเป็นมอนสเตอร์ที่มีประสาทหูดีก็ได้ อีกกรณีหนึ่งก็คือพวกมันอาจเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าผม
จังหวะนี้ไม่รู้จริงๆ ว่าจะเจอกับอะไร หาที่ซ่อนก่อนละกัน
สุดท้ายผมก็พบกับต้นไม้ที่มีช่องว่างด้านล่าง แค่เดินแหวกรากเข้าไปนิดหน่อยก็โอเคแล้ว ไม่นานเจ้าสิ่งนั้นก็เข้ามาใกล้ขึ้นอีก
ตุบ ตุบ
เสียงเท้าของมันเข้ามาใกล้และดังขึ้นเเรื่อยๆ คิดว่าตัวน่าจะใหญ่มาก พอเห็นมันเป็นครั้งแรก ผมก็ช็อคจนแทบเป็นลม
นี่มันตัวอะไรวะเนี่ย!?
---------------
ติดตามแฟนเพจนักแปล: EP:IC Translation