674 - ใช้แค่นิ้วเดียว

1984 - ใช้แค่นิ้วเดียว

“น่าสนใจ แต่อย่างไรก็ตามเราก็ต้องจัดการพวกเจ้าทุกคน รอจนกว่านักพรตอ้วนคนนั้นจะปรากฏตัวพวกเจ้าค่อยจากไปก็ยังไม่สาย”

ในเวลานี้จู่ๆก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น ร่างที่ไม่ชัดเจนปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า เขามีผมหงอกขาวดวงตาเหมือนตะเกียงสีทองน่ากลัวอย่างยิ่ง

ในบริเวณรอบข้างของเขา ความว่างเปล่าก็แตกออก เพียงการปรากฏตัวของเขาเพียงอย่างเดียวทำให้โลกสั่นสะเทือน

“หวังอู่!”

ผู้คนมากมายต่างอุทานออกมาอย่างตกใจ พวกเขาไม่คิดว่าชายคนนี้จะปรากฏตัวขึ้นในการชุมนุมของคนรุ่นหลัง

“วิธีการของตระกูลหวังนั้นชั่วช้าเกินไป ในเมื่อพวกเจ้าสร้างสถานการณ์นี้ขึ้นความเชื่อมั่นของทุกคนต่อตระกูลพวกเจ้ายังจะมีเหลืออยู่อีกหรือ?!” เซียนสาวของสำนักแยกฟ้ารู้สึกไม่พอใจเช่นเดียวกัน

หลายคนตกใจและโกรธเกรี้ยว ผู้ที่มีความสัมพันธ์ฉันมิตรกับสือฮ่าวและกระต่ายหยกจันทราล้วนมีทีท่าว่าจะลงมือ

ตระกูลหวังนั้นวางแผนได้ชั่วช้ามากเกินไป แม้ว่าพวกเขาจะเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเก้าสวรรค์เบื้องบน แต่การกระทำของพวกเขานั้นไม่ต่างอะไรจากโจรกรรโชกทรัพย์

แต่ก็มีผู้คนไม่น้อยที่มีสติและคิดว่าการกระทำครั้งนี้ของตระกูลหวังน่าจะได้รับการสนับสนุนจากตระกูลอมตะของอาณาจักรเซียน

“ฮ่าๆๆ พี่ชายของข้าถูกจับตัวไป ดังนั้นผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับนักพรตอ้วนจะต้องถูกจับไปทุกคน หากเจ้าไม่พอใจก็เข้ามาได้เลย” หลังอู่กล่าวอย่างเฉยเมย

อัตลักษณ์เก้ามังกรของตระกูลหวังนั้นยอดเยี่ยมมาก ความแข็งแกร่งของพวกเขาอยู่ในจุดสูงสุดของอาณาจักรปลดปล่อยตนเองทั้งสิ้น

อีกทั้งเขายังกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจเพราะว่าเขาเป็นบุตรชายของเซียนอมตะหวัง

“อย่างนั้นหรือ? เจ้าช่างดุร้ายจริงๆ” ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขึ้นพร้อมกับจอกสุราบินออกไป

เป้ง!

หลายคนตกตะลึง หวังอู่ราวกับถูกฟ้าผ่า เขาไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ร่างกายของเขากระเด็นไปพร้อมกับถ้วยสุรา!

เกิดอะไรขึ้น? หวังอู่ถูกโจมตีอย่างรุนแรงด้วยถ้วยสุราฉากนี้ดูไม่สมจริงเล็กน้อย ทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างสมบูรณ์!

ความแข็งแกร่งของหวังอู่นั้นยอดเยี่ยมมาก ได้รับการฝึกฝนมาเป็นระยะเวลาไม่รู้จบ ในโลกปัจจุบันเขาเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุด

แต่เขาก็ยังประสบกับการโจมตีประเภทนี้ ไม่ มันไม่ใช่การโจมตี ทุกอย่างถูกทำขึ้นด้วยความดูถูกเหยียดหยามทั้งสิ้น

คนที่ลงมือทำสิ่งนี้ไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรเลยแต่ว่ามันกลับสามารถทำร้ายครึ่งก้าวของผู้สูงสุดได้จริงๆ? นอกจากนี้เสียงของเขายังเด็กมาก! ทุกคนหันกลับมามองหา อยากรู้ว่าเขาเป็นใคร

มีใครคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้นเขามีพละกำลังที่อุดมสมบูรณ์ ควรจะยังเด็กมาก ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตรุ่นอาวุโสอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขายืนอยู่ที่นั่น มันให้ความรู้สึกที่ว่างเปล่าเล็กน้อยคล้ายกับว่ามีเพียงภาพที่เขายืนอยู่ตรงนั้นแต่ทุกคนไม่สามารถสัมผัสถึงพลังของเขาได้

ด้านหลังโต๊ะหยกร่างของเขาเป็นเหมือนภูเขาเซียนที่ถูกซ่อนอยู่ในกลุ่มเมฆ หมอกสีขาวพร่ามัว เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ และกำลังเพลิดเพลินกับสุราชั้นดีของตระกูลหวัง

หวังอู่สามารถร่อนลงบนพื้นได้อีกครั้งแต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังเดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าว เมื่อกี้เขาโดนโจมตีแบบไหนกัน? แค่สุราถ้วยเดียวก็เพียงพอที่จะส่งเขาบินได้แล้ว มันน่าตกใจเกินไป

“เจ้าเป็นใครกันแน่!” การแสดงออกของหวังอู่น่าเกลียดอย่างถึงที่สุด

ผู้ที่สามารถทำร้ายเขาในโลกนั้นมีน้อยยิ่งกว่าน้อย เซียนอมตะหวังสามารถทำได้อย่างแน่นอน หวังจิ่วก็ทำได้เช่นกัน เพราะพวกเขาคือผู้สูงสุด

เพียงแต่ลักษณะท่าทางของคนผู้นั้นยังคงไม่สนใจเขา ราวกับว่าไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา

“เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร” หวังอู่พูดขึ้นอีกครั้ง คลื่นเพลิงพลุ่งพล่านในตัวเขา เขาถูกดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้ ทำให้เขาต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“พฤติกรรมของเจ้าอวดดีมากเกินไป” คนผู้นั้นตอบกลับอย่างใจเย็น

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถยุ่งเกี่ยวได้!” หวังอู่พูดด้วยเสียงจมดิ่ง เขาจ้องไปที่สือฮ่าวกระต่ายหยกจันทราและคนอื่นๆ

“ถ้านั่นเป็นคำพูดของพ่อเจ้าก็พอจะสมเหตุสมผลอยู่บ้าง แต่เมื่อมันออกมาจากปากเจ้ากลับเป็นความไม่เจียมตัวแล้ว” เด็กหนุ่มกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ใกล้ๆกัน ทุกคนตกใจมาก นี่ใครกันแน่ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้? เขาสามารถดูถูกหวังอู่ได้จริงๆ? การฝึกฝนของเขาช่างน่าตกใจขนาดไหน!

การแสดงออกของหวังอู่น่าเกลียดอย่างถึงที่สุด คนผู้นี้ยิ่งหยิ่งยโสกว่าเขา น้ำเสียงของฝ่ายตรงข้ามไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย

ในความเป็นจริงตั้งแต่มาถึงที่นี่สือฮ่าวก็ตั้งใจจะไม่ปล่อยให้ใครจากสามตระกูลนี้รอดชีวิตไปได้นอกเสียจากหวังซี ยิ่งพวกเขามีความตั้งใจจะจับกระต่ายหยกจันทราเหตุผลที่พวกเขาจะเอาตัวรอดนั้นก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย

“สหายเต๋า กระต่ายหยกจันทราคือคนที่บิดาของข้าบอกว่าต้องจับตัวกลับไปให้ได้” หวังอู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆและกล่าวออกมาอย่างเคร่งเครียด

เขารู้สึกว่าอายุของผู้นี้ไม่ควรสูงมากนัก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงแม้การฝึกฝนของเขาจะน่าเหลือเชื่ออย่างยิ่งแต่เขาก็ยังเรียกฝ่ายตรงข้ามว่าสหายเต๋า

ในเวลาเดียวกัน เขาได้กล่าวถึงเซียนอมตะหวังเป็นคำเตือนประเภทหนึ่ง ซึ่งหมายความว่าสือฮ่าวควรอยู่ให้พ้นจากสิ่งนี้

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังไม่เข้าใจความต้องการของข้า เมื่อข้าสอดมือเข้ามาแล้วต่อให้พ่อของเจ้ามาด้วยตัวเองก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้!” สือฮ่าวพูดอย่างใจเย็น

ทุกคนก็ตกตะลึงคนผู้นี้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง เขาไม่ไว้หน้าตระกูลหวังแม้แต่น้อย แม้แต่เซียนอมตะวังเขาก็ไม่ไว้หน้าอย่าว่าแต่หวังอู่เลย

