ตอนที่ 40 ความสงสัยและการคาดเดา
“ฉันว่าพวกเราไปดูส่วนลึกของหุบเขาก่อนดีกว่า ธาตุลมอาจจะอยู่ที่นั่นก็ได้!”
มีคนแสดงความคิด
ความคิดนี้ดึงดูดความสนใจจากผู้อื่นอย่างรวดเร็ว
“ใช่ เราต้องเข้าไปดู! บางทีบอสด่านสองอาจจะหายไปด้วย!”
“ให้ตายเถอะ ฉันว่าด่านสามต้องเป็นเหมือนกันแน่”
“อาจจะไม่นะ...”
“รีบไปดูกันเร็ว!”
ทุกคนรีบวิ่งไปยังส่วนลึกของหุบเขา
พวกเขาวิ่งไปด้วยกันจนเหมือนแนวรบของทหารนับพัน
ผู้เล่นคนอื่นที่บันทึกวิดีโอ ถ่ายภาพ และถ่ายทอดสดวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าภูมิประเทศของหุบเขาจะราบเรียบ แต่มันไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีต้นไม้ หิน และวัตถุอื่นๆมาขวางการมองเห็น
ในฝั่งตรงข้าม
มีต้นไม้เตี้ยและหินสูงมากมายในพื้นที่
พวกมันกระจัดกระจายมากมายจนมองไม่เห็นภาพด้านหน้าที่อยู่ไกลออกไป
น่าเสียดายที่ตอนนี้ผู้เล่นกลุ่มนี้ไม่มีสกิลบินหรือสกิลสำรวจระยะไกล ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงรู้แล้วว่า—
บอสด่านสองผู้ควบคุมพายุหายไปแล้ว!
ห้านาทีต่อมา
ผู้เล่นที่วิ่งมาเริ่มเห็นภาพด้านหน้าที่ไกลออกไป
ปลายหุบเขาทั้งสองที่มาบรรจบกันว่างเปล่า!
“ได้ยังไง!? บอสมอนสเตอร์กับมอนสเตอร์ชั้นยอดหายไปเหมือนกัน!”
หุบเขาสายลมเป็นสถานที่ที่ล้อมรอบด้วยเนินเขาสูงสี่ร้อยเมตรสองลูก
สองเนินเขาที่มาบรรจบกัน เมื่อมองจากบนฟ้าจะมีลักษณะเป็นรูปตัวU
ภายใต้สถานการณ์ปกติ ผู้เล่นต้องชนะผู้ควบคุมพายุเพื่อปีนเนินเขาไปที่ด่านสาม
ไม่อย่างนั้นสิ่งกีดขวางตัวนี้จะทำให้ผู้เล่นปีนเขาได้ยาก
แต่ตอนนี้มันไม่มีสิ่งกีดขวางข้างหน้าผู้เล่นแม้แต่ตัวเดียว
มันเหมือนกับพื้นที่ก่อนหน้านี้ พื้นดินมีแอ่งน้ำและควันเย็นสีขาวในอากาศ
ปลายสุดของพื้นที่นี้คือเนินเขาสีเขียว ตรงกลางเนินเขาเป็นถนนโค้งซึ่งเป็นพื้นที่โล่งและไม่มีพืชพันธุ์
เส้นทางนี้เป็นทางที่นำไปสู่ยอดเขาและเป็นเส้นทางที่พาไปด่านสาม
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่...”
หลังจากนั้นไม่นานผู้เล่นคนอื่นๆก็วิ่งมาถึง
ทุกคนพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้นเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
ยังคงเป็นเรื่องเดิม
“ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้?”
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ขณะที่หลายคนคิดว่าเรื่องนี้อาจกลายเป็นปริศนาที่ยังไม่คลี่คลาย จุดเปลี่ยนก็ปรากฏขึ้น!
ฟิ้วว!
เสียงดังขึ้นมาจากบนท้องฟ้า
เสียงของมันเหมือนวัตถุหนักที่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว!
เมื่อได้ยินเสียงนั้นคนหลายพันก็เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว
เข้าใจแล้ว
‘ดาวเพลิง’ที่ทุกคนคุ้นเคยกำลังตกอยู่บนยอดเขาด้วยความเร็วสูง!
แน่นอนว่าเนินเขาข้างบนเป็นด่านที่สาม!
เมื่อเห็นแบบนั้นผู้คนนับพันจึงเบิกตากว้างและตะโกนด้วยความตกใจ
“อะไรน่ะ!? เป็นเขาเองเหรอ!”
“ชายลึกลับที่เรียกดาวเพลิงอยู่ด่านสามแล้ว!”
“เป็นไปไม่ได้! เขาเป็นผู้เล่นเหมือนพวกเราแท้ๆ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”
“เขาเป็นคนทำเรื่องผิดปกติทั้งหมดนี้??”
“หรือว่าที่ด่านสองไม่มีมอนสเตอร์เป็นเพราะเขาฆ่าพวกมันหมดแล้ว?”
“นายเชื่อเหรอ? ฉันไม่เชื่อ! ต่อให้ตายฉันก็ไม่เชื่อ!”
“….”
ดาวเพลิงที่ตกลงมาทำให้ทุกคนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้
หลายคนคิดว่ามีข้อผิดพลาดในเสินลู่และมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่ไม่ได้เห็นมานานหลายสิบปี
พวกเขาตื่นเต้นมากที่ได้มีส่วนร่วมใน‘งานใหญ่’ครั้งนี้
และผลลัพธ์คือ
จะบอกพวกเขาว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเป็นเพราะผู้เล่นใหม่ที่มาพร้อมกับพวกเขา?
