ตอนที่ 184

ตอนที่ 184

ชายวัยกลางคนคนนั้นเมาแล้ว เขาถูกจับไว้โดยโคลและร่างของเขาก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง

ชายคนนี้ไม่ได้มาดื่มคนเดียว เขามากับเพื่อนอีกสามคน เขาเคยเป็นแบบนี้มาก่อนแล้ว ก่อนหน้านี้เพื่อนของเขาจึงยืนดูเฉยๆ

พอเห็นคนล้มเพื่อนตัวเองถึงสองครั้ง พวกเขาก็เลยอยากเข้ามาช่วย เมื่อมาถึง พบว่าคนที่ขวางทางพวกเขาอยู่คือโคล พวกเขาเป็นลูกค้าประจำที่บาร์นี้ และโดยธรรมชาติแล้วพวกเขารู้จักชื่อเสียงของโคลดี

ทั้งสามคนก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยพยุงเพื่อนขึ้นมา และขอโทษโคลหลายครั้ง “ขอโทษด้วยครับ เราออกไปกันเถอะ”

หากไม่รีบไปตอนนี้ พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะไม่สามารถออกไปได้อีก

ชายวัยกลางคนสับสนอย่างสมบูรณ์ หลังจากได้รับความช่วยเหลือ เขาก็สาปแช่งทันที “นั่นคือ...?”

ก่อนที่เขาจะพูดได้ เขาถูกเพื่อนของเขาเอามือปิดปากแล้วลากตัวออกไป เพราะเห็นได้ชัดว่ามีคนในบาร์ต้องการปกป้องผู้หญิงคนนี้

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะดูยอดเยี่ยม แต่เรื่องแบบนี้ก็ขึ้นอยู่กับโอกาส ถ้าโคลไม่ขัดขวาง พวกเขาก็ไม่รังเกียจที่จะไปต่อ แต่ดูสิสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร?

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนถูกลากออกไป โคลก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาทำร้ายลูกค้าไม่ได้ ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ผลกระทบของการทำร้ายร่างกายลูกค้านั้นมากเกินไป

ต่างคนต่างไป เป็นแบบนี้ย่อมดีกว่า

เมื่อผู้ชมเห็นโคลเดินออกมา ชายวัยกลางคนก็ถูกพาตัวไปแล้ว พวกเขารู้ว่าเรื่องตลกจบลงแล้ว และทุกคนก็ให้ความสนใจกับความสุขของตัวเองอีกครั้ง

โคลหันศีรษะแล้วยิ้ม “บอสหลิว คุณนั่นเอง”

หลิวหมิงอวี่มองโคลด้วยความสนใจอย่างมาก ถ้าเขาจำไม่ผิด คนนี้น่าจะเป็นคนที่ติดตามดูเกลเมื่อเช้านี้ และไม่น่าแปลกใจที่อีกฝ่ายจะเรียกชื่อเขาถูก

เขาไม่รู้ว่าหลังจากตกลงซื้อขายกันแล้ว โคลคนนี้ยังคงเฝ้าติดตามเขาอยู่

หลิวหมิงอวี่ยิ้ม “บาร์ของคุณไม่มีความปลอดภัยเลย”

โคลยิ้มและพูดว่า “ปลอดภัย บาร์ของเราปลอดภัยแน่นอน นี่เป็นเพียงสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด”

เขารู้ว่าบอสยังคงต้องการทำธุรกิจกับคนคนนี้ ถ้านี่ถือว่าไม่ปลอดภัยแล้วใครจะกล้าทำธุรกิจกับพวกเขาอีก

หลิวหมิงอวี่ไม่ได้เจาะลึกเรื่องนี้ เพราะมันก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาเพียงพูดแค่ผ่านๆเท่านั้น

“บอสหลิว ทำไมคุณไม่ไปที่ห้องวีไอพีล่ะ” โคลพูดด้วยรอยยิ้ม

หลิวหมิงอวี่ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อสัมผัสประสบการณ์เฉยๆ และวันนี้ดูเหมือนว่าฉันจะมีประสบการณ์แล้ว ต้องขอตัวกลับก่อน”

หลังจากที่จูเฟยเหยียนเห็นชายวัยกลางคนถูกดึงออกไป อารมณ์ประหม่าของเธอก็ผ่อนคลายลง

ดูเหมือนว่าโคลจะช่วยชีวิตเธอไว้ แต่เธอรู้ว่าจริง ๆ แล้วเธอได้รับการช่วยเหลือจากชายที่อยู่ข้างๆ เธอ

ถ้าโคลคนนี้ต้องการช่วยเธอจริงๆ เขาสามารถช่วยเธอได้ตั้งแต่แรกแล้ว เขาจะรอจนถึงตอนนี้ทำไม

แน่นอน เธอยังคงรู้สึกขอบคุณโคลมาก แต่เธอก็รู้สึกขอบคุณผู้ชายที่อยู่ข้างๆเธอมากขึ้นไปอีก

หากเธอตัวคนเดียว ไม่รู้ว่าเธอจะประสบอะไรอีก

อยู่กับเขาสักคืนดีไหม?

จูเฟยเหยียนส่ายหัว ปัดเป่าความคิดที่ไม่ดีในใจของเธออย่างลับๆ

หลิวหมิงอวี่ที่กำลังคุยกับโคลอยู่ เห็นจูเฟยเหยียนสั่นศีรษะและอดไม่ได้ที่จะคิดว่า “เธอยังกลัวอยู่หรือ?”