“สหายเจ้าไม่คิดว่าตัวเองทำเกินไปหรือ!” หวังอู่กล่าวการแสดงออกของเขาเริ่มเย็นชา

ในฐานะลูกชายคนที่ห้าของเซียนอมตะหวังเขามักจะเคยชินกับการที่ถูกคนก้มหัวให้ กับท่าทีแบบนี้ต้องบอกว่าเขายอมรับไม่ได้จริงๆ

“เจ้าไม่มีคุณสมบัติเรียกข้าว่าสหาย เจ้าไม่มีอะไรเลยในสายตาข้านอกจากแมลงตัวที่ห้าเท่านั้น?” สือฮ่าวกล่าวพร้อมกับดื่มสุราในมือ

ทุกคนภายในตัวสั่นทันที คนคนนี้คือใคร? เขากำลังดูถูกมังกรของตระกูลหวัง! ท่าทางของเขาคล้ายกับผู้อาวุโสที่สั่งสอนเด็กรุ่นหลังคนหนึ่งเท่านั้น

หวังอู่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขายังไม่รู้ว่านี่คือสือฮ่าว ถ้าเขารู้เขาอาจจะอาเจียนออกมาเป็นเลือดโดยตรง เจ้าเด็กเหลือขอคนนั้นกล้าสั่งสอนเขาจริงๆ

ในปัจจุบันระดับบ่มเพาะของเขาเทียบเท่ากับเซียนอมตะหวังแล้ว

“สหายเต๋า ท่าทีแข็งกร้าวของเจ้าแบบนี้ไม่คิดว่าตัวเองทำเกินไปอย่างนั้นหรือ!” หวังอู่รู้สึกรำคาญ

“เจ้าเป็นแค่เด็กรุ่นหลังแต่กล้ามาขัดแย้งข้าครั้งแล้วครั้งเล่า หรือเจ้าคิดว่าพ่อของเจ้าจะสามารถข่มขู่ข้าได้?” สือฮ่าวกวาดสายตามองเขา

ทันใดนั้นแก้มของหวังอู่ก็แดงก่ำ เขาถูกใครบางคนดูถูกเหยียดหยามอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ทำไมเขาถึงสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตอันมากมายมหาศาลจากคนผู้นี้? นี่ควรจะเป็นผู้บ่มเพาะรุ่นเยาว์คนหนึ่ง!

ยิ่งกว่านั้น บุคคลนี้กำลัง 'อวดอาวุโสอยู่' ดูเหมือนเป็นผู้อาวุโสจริงๆ

“ข้าสงสัยว่าผู้อาวุโสบ่มเพาะมากี่ปีแล้ว กี่ปีแล้วที่เจ้าบรรลุเต๋า?” หวังอู่พูดออกมาอีกครั้ง

“น่าจะเป็นเวลาสองสามทศวรรษแล้ว เจ้าสามารถยอมรับเรื่องนี้ได้หรือไม่” รอยยิ้มเย็นๆปรากฏขึ้นที่มุมปากของสือฮ่าว

นี่เป็นเรื่องตลกแบบไหน? เขาเพิ่งฝึกฝนมาไม่กี่สิบปีแล้วเจ้าจะกลายเป็นผู้สูงสุดได้อย่างไร? หวังอู่รู้สึกเหมือนอีกฝ่ายกำลังเล่นตลกกับเขา

ทุกคนต่างยิ้มเมื่อเห็นหวังอู่กำลังประสบกับปัญหา แต่พวกเขาก็ตื่นเต้นเช่นเดียวกัน

“บังอาจ!” หวังอู่คำราม เขาไม่เชื่อว่าคนผู้นี้จะเป็นผู้สูงสุดอย่างแท้จริง

หรือจะบอกว่านี่คือสิ่งมีชีวิตสูงสุดจอมปลอม?

“เด็กน้อยเจ้าต้องการต่อสู้กับข้าอย่างนั้นหรือ?” สือฮ่าวหัวเราะเสียงดัง

ทันใดนั้นก็มีเส้นทางสีทองอันยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ทอดยาวออกไปด้านนอก ความศักดิ์สิทธิ์ของมันยอดเยี่ยมอย่างหาที่เปรียบมิได้

ที่ด้านข้างของเส้นทางสีทอง ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้นทีละน้อย หยั่งรากในความว่างเปล่า ใบผลิบาน เปล่งเสียงกังวานดังก้อง

ทุกคนสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ มีเส้นทางของผู้ยิ่งใหญ่อยู่ใต้เท้าของเขา นี่เป็นเครื่องยืนยันที่ดีที่สุดของสิ่งมีชีวิตระดับสูงสุด!