ในช่วงเวลาสั้นๆนี้บางคนประหลาดใจ บางคนอิจฉา บางคนไม่พอใจ และบางคนสงสัย
“ฉันไม่เชื่อเด็ดขาดจนกว่าจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง ไปกันเถอะ! ตามฉันขึ้นไปบนภูเขา!”
“ไปเร็ว!”
คนนับพันแทบรอไม่ไหวที่จะขึ้นไปดูความจริง
พวกเขารีบปีนขึ้นไปบนภูเขา
......
ลั่วเหยาเป็นหนึ่งในกลุ่มคนมากกว่า1,000คนนี้
หลังจากเก็บไอเทมในตอนนั้น เธอก็ไม่ได้ไปไหนไกลและทำตามคำพูดของผู้เล่นคนอื่น
เธอตามพวกเขามาตลอด
และตอนนี้เธอกำลังจะปีนภูเขา
“มันเกิดขึ้นเพราะผู้เล่นจริงเหรอ?”
ความสงสัยปรากฏขึ้นในแววตาสีทองอ่อนของเธอ
ในส่วนลึกของจิตวิญญาณ ฉินเมิ่งหย่าในรูปแบบจิตวิญญาณกำลังนอนล่องลอยอย่างสบายๆ
คำพูดสับสนอย่าง‘แปลกมาก’ ‘ไม่มีเหตุผล’ ‘เป็นไปได้ยังไง’ออกมาจากปากของเธอ
พวกเธอพูดคุยกันอย่างดุเดือนทันทีเมื่อเห็นว่าหุบเขาสายลมว่างเปล่า
จนสุดท้ายพวกเธอก็ได้ข้อสรุปว่า‘นี่เป็นเรื่องผิดปกติที่เกิดในเสินลู่และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้เล่น’
แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเธอคิดไว้
“พี่หย่า ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้วว่ามีผู้เล่นอยู่บนภูเขา แต่มันจะมีปัญหาเพิ่มขึ้น”
ลั่วเหยานับนิ้วสีขาวอ่อนนุ่มของเธอทีละนิ้ว “ชายผคนนั้นอยู่บนยอดเขาแล้ว เขาสู้กับมอนสเตอร์ด่านสามด้วยหรือเปล่า?”
“เขาเป็นคนฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมดในด่านสองใช่ไหม?”
“ควันเย็นทั่วหุบเขาเกี่ยวข้องกับเขาหรือเปล่า แล้วมีคนอื่นร่วมมือกับเขาด้วยไหม?”
“โอ้ย ฉันสับสนไปหมดแล้ว”
หน้าของลั่วเหยาเต็มไปด้วยความกังวล
ฉินเมิ่งหย่ายิ้มและอธิบายให้เธอฟัง “อันที่จริงถ้าเธอคิดว่าเขาใช้น้ำแข็ง เรียกดาวตก และเทเลพอร์ตได้ ทุกอย่างมันก็สมเหตุสมผล”
“เขาเพิ่งเข้าด่านสองและใช้พลังของน้ำแข็งฆ่ามอนสเตอร์ จากนั้นก็เข้าด่านสามและเรียกดาวเพลิง”
“เขาทำเหมือนเป็นเรื่องง่ายเลย”
เมื่อได้ยินแบบนั้นลั่วเหยาจึงปฎิเสธความคิดนี้ แต่แล้วเธอก็ได้ยินฉินเมิ่งหย่าพูดต่อ “อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ”
“ลองคิดดูสิ ขนาดฉันที่อาศัยอยู่ในตัวเธอด้วยรูปแบบจิตวิญญาณยังเข้าเสินลู่ได้เลย ตามทฤษฎีแล้วผู้แข็งแกร่งคนอื่นก็สามารถเข้ามาได้เหมือนกัน”
“แม้ว่าฉันลงมือเองไม่ได้ แต่มันไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้”
“บางทีนั่นอาจเป็นผู้แข็งแกร่งที่อาศัยในผู้เล่นใหม่แล้วสามารถใช้พลังของเขาได้”
แม้ว่าคำพูดของฉินเมิ่งหย่าจะค่อนข้างผิดปกติไปหน่อย
แต่เมื่อคิดแล้วมันกลับสมเหตุสมผล
แต่ลั่วเหยาก็ยังปฏิเสธความคิดนี้อยู่ดี
“เป็นไปไม่ได้ ในเสินลู่จะมีความสามารถแบบนี้ได้ยังไง?”
“แล้วเธอมีคำอธิบายที่ดีกว่านี้ไหมล่ะ?”
ฉินเมิ่งเหย่าถามกลับ “หรือเธอจะบอกว่าผู้เล่นใหม่มีพลังมากขนาดนี้?”
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงมันคงเลวร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้เป็นร้อยเท่า”
ลั่วเหยาเม้มปากแล้วเงียบลง
เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งและพบว่าการคาดเดาของฉินเมิ่งหย่าน่าเชื่อมากที่สุด
เพราะมันเป็นเรื่องจริงที่มีผู้เล่นแข็งแกร่งอยู่ในตัวเธอ
ถ้ามีไอเทมที่ช่วยให้ผู้แข็งแกร่งในรูปแบบจิตวิญญาณลงมือได้ มันก็คงไม่แปลกที่เขาจะทำแบบนั้น