จูเฟยเหยียนดูเหมือนจะตระหนักว่าการกระทำของเธอค่อนข้างงี่เง่าและใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นทันที เธอขอบคุณ “คุณหลิว ขอบคุณที่ช่วยฉันอีกครั้ง”

เธอพูดภาษาจีน

อีกครั้ง?

หลิวหมิงอวี่อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ เวลาเพียงสองวันในการมาที่นี่และเขาช่วยผู้คนทั้งเมื่อวานนี้และวันนี้

มันจะไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอ?

เขาไม่ได้เห็นหน้าเด็กผู้หญิงที่ได้รับการช่วยเหลือเมื่อวานนี้ เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาคือผู้หญิงคนนั้นเมื่อวานนี้หรือเปล่า

เขาต้องการมองใกล้ๆ และพบว่าเธอแต่งหน้าค่อนข้างจัด แต่เขาสังเกตเห็นลักษณะที่คล้ายคลึงกันจากโครงสร้างใบหน้า

เนื่องจากอีกฝ่ายสามารถบอกได้ว่าเขาช่วยชีวิตเธอได้อีกครั้ง เธอก็ควรจะเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้น ดูเหมือนว่าจะถูกลิขิตไว้จริงๆ

แต่ผู้หญิงคนนี้โชคร้ายเกินไป เมื่อวานเธอโดนปล้น และวันนี้เธอเจอคนเมาใส่ร้าย

หลิวหมิงอวี่ยิ้ม “ยินดี”

จูเฟยเหยียนเช็ดน้ำตาบนใบหน้าด้วยมือของเธอ ยิ่งเธอเช็ดออก ใบหน้าของเธอก็ยิ่งสกปรก และในที่สุดใบหน้าก็เลอะเครื่องสำอางไปหมด เธอจึงยอมแพ้ ก้มศีรษะแล้วกล่าวอีกครั้ง “ขอบคุณค่ะ”

หลิวหมิงอวี่พยักหน้า เหลือบมองเธอขึ้นลงแล้วพูดว่า “ฉันจะกลับ คุณจะอยู่ที่นี่ต่อหรือเปล่า?”

เขากำลังจะออกไป แต่เมื่อเห็นจูเฟยเหยียนร้องไห้ เขาอดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้ง

“พี่คะ ฉันจะไปด้วย”

จูเฟยเหยียนพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า และตระหนักได้ทันทีว่าคำพูดของเธอมีปัญหา เธอโบกมือซ้ำแล้วพูดว่า “พี่ใหญ่ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันหมายความว่า ฉันไม่อยากทำงานที่นี่อีกต่อไปแล้ว”

หลิวหมิงอวี่ยิ้มอีกครั้งและโบกมือ “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ งั้นเราไปกันเถอะ”

“พี่ชาย รอฉันที่นี่ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจูเฟยเหยียนมองหลิวหมิงอวี่ด้วยสายตาคาดหวังเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะออกไปก่อน”

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าและพูดว่า “ไปเถอะ ฉันจะรอที่นี่”

จูเฟยเหยียนพยักหน้าและวิ่งไปที่ห้องรับรองของพนักงานอย่างรวดเร็ว เกรงว่าหลิวหมิงอวี่จะต้องรอเป็นเวลานาน

โคลกล่าวขอโทษจากด้านข้าง “บอสหลิว ขออภัย เราไม่คาดคิดว่าเธอจะเป็นของคุณ เราน่าจะออกมาก่อนหน้านี้”

หลิวหมิงอวี่โบกมือแล้วพูดว่า “ฉันยังต้องขอบคุณที่คุณมาแสดงตัว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันเกรงว่าคืนนี้จะไม่จบลงง่ายขนาดนั้น”

โคลก็รู้สึกโชคดีเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นทักษะการต่อสู้ของหลิวหมิงอวี่แต่จากการเฝ้าระวังในเวลากลางวัน ทักษะของคู่ต่อสู้ก็ไม่ได้แย่เสมอไป ภูมิหลังของอีกฝ่ายก็ไม่ได้แย่เสมอไป

จูเฟยเหยียนเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว อาจเป็นเพราะหลิวหมิงอวี่รออยู่ข้างนอก หรือเพราะเธอกลัวว่าหลิวหมิงอวี่จะออกไปก่อน เธอใช้เวลาน้อยกว่าสิบนาทีในการเปลี่ยนเสื้อผ้าและแม้กระทั่งลบเครื่องสำอางของเธอเอง

สวมเสื้อผ้าลำลอง ใบหน้าที่สะอาดเผยให้เห็นใบหน้าที่อ่อนวัย

จูเฟยเหยียนกล่าวว่า “พี่ชาย ขอโทษที่ให้รอนาน”

ดวงตาของหลิวหมิงอวี่เป็นประกาย หน้าอีกฝ่ายไม่ได้สวยมาก แต่เท่าที่หน้าใสๆ ของอีกฝ่ายถือว่าดีที่สุดอยู่แล้ว

ที่เรียกว่าขาวหนึ่งครอบคลุมหนึ่งร้อยอัปลักษณ์ สีขาวไม่ใช่สีขาวซีดของคนขาว แต่เป็นสีขาวของคนผิวเหลืองที่มีสีแดงฝาดบริเวณแก้ม ซึ่งสวยงามและเน่ามอง ประกอบกับความสูง 1.6 เมตร และน้ำหนักไม่ถึงห้าสิบ ก็ไม่แปลกที่ชายวัยกลางคนจะจงใจหาเรื่องคว้าตัวเธอไป