ตอนที่ 181

ตอนที่ 181

อู่ฮ่าวหมิง?

อู่ฮ่าวหมิงคือใคร?

ไม่ทราบ

เขาเห็นผู้คนรอบๆ เหมือนฝูงมดเจอน้ำผึ้ง วิ่งกันไปอย่างบ้าคลั่ง

ผู้ที่วิ่งผ่านมาส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น และดูเหมือนว่าอู่ฮ่าวหมิงจะมีอิทธิพลอย่างมากในสายตาของคนหนุ่มสาว

มิฉะนั้นจะไม่มีใครเรียกเขาว่าเจ้าชาย

ในตอนแรกหลิวหมิงอวี่รู้สึกอิจฉาเล็กน้อยที่คนอื่นถูกเรียกว่าเจ้าชาย หรือผู้ชายของฉัน อะไรทำนองนั้น แต่ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าการเป็นคนธรรมดานั้นค่อนข้างดี

หลังจากนั้นไม่นาน อู่ฮ่าวหมิงก็ดูเหมือนจะเข้ามาข้างในแล้ว

ท่ามกลางฝูงชน มีชายหนุ่มรูปร่างดีคาดว่าสูงประมาณ 1.85 เมตรและมีใบหน้าที่คล้ายกับซูปเปอร์สตาร์ ปรากฏขึ้นในห้องโถง

หลิวหมิงอวี่คาดว่า นี่คือผู้ชายของสาวๆเหล่านี้แน่นอน

“วันนี้ฉันมาอวยพรวันเกิดเหวินซวน ฉันหวังว่าคุณคงมีความสุขดี ขอบคุณมาก”

ในเวลานี้เขาดูเหมือนดาราดัง หลังจากเซ็นชื่อให้สาวๆแล้ว คนรอบตัวเขาก็ค่อยๆ แยกย้ายกันไป

ท้ายที่สุดวันนี้ก็มาถึงงานวันเกิดของคนอื่น หากเป็นการรบกวนผู้อื่นมากเกินไปก็ไม่ดี

หลังจากที่ผู้คนรอบๆ ออกไปแล้วอู่ฮ่าวหมิงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขามองไปรอบๆ แต่ไม่พบหลี่เหวินซวน

เมื่อเขากำลังจะขึ้นไปบนชั้นสอง ก็เห็นหลี่เหวินซวนสวมชุดสีน้ำเงินผ้าชีฟองราวกับเจ้าหญิง เดินลงบันไดช้าๆ

ก่อนหน้านี้หลิวหมิงอวี่แค่อยากบอกลาหลี่เหวินซวน แต่พบว่าเธอถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน ดังนั้นเขาจึงต้องยอมแพ้และรอจนกว่าคนรอบๆตัวเธอจะน้อยลง

ในเวลานี้ คำพูดของคุณปู่หลี่เหวินซวนดังขึ้นอีกครั้ง “ยินดีต้อนรับมิตรสหายที่มามางานเลี้ยงวันเกิดหลานสาวของฉัน หลังจากวันนี้ หลานสาวที่รักของฉันจะเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันหวังว่าทุกคนจะอิ่มหนำสำราญอย่างเต็มที่ ขอบคุณมาก”

เดิมทีเขาไม่จำเป็นต้องออกมา แต่วันนี้เป็นวันเกิดของหลานสาวสุดที่รักเขาจึงต้องพูดสักสองสามคำ

“โอเค สุขสันต์วันเกิดเหวินซวน” ทันใดนั้น อู่ฮ่าวหมิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ปรบมือและตะโกนว่า “เสี่ยวซวน มารับของขวัญวันเกิดไปเร็ว”

คนอื่นๆปรบมือ

หลังจากที่ปู่ของหลี่เหวินซวนพูดจบ เขาก็กำลังจะขึ้นไปพักผ่อนชั้นบน เขาตระหนักว่าเป็นอู่ฮ่าวหมิงที่พูดกับหลี่เหวินซวน เขาจึงหัวเราะทันที: “ฮ่าวหมิงอยู่ที่นี่นี่เอง สุขภาพของคุณปู่เป็นอย่างไรบ้าง”

อู่ฮ่าวหมิงยิ้มและพูดว่า “สวัสดีคุณปู่หลี่ คุณปู่แข็งแรงดีครับ ก่อนที่ผมจะมา ท่านได้ฝากของมาให้คุณปู่ด้วยครับ”

ขณะที่เขาพูด เขาหยิบกล่องหนึ่งจากคนข้างๆ แล้วยื่นให้ปู่ของหลี่เหวินซวน โดยพูดว่า “คุณปู่รู้ว่าคุณปู่หลี่ชอบชา นี่คือชาต้าหงเผาที่คุณปู่เก็บไว้เป็นเวลานาน ผมหวังว่าคุณปู่จะชอบมันนะครับ”

คุณปู่หลี่เหวินซวนยิ้มและหยิบกล่องชามา เขาตบแขนอู่ฮ่าวหมิงแล้วพูดว่า “ขอบคุณมากฮ่าวหมิง”

อู่ฮ่าวหมิงยิ้มและพูดว่า “ถ้าคุณปู่ชอบมัน ครั้งต่อไปถ้ามีชาดีๆ ผมจะนำมาฝากอีกครับ”

“เด็กดี ใช่ วันนี้เป็นวันเกิดของเหวินซวน ไปสนุกกันตามประสาคนหนุ่มสาวเถอะ ฉันเหนื่อยนิดหน่อย ดังนั้นฉันจะขึ้นไปพักผ่อนก่อน” ปู่ของหลี่เหวินซวนพยักหน้า

หลี่เหวินซวนที่ด้านข้างพูดอย่างร่าเริง “คุณปู่ เพื่อนของหนูหลายก็คนอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉัไม่ต้องรบกวนพี่ฮ่าวหมิงก็ได้ค่ะ เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้ยินมาว่าพี่ฮ่าวหมิงกำลังยุ่ง ปล่อยให้เขากลับทำไปทำงานดีกว่าค่ะ”

เธอรู้ว่าอู่ฮ่าวหมิงเป็นคนแบบไหน เธอรู้สึกไม่สบายใจกับคนประเภทนี้มาก ถ้าไม่ใช่สองครอบครัวสนิทสนมกัน เธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ เธอบอกได้เพียงว่าอู่ฮ่าวหมิงแกล้งทำเป็นคนดีเกินไป

ใบหน้าของปู่หลี่เหวินซวนเริ่มจริงจัง ฎไร้สาระอะไรฮ่าวหมิงเดินทางมาจากลอสแองเจลิสตั้งแต่เช้า เสี่ยวซวนพูดอย่างนั้นได้อย่างไร”

หลี่เหวินซวนมุ่ยปากของเธอและพูดว่า “รู้แล้วค่ะ คุณปู่”

ปู่ของหลี่เหวินซวนหัวเราะอีกครั้ง ราวกับว่าไม่ใช่เขาที่ดูจริงจัง “ดี ฉันจะขึ้นไปข้างบนก่อน”

เมื่อปู่ของหลี่เหวินซวนจากไป ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

คนในห้องโถงก็ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

อู่ฮ่าวหมิงหยิบกล่องอีกใบจากด้านข้าง และเมื่อมองดูกล่องนั้น ก็จะรู้ว่าของขวัญนั้นมีค่ามาก

เมื่อเปิดกล่องออกมา ทับทิมขนาดเท่านิ้วชี้ก็ปรากฏอยู่ภายใน เปล่งแสงสีแดงที่สวยงามออกมาภายใต้แสงไฟ

อู่ฮ่าวหมิงกล่าวอย่างสนิทสนม “เสี่ยวซวน นี่เป็นสร้อยคอทับทิมที่ฉันนำกลับมาจากเอเชียตะวันออก แม้ว่าจะไม่หนักเท่าคาร์เมนลูเซียแต่ก็หนัก 20 กะรัต ฉันหวังว่าเธอจะชอบมันนะ”

“ว้าว ทับทิมสวยจังเลย”

“ถ้าเป็นเทพบุตรมอบให้ฉัน ฉันก็คงตายอย่างมีความสุข”

“ฮิฮิ เหมือนกัน ฉันด้วย”

“เธอ ไม่ได้ดีไปกว่าฉันสักหน่อย”

หลี่เหวินซวนยังไม่ได้พูด และฝูงชนโดยรอบก็เริ่มทะเลาะกันหลี่เหวินซวนไม่ต้องการที่จะยอมรับมา แต่เธอเพียงแค่สแกนตาของเธอและพบว่าคุณปู่ที่ชั้นบนดูเหมือนจะคอยดูอยู่ ดังนั้นเธอจึงต้องรับมัน ยิ้มอย่างไม่เต็มใจและพูดว่า “ขอบคุณ”

อู่ฮ่าวหมิงยิ้มและพูดว่า “เสี่ยวซวน ให้พี่สวมให้เลยไหม?”

หลี่เหวินซวนพูดถึงการนำสร้อยคอออกจากกล่องและเตรียมที่จะสวมมันที่คอของหลี่เหวินซวน หลี่เหวินซวนขยับก้าวถอยหลังและโบกมือของเธอ “ไม่ค่ะ ฉันจะสวมมันเมื่อมีโอกาสสำคัญ”

เมื่อเห็นเช่นนี้ แม่ที่อยู่ข้างๆ ก็เดินไปข้างหน้าเพื่อหยิบสร้อยคอจากมือของอู่ฮ่าวหมิงใส่ลงในกล่องแล้วพูดว่า “ฮ่าวหมิงฉันจะช่วยเอาของขวัญชิ้นนี้เข้าห้องไปก่อน เราสองคนจะ ไม่รบกวนเด็กๆแล้ว พวกคุณสนุกที่นี่เถอะ”

อู่ฮ่าวหมิงดูเสียใจ แต่ก็ฟื้นคืนความรู้สึกอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า

“ขอบคุณครับ คุณลุงคุณป้า”

ในที่สุด พ่อแม่ของหลี่เหวินซวนก็ออกจากห้องนั่งเล่นเช่นกัน เหลือเพียงคนหนุ่มสาวบางส่วน

เมื่อเห็นว่าทุกคนออกไปแล้วหลิวหมิงอวี่ก็เข้ามาข้างหลังหลี่เหวินซวนและตบไหล่เธอ เมื่อหลี่เหวินซวนหันศีรษะของเธอ เขายิ้มและพูดว่า

“เหวินซวน สุขสันต์วันเกิด ฉันไม่นึกเลยว่าเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะสวยขึ้นมาก เหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยๆ”

หลี่เหวินซวนหันกลับมาและยิ้ม “ขอบคุณพี่อวี่ ฉันกำลังมองหาพี่อยู่ ไม่คิดว่าจะอยู่ที่นี่ แม้ว่าจะไม่ใช่ทั้งหมดที่ทำโดยป้าหลาน แต่ก็อร่อยมาก เสียดายป้าหลานทำไว้แค่วันนี้เอง ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวฉันจะพาไปกิน”

อู่ฮ่าวหมิงที่อยู่ด้านข้างเห็นหลี่เหวินซวนพูดและยิ้มกับชายแปลกหน้า ใบหน้าของเขาทรุดลง และจากนั้นก็แสดงสีหน้าออกไป เดินไปและถามด้วยรอยยิ้มว่า “เหวินซวน นี่ใครกัน